Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

"ΜΠΛΕ ΦΕΓΓΑΡΙ"



Μπλε φεγγάρι ονομάζουμε τη δεύτερη πανσέληνο που συμβαίνει μέσα σ’ ένα μήνα (το σύνηθες είναι μία πανσέληνος το μήνα) ή την τρίτη από τις τέσσερις πανσελήνους μιας εποχής του χρόνου. Στον αγγλοσαξωνικό κόσμο, απ’ όπου και η σχετική «φιλολογία», ονομάζεται Blue Moon.

Είναι ένα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο, αλλά όχι ασυνήθιστο. Χαρακτηριστική είναι η αγγλική έκφραση «Οnce in a blue moon», που σημαίνει πως κάτι συμβαίνει πολύ σπάνια. Μπλε Φεγγάρι έχουμε κάθε δύο με τρία χρόνια, όταν αθροίζονται οι 11 ημέρες που περισσεύουν από τους 12 σεληνιακούς κύκλους του χρόνου. Η φράση δεν έχει να κάνει με το χρώμα του φεγγαριού, αλλά με τη σκόνη που συσσωρεύεται στην ατμόσφαιρα από κάποια μεγάλη έκρηξη ηφαιστείου, όπως συνέβη με την έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα το 1883, όταν το φεγγάρι φαινόταν μπλε για τουλάχιστον δύο χρόνια.

Το 2015 έχουμε ένα μπλε φεγγάρι, που είναι η πανσέληνος της 31ης Ιουλίου, η δεύτερη μέσα στον ίδιο μήνα.

Ακολουθεί το τραγούδι με τίτλο "Blue Moon" από τον Φρανκ Σινάτρα.
 Πρόκειται για ένα κλασικό αμερικάνικο τραγούδι σε σύνθεση των Ρότζερς και Χάρτ.


ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/955#ixzz3hQWjf8dl

"ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΥΠΟΙ ΓΟΝΙΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ"


Αποτέλεσμα εικόνας για μαθησιακές δυσκολίες


Του Νίκου Μητρούση
Οι Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες
είναι ένα σημάδι έλλειψης αντιστοιχίας μεταξύ των ακαδημαϊκών απαιτήσεων μάθησης (εκμάθηση, ταχύτητα εκμάθησης, στρατηγικές εκμάθησης, κ.λπ.) και των ατομικών δυνατοτήτων του παιδιού. Με απλά λόγια, ενώ το παιδί δείχνει να έχει δυνατότητες (ίσως και πάνω του μετρίου), αυτές δεν αποτυπώνονται στη συμπεριφορά του ή στο γραπτό του λόγο. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση σοβαρών μαθησιακών δυσκολιών και διαταραχών στην κοινωνική και συναισθηματική του ανάπτυξη τόσο στη σχολική και εφηβική του ζωή, όσο και στην ενήλικη.

Ως εκπαιδευτικός ξένης γλώσσας έχει τύχει να γνωρίσω και να συνεργαστώ με τρεις διαφορετικούς τύπους γονέων, όσον αφορά την αντίληψη που έχουν για το παιδί τους, όταν αυτό αντιμετωπίζει κάποιας μορφής Ειδική Μαθησιακή Δυσκολία ή Δυσλεξία:

i. Ο γονιός που γνωρίζει το πρόβλημα και ενημερώνει εξ αρχής τους δασκάλους του παιδιού σχετικά με αυτό.
Αυτή είναι η «εύκολη» περίπτωση, αφού σε βγάζει από τη δύσκολη θέση της αναγνώρισης του προβλήματος και της αμήχανης κουβέντας που υποχρεωτικά ακολουθεί με τους γονείς (κυνικό μεν, αληθές δε). Η συνέχεια περιπλέκεται όμως, αφού θα πρέπει να αποφασίσεις αν έχεις τα εχέγγυα (τις γνώσεις, την όρεξη και τις δυνατότητες) να αναλάβεις την ευθύνη για τέτοιου είδους περίπτωση μαθητή.
Εδώ συνήθως υπάρχει και παρατίθεται και η επίσημη γνωμοδότηση από κάποιον αρμόδιο φορέα (πχ ΚΕΔΔΥ). Ιδιαίτερη προσοχή όμως πρέπει να δοθεί στις περιπτώσεις, όπου παιδιά διαγιγνώσκονται με ΔΕΠ(Υ), αλλά για πρακτικούς λόγους αναφέρονται ως Δυσλεκτικοί, ενημερώσου επ’ ακριβώς λοιπόν και μην παρασύρεσαι.
ii. Ο γονιός, ο οποίος είναι ανυποψίαστος ή απλώς ακόμα δεν του μίλησε κανείς σχετικά.
Θα πρέπει να γίνεις για λίγο «ο κακός» της παρέας (στο μέλλον σίγουρα θα σε ευγνωμονούν και θα σε μνημονεύουν ως τον «καλό»). Με απλά λόγια και κυρίως ειλικρίνεια θα πρέπει να εξηγήσεις στους γονείς όσα παρατηρείς και αντιλαμβάνεσαι σχετικά με τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις του παιδιού, πάντα σύμφωνα με τις γνώσεις και την εμπειρία σου. Πρακτικές δηλαδή και πράξεις του μαθητή που οι γονείς είτε δικαιολογούν, είτε δε θέλουν ή δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν και οι υπόλοιποι δάσκαλοί τους δεν αντιλαμβάνονται ή απλώς φοβούνται να αναφέρουν και να επωμιστούν τις περαιτέρω διδακτικές τους ευθύνες.
Υποχρέωσή σου είναι να προτρέψεις τους γονείς να ενημερωθούν σχετικά με αυτές τις Δυσκολίες και να προτείνεις με στόμφο την παραπομπή του παιδιού σε κάποιον ειδικό για να γίνει η ακριβής διάγνωση.
iii. Ο γονιός που γνωρίζει πως κάτι τρέχει, αλλά ΟΧΙ στο δικό του παιδί.
Αυτή είναι και η πιο δύσκολη περίπτωση που μου έτυχε, οφείλω να ομολογήσω. Οι γονείς που γνωρίζουν αλλά στρουθοκαμηλίζουν! Για τις χαμηλές σχολικές επιδόσεις του παιδιού φταίνε οι δάσκαλοι και οι οικοδιδάσκαλοι, η αντιστροφή γραμμάτων κατά τη γραφή ή οι πολλές μουντζούρες οφείλονται σε απροσεξία/αφηρημάδα και το ότι ίσως δυσκολεύεται να δέσει τα κορδόνια του (12+ ετών) φταίει η γιαγιά που το καλομαθαίνει…
Αυτού του τύπου οι γονείς μας δυσκολεύουν γιατί συνήθως είναι καχύποπτοι και αρνητικοί απέναντί σε μας και το έργο μας. Στις ώριμες και υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις όμως, ο γονέας παραβλέπει τον εγωισμό του, αφού πρώτα καταλάβει πως δεν είναι αυτός που ευθύνεται για τυχόν Ε.Μ.Δ. (ευθύνεται όμως για τη μη αντιμετώπισή τους), και αφοσιώνεται στις πραγματικές ανάγκες του παιδιού του.
Σε πρώτη φάση θα πρέπει ως δάσκαλος να μπορείς να αντιληφθείς την ύπαρξη κάποιου σχετικού προβλήματος. Αυτό δε σημαίνει να κάνεις ακριβή διάγνωση, απλώς θα πρέπει να μπορείς να αντιληφθείς την ύπαρξη κάποιας δυσκολίας στο συγκεκριμένο μαθητή, σε σχέση πάντα με άλλους μαθητές αντίστοιχης ηλικίας και κοινωνικοοικονομικής κατάστασης. Στη συνέχεια να ενημερώσεις τους γονείς και ο μαθητής να παραπεμφθεί σε κάποιον ειδικό.
Σε δεύτερη φάση – αφού εξεταστεί ο μαθητής από κάποιον ειδικό και εφόσον πρόκειται όντως για κάποια μορφή Ε.Μ.Δ. ή Δυσλεξία – θα πρέπει να προχωρήσεις στη δημιουργία ενός εξατομικευμένου προγράμματος διδασκαλίας, σύμφωνα με τις ανάγκες του συγκεκριμένου μαθητή. Φυσικά, οφείλεις να ζητήσεις τη βοήθεια ειδικών επιστημόνων και παιδαγωγών πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

Είσαι εκπαιδευτικός; Ποιους από τους παραπάνω τύπους γονέων έχεις συναντήσει και πώς κρίνεις ότι συμπεριφέρθηκες;
Είσαι γονιός ατόμου με Ε.Μ.Δ.; Σε ποιόν τύπο γονέα κατατάσσεις τον εαυτό σου;
Σκέψου την απάντησή σου και βοήθα τώρα το μαθητή ή το παιδί σου…

Πηγές: www.hamomilaki.gr, αναδημοσίευση: eidikidiapaidagogisi.blogspot.gr,www.ipaideia.gr

"ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΑΥΛΙΣΜΟ" (Stuttering Greek version)






Στην Ελλάδα του 2015 τα πρόσωπα που τραυλίζουν αποκλείονται από συγκεκριμένα επαγγέλματα με βάση μια νομοθεσία που αγνοεί τι είναι ο τραυλισμός. Η συνηθέστερη επαγγελματική συμβουλή συνεχίζει να είναι "μην δίνεις σημασία και θα περάσει" και η συνηθέστερη φιλική συμβουλή το "μην βιάζεσαι". Η σάτιρα εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τον τραυλισμό σαν εργαλείο παραγωγής γέλιου. Οι διακρίσεις και η άγνοια διέπουν τον τρόπο που σαν κοινωνία διαχειριζόμαστε μια διαταραχή που αφορά το 1% των παιδιών σχολικής ηλικίας και των ενηλίκων και το 5% των παιδιών προσχολικής ηλικίας.

