Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

National Geographic | 1453, η Άλωση της Πόλης


Ακολουθεί το οπτικοακουστικό μέρος από το ειδικό αφιέρωμα στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Περιλαμβάνεται σε μια συλλεκτική έκδοση 160 σελίδων με την υπογραφή του National Geographic!

"Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ" 29 ΜΑΪΟΥ 1453



(Δημοτικό)
Το  δημοτικὸ αυτὸ τραγούδι είναι ὁ παλαιότερος θρήνος  για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Πιθανὸν  να προέρχεται  απὸ την Κρήτη. Βρέθηκε σε χειρόγραφο του 15ου αιώνα· ὁ τίτλος ήταν: «Ανακάλημα της Κωνσταντινούπολης». Ανήκει στη δεύτερη περίοδο (1453-1821) της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και στο ιστορικό είδος. Στην παρακάτω μορφὴ του δημοσιεύτηκε το 1914 απὸ τον Ν. Πολίτη στην συλλογή του «Εκλογαὶ απὸ τα τραγούδια του Ελληνικού Λαού». Για την σύνθεσή του ο Ν. Πολίτης χρησιμοποίησε την παραλλαγή που δημοσίευσε ο Φωρὲλ και άλλοι είκοσι τέσσερις. Ώμως, μόνο ο 4ος και 18ος στίχος έχουν παρθεί αυτούσιοι απὸ την εργασία του Φωριέλ.

Σημαίνει ὁ Θεός, σημαίνει ἡ γῆς, σημαίνουν τὰ ἐπουράνια,
σημαίνει κι ἡ Ἁγιά-Σοφιά, τὸ μέγα μοναστήρι,
μὲ τετρακόσια σήμαντρα κι ἑξήντα δυὸ καμπάνες,
κάθε καμπάνα καὶ παπᾶς, κάθε παπᾶς καὶ διάκος.
Ψάλλει ζερβὰ ὁ βασιλιάς, δεξιὰ ὁ πατριάρχης,
κι ἀπ᾿ τὴν πολλὴ τὴν ψαλμουδιὰ ἐσειόντανε οἱ κολόνες.
Νὰ μποῦνε στὸ χερουβικὸ καὶ νά ῾βγει ὁ βασιλέας,
φωνὴ τοὺς ἦρθε ἐξ οὐρανοῦ κι ἀπ᾿ ἀρχαγγέλου στόμα:
«Πάψετε τὸ χερουβικὸ κι ἂς χαμηλώσουν τ᾿ Ἅγια,
παπάδες πᾶρτε τὰ ἱερὰ καὶ σεῖς κεριὰ σβηστῆτε,
γιατί ῾ναι θέλημα Θεοῦ ἡ Πόλη νὰ τουρκέψει.
Μόν᾿ στεῖλτε λόγο στὴ Φραγκιά, νὰ ῾ρθοῦν τρία καράβια,
τό ῾να νὰ πάρει τὸ σταυρὸ καὶ τ᾿ ἄλλο τὸ βαγγέλιο,
τὸ τρίτο τὸ καλύτερο, τὴν ἅγια Τράπεζά μας,
μὴ μᾶς τὴν πάρουν τὰ σκυλιὰ καὶ μᾶς τὴ μαγαρίσουν».
Ἡ Δέσποινα ταράχτηκε καὶ δάκρυσαν οἱ εἰκόνες.
«Σώπασε κυρὰ Δέσποινα, καὶ μὴ πολυδακρύζῃς,
πάλι μὲ χρόνους, μὲ καιρούς, πάλι δικά μας θά ῾ναι».