Πηγές : youtube.com, www.travlismos.gr

"ΤΡΑΥΛΙΣΜΟΣ" - ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ, ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ -


Αποτέλεσμα εικόνας για ΤΡΑΥΛΙΣΜΟΣ

Μία από τις πιο συχνές και συγχρόνως από τις πιο δύσκολες και επώδυνες διαταραχές του λόγου είναι ο τραυλισμός.
 Ο τραυλισμός είναι μια δυσκολία στη ροή της ομιλίας. Αποτελεί μία σύνθετη διαταραχή που συνήθως χαρακτηρίζεται από διακοπτόμενη ροή ομιλίας λόγω επαναλαμβανόμενων κολλημάτων, επαναλήψεων ή επιμηκύνσεων ήχων στην αρχή ή τη μέση της λέξης. Συγχρόνως με τις σπασμωδικές διαταραχές στο λόγο και στο ψυχισμό του (τραυλού) ασθενή, εμφανίζεται μια σειρά άλλων συμπτωμάτων, η οποία δείχνει ότι σε αυτόν αναπτύσσεται μια ιδιόμορφη νεύρωση, διαταράσσεται μία από τις βασικές λειτουργίες του λόγου – η λειτουργία για την κοινωνική επικοινωνία.

Συχνά, οι άνθρωποι δεν είναι σίγουροι για το πώς να απαντήσουν, όταν μιλούν με ανθρώπους που τραυλίζουν. Αυτή η αβεβαιότητα μπορεί να ωθήσει τους ακροατές να κάνουν πράγματα, όπως να κοιτούν αλλού κατά τη διάρκεια του τραυλισμού, να διακόπτουν το άτομο, να συμπληρώνουν τις λέξεις του ή απλά να μην συνομιλούν με ανθρώπους που τραυλίζουν. Όμως, καμία από αυτές τις αντιδράσεις δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμη.

Μπορείτε να διαβάστε τα εγχειρίδια του Stuttering Foundation: «Κουβεντιάζοντας ανοιχτά με εκπαιδευτικούς» & «Κάποιες φορές τραυλίζω» που έχουν μεταφραστεί – προσαρμοστεί στα ελληνικά από την ΟΕΔΡΟ του Π.Σ.Λ.(Πανελλήνιος Σύλλογος Λογοπεδικών- Λογοθεραπευτών)



Κάποιες φορές τραυλίζω from Άννα Παππά





Τραυλισμός, κουβεντιάζοντας ανοιχτά με εκπαιδευτικούς from Άννα Παππά

Το βίντεο που ακολουθεί και το παραπάνω υλικό αποτελούν τμήμα ενός πακέτου υλικού που δημιούργησε η Ομάδα Ειδικού Ενδιαφέροντος στις Διαταραχές Ροής Ομιλίας (ΟΕΔΡΟ) του Πανελληνίου Συλλόγου Λογοπεδικών-Λογοθεραπευτών.


Παρακάτω μπορείτε να δείτε τα φυλλάδια που αφορούν:
Τους γονείς
Τον εκπαιδευτικό
Τον έφηβο ,που τραυλίζει
Τον ενήλικο, που τραυλίζει

Πηγές:https://pappanna.wordpress.com/2015/07/29 , www.youtube.com , www.google.gr

"ΩΦΕΛΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ;"




Μελέτη το καλοκαίρι;
Μα τι διακοπές είναι άραγε αυτές που απαιτούν διάβασμα; 

Η Denise Pope Cooper λέκτορας του Πανεπιστημίου Stanford στο τμήμα εκπαίδευσης αναλύει κι αιτιολογεί αν και κατά πόσο ωφελεί ένα παιδί η μελέτη σχολικών μαθημάτων μέσα στο καλοκαίρι.

Ο Harris Cooper, πρόεδρος του τμήματος Ψυχολογίας και Νευροεπιστημών του Πανεπιστημίου Duke, επισημαίνει ότι παρ’ όλο που δεν υπάρχουν επίσημες έρευνες και στατιστικά νούμερα για το πόσες ώρες μελετάνε τα παιδιά κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, παρατηρεί μια αύξηση των ωρών μελέτης τα δύο τελευταία χρόνια.

Τι λένε οι δάσκαλοι και οι καθηγητές….
Συχνά  εκπαιδευτικοί συμβουλεύουν τους γονείς: «Το καλοκαίρι τα παιδιά πρέπει να κάνουν επανάληψη την ύλη της τάξης τους… μία ωρίτσα διάβασμα την ημέρα…. όχι παραπάνω και θα δείτε μεγάλη διαφορά στην επίδοσή τους του χρόνου».

Στον αντίποδα υπάρχουν εκπαιδευτικοί που υποστηρίζουν ότι «η καλοκαιρινή μελέτη δεν συγκρίνεται με την μελέτη κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Η καλοκαιρινή μελέτη είναι μία πλήρης απασχόληση και αυτό δεν πρέπει κανένας γονέας να το ξεχνάει. Τα παιδιά πρέπει να χαλαρώνουν και να αποτοξινώνονται από μία σχολική χρονιά που συνήθως είναι εντατική και διόλου ευχάριστη»


Τι λένε οι γονείς.
Διακοπές μετά μελέτης… Η άποψη ότι στις διακοπές τα παιδιά πρέπει να μελετούν βρίσκει αρκετούς υποστηρικτές στις μέρες μας. Ιδιαίτερα όταν τα παιδιά μεταβαίνουν από μία εκπαιδευτική βαθμίδα σε μία άλλη (π.χ από το νηπιαγωγείο στο Δημοτικό, από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο, από το Γυμνάσιο στο Λύκειο).

Διακοπές άνευ μελέτης… Από την άλλη υπάρχουν γονείς που πρεσβεύουν ότι τα παιδιά μας έχουν ανάγκη από ένα καλοκαίρι παλιομοδίτικο, χωρίς καθόλου εγκεφαλική κούραση αλλά με πολύ σωματική κίνηση, έτσι ακριβώς όπως το ζούσαμε εμείς. Γονείς που ισχυρίζονται ότι η καλοκαιρινή μελέτη δεν είναι τίποτε περισσότερο από ανιαρή δουλειά που εξουθενώνει τα παιδιά μας, αφού τους στερεί τον αυθορμητισμό, την ανεμελιά και τη φρεσκάδα που συμβολίζει το καλοκαίρι …

Η Denise Pope Cooper λέκτορας του Πανεπιστημίου Stanford στο τμήμα εκπαίδευσης αναρωτιέται: «Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι τα παιδιά εξασκούν το μυαλό τους κατά τη διάρκεια των διακοπών, τι πραγματικά διατηρούν στην μνήμη τους επιστρέφοντας το Φθινόπωρο;».
Και απαντάει σε αυτούς τους γονείς που θεωρούν ότι τρεις μήνες απραξίας και αποχής από τα μαθήματα είναι ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για τα παιδιά τους, λέγοντας το εξής απλό: «….δεν είμαι σίγουρη ότι οι φωτοτυπίες και τα καλοκαιρινά βιβλία βοηθούν»
Γιατί; Γιατί κατά τη γνώμη της για να διατηρηθεί η νέα γνώση στο μυαλό ενός παιδιού και να εμπεδωθεί, είναι απαραίτητο ο μαθητής να συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία της μάθηση ποκιλοτρόπως: γνωστικά, συμπεριφοριστικά κ.τ.λ. και φυσικά πρέπει να υπάρχει κι ένα εσωτερικό κίνητρο για να γίνει αβίαστα αυτή η διαδικασία. 
Και κάτι ακόμη. Χρειάζεται απαραιτήτως και την εμπλοκή του δασκάλου αλλά και των συμμαθητών… ακόμη και την αξιολόγηση που οικοδομεί αυτό που ονομάζουμε μάθηση. Το να φορτωθεί ένα παιδί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού με έναν όγκο συστηματικής δουλειάς, δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, γιατί κάτι τέτοιο απαιτεί την εμπλοκή και του γονέα, έστω με τη μορφή του συντονισμού, αφού το παιδί δεν μπορεί από μόνο του. Κάτι τέτοιο είναι καλώς ή κακώς ένα έξτρα βάρος για τους γονείς.

Αλήθεια ας θυμηθούμε για λίγο τα νιάτα μας… είχαμε εμείς ποτέ διαβάσει στις διακοπές; Μα τι σόι διακοπές είναι άραγε αυτές που απαιτούν διάβασμα; Οι καλοκαιρινές διακοπές συμβόλιζαν το ανέμελο παιχνίδι, την «τεμπελιά», την καλώς νοούμενη βαριεστιμάρα, τις οικογενειακές στιγμές, χωρίς βαθμούς, χωρίς διορθώσεις, χωρίς σχόλια τύπου «προσπάθησε περισσότερα» …άντε το πολύ διάβασμα στην παραλία, ξεφύλλισμα περιοδικών με πολύ πολύ παγωτό.

Πηγές: leximathia.gr, summerlearning.org , greatschools.org

"ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ"- ΔΙΑΚΟΠΕΣ -

Τώρα που έχουν κλείσει τα σχολεία για τις διακοπές, τα παιδιά έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο στην διάθεση τους.
 Αποτέλεσμα; Πολλά από αυτά καθηλώνονται μπροστά σε μια τηλεόραση ή ηλεκτρονικό υπολογιστή.


Πολλοί γονείς, λοιπόν, προβληματίζονται για τον χρόνο που το παιδί τους αφιερώνει στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή. Αναρωτιούνται για το αν η παντελής απαγόρευση θα ήταν μια καλή στρατηγική αλλά και για το πώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν εκπαιδευτικά την τηλεόραση.
 Η απαγόρευση δεν συνίσταται, καθώς όλοι ξέρουμε ότι το απαγορευμένο είναι και πιο επιθυμητό. Έτσι, λοιπόν, η παντελής κατάργηση μπορεί να φέρει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.
Ωστόσο, υπάρχουν γονεϊκοί τρόποι παρέμβασης με τους οποίους μπορούν να αποφευχθούν οι αρνητικές επιδράσεις της τηλεόρασης.
Οι γονείς καλό είναι όταν παρακολουθούν τηλεόραση μαζί με τα παιδιά τους να είναι πρόθυμοι να απαντήσουν σε ερωτήσεις και απορίες και να κάνουν επεξηγηματικά σχόλια.

Σημαντικό είναι να εμφυσήσουν στα παιδιά τους την άποψη ότι η τηλεόραση είναι ένα ψυχαγωγικό και ενημερωτικό μέσο και δεν την ανοίγουμε απλώς για να περάσει η ώρα μας.

Οι ίδιοι οι γονείς θα πρέπει να λειτουργούν σαν θετικό πρότυπο για τα παιδιά τους. 
Έτσι, δεν πρέπει να παρακολουθούν τηλεόραση όλη την ημέρα, αλλά να ασχολούνται και με άλλες ψυχαγωγικές δραστηριότητες.

Οι γονείς θα πρέπει να επιλέξουν οι ίδιοι τι θα βλέπουν τα παιδιά.
 Φροντίστε να βλέπουν προγράμματα με χαρακτήρες που αποτελούν θετικά μοντέλα προς μίμηση.

Η τηλεόραση δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείτε σαν υποκατάστατο του γονιού.
 Καλό είναι να μην χρησιμοποιείται με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν οι ίδιοι ελεύθερο χρόνο για να κάνουν τις δουλειές τους.

 Υπάρχουν εναλλακτικές δραστηριότητες οι οποίες ταυτόχρονα είναι και εκπαιδευτικές
 Για παράδειγμα, εναλλακτικές λύσεις είναι τα βιβλία, οι χειροτεχνίες, το παιχνίδι, τα σπορ που συμβάλλουν στη δημιουργικότητα και την άσκηση της φαντασίας του παιδιού.

Σημαντικό είναι να μην έχετε συσκευές τηλεόρασης και ηλεκτρονικού υπολογιστή στα υπνοδωμάτια. Τα παιδιά που έχουν τέτοιες συσκευές στα δωμάτια τους βλέπουν περισσότερες ώρες τηλεόραση σε σχέση με τα παιδιά που δεν έχουν.

Τέλος, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η τηλεόραση μπορεί να έχει τόσο θετικές όσο και αρνητικές επιδράσεις στα παιδιά. Εκείνο όμως που παίζει καθοριστικό ρόλο και μπορεί να προωθήσει τις θετικές συνέπειες της τηλεόρασης είναι η ουσιαστική ανάμειξη των γονιών στο πόσο, πότε και τι είδους τηλεοπτικά προγράμματα παρακολουθούν τα παιδιά τους.

Μαρία Βερβέρη -Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος

Έφηβος και τηλεθέαση

Αποτέλεσμα εικόνας για τηλεόραση στην εφηβεία

Σύμφωνα με έρευνα, που δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘Archives of General Psychiatry’, για κάθε ώρα παρακολούθησης τηλεόρασης την ημέρα, οι έφηβοι είχαν στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν κατάθλιψη νωρίς στην ενήλικη ζωή.
Με το ίδιο ποσοστό παρακολούθησης, οι νέες γυναίκες είχαν μικρότερες πιθανότητες κατάθλιψης σε σχέση με τους νέους άντρες.
Όπως σημειώνουν οι ερευνητές, δεν φάνηκε σταθερή σχέση μεταξύ της ανάπτυξης συμπτωμάτων κατάθλιψης και έκθεσης σε βιντεοκασέτες, παιχνίδια στον υπολογιστή ή ραδιόφωνο. Υπάρχουν αρκετοί πιθανοί τρόποι με τους οποίους η έκθεση στα ΜΜΕ μπορεί ενδεχομένως να αυξήσει τον κίνδυνο κατάθλιψης, σημειώνουν οι ερευνητές.
Ο χρόνος που περνά κάποιος παρακολουθώντας τηλεόραση ή χρησιμοποιώντας άλλα ηλεκτρονικά μέσα μπορεί να αντικαθιστά το χρόνο κοινωνικότητας, συμμετοχής σε αθλήματα ή ενασχόλησης με πνευματικές δραστηριότητες-όλα αυτά μπορεί να προστατεύσουν από την κατάθλιψη.
Η παρακολούθηση τηλεόρασης τη νύχτα μπορεί να διαταράσσει τον ύπνο, που είναι σημαντικός για τη φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου και τη συναισθηματική ανάπτυξη. Επιπλέον, τα μηνύματα που μεταδίδονται από τα ΜΜΕ μπορεί ενδεχομένως να ενισχύσουν την επιθετικότητα και άλλες επικίνδυνες συμπεριφορές, να παρεμβληθούν με τη διαμόρφωση της ταυτότητας ή να προκαλέσουν φόβο και άγχος, σημειώνουν οι ερευνητές.
Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘Archives of General Psychiatry’.

Βλέπουμε λοιπόν ότι πράγματι η τηλεόραση, επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τα παιδιά μας σε πολλούς τομείς. Σίγουρα η τηλεόραση είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο και αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας.

Για αυτό εναπόκειται στους γονείς, στους εκπαιδευτικούς και στους επαγγελματίες της υγείας, να διδάσκουν τα παιδιά και τους έφηβους με ποιο τρόπο να χρησιμοποιούν καλύτερα την τηλεόραση έτσι ώστε αυτή να καταστεί ένα μέσο για την προσωπική τους ανέλιξη και πρόοδο και όχι αιτία προβλημάτων.

Πηγές: ‘Archives of General Psychiatry’.www, lesvosnews.gr, www.medlook.net, www.iatronet.gr,   www.google.gr

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

"25 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ"




Ο Γκιμπράν Χαλίλ Γκιμπράν, ή Χαλίλ Γκιμπράν, ή «ο άνθρωπος από τον Λίβανο», όπως είναι γνωστός στο παγκόσμιο κοινό, υπήρξε ποιητής, φιλόσοφος και καλλιτέχνης.

Μας προσφέρει απλόχερα 25 μαθήματα ΖΩΗΣ...


1. Να είσαι ευγνώμων για τις δύσκολες στιγμές. Σου έδειξαν πόσο δυνατός μπορείς να είσαι.

2. Η καλοσύνη είναι αρετή των δυνατών των ανθρώπων

3. Δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια

4. Είναι οι μικρόψυχοι άνθρωποι εκείνοι που προσπαθούν να εξευτελίσουν τους άλλους.

5. Το κακό που κάνουν άλλοι σε εσένα είναι πιο εύκολο να το ξεχάσεις, από το κακό που κάνεις εσύ σε άλλους.

6. Μπορεί να ξεχνάς εκείνους που σε έκαναν να γελάσεις, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσεις εκείνους που ήταν δίπλα σου στις πιο σκοτεινές στιγμές.

7. Τα απλά πράγματα στη ζωή είναι και τα πιο συναρπαστικά.

8. Η αγάπη είναι ζωή. Και η ζωή αγάπη.

9. Πάντα να βάζεις αγάπη στην δουλειά σου.

10. Για να καταλάβεις την καρδιά και το μυαλό ενός ανθρώπου, δες τι σε εμπνέει να κάνεις.

11. Η αληθινή αγάπη ποτέ δεν είναι κτητική.

12. Προσπάθησε να αντιμετωπίζεις τους κακούς τρόπους των ανθρώπων με ευχάριστο τρόπο.

13. Η αγάπη συνδέει τα πάντα μέσα σε μια απόλυτη αρμονία.

14. Δες την θετική πλευρά της ζωής.

15. Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα. Τα βλέπουμε σύμφωνα με το ποιοι είμαστε εμείς.

16. Η αληθινή αγάπη δημιουργείται όταν δυο άνθρωποι βρεθούν κοντά πρώτα στο πνεύμα.

17. Αφήστε χώρο στις σχέσεις σας.

18. Αν προσεύχεσαι όταν βρέχει, θυμήσου να προσευχηθείς και όταν έχει λιακάδα.

19. Όταν δίνεις ολόκληρο τον εαυτό σου, τότε δίνεις πραγματικά.

20. Η αληθινή ομορφιά πηγάζει από μέσα μας.

21. Τα παιδιά σου δεν σου ανήκουν. Είναι γιοι και κόρες της ίδιας της ζωής.

22. Κάθε σχέση πρέπει να είναι ελεύθερη από δεσμά.

23. Να είσαι ευγνώμων για τα καλά και τα άσχημα στη ζωή σου. Και τα δύο σου δίδαξαν κάτι.

24. Η στάση σου απέναντι στη ζωή, θα καθορίσει και την στάση της ζωής απέναντί σου.

25. Ο φίλος που βρίσκεται μακριά καμιά φορά είναι πιο κοντά σου από εκείνον που ζει στην διπλανή πόρτα.

"Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΚΑΛΙΑ"

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή είχα ρωτήσει τον μπαμπά μου ''Μπαμπά, πως αγαπάνε οι άνθρωποι;'' και μου απάντησε......''Έλα να σου δείξω..''
Πλησίασα και με έσφιξε τόσο δυνάτα στην αγκαλιά του που ακόμα την νιώθω πάνω μου...''Μόνο έτσι αγαπάνε οι άνθρωποι!'' μου είπε.....''Αυτός είναι ο πιο ασφαλής τρόπος αγάπης.''
Και συνέχισα εγώ...''Και πως μαθαίνει κάποιος να αγκαλιάζει;''........
΄΄Την αγκαλιά δεν την μαθαίνεις, την αγκαλιά την αισθάνεσαι!΄΄, είπε και με ξανά αγκάλιασε.