Ιστορικό Πλαίσιο
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία μόνο κατ' όνομα υπήρχε τις παραμονές της Άλωσης. Ήταν περιορισμένη, κυρίως, στην περιοχή γύρω από την Κωνσταντινούπολη και σε κάποιες σκόρπιες περιοχές, όπως το Δεσποτάτο του Μυστρά. Οι θρησκευτικές έριδες, οι εμφύλιες διαμάχες, οι σταυροφορίες, η επικράτηση του φεουδαρχισμού και η εμφάνιση πολλών και επικίνδυνων εχθρών στα σύνορά της είχαν καταστήσει την πάλαι ποτέ Αυτοκρατορία ένα «φάντασμα» του ένδοξου παρελθόντος της.
Το Βυζάντιο σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του με την οθωμανική λαίλαπα προ των πυλών του, δεν μπορούσε να ελπίζει παρά μόνο στη βοήθεια της καθολικής Ευρώπης, η οποία όμως ήταν μισητή στους κατοίκους της Κωνσταντινούλης. Η ύπαρξη «Ενωτικών» και «Ανθενωτικών» δίχαζε τους Βυζαντινούς. Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έκανε μια απέλπιδα προσπάθεια, στέλνοντας πρεσβεία στον πάπα Νικόλαο Ε' για να ζητήσει βοήθεια. Ο Πάπας έβαλε και πάλι ως όρο την Ένωση των Εκκλησιών, αλλά αποδέχθηκε το αίτημα του αυτοκράτορα να στείλει στην Κωνσταντινούπολη ιερείς, προκειμένου να πείσουν τον λαό για την αναγκαιότητα της Ένωσης.
Οι απεσταλμένοι του Πάπα, καρδινάλιος Ισίδωρος και ο αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης Λεονάρδος, λειτούργησαν στην Αγία Σοφία, προκαλώντας την αντίδραση του κόσμου, που ξεχύθηκε στους δρόμους και γέμισε τις εκκλησίες, όπου λειτουργούσαν οι ανθενωτικοί με επικεφαλής τον μετέπειτα πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. Το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν «Την γαρ Λατίνων ούτε βοήθειαν ούτε την ένωσιν χρήζομεν. Απέστω αφ' ημών η των αζύμων λατρεία».
Το μίσος για τους Λατίνους δεν απέρρεε μόνο από δογματικούς λόγους. Η λαϊκή ψυχή δεν είχε ξεχάσει τη βαρβαρότητα που επέδειξαν οι Σταυροφόροι στην Πρώτη Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, ενώ αντιδρούσε στην οικονομική διείσδυση της Βενετίας και της Γένουας, που είχε φέρει στα πρόθυρα εξαθλίωσης τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας, αλλά και στην καταπίεση των ορθοδόξων στις περιοχές, όπου κυριαρχούσαν οι καθολικοί........  Για να συνεχίσετε την Ιστορική Αναδρομή πατήστε ΕΔΩ.
Μπορείτε επίσης να παρακολουθήσετε από το Αρχείο της Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης την εκπομπή του Παναγιώτη Μυλωνά, που είναι αφιερωμένη στους θρήνους και τα μοιρολόγια που ακούγονται στην Ελλάδα και στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο με αφορμή την Άλωση της Πόλης από τους Τούρκους τον Μάιο του 1453, εάν πατήσετε ΕΔΩ . 
ΠΗΓΕΣ: www.wikipedia.gr, www.sansimera.gr, users.uoa.gr



Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

"H ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ" (Full Documentary)




Η Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου καθιερώθηκε το 1994 με απόφαση της Βουλής και τιμάται κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου.

Την ημερομηνία αυτή του 1919 και κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα και άρχισε τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ποντιακού Ελληνισμού, στο πλαίσιο του Απελευθερωτικού Αγώνα των Τούρκων. 200.000 - 350.000 είναι οι Ελληνoπόντιοι, που εξολοθρεύτηκαν από τους Νεότουρκους κατά την περίοδο 1916-1923.
Ιστορική αναδρομή
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο.  
Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 
Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν...... Για να διαβάσετε την συνέχεια πατήστε ΕΔΩ.

ΠΗΓΕΣ: http://www.sansimera.gr/articles/140#ixzz3aoHQE8qs,


                      www.sansimera.gr/worldays/278#ixzz3aoFSWxN2
Ακολουθεί ένα βίντεο ντοκουμέντο από το αρχείο της ΕΡΤ για την Γενοκτονία των Ποντίων.