Όταν καθημερινά δεχόμαστε ασφυκτικές πιέσεις, καλό είναι, λένε οι ειδικοί, να βρισκόμαστε σε χώρους με παιδιά πολλά μαζεμένα.

Σε μια σχολή χορού για παράδειγμα μπορείς να ακούσεις κάποια μαγικά λόγια, όταν τα παιδιά κάνουν λάθος κίνηση και βήματα. Ακούς τους δασκάλους να φωνάζουν δυνατά: ”Δεν πειράζει, συνεχίζουμε!…Ξανά από την αρχή…πάμε δυνατά!!!”. Και είναι λες και το λένε για σένα, για μας, για όλους εμάς, τους ”όλους σαν εμάς”. Εμάς που είμαστε πολλοί και φτιάχνουμε αλυσίδα ανθρώπινη και που έχουμε ο ένας τον άλλον και αυτό δεν θα είναι ποτέ ”τουλάχιστον” και γινόμαστε έτσι δυνατοί.
Κι ας κάνουν οι δυνατοί τα περισσότερα λάθη, αφού καταβάλλουν και τις περισσότερες προσπάθειες, μα συνεχίζουν και αρνούνται πεισματικά να υποχωρήσουν στην αναποδιά, την ασχήμια, γιατί ελπίζουν στο καλό και στο φωτεινό αύριο, σαν παιδιά. Γι’αυτούς η παιδική ηλικία είναι απεριόριστη. Και χαμογελάνε. Και κλαίνε. Μόνο οι δυνατοί κλαίνε και ξέρουν να πονούν και ο πόνος θα τους δυναμώσει, θα τους διδάξει και θα ξεκινήσουν από την αρχή. Οι δυνατοί ξέρουν να κάνουν αγκαλιές και να σκουπίζουν τα δάκρυά τους με καμάρι, είναι τα τρόπαιά τους. Εκείνο όμως που κάνουν καλύτερα είναι να σκουπίζουν τα δάκρυα από τα μάτια όσων τους έχουν ανάγκη. Και ξέρουν να κάνουν αγκαλιές: τρυφερές, ζεστές, σφιχτές, ενίοτε και καταπιεστικές, για να δείξουν ότι είναι εκεί, παρόντες και μικροί γιατροί της καρδιάς.
Πέφτουν και σηκώνονται ξανά, πιο ώριμοι και πιο σοφοί. Μέχρι το επόμενο λάθος τους, που ορκίζονταν ότι δεν θα ξανακάνουν…μα, αυτή είναι και η ομορφιά τους, τα πάθη που μετατρέπουν σε λάθη, ίσως και αντίστροφα. Ξέρουν να πονούν και να αγαπούν πολύ, χωρίς μέτρο και προαπαιτούμενα… Δε φοβούνται να φοβούνται και δίνουν αποθέματα ψυχής, γιατί γνωρίζουν ακριβώς πόσο παροδικοί και ασήμαντοι είναι στην αιωνιότητα. Τους δυνατούς και ψυχωμένους συνήθως θα τους ξεχωρίσεις από τη δυνατή φωνή, από τα τρανταχτά γέλια και από τα πειράγματα. Δε διστάζουν να γίνονται ακόμα και γελωτοποιοί, για να διώξουν τα σκοτάδια από το βλέμμα των δικών τους και ας μένει βουβός σχεδόν πάντα ο δικός τους πόνος.

Στην αντίπερα όχθη της ζωής θα βρεις τους ”λουστραρισμένους και ατσαλάκωτους” φαινομενικά, αλλά στο βάθος αδύναμους και ανεπαρκείς σε όλα. Από φόβο και ακριβώς επειδή γνωρίζουν πόσο λίγοι και ασήμαντοι είναι, έχουν περιχαρακωθεί και ζουν σε ένα αποστειρωμένο και καλά προφυλαγμένο περιβάλλον από αγάπη, ανθρωπιά και κάθε είδους ”ενοχλητικά” για τη φύση τους συναισθήματα. Σε κάθε προσπάθεια να τους πλησιάσεις συμπεριφέρονται σαν άγριο και τρομαγμένο ζώο που δεν το έχει εξημερώσει η αγάπη. Αποπνέουν απύθμενο εγωισμό και επιτηδευμένη αυτοπεποίθηση, ενώ συχνά βγάζουν ελιτισμό, για να καλύψουν τη δειλία και την ανικανότητά τους να είναι άνθρωποι. Ούτε λόγος για άνοιγμα καρδιάς, ούτε λόγος να δάκρυα λυτρωτικά και για κατανόηση στον πόνο του άλλου. Συχνά κάποιοι προσπαθούν να τους δώσουν συναισθηματικά ψήγματα, μα η ψυχή τους είναι από τα πιο σκληρά υλικά και ούτε πρόκειται ποτέ να μαλακώσει.

Τους ξεχωρίζεις ακόμη και από μεγάλη απόσταση: μυρίζουν! Ναι, ”μοσχοβολούν” φορμόλη και αν τους αγγίξεις στο πρόσωπο, είναι σαν να αγγίζεις μάσκα αρχαίας ελληνικής τραγωδίας: όπως ακριβώς και η ζωή τους και το τέλος τους. Ζουν μόνοι, φεύγουν μόνοι, αλλά το πιθανότερο είναι ότι δεν θα το καταλάβουν ποτέ. Μόνο οι γύρω τους το αντιλαμβάνονται και τους οικτίρουν. Και σε αντίθεση με τους δυνατούς της ζωής που πέφτουν και δεν θρυμματίζονται, εκείνοι στην πρώτη δυσκολία διαλύονται και εξαφανίζονται.

Ακούμε τη φωνή της δασκάλας χορού που λέγαμε:” Δεν πειράζει το λάθος βήμα, συνεχίζουμε!”. Συνεχίζουμε και χαμογελάμε, γιατί είμαστε δυνατοί. Δεν αιθεροβατούμε, αλλά μέσα από τις αναποδιές γίναμε ισχυροί και ξέρουμε να σφίγγουμε τα χέρια και να κάνουμε αγκαλιές, γιατί τώρα γνωρίζουμε καλά ότι η αγκαλιά είναι θεραπευτική σε κάθε ηλικία. Και η ζωή μας έμαθε ότι κάποιοι μπορεί να κλαίνε, αλλά κάποιοι χωρίς συναισθήματα είναι για κλάματα!

Ζωή Χατζηθωμά

"7 ΛΑΘΗ ΠΟΥ "ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ" ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ"

«Ο δημιουργικός ενήλικας είναι το παιδί που επιβίωσε» Ursula K. Le Guin, Αμερικανίδα συγγραφέας



Τα παιδιά από μικρή ηλικία έχουν τεράστια αποθέματα δημιουργικότητας. Όμως δυστυχώς ενώ μεγαλώνουν τα αποθέματα αυτά συνήθως στερεύουν χρόνο με τον χρόνο. Τι κάνουμε λάθος; Μήπως τα περιορίζουμε υπερβολικά; Μήπως περιμένουμε τα πάντα από εκείνα και όταν δεν τα παίρνουμε απογοητευόμαστε; Μήπως δίνουμε μεγάλη βάση στην «αμοιβή» τους;

Δείτε επτά λάθη που κάνουμε ως γονείς και τα οποία μπορούν να καταστρέψουν την δημιουργικότητά τους.

Τους δίνετε ανταμοιβές: Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι οι ανταμοιβές αναστέλλουν τη δημιουργικότητα και τη φαντασία των παιδιών. Αν το «δελεάζετε» με αυτές, το παιδί θα καταβάλλει μόνο όση προσπάθεια χρειάζεται ώστε να κερδίσει την ανταμοιβή που του υποσχεθήκατε. Επομένως κάθε λογής «βραβεία» - π.χ. αυτοκολλητάκια, δώρα, περισσότερος χρόνος στην τηλεόραση κτλ.- ελαττώνουν την εγγενή ευχαρίστηση των δημιουργικών δραστηριοτήτων. Αυτό που θέλετε είναι παιδιά με κίνητρο, και όχι παιδιά τα οποία θα κάνουν τα πάντα για την ανταμοιβή τους.

Τα επισκιάζετε: Η συνεχής επίβλεψη και «συμμετοχή», από την μεριά σας, όσο τα παιδιά κάνουν τις εργασίες τους είναι επίσης επιβλαβής για τη δημιουργικότητά τους. Αν παρακολουθούμε τα παιδιά διαρκώς και κάνουν τις εργασίες τους με τη βοήθεια των γονιών τους, δε μαθαίνουν να παίρνουν ρίσκο και δε μαθαίνουν την αξία των λαθών ως φυσικό στάδιο της όλης διαδικασίας.

Τους δίνετε περιορισμένες επιλογές: Τα παιδιά μεγαλώνουν σε ένα σύστημα που τους διδάσκει ότι «υπάρχει μόνο μία σωστή απάντηση». Τα περισσότερα παιχνίδια συνοδεύονται από οδηγίες και στα παιδιά δίνονται ελάχιστα περιθώρια επιλογής. Ωστόσο, οι επιλογές εξερεύνησης είναι απαραίτητες για την ενίσχυση της κριτικής σκέψης. Τα παιδιά με δημιουργικότητα εκφράζουν ελεύθερα εναλλακτικές προτάσεις για την επίλυση προβλημάτων και είναι πιο πιθανό να ακολουθήσουν την περιέργειά τους.