Τρίτη 19 Μαΐου 2015

"ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΜΟΥΣΕΙΩΝ" 18 ΜΑΪΟΥ




Το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM), στην προσπάθειά του να αναδείξει τον ρόλο των μουσείων στη σύγχρονη κοινωνία, καθιέρωσε από το 1977 τη 18η Μαΐου ως Διεθνή Ημέρα Μουσείων (International Museum Day). Το μήνυμα αυτής της επετείου είναι να γίνουν τα μουσεία φορείς πολιτισμικών ανταλλαγών "με σκοπό την ανάπτυξη της μόρφωσης, την αμοιβαία κατανόηση και τη συνεργασία μεταξύ των λαών". Οι σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος καθορίζεται αφενός από τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους και αφετέρου από τις σχέσεις του με το περιβάλλον του – φυσικό, κοινωνικό, ιστορικό, πολιτισμικό – και ότι η γνώση δεν παρέχεται αλλά δομείται. Γίνεται σαφές ότι οι σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις υποστηρίζουν τις βιωματικές διαστάσεις της μάθησης. Οι αντιλήψεις αυτές επηρεάζουν και τη μουσειοπαιδαγωγική, η οποία αποσκοπεί να παρέχει σε όλους τη δυνατότητα «ανάγνωσης» και δημιουργικής ερμηνείας του υλικού πολιτισμού. Με την έννοια αυτή «η μουσειοπαιδαγωγική μπορεί να εμπλουτίσει τη σχολική εκπαίδευση, μετατοπίζοντας την εκπαιδευτική διαδικασία εκτός των τειχών του σχολείου και συνδέοντάς τη με το ευρύτερο κοινωνικό, πολιτισμικό και φυσικό περιβάλλον» (Νάκου,2001).
Επειδή είναι αδύνατο ή πολύ δύσκολο να κερδίσει κανείς το ενδιαφέρον του ευρύτερου κοινού για το μουσείο από τη μια μέρα στην άλλη, τα μουσεία στρέφονται τις τελευταίες δεκαετίες – και ειδικά στις μέρες μας – προς τα σχολεία και τους μαθητές, με το σχεδιασμό και την εφαρμογή εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Στην Ελλάδα η προσπάθεια αυτή βρίσκει έκφραση στη δεκαετία του ΄70 κυρίως μέσα από τις προσπάθειες των ιδιωτικών Μουσείων ( Μουσείο Μπενάκη, Μουσείο Γουλανδρή κ.ά) με την οργάνωση και εφαρμογή εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Αν ο μαθητής οδηγηθεί στο μουσείο μέσα από το σχολείο, με στόχο όχι μια ευκαιριακή μορφωτική δραστηριότητα, αλλά με παροχή κινήτρων για μια συνεχή και δημιουργική ενασχόληση, τότε θα νιώσει το μουσείο ως χώρο ερμηνείας και θα γνωρίσει τη χαρά και την ψυχική και πνευματική καλλιέργεια, εξασφαλίζοντας την άνεση να επανέρχεται στο χώρο αυτό.
Παράλληλα ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ευέλικτων μουσειοπαιδαγωγικών προγραμμάτων, συνδυάζοντας θεωρία και πράξη, δίνουν τη δυνατότητα προσέγγισης των πολιτισμικών χώρων και αγαθών, μέσα από διαδικασίες εργαστηριακής εμπλοκής έχοντας ως βάση τις δυνατότητες και τα ενδιαφέροντα των ομάδων που επισκέπτονται τα μουσεία. «Οι θεωρητικοί θησαυροί της παιδαγωγικής και της τέχνης δεν θα βρουν πεδίο συνάντησης με τον άνθρωπο, εάν δεν συνυπάρξουν με τη χειρόνακτη πραγμάτωση του κόσμου των μορφών, των σχημάτων και των χρωμάτων, στοιχεία από τα οποία αποτελείται ο ορατός και απτός χώρος των πραγμάτων» (Δεληγιάννης,1999)

Κάθε χρόνο, παράλληλα με το γενικότερο μήνυμα του εορτασμού, διερευνάται σ' όλες τις χώρες-μέλη του ICOM, με ομιλίες και άλλες εκδηλώσεις, ένα ειδικό θέμα που συνδέεται με τα μουσεία και τον πολιτισμό. Με την ευκαιρία του εορτασμού, το Ελληνικό Τμήμα του ICOM διοργανώνει τον μήνα Μάιο ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις σ' ολόκληρη την Ελλάδα. Τη 18η Μαΐου, ημέρα του εορτασμού, η είσοδος είναι ελεύθερη σε όλα τα μουσεία.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΜΟΥΣΕΙΩΝ 2015
Η 18η Μαΐου είναι αφιερωμένη κάθε χρόνο σε ένα συγκεκριμένο θέμα που αφορά στα μουσεία και στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Για το 2015 το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM) έχει επιλέξει το θέμα: «Μουσεία για μια κοινωνία με προοπτικές», επιθυμώντας να επισημάνει τη δυνατότητα που έχουν τα μουσεία να προτείνουν και να προβάλλουν πρότυπα για μια κοινωνία λιγότερο καταναλωτική, πιο ανοικτή σε συνεργασίες, με σεβασμό στα οικοσυστήματα: μια κοινωνία με προοπτικές. Τιμώμενο από το Ελληνικό Τμήμα του ICOM μουσείο για φέτος είναι το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου στο Γκάζι (Τεχνόπολις Δήμου Αθηναίων) , όπου θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις από 15 έως 24 Μαΐου.