Τους «φορτώνετε» το πρόγραμμα: Εξωσχολικές δραστηριότητες, φροντιστήρια, κοινωνικές συναντήσεις... Τα παιδιά σήμερα είναι πιο απασχολημένα από ποτέ. Αλλά μας απασχολεί τόσο πολύ να γεμίσουμε το πρόγραμμά τους, που ξεχνάμε να τους δώσουμε το πιο σημαντικό ερέθισμα από όλα: τη βαρεμάρα. Η βαρεμάρα ενισχύει τη φαντασία και η φαντασία με τη σειρά της ενισχύει τις ιδέες και τη δημιουργικότητα. Συχνά λέμε: «έχω ανάγκη να μην κάνω τίποτα και να γεμίσω τις μπαταρίες μου». Όμως δεν εφαρμόζουμε την ίδια τακτική στα παιδιά μας. Σε στιγμές που «δεν κάνουμε τίποτα» το μυαλό μας κατεβάζει τις καλύτερες ιδέες.

Έχετε μεγάλες προσδοκίες από αυτά: Το να έχουμε μεγάλες προσδοκίες από τα παιδιά μας και από την απόδοσή τους συχνά καταλήγει στο να αποκτήσουν αποστροφή για ένα θέμα ή μια δραστηριότητα. Οι υπερβολικά μεγάλες προσδοκίες συχνά πιέζουν τα παιδιά για να αποδώσουν και να συμμορφωθούν σε αυστηρά καθορισμένες κατευθυντήριες γραμμές. Αποτέλεσμα; Η πίεση αυτή αποτρέπει τον πειραματισμό, την εξερεύνηση και την καινοτομία στη σκέψη τους. Οι μεγαλεπίβολες προσδοκίες των γονέων είναι πολύ συχνά πέρα από τις αναπτυξιακές δυνατότητες τις οποίες έχουν τα παιδιά.

Περιμένετε να είναι τέλεια: Το εν λόγω λάθος συνήθως πάει «χέρι-χέρι» με τις μεγάλες προσδοκίες που αναφέραμε πιο πάνω. Το παράδειγμα με τη ζωγραφική και το «γέμισμα» σκίτσων με χρώμα είναι χαρακτηριστικό σε αυτήν την περίπτωση. Θα πρέπει τα παιδιά να μαθαίνουν ότι το χρώμα (και άρα η τέχνη) θα πρέπει αυστηρά να βρίσκεται μέσα στα όρια των σκίτσων στα αντίστοιχα βιβλία; Θα πρέπει να τα τιμωρούμε αν τα «έργα τέχνης» τους γίνονται κάπως πιο… ελεύθερα; Οι γονείς οφείλουν να αντιστέκονται στον πειρασμό να περιορίζουν την έκφραση των παιδιών και να τα αφήσουν με την ησυχία τους να δημιουργήσουν. Μπορεί αυτό να μεταφράζεται σε ένα αλλοπρόσαλλο σκίτσο ή κάποια λάθη στις χειροτεχνίες. Ε και; Ακόμα και σε αυτές περιπτώσεις, έχετε δείξει στο παιδί σας ότι το σημαντικότερο όλων είναι η προσπάθεια.

Δεν είστε εσείς οι ίδιοι δημιουργικοί: Ο ευκολότερος τρόπος για να πείσουμε ένα παιδί ότι η δημιουργικότητα είναι απάτη είναι να μην είμαστε εμείς οι ίδιοι δημιουργικοί. Αν ασχολούμαστε ως γονείς με δημιουργικές αναζητήσεις, τα παιδιά μας παρατηρούν και γινόμαστε ιδανικά πρότυπα. Ακούγεται εύκολο, όμως πώς μπορείτε να κάνετε κάτι τέτοιο; Μοιραστείτε μαζί τους την αγαπημένη σας μουσική και αναπαράγετέ την μαζί τους με οτιδήποτε έχετε στη διάθεσή σας, ακολουθήστε το παράδειγμά τους και κάντε… φασαρία ή χαζολογήστε. Η δημιουργικότητα, στην τελική, είναι αυτό που μας καθοδηγεί στην πιο τρυφερή μας ηλικία και σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι που ως ενήλικες θα πρέπει να εγκαταλείψουμε.

Νικόλας Γεωργιακώδης

Πηγές:www. in2life.gr, www.google.gr

"ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ ΤΟΣΟ ΒΑΘΕΙΑ;"



Η μητρική αγάπη θεωρείται αυτονόητο συναίσθημα αλλά αντικειμενικά δεν είναι.
Τα παιδιά δεν είναι τα ιδανικά παιδιά της φαντασίας μας . Όπως επίσης και οι μητέρες δεν μοιάζουν μ αυτές που περιγράφουν τα ποιήματα.
Ο μύθος της μητρότητας – όπως κάθε μύθος – είναι απλουστευμένος και απλοποιημένος. Όλοι μας έχουμε βιώσει την κατάρριψη αυτού του μύθου στην παιδική μας ηλικία, αλλά μεγαλώνοντας όλοι θέλουμε ν’ αποδείξουμε ότι εμείς θα τον επαληθεύσουμε ως γονείς.
Μοιάζει να υπάρχει μια συλλογική πεποίθηση ότι όταν μια γυναίκα γίνεται μητέρα – μεταμορφώνεται σε καθαγιασμένο πλάσμα. Όσοι έχουν μπει στη διαδικασία να δουλέψουν θεραπευτικά με τον εαυτό τους, γνωρίζουν ότι το είδος και η ποιότητα της αγάπης που έχουμε εισπράξει ως παιδιά, αυτό είναι που μπορούμε να προσφέρουμε ως γονείς .
Η σχέση με το παιδί είναι μαγική. Ο ενήλικος άνθρωπος φαινομενικά, έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει την ιδανική σχέση, να πλάσει τον ιδανικό άνθρωπο, όπως τον έχει στο μυαλό του.
Αυτό όμως το πρότυπο πολύ συχνά , μέσα στο εικοσιτετράωρο συγκρούεται με τα πραγματικά συναισθήματα που ξεπηδούν απ εκεί που δεν τα περιμένεις και τα οποία παραμένουν ανομολόγητα και καλά κρυμμένα .
Προσπαθώντας οι γονείς να φτιάξουν αυτό που φαντάζονται πολύ συχνά – ανάλογα και με τον χαρακτήρα τους – το πετυχαίνουν. Πετυχαίνουν ακριβώς την εικόνα και ξεγελούν τον κοινωνικό περίγυρο και τον εαυτό τους. Ο μόνος που δεν ξεγελιέται είναι το παιδί. Το οποίο παραμένει ο μοναδικός αξιόπιστος μάρτυρας της αλήθειας των συναισθημάτων κάθε οικογένειας.
Μπορεί να κακοποιηθεί συναισθηματικά ένα παιδί για να αναγκαστεί να χωρέσει στην εικόνα που έχουν οι γονείς, να ανταποκριθεί στις προσδοκίες τους, να γίνει αυτό που εκείνοι θέλουν. Όμως πάντα θα υπάρχει κάτι που αργά η γρήγορα θα εμφανισθεί ως αδυναμία, ασθένεια, επιθετικότητα, απάθεια και δεν θα μπορεί να το εξηγήσει κανείς.
Η κακοποίηση των παιδιών δεν είναι μόνο οι ακραίες ιστορίες που βγαίνουν στις ειδήσεις. Συμβαίνει καθημερινά από ανύποπτους γονείς. Συμβαίνει μ ένα απλανές βλέμμα, με μια επιτιμητική ματιά, με προσβλητικά λόγια, με θυμό που εγκλωβίζεται σ ένα κλειστό στόμα. Συμβαίνει όταν οι γονείς εστιάζουν στα επιτεύγματα και όχι στο ίδιο το παιδί, στην ύπαρξη του.
Συμβαίνει, όχι γιατί αυτό που κάνει ή δεν κάνει ένας γονιός, είναι από μόνο του τόσο φοβερό, αλλά γιατί το μωρό είναι τόσο εύθραυστο και εξαρτημένο για την επιβίωση του απ αυτούς. Είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να αντιλαμβάνεται στο κέντρο της ύπαρξης του την κάθε δόνηση που νοιώθει το πλάσμα που του δίνει ζωή.
Δεν πρέπει καμία μητέρα να νομίζει πως μπορεί να φροντίζει ένα μωρό μηχανικά, χωρίς επιπτώσεις. Το μωρό που δεν συναντά ένα βλέμμα να το κοιτάζει, νοιώθει ότι βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο. Το αποτύπωμα της συναισθηματικής απουσίας ή της συναισθηματικής αναστάτωσης της μητέρας είναι ανεξίτηλο στην ψυχή και στο σώμα του ανθρώπου.

Όμως γιατί οι μητέρες δεν είναι τόσο διαθέσιμες όσο χρειάζεται να είναι, για τις ανάγκες του παιδιού;
Γιατί οι μητέρες και οι πατέρες είναι πριν απ όλα άνθρωποι. Άνθρωποι που έχουν διανύσει μια απόσταση στη ζωή τους, μπορεί να έχουν πληγές ανοιχτές, κρυμμένα μυστικά, καταπιεσμένα συναισθήματα και σε κάθε περίπτωση παιδικά τραύματα που τώρα ενεργοποιούνται.
Έρχεται το παιδί στη ζωή μας και μας φέρνει αντιμέτωπους με το παρελθόν μας. Έχουμε δύο επιλογές ή θα το αντιμετωπίσουμε ή θα του το κληροδοτήσουμε αυτούσιο. Αυτή είναι ακριβώς η ευκαιρία που δίνει η γονεϊκότητα. Σου καθρεφτίζει τις πληγές, τις στρεβλώσεις, τα κενά. Μπορείς πάντα να αποστρέψεις το βλέμμα αλλά όχι χωρίς τίμημα.
Οι γονείς που νοιάζονται, το πιο σημαντικό που μπορούν να κάνουν, για να προστατεύσουν τα παιδιά τους απ τον εαυτό τους, είναι να φροντίσουν τον εαυτό τους. Μόνο έτσι θα επιτρέψουν στην αγάπη τους να εκδηλωθεί αβίαστα και ευεργετικά.