Γνωριμία με το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου στο Γκάζι
Το Μουσείο άνοιξε για το κοινό το 2013 με στόχο την ανάδειξη και προστασία του παλαιού εργοστασίου φωταερίου της Αθήνας, ενός μνημείου βιομηχανικής κληρονομιάς που παρείχε ενέργεια και φωτισμό στην πρωτεύουσα για περίπου 130 χρόνια.
Η επίσκεψη στο Μουσείο περιλαμβάνει ένα μουσειακό περίπατο με 13 στάσεις σε συγκεκριμένα σημεία του εργοστασίου. Μέσα από αυτή τη βόλτα, ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να ακολουθήσει τη γραμμή παραγωγής του φωταερίου, να θαυμάσει το μηχανολογικό εξοπλισμό και τα παλαιά μηχανήματα, να ανακαλύψει το ρόλο των επιχειρηματιών και των εργαζομένων του εργοστασίου, να γνωρίσει τις συνθήκες εργασίας και να εξοικειωθεί με έννοιες όπως η βιομηχανική κληρονομιά και αρχαιολογία.
Το Μουσείο διαθέτει πλούσιο φωτογραφικό και αρχειακό υλικό, καθώς και οπτικοακουστικό υλικό από προβολές και συνεντεύξεις παλαιών εργαζομένων και κατοίκων της περιοχής. Εμπλουτίζεται επίσης με αντικείμενα από το ίδιο το εργοστάσιο και διαδραστικές εφαρμογές.
Το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου αποτελεί το πρώτο βιομηχανικό μουσείο της πρωτεύουσας. Έρχεται να συμπληρώσει το μουσειακό χάρτη της Αθήνας αναδεικνύοντας ένα από τα λίγα σωζόμενα μνημεία βιομηχανικής κληρονομιάς της πόλης.

Η ιστορία του εργοστασίου
Το 1857 ο γάλλος Φραγκίσκος Φεράλδι (Francois Theophile Feraldi) αναλαμβάνει το έργο του φωτισμού της Αθήνας με φωταέριο. Ο δήμος Αθηναίων παραχωρεί στο γάλλο επιχειρηματία το προνόμιο της εκμετάλλευσης του φωταερίου για 50 χρόνια. Έκτοτε, το φωταέριο θα φωτίσει τους αθηναϊκούς δρόμους για περίπου 60 χρόνια.
Το 1887 ο Ιωάννης Σερπιέρι (Giovanni Baptista Serpieri) αναλαμβάνει τη διοίκηση του εργοστασίου. Μια περίοδος ακμής αρχίζει για τη μικρή μονάδα φωταερίου της Αθήνας. Αεριοφυλάκια, ατμολέβητες, ατμομηχανές, μονάδες καθαρισμού και άλλα κτίρια ξεπηδούν σταδιακά μέσα στο οικόπεδο έκτασης περίπου 30 στρεμμάτων. Η ανάπτυξη αυτή συνδέεται με την επέκταση της χρήσης του φωταερίου ως μορφής ενέργειας στα σπίτια και στα εργοστάσια.
Το 1938 η επιχείρηση περιέρχεται στο δήμο Αθηναίων.
Το 1952 ιδρύεται η Δημοτική Επιχείρηση Φωταερίου Αθηνών (Δ.Ε.Φ.Α).
Μεταπολεμικά το φωταέριο χάνει συνεχώς έδαφος σε σχέση με τον ηλεκτρισμό και τις νέες μορφές ενέργειας.
Οι φούρνοι του εργοστασίου φωταερίου έσβησαν οριστικά το 1984. Το 1986 ο χώρος χαρακτηρίζεται διατηρητέο ιστορικό μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού και ξεκινούν μελέτες για την αξιοποίησή του.
Το 1999 φιλοξενήθηκαν οι πρώτες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου. Η Τεχνόπολη του δήμου Αθηναίων θα καθιερωθεί στο εξής ως ένας από τους πιο αναγνωρισμένους χώρους πολιτισμού της πρωτεύουσας.
Το 2013 εγκαινιάζεται το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου ανοίγοντας μία καινούρια σελίδα στην ιστορία του παλαιού εργοστασίου.

Η γραμμή παραγωγής του φωταερίου
Παραγωγή φωταερίου από λιθάνθρακα

Η πρώτη ύλη για την παραγωγή του φωταερίου είναι ο λιθάνθρακας, μια μορφή γαιάνθρακα, την οποία το εργοστάσιο εισήγαγε από το εξωτερικό, καθώς δεν υπάρχει σε μεγάλα κοιτάσματα στην Ελλάδα.
Η παραγωγή του φωταερίου αποτελείται από τρία βασικά στάδια:
1ο στάδιο: απόσταξη (υπερθέρμανση) του λιθάνθρακα Για να παραχθεί το φωταέριο πρέπει ο λιθάνθρακας να θερμανθεί σε πολύ υψηλή θερμοκρασία που ξεπερνά τους 1000oC. Η διαδικασία αυτή γίνεται σε ειδικούς φούρνους - αποστακτικά κέρατα και διαρκεί γύρω στις 5 ώρες. Με τον τρόπο αυτό παράγονται αέρια στοιχεία, τα οποία αποτελούν το φωταέριο.
2ο στάδιο: καθαρισμός του φωταερίου
Το φωταέριο που παράγεται στους φούρνους περιέχει διάφορα συστατικά που πρέπει να απομακρυνθούν. Τα κυριότερα από αυτά είναι η πίσσα, η αμμωνία, η ναφθαλίνη και το υδρόθειο, παραπροϊόντα που μπορούν να αξιοποιηθούν στη βιομηχανία, στη χημεία, στην οδοποιία και αλλού.
3ο στάδιο: αποθήκευση του φωταερίου 