Πηγές: https://iphigeneiapanetsou.wordpress.com. , www.google.gr

"ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ" Charlie Chaplin

Ακολουθεί ένα απόσπασμα από την εκπληκτική ομιλία του Charlie Chaplin (γνωστός σε όλους μας ως Σαρλό) από τα 70α του γενέθλια.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά .......  

Αξίζει να τον ¨ακούσουμε".



Πηγή :www.piperies.gr

"ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΤΗΡΙΟΥ"

Για ένα ακόμη καλοκαιριάτικο μεσημέρι ....

Μια διδακτική ιστορία μιας καθηγήτριας - ψυχολόγου για το πραγματικό βάρος των φορτίων που κουβαλάμε στην ψυχή μας...


Μια καθηγήτρια έκανε μια βόλτα γύρω από την αίθουσα την ώρα που παρέδιδε μια διάλεξη για τη διαχείριση άγχους σε ένα ακροατήριο.

Όταν λοιπόν, έπιασε ένα ποτήρι και το σήκωσε ψηλά, όλοι περίμεναν ότι θα έκανε τη γνωστή ερώτηση: "Είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;". Αντ' αυτού, χαμογελώντας, ρώτησε: "Πόσο βαρύ είναι αυτό το ποτήρι με το νερό";
Οι απαντήσεις που ακούστηκαν κυμάνθηκαν από 250 μέχρι 600 γραμμάρια.
Η καθηγήτρια απάντησε:
Το απόλυτο βάρος δεν έχει σημασία. "Εξαρτάται από το πόση ώρα κρατάω το ποτήρι. Αν το κρατήσω για ένα λεπτό, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν το κρατήσω για μια ώρα, θα αρχίσει να πονάει το χέρι μου. Αν το κρατήσω για μια μέρα, το χέρι μου θα μουδιάσει και θα παραλύσει. Σε κάθε περίπτωση, το βάρος του ποτηριού δεν αλλάζει, αλλά όσο περισσότερη ώρα το κρατάω τόσο βαρύτερο γίνεται".

Και συνέχισε:
"Το στρες, οι ανησυχίες και τα προβλήματα της ζωής είναι σαν αυτό το ποτήρι με το νερό. Αν τα σκεφτείτε τα για λίγο, δεν πειράζει. Αν τα σκέφτεστε για λίγο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, θα αρχίσουν να σας πληγώνουν. Και αν τα έχετε στο μυαλό σας όλη την ημέρα, στο τέλος θα παραλύσετε και θα νιώθετε ανίκανοι να κάνετε οτιδήποτε."

Είναι σημαντικό να θυμάστε να αποβάλλετε το στρες. Όσο νωρίτερα μπορείτε, απαλλαγείτε από τα φορτία που σας βαραίνουν. Μην κουβαλάτε τα προβλήματα μαζί σας μέχρι το βράδυ.

Και θυμηθείτε να κατεβάσετε κάτω το ποτήρι"!

Πηγές : reachut.com , www.piperies.gr , www.google.gr

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

"90 ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ"




Σπουδαίος συνθέτης, πολιτικός και συγγραφέας· από τις σημαντικότερες και πιο πολυσυζητημένες προσωπικότητες της νεώτερης Ελλάδας.
Ο Μιχαήλ (Μίκης) Θεοδωράκης γεννήθηκε στη Χίο στις 29 Ιουλίου 1925, από πατέρα Κρητικό και μητέρα Μικρασιάτισσα. Λόγω της επαγγελματικής ιδιότητας του πατέρα του (ανώτερος δημόσιος υπάλληλος) πέρασε τα παιδικά του χρόνια μετακινούμενος σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας: Μυτιλήνη (1925-1928), Σύρο και Αθήνα (1929), Ιωάννινα (1930-1932) Αργοστόλι (1933-1936), Πάτρα (1937-1938), Πύργο (1938-1939) και Τρίπολη (1939-1943).

Πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ανακαλύψει την αγάπη του για τη μουσική κι έγραψε τις πρώτες του συνθέσεις, ενώ το 1942 εξέδωσε τα πρώτα του ποιήματα, με το ψευδώνυμο Ντίνος Μάης. Το 1943 εγκαθίσταται οριστικά στην Αθήνα και συνεχίζει τις μουσικές του σπουδές, με δάσκαλο τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Παράλληλα, αναπτύσσει αντιστασιακή δράση, μέσα από τις τάξεις της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ. Θα συλληφθεί από τους Ιταλούς και στη φυλακή θα γνωρίσει το έργο του Μαρξ.
Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου (1946-1949) θα εξοριστεί πρώτα στην Ικαρία και στη συνέχεια στη Μακρόνησο. Οι πολιτικές του διώξεις δεν ανακόπτουν το δημιουργικό του έργο. Συνθέτει έργα «κλασσικής» μουσικής και στις 5 Μαρτίου 1950 παρουσιάζεται στο θέατρο «Ορφέας» της Αθήνας το πρώτο του έργο, «Πανηγύρι της Ασή-Γωνιάς» (1946), από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, με μαέστρο τον δάσκαλό του Φιλοκτήτη Οικονομίδη. 
Πατήστε ΕΔΩ για να το απολαύσετε ...
Το 1953 θα νυμφευθεί τη γιατρό Μυρτώ Αλτίνογλου (το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά, τον Γιώργο και τη Μαργαρίτα) και θα συνεχίσει τις μουσικές του σπουδές στο Παρίσι, με δασκάλους τον Ολιβιέ Μεσιάν και τον Εζέν Μπιγκό. Συνεχίζει να συνθέτει και το 1959 του απονέμεται το βραβείο «Κόπλεϋ» για τον καλύτερο Ευρωπαίο συνθέτη της χρονιάς.
Ένα βράδυ του 1958, ενώ περιμένει τη γυναίκα του στο αυτοκίνητο, διαβάζει τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου κι επί τόπου μελοποιεί τα πρώτα οκτώ ποιήματα. Το 1960 θα ηχογραφηθούν για πρώτη φορά με τη φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Είναι η εποχή, που ο Θεοδωράκης περνάει στο χώρο του τραγουδιού και «παντρεύει» τους λαϊκούς ρυθμούς, τα λαϊκά όργανα, τους λαϊκούς τραγουδιστές και την ποίηση των κορυφαίων εκπροσώπων της γενιάς του '30 (Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος κ.ά.). Από τα έργα του εκείνης της περιόδου ξεχωρίζουν τα: «Αρχιπέλαγος», (πατήστε ΕΔΩ) «Πολιτεία Α’ και Β’»,(πατήστε ΕΔΩ«Επιφάνεια», «Μαουτχάουζεν», «Άξιον Εστί»(πατήστε ΕΔΩ). Επίσης, θα γράψει μουσική για την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Ζορμπάς» (1964) και για δύο θεατρικές παραστάσεις που σημάδεψαν τη δεκαετία του '60, τη «Μαγική Πόλη» και τη «Η γειτονιά των Αγγέλων». Το 1963, μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, ιδρύεται η «Νεολαία Λαμπράκη», της οποίας εκλέγεται Πρόεδρος. Την ίδια εποχή εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ.
Με την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967 θα αρχίσει ένας νέος κύκλος διώξεων και εξοριών για τον συνθέτη, που θα τελειώσει το 1970 με την αμνηστία που θα του χορηγηθεί, ύστερα από διεθνή κατακραυγή και προσπάθειες προσωπικοτήτων, όπως ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς, ο Λέοναρντ Μπερνστάιν, ο Χάρι Μπελαφόντε, ο Άρθουρ Μίλερ και ο Χανς Άισλερ. Θα φύγει στο εξωτερικό και θα δώσει δεκάδες συναυλίες εναντίον των συνταγματαρχών, που θα τον κάνουν παντού γνωστό ως σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα.
Την περίοδο της Μεταπολίτευσης θα γνωρίσει ευρεία αποδοχή και η μουσική του, που θα ακουστεί πάλι ελεύθερα. Θα γίνει σημείο αναφοράς μιας νέας περιόδου για την Ελλάδα και ταυτόχρονα θα παραμείνει σύμβολο για τους αγωνιστές πολλών χωρών ενάντια σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Πολλά από τα έργα που έγραψε κατά τη διάρκεια της επταετίας θα εκδοθούν τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης («Ο ήλιος και ο χρόνος», «Τα Λαϊκά», «Τα τραγούδια του Ανδρέα», «Λιανοτράγουδα», «Κάντο Χενεράλ», «Επιφάνεια Αβέρωφ» και πολλά άλλα), ενώ σταδιακά θα αρχίσει η ηχογράφηση και η έκδοση των συμφωνικών του έργων.
Ο Μίκης Θεοδωράκης ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Έθεσε το περίφημο δίλημμα «Καραμανλής ή τανκς», εκλέχθηκε βουλευτής (2 φορές με το ΚΚΕ και δύο φορές με τη Νέα Δημοκρατία) κι έγινε υπουργός στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Παράλληλα, ξεκίνησε με τον τούρκο μουσικό Ζουλφί Λιβανελί μία προσπάθεια προσέγγισης ανάμεσα στους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Στην εξηντάχρονη καριέρα του, ο Μίκης Θεοδωράκης έχει γράψει πάνω από 1.000 τραγούδια, πολλά συμφωνικά έργα, καντάτες και ορατόρια, μουσική για δεκάδες θεατρικά έργα και τραγωδίες, όπερες και μουσική για τον κινηματογράφο.



Ακολουθούν τρία ποιήματα που έγραψε ο ίδιος ο μουσικοσυνθέτης.