Το φωταέριο μετά τον καθαρισμό του πρέπει να αποθηκευτεί σε μεγάλες μεταλλικές δεξαμενές που ονομάζονται αεριοφυλάκια. Το εργοστάσιο της Αθήνας διέθετε τέσσερα αεριοφυλάκια, από τα οποία σήμερα σώζονται τα τρία.
Ο τρόπος λειτουργίας των αεριοφυλακίων βασίζεται σε ένα σύστημα δύο ή τριών μεταλλικών τυμπάνων, τα οποία ανεβοκατεβαίνουν μέσα στο χωροδικτύωμα ανάλογα με την ποσότητα παραγωγής του αερίου και με τις ανάγκες για διανομή του στο δίκτυο της πόλης.

Παραγωγή υδαταερίου
Με τον όρο υδαταέριο εννοούμε το αέριο το οποίο παράγεται από το κωκ και την ανάμειξή του με ατμό. Η παραγωγή του υδαταερίου λειτουργεί συμπληρωματικά στην αρχική παραγωγή φωταερίου από λιθάνθρακα, μειώνοντας έτσι το κόστος παραγωγής. Στο εργοστάσιο της Αθήνας υπήρχαν δύο μονάδες παραγωγής υδαταερίου.
Για να δείτε την συλλογή του Μουσείου πατήστε ΕΔΩ.

Για να μάθετε το πρόγραμμα εκδηλώσεων για την Παγκόσμια Ημέρα Μουσείων πατήστε ΕΔΩ.
Ένα βίντεο για την Διεθνή Ημέρα Μουσείων 2015 που μας ταξιδεύει στην Κέρκυρα μπορείτε να δείτε, αν πατήσετε ΕΔΩ.


Πηγές:www.network.icom.museum.gr ,annaspappa.blogspot.gr, www.youtube.gr, www.technopolis.athens.com



Σάββατο 16 Μαΐου 2015

"ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ"

 Οικογένεια
Άνθρωποι που σου φωνάζουν πάντα "μη φοβάσαι , είμαι εδώ" χωρίς κανέναν ήχο. Μόνο με αγκαλιά, χαμόγελο και αγάπη που ρουφάς απ' όλο τους το είναι.

Ο διάσημος συγγραφέας και ψυχοθεραπευτής Χόρχε Μπουκάι, δίνει σε γράμμα για την κόρη του 30 πολύτιμες συμβουλές:
1. Να χαίρεσαι τον έρωτα

2. Να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου

3. Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου

4. Να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή

5. Να ζητάς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι

6. Να επιτρέπεις να σε παρηγορούν όταν πονάς

7. Να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις

8. Να υπερασπίζεσαι τις επιλογές σου

9. Να είσαι φίλη του εαυτού σου

10. Να μη φοβάσαι μήπως γελοιοποιηθείς

11. Να ξέρεις πως αξίζεις να σ’ αγαπάνε

12. Να μιλάς στους άλλους τρυφερά

13. Να λες κάτι ή να σωπαίνεις ανάλογα με το τι κρίνεις για σένα σωστό

14. Να αποκτάς φήμη για τα κατορθώματά σου

15. Να αγαπάς και να φροντίζεις το κοριτσάκι που έχεις μέσα σου

16. Να μην εξαρτάσαι από την επιδοκιμασία των άλλων

17. Να μην επωμίζεσαι τις ευθύνες όλων

18. Να συνειδητοποιείς τα συναισθήματά σου και να πράττεις ανάλογα

19. Να μην κυνηγάς το χειροκρότημα αλλά τη δική σου ικανοποίηση από το γεγονός

20. Να δίνεις επειδή το θέλεις και ποτέ επειδή το νομίζεις υποχρέωσή σου

21. Να απαιτείς να σε πληρώνουν όπως πρέπει για τη δουλειά σου

22. Να δέχεσαι τους περιορισμούς και την αδυναμία σου χωρίς θυμό

23. Να μην επιβάλλεις τα κριτήριά σου ούτε να επιτρέπεις να σου επιβάλλουν οι άλλοι τα δικά τους

24. Να λες «ναι» μονάχα όταν το θέλεις και να λες «όχι» χωρίς ενοχές

25. Να ζεις το σήμερα και να μην έχεις μεγάλες προσδοκίες

26. Να ρισκάρεις περισσότερο

27. Να δέχεσαι την αλλαγή και ν’ αναθεωρείς τις πεποιθήσεις σου

28. Να φέρεσαι και να απαιτείς να σου φέρονται με σεβασμό

29. Να σχεδιάζεις το μέλλον αλλά να ζεις το παρόν

30. Να μη θεοποιείς κανέναν, και ακόμη περισσότερο εμένα


Πηγές: www.andikleidi.gr , www.infokids.gr, www.imommy.gr

15 ΜΑΪΟΥ - "ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ"



"Η οικογένεια μοιάζει με δέντρο. Κάθε κλαδί μπορεί να αναπτυχθεί σε διαφορετική κατεύθυνση, είναι η κοινή ρίζα όμως που μας κρατά ενωμένους!"

Στις 15 Μαΐου τιμάται η Διεθνής Ημέρα της Οικογένειας που καθιερώθηκε το 1993 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών θέλοντας να τιμήσει την συνεισφορά του πατέρα και της μητέρας στο θεσμό της οικογένειας. Ο ετήσιος αυτός εορτασμός αντανακλά τη σπουδαιότητα που αποδίδει η διεθνής κοινότητα στην οικογένεια και αποσκοπεί στο να στρέψει την προσοχή και τις προσπάθειες της πολιτείας και της κοινωνίας στην ευημερία της οικογένειας, τονίζοντας τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μελών της ώστε να εκπληρώνει σωστά τον θεμελιώδη ρόλο στην κοινωνία, καθώς η οικογένεια είναι ένας πανάρχαιος θεσμός που αποτελεί το βασικό κύτταρο της κοινωνίας, όπου αναπτύσσεται η προσωπικότητα του ατόμου. Η οικογένεια είναι το πιο ζωντανό κοινωνικό κύτταρο που στέκει ανάμεσα και συνδέει λειτουργικά το άτομο και την κοινωνία σαν σύνολο. Αυτό που μόνο η οικογένεια, και κανένας άλλος Οργανισμός ή Οργάνωση δεν μπορεί να προσφέρει στα μέλη της είναι η οικονομική, κοινωνική και ψυχολογική υποστήριξη και κοινωνική εκπαίδευση, ώστε να ενταχθούν σαν υγιείς μονάδες στην κοινωνία. Όπως άλλωστε επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά με την έρευνα της Κάπα Research για λογαριασμό της εφημερίδας «Το Βήμα της Κυριακής» (4-5 Μαΐου 2013): «Η οικογένεια είναι ο μοναδικός θεσμός στον οποίο στρέφονται οι Έλληνες όταν αντιμετωπίζουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα και χρειάζονται βοήθεια σε ποσοστό 72,2%». Κατά την έρευνα: «Οικογένεια σημαίνει: υποστήριξη και αλληλεγγύη για το 75,3% των ερωτηθέντων, αγάπη (66,1%), ευτυχία (42,6%) και ασφάλεια (42,3%)». Η οικογένεια, το σπίτι, για τα ελληνόπουλα, θα πρέπει να αποτελούν την αρχή κάθε προσπάθειας. Στην ελληνική οικογένεια της εποχής μας, μπορούν να αναδειχτούν τα ουσιώδη στοιχεία που συνέθεταν τη ζωή της, όπως είναι η ανιδιοτέλεια και η αγάπη ανάμεσα στα μέλη της. Έτσι τα παιδιά θα μπορούν μέσα σ’ αυτή την οικογένεια να αισθανθούν, στενά δεμένα με την πανάρχαια αυτή γη και θα δουν καθαρότερα τη σημερινή πραγματικότητα. Θα αναπτυχθούν μέσα τους ευκολότερα η υπερηφάνεια, ο αυτοσεβασμός και η αξιοπρέπεια. H oικογένεια είναι το φως μέσα στο οποίο γεννιέται ο Έλληνας. Για το μέλλον του τόπου αυτού δεν έχουμε την πολυτέλεια των διασπαρμένων οικογενειών. Γονείς που εργάζονται, παιδιά κουρασμένα από τις υποχρεώσεις τους, αλλά που όμως το ζεστό βραδινό φαγητό στο τραπέζι, η κουβεντούλα γύρω απ’ αυτό, τα αστεία, το μητρικό και πατρικό χάδι, το αυθόρμητο φιλί από το παιδί, ας μη λείψουν. Ας προσφέρουμε στα παιδιά το απαιτούμενο για αυτά οξυγόνο. Και να θυμόμαστε πάντα ότι ευτυχισμένα παιδικά χρόνια, διαρκούν μια ολόκληρη ζωή.