Η ΑΝΟΙΞΗ
Χλοϊζει καινούρια ελπίδα η λαγκαδιά
Κάποιο γλυκοκελάϊδισμα σκορπά στη φύση
η νιόχτιστη χελιδονοφωλιά.
Τρέμει η φωνή στα χείλη τα δειλά, που θα σκορπίσει
στη Φύση ό,τι φτερώνει την καρδιά.

Τώρα το κύμα το κινά μια νέα πνοή
κι ήμερα πια στην αμμουδιά το σέρνει
στην αγκαλιά τη μυστικιά του πέλαου αρμονία φέρνει
και στ' ακρογιάλι τη σκορπά μ' ένα φιλί.

Μέσα στ' απίστευτο όνειρο μεθά η δειλή ψυχή
μεθά κι η ελπίδα από το θάμα μαγεμένη
Νέες χαρές χαμογελούν μες απ' τη νέα ζωή.
Η Άνοιξη είμαι 'γώ η λατρεμένη.

Ονομάζομαι Κώστας Στεργίου
Ποίημα του Μίκη Θεοδωράκη, που έγραψε στις 22 Σεπτεμβρίου 1969 στο χωριό Ζάτουνα της ορεινής Αρκαδίας, όπου βρισκόταν εξόριστος μαζί με την οικογένειά του από τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Ανήκει στην ποιητική ενότητα Αρκαδία Χ.
Την ημέρα εκείνη ο σπουδαίος Έλληνας συνθέτης δέχτηκε την επίσκεψη του Κώστα Στεργίου, ενός σκληροτράχηλου υπομοίραρχου της Χωροφυλακής, που μαζί με τους άνδρες του ερεύνησε εξονυχιστικά το σπίτι, όπου διέμενε, με αφορμή την αναχώρηση της οικογένειάς του για την Αθήνα. Κλεισμένος στην κουζίνα του σπιτιού, ο Θεοδωράκης, οργισμένος για τα πάνδεινα που τραβούσε η οικογένειά του εκείνη την στιγμή στο διπλανό δωμάτιο, έγραψε σε μια χαρτοπετσέτα το ποίημα αυτό για να εξευτελίσει τον Στεργίου, αφού προς στιγμήν πέρασε από το μυαλό του η ιδέα να τον σκοτώσει. Αλλά προτίμησε, όπως έγραψε αργότερα, «Να σκοτώσω την τιμή του, την υπόληψή του. Να περνά αύριο στο δρόμο και να τον φτύνουν. Να μείνει το όνομά του πλάι στου Εφιάλτη».
Ο Θεοδωράκης έντυσε με μουσική το ποίημα και το παρουσίασε για πρώτη φορά σε συναυλία στο Μενίδι στις αρχές του 1975, λίγους μήνες μετά την πτώση της δικτατορίας. Το τραγούδι παραμένει αδισκογράφητο, με δική του απόφαση. Ίσως να έπαιξε ρόλο και η προτροπή του πατέρα του, που όπως λέγεται είδε τον Κώστα Στεργίου να είναι ανάμεσα στους θεατές μιας συναυλίας του Μίκη στην Ελευσίνα το 1975 και να φεύγει συντετριμμένος, μόλις άκουσε το τραγούδι με το όνομά του.
Ονομάζομαι Κώστας ΣτεργίουΟνομάζομαι Κώστας Στεργίου
προέρχομαι από τους Βησιγότθους,
Οστρογότθους, Μαυρογότθους.
Κατοικώ σε σπήλαια
λαξεύω ρόπαλα
πίνω νερό σε κρανία.
Επάγγελμά μου ο θάνατος.
Όμως προσωρινώς υπηρετώ
το μεγάλο Δράκο
που με έχει αποσπάσει στην Αρκαδία.
Πάνω απ’ το δέρμα μου
φορώ στολή
στους ώμους έχω αστέρια,
κρύβω το ρόπαλο επιμελώς
μέσα στη χλαίνη.
Ονομάζομαι Κώστας Στεργίου
προέρχομαι από τους Μαμελούκους
Μαυρολούκους, Σουσουλούκους
είμαι διασταύρωση Νεάντερνταλ και λύκου.
Όμως σήμερα, προσωρινώς,
κυκλοφορώ με τζιπ,
τρομοκρατώ παιδιά και γυναίκες.
Έχω ειδικότητα στο ψάξιμο
ψάχνω ψυχές παιδιών
και σταλάζω το φόβο
επιβάλλω το Νόμο
το Νόμο του μεγάλου Δράκου
που μ’ έχει αποσπάσει προσωρινώς
στην Αρκαδία.

ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΜΟΥ
Ποιος θάρθει να σε ράνει
με μύρα όταν πεθάνεις;

Θα σε κηδέψουνε δίχως πόνο
και θα σε θάψουνε δίχως τραγούδι.
Κι αν γίνεις άνθος και ξεφυτρώσεις
στο μνήμα σου απάνω
-- θα σε θερίσουν.
Κι αν τραγουδάκι, ζητάς για στρώμα
κάποια καρδούλα
-- δε θα σ’ αφήσουν.

Κι όταν πεθαίνεις;
Κι όταν πεθαίνεις
κανείς δε θάρθει να σε ποτίσει
με μαύρα δάκρυα να σε δροσίσει
Κανείς δε θάρθει...
Ούτ’ ένα χάδι ούτε μια λέξη,
[μια προσευχή...
Θάσαι μονάχος. Και θάνε νύχτα.
τ’ άστρα σβησμένα... Βουβή κι η γη.

Και θα στενάζω και θα φωνάζω --
και θα φωνάζω και θα ζητώ
νάρθω σιμά σου να σε δροσίσω
και να σε ράνω και να σε κλείσω
μες στην καρδιά μου και να σε ζω!

Μ’ αλίμονό μου...
Βουβή η φωνή μου... Νεκρό παρακάλιο...
Νεκρός κι εγώ!

Όταν ο Θεοδωράκης αντίκρυσε την κορυφή ...

Ο Μίκης Θεοδωράκης αφηγείται: «Βρίσκομαι το φθινόπωρο του 1964 στις Σέρρες για συναυλία. Οι φαντάροι ουρά μπροστά στο θέατρο, δεν έχουν λεφτά για εισιτήριο».
Λέω «να μπούνε τζάμπα».
Λέει ο εφοριακός, καθοδηγημένος απ’ τους ασφαλίτες που είναι πλάι του, «πρέπει να πληρώσουν το φόρο».
«Μετράτε κεφάλια και πληρώνω εγώ», τους απαντώ.
Εκείνη τη στιγμή, μπροστά στο δισκάδικο που ήταν απέναντι απ’ το θέατρο, βλέπω να σχηματίζεται μια μεγάλη ουρά.
– Περί τίνος πρόκειται; ερωτώ.
– Ήρθε ο δίσκος του «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ».
Χάρηκα. Τότε βλέπω να μπαίνει πίσω πίσω στην ουρά ένας χωριάτης μαζί με το μουλάρι του. Περίεργο. Τον πλησιάζω.
– Πατριώτη, του λέω, γιατί κάθεσαι στην ουρά; Τι πουλάνε στο μαγαζί;
Αφού με κοίταξε από πάνω ως κάτω, τέλος αποφάσισε να μου μιλήσει. Είχε, φαίνεται, το φόβο πως μπορεί να είμαι αστυνομικός.
– Μάθαμε στο χωριό ότι σήμερα θα ‘ρθει στις Σέρρες το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ και το χωριό μ' έστειλε ν’ αγοράσω το δίσκο…
– Ά! του είπα, σ’ ευχαριστώ για την πληροφορία.
Και σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή «Άραγες υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό να κάνεις στη ζωή σου; Μήπως αυτό είναι η κορυφή;…».

90 ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ


Τo Μέγαρο Μουσικής Αθηνών γιορτάζει, παρουσία του ιδίου του Μίκη Θεοδωράκη, τα 90 χρόνια τού μεγάλου μας συνθέτη, στις 29 Ιουλίου, ημέρα των γενεθλίων του, με μια εκδήλωση - αφιέρωμα σε κοσμαγάπητα τραγούδια του, που σιγοψιθύρισαν χιλιάδες άνθρωποι σε κάθε άκρη της Ελλάδας, αλλά και σε μακρινές γωνιές της υφηλίου.

Με τίτλο «Μίκης Θεοδωράκης - Γενέθλια στον Κήπο του Μεγάρου» και με τη συμμετοχή της Ελένης Βιτάλη, του Ζαχαρία Καρούνη, της Μπέττυς Χαρλαύτη και της Λαϊκής Ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης», η εορταστική αυτή μουσική βραδιά θα ξεκινήσει στις 9 το βράδυ.

Μουσική με οικουμενικό μήνυμα
Το οικουμενικό μήνυμα της μουσικής τού πολυδιάστατου Έλληνα δημιουργού, παραμένει πάντοτε επίκαιρο και έχει γνήσιο λαϊκό χαρακτήρα. Τα τραγούδια του Mίκη, που καθόρισαν τη σύγχρονη ελληνική κουλτούρα, αγγίζουν ταυτόχρονα, μέσα από τον πηγαίο ανθρωπισμό του δημιουργού τους, ευαίσθητες χορδές των λαών του κόσμου, αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι τους στη συλλογική μας συνείδηση.
Η αξία του Μίκη Θεοδωράκη ως συνθέτη έχει αναγνωριστεί σε όλο τον κόσμο, από κριτικούς, αλλά και κυβερνήσεις ξένων χωρών, κυρίως, δε, από τον ίδιο τον ελληνικό λαό, έναν λαό που, μέσα από τη μουσική του σπουδαίου δημιουργού, εξέφρασε τη χαρά και τη λύπη του, την απογοήτευση και τον θυμό του, την εθνική του υπερηφάνεια και, κάποτε, τoν εθνικό το μαρασμό.
Σε αυτό το ξεχωριστό μουσικό ταξίδι, διάρκειας δύο ωρών, θα ακουστούν τραγούδια που συντροφεύουν τις όμορφες αλλά και τις δύσκολες στιγμές της ζωής μας όλα αυτά τα χρόνια: «Όμορφη πόλη», «Φαίδρα», «Δρόμοι παλιοί», «Μαργαρίτα Μαγιοπούλα», «Στρώσε το στρώμα σου για δυο», «Χαρταετοί», αποσπάσματα από το Άξιον εστί κ.ά..