Ακολουθεί το μήνυμα του Γενικού Γραμματέα του Ο.Η.Ε.

Διεθνής Ημέρα Οικογένειας - Μήνυμα του Κόφι Άναν, Γενικού Γραμματέα ΟΗΕ

Το θέμα της φετινής Διεθνούς Ημέρας Οικογένειας, «Η Οικογένεια Αλλάζει: Προκλήσεις και Ευκαιρίες», υπογραμμίζει τις βαθιές αλλαγές που υφίσταται τα τελευταία χρόνια η βασική αυτή μονάδα της κοινωνίας.
Το μέσος όρος του μεγέθους της οικογένειας έχει μειωθεί παγκοσμίως. Οι νέοι παντρεύονται σε μεγαλύτερη ηλικία. Η μέση ηλικία των γυναικών που γίνονται για πρώτη φορά μητέρες έχει αυξηθεί. Η θνησιμότητα των νηπίων έχει σημειώσει πτώση, ενώ τα ζευγάρια αποκτούν λιγότερα παιδιά.
Η παραδοσιακή μεγάλη οικογένεια έχει αντικατασταθεί από την οικογένεια – πυρήνα. Οι εναλλακτικές μορφές συμβίωσης έχουν αυξηθεί, όπως η συγκατοίκηση εκτός γάμου, ή οι γάμοι εργαζομένων μεταναστών οι οποίοι δεν ζουν στην ίδια πόλη ή χώρα με τους ή τις συζύγους τους.
Τα διαζύγια αυξάνονται όπως και οι δεύτεροι γάμοι, με όλο και περισσότερα παιδιά να ζουν σε μία οικογένεια με έναν θετό γονέα. Ο αριθμός τόσο των μονογονεικών όσο και των μονοπρόσωπων οικογενειών έχει αυξηθεί, ενώ όλο και περισσότεροι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι τους. Η πανδημία του HIV/AIDS φέρνει τον όλεθρο στην οικογένεια, στερώντας συχνά τα παιδιά από τους γονείς τους, που μένουν με τους παππούδες τους για να τα προσέχουν.
Πολλές από αυτές τις αλλαγές θέτουν το ζήτημα της δομής της κοινωνίας όπως τη γνωρίζουμε. Απαιτούν τη συνεργασία μας ώστε να προσαρμοστούμε και να διαμορφώσουμε μία δημόσια πολιτική με τέτοιο τρόπο ώστε να προσεγγίζει τις ανάγκες των οικογενειών και να εξασφαλίζει ότι οι βασικές υπηρεσίες, όπως η εκπαίδευση και η υγεία, παρέχονται σε όλους τους πολίτες και ιδιαίτερα στα παιδιά, ανεξάρτητα από την οικογενειακή τους κατάσταση.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αλλαγής, είναι απαραίτητο να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον το οποίο θα συντηρεί και θα υποστηρίζει την οικογένεια, ενώ παράλληλα θα ενισχύει τις ευκαιρίες για την πραγματοποίηση αυτών που παρέχει μία θετική οικογενειακή ζωή. Αυτή τη Διεθνή Ημέρα της Οικογένειας, ας αφοσιωθούμε ξανά σ’ αυτήν την αποστολή.

Πηγές:www.aspe.gr , www.unric.org, comberta,blogspot.com, annaspappa.blogspot.gr

Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

"Florence Nightingale" - "Η πρωτοπόρος της Σύγχρονης Νοσηλευτικής"

Αποτέλεσμα εικόνας για ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΝΟΣΟΚΟΜΩΝ ΝΆΙΤΙΝΓΚΕΪΛ

Αγγλίδα φιλάνθρωπος και νοσοκόμος. Υπήρξε πρωτοπόρος της σύγχρονης νοσηλευτικής και θεμελίωσε το επάγγελμα των αδελφών νοσοκόμων. Προς τιμήν της γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 12 Μαΐου η Διεθνής Ημέρα Αδελφών Νοσοκόμων. Η Φλόρενς Νάιτινγκειλ (Florence Nightingale) γεννήθηκε στις 12 Μαΐου 1820 στη Φλωρεντία, όπου διέμεναν προσωρινά οι εύποροι γονείς της, και μεγάλωσε στην Αγγλία. Μορφώθηκε κατά μεγάλο μέρος από τον πατέρα της, ο οποίος της δίδαξε Αρχαία Ελληνικά, Λατινικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ιστορία, Φιλοσοφία και Μαθηματικά. Το 1850 έγινε δεκτή από το Ίδρυμα Διαμαρτυρομένων Διακονισσών τού Κάιζερβερτ της Γερμανίας και παρακολούθησε όλα τα μαθήματα εκπαίδευσης ως αδελφή νοσοκόμα. Το 1853 διορίστηκε επιθεωρήτρια του ιδρύματος για τη Φροντίδα Ασθενών Κυριών, στο Λονδίνο.