ΠΗΓΕΣ: http://www.sansimera.gr/anekdota/48#ixzz3hEtLN0w4
 http://www.sansimera.gr/anthology/536#ixzz3hEsnWWm8
 http://www.sansimera.gr/anthology/122#ixzz3hErlI7lE
 http://www.sansimera.gr/anthology/537#ixzz3hEqnn8Ir
 http://www.sansimera.gr/biographies/899#ixzz3hEmo3evj

"ΤΑ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ" ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΩΝ ΙΜΑΛΑΪΩΝ



Ένα μουσικό σχήμα από το Ισραήλ, το ΑΝΝΑ RF, εκτελεί εκπληκτικά, σε ένα μοναδικό τοπίο αρμονικά δεμένο με το τραγούδι, τα «Δακρυσμένα Μάτια» («Weeping Eyes») σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Οι καλλιτέχνες ακολουθούν ένα κράμα δυτικής και ανατολίτικης μουσικής, αναμειγνύοντας αρχαία και μοντέρνα μουσικά όργανα, τα οποία συνδυάζουν με ηλεκτρονικό ήχο. Όπως οι ίδιοι αναφέρουν «το παρελθόν, συναντά το παρόν σε έναν ήχο του μέλλοντος».
Μια απόλαυση, μια εξημέρωση!



"Δακρυσμένα μάτια, νυσταγμένοι κήποι
όνειρα κομμάτια ας ήτανε να ζω
στους μεγάλους δρόμους κάτω απ’ τις αφίσες
στα χιλιάδες χρώματα ας ήταν να βρεθώ.
Να ‘ταν η καρδιά μου λαμπερό αστέρι
να ‘ταν η ματιά μου δίκοπο μαχαίρι
αστραφτερό σπαθί μες στο μεσημέρι
αστραφτερό σπαθί μες στο μεσημέρι..."

Τα «Δακρυσμένα Μάτια» ανήκουν στους «Λιποτάκτες», από τα ομορφότερα έργα του μεγάλου μας συνθέτη, που αποτελούνται από τέσσερα τραγούδια: «Θα γίνεις δικιά μου» («Όμορφη Πόλις»), «Αυγή αφράτη» («Σκέπασε ατμός τον έρωτά μας»), «Δακρυσμένα μάτια», και το υπέροχο «Χάθηκα». Γράφηκαν μεταξύ 1952-1954 (Χανιά – Αθήνα – Παρίσι) με στίχους του αδελφού του συνθέτη, τελειόφοιτου λυκείου τότε, Γιάννη Θεοδωράκη, ποιητή και δημοσιογράφου, και ηχογραφήθηκαν το 1960.
Τραγούδια πολύ προσωπικά που ο Μίκης θεώρησε –άριστα πράττοντας– ότι ήταν εκείνος που έπρεπε να τα ερμηνεύσει. Και όντως είναι συγκλονιστικός, και για όποιον δεν το ξέρει, νομίζουμε αγνώριστος. Σαν να τραγουδάει ύμνους καρδιάς με άπειρο λυρισμό.
Και να τώρα πού μπορεί να φθάσει η μουσική. Ο κόσμος της εκτείνεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη και δεν κάνει διαχωρισμούς ανάμεσα σε φυλές, πολιτισμούς και τόπους. Μπορεί να ξεκινήσει από τις Πιερίδες Μούσες πάνω στον ταπεινό Ελικώνα, και να φθάσει ως τα Ιμαλάια, την υψηλότερη οροσειρά της Γης.

Πηγή:antikleidi.com


"ΑΝΤΟΝΙΟ ΛΟΥΤΣΙΟ ΒΙΒΑΛΝΤΙ" - 4 ΕΠΟΧΕΣ -


                                                            Αντόνιο Λούτσιο Βιβάλντι
Αποτέλεσμα εικόνας για vivaldi antonio
Έφυγε από την ζωή στις 28 Ιουλίου 1841
Βενετσιάνος συνθέτης και βιολονίστας, από τους στυλοβάτες της Δυτικής Μουσικής. Το μεγάλο του ενδιαφέρον για τη μουσική επισκίασε την άλλη του ιδιότητα, αυτή του ιερωμένου, για την οποία ο ίδιος δεν έδειξε ιδιαίτερο ζήλο να τιμήσει.

Ο Αντόνιο Λούτσιο Βιβάλντι (Antonio Lucio Vivaldi) γεννήθηκε στη Βενετία στις 4 Μαρτίου 1678. Βαφτίστηκε την ίδια ημέρα με προτροπή της μαμής του, η οποία φοβήθηκε ότι θα πεθάνει, λόγω των προβλημάτων υγείας που παρουσίασε. Αργότερα διαγνώσθηκε ότι έπασχε από άσθμα, αρρώστια που θα τον ταλαιπωρούσε σε ολόκληρη τη ζωή του.
Την τέχνη του βιολιού τη διδάχθηκε από τον πατέρα του Τζιοβάνι Μπατίστα Βιβάλντι, επαγγελματία κουρέα, αλλά και αξιόλογο βιολιστή, μουσικό της Ορχήστρας του Αγίου Μάρκου. Ο πατέρας του ήταν και έντονα θρησκευόμενος άνθρωπος και προετοίμαζε τον νεαρό γιο του για εκκλησιαστική σταδιοδρομία.
 Περισσότερα για την ζωή και το έργο του Αντόνιο Λούτσιο Βιβάλντι μπορείτε να μάθετε πατώντας ΕΔΩ.
Το 1725 παρουσίασε μια σειρά κοντσέρτων για έγχορδα και μπάσο κοντίνουο, με τον τίτλο «Il cimento dell' armonia e dell' inventione» («Η δοκιμή της αρμονίας με τη νεωτερική σύνθεση»). Τα τέσσερα πρώτα από αυτά αποτελούν τις «Τέσσερις Εποχές», το πιο γνωστό έργο του και ένα από τα δημοφιλέστερα έργα της μουσικής. Ο συνθέτης αποδίδει με νότες τις τέσσερις εποχές του χρόνου και θεωρείται ως πρώιμο δείγμα προγραμματικής μουσικής.
Ας το απολαύσουμε !!!



ΠΗΓΕΣ: http://www.sansimera.gr/biographies/340#ixzz3hEbkaabL, www.google.gr. youtube.com


"ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ"

Pablo Picasso

Liam Gallagher
Από το πολύ ξύλο που έτρωγε από τον πατέρα του απέκτησε χρόνιο τραύλισμα, όπως αποκάλυψε ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξή του.

Ο λόγος για τον σταρ της βρετανικής ροκ Λίαμ Γκάλαχερ, που εξομολογήθηκε ότι όσα τράβηξε στα χέρια του Ιρλανδού πάτερα του Τόμας τον έκαναν μεγαλώνοντας να ανησυχεί για το τι γονιός θα γινόταν. Και αυτό επειδή δεν ήθελε να κάνει τα ίδια λάθη, που σημάδεψαν τη «φρικιαστική» δική του παιδική ηλικία, στα δύο παιδιά του.

Ακολουθεί σε βίντεο το τραγούδι με τίτλο "Stop crying your heart out"  από το συγκρότημα "Oasis".


Μετάφραση

Σταμάτα να κλαις με πικρά δάκρυα

Άντεξε
Κάνε υπομονή
Μην φοβάσαι

Δεν θα αλλάξει ποτέ αυτό που έχει ήδη συμβεί και τελειώσει
Άσε το χαμόγελό σου (άσε το χαμόγελό σου)
να λάμψει (να λάμψει)
Μην φοβάσαι (μην φοβάσαι)
Το πεπρωμένο σου θα σε κρατά στα ζεστά
Επειδή όλα τα αστέρια
αργοσβήνουν
Απλά προσπάθησε να μην ανησυχείς
κάποια μέρα θα τα δεις
Πάρε ό,τι χρειάζεσαι
και προχώρα
και σταμάτα να κλαίς με πικρά δάκρυα

Σήκω πάνω (σήκω πάνω)
Έλα (έλα)
Γιατί φοβάσαι; (Δεν φοβάμαι)
Δεν θα αλλάξεις ποτέ
αυτό που έχει ήδη συμβεί και τελειώσει

Επειδή όλα τα αστέρια
αργοσβήνουν
Απλά προσπάθησε να μην ανησυχείς
κάποια μέρα θα τα δεις
Πάρε ό,τι χρειάζεσαι
και προχώρα
και σταμάτα να κλαίς με πικρά δάκρυα

Επειδή όλα τα αστέρια
αργοσβήνουν
Απλά προσπάθησε να μην ανησυχείς
κάποια μέρα θα τα δεις
Πάρε ό,τι χρειάζεσαι
και προχώρα
και σταμάτα να κλαίς με πικρά δάκρυα

Εμείς είμαστε όλα τα αστέρια
χάνουμε το φως μας
Απλά προσπάθησε να μην ανησυχείς
Θα μας δεις κάποια μέρα
Απλά πάρε ό,τι χρειάζεσαι
και προχώρα
Και σταμάτα να κλαίς με πικρά δάκρυα
Σταμάτα να κλαίς με πικρά δάκρυα
Σταμάτα να κλαίς με πικρά δάκρυα

Πηγές: www.hamomilaki.gr , www.madata.gr, www.lyricstranslate.gr , youtube.com, www.google.gr