Η δράση της στον Κριμαϊκό Πόλεμο
Τον Μάρτιο του 1854 ξέσπασε ο Κριμαϊκός πόλεμος και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους οι Γαλλοβρετανικές δυνάμεις αποβιβάστηκαν στην Κριμαία. Σχεδόν αμέσως, η βρετανική κοινή γνώμη συνταράχθηκε από δημοσιεύματα που περιέγραφαν παραστατικά τις άθλιες συνθήκες, τις οποίες βίωναν οι ασθενείς και οι τραυματισμένοι βρετανοί στρατιώτες. Η Νάιτινγκειλ προσφέρθηκε αμέσως να προσφέρει τις υπηρεσίες της και με μία μεγάλη ομάδα νοσοκόμων έφθασε στις 5 Νοεμβρίου στην Κωνσταντινούπολη, όπου θα είχε την πλήρη ευθύνη του νοσηλευτικού τομέα στα στρατιωτικά νοσοκομεία στην Τουρκία, συμμάχου τότε των Αγγλογάλλων κατά των Ρώσων.Εκεί διαπίστωσε ότι δεν υπήρχαν ούτε καν οι στοιχειώδεις ευκολίες για να επιτελέσει το έργο της. Οι θάλαμοι ήταν γεμάτοι ποντίκια και ψύλλους και η ημερήσια διαθέσιμη ποσότητα νερού για κάθε άτομο, για όλες τις χρήσεις, δεν ξεπερνούσε τα 200 (ml). Επίπλέον είχε να αντιμετωπίσει και την εχθρική στάση των γιατρών, που δεν επέτρεπαν στις νοσοκόμες να εισέρχονται στους θαλάμους των ασθενών. Μετά τη μάχη τού Ίνκερμαν (5 Νοεμβρίου 1854), τα στρατιωτικά νοσοκομεία της Κωνσταντινούπολης κατακλύστηκαν από ασθενείς και τραυματίες. Ο ιματισμός και οι κλίνες δεν επαρκούσαν για την κάλυψη των άμεσων νοσοκομειακών αναγκών, με αποτέλεσμα οι τραυματίες να κείτονται στους διαδρόμους πάνω σε ψάθες, ανάμεσα στις ακαθαρσίες που προξενούσε η ανεπάρκεια των εγκαταστάσεων υγιεινής. Τότε κλήθηκε να βοηθήσει η Νάιτινγκεϊλ και μία από τις πρώτες της απαιτήσεις ήταν να αγοραστούν 200 βούρτσες για τον καθαρισμό του κτιρίου. Στη συνέχεια, μερίμνησε για το πλύσιμο του ακάθαρτου ρουχισμού των ασθενών, έξω από το νοσοκομείο. Ως τα τέλη τού χρόνου, είχε ήδη αναλάβει τον εφοδιασμό τού νοσοκομείου. Μέσα στα τόσα προβλήματα που αντιμετώπιζε ήταν και η απειθαρχία των νοσοκόμων, πολλές από τις οποίες χρειάστηκε να επαναπατρίσει, επειδή μεθούσαν ή διέπρατταν ηθικά παραπτώματα. Η Νάιτινγκεϊλ περνούσε πολλές ώρες την ημέρα μέσα στους θαλάμους των ασθενών και δεν υπήρξε σχεδόν κανένας στρατιώτης που να μην τον είχε περιποιηθεί προσωπικά. Κάθε βράδυ έκανε επισκέψεις μέσα στους θαλάμους για να ανακουφίσει και να δώσει συμβουλή, αποκτώντας έτσι το παρωνύμιο «Η Κυρία με τη Λάμπα». Στις 16 Μαρτίου 1856 διορίστηκε επιθεωρήτρια του τομέα αδελφών νοσοκόμων όλων των στρατιωτικών νοσοκομείων.
Μετά τον πόλεμο                                                                                                                            
Μετά τη λήξη του Κριμαϊκού Πολέμου, η Νάιτινγκειλ επιβιβάστηκε σε πλοίο με προορισμό την Αγγλία, όπου είχε ήδη γίνει από καιρό εθνική ηρωίδα. Επέστρεφε στην πατρίδα της αποφασισμένη να επηρεάσει τις κρατικές υπηρεσίες, με στόχο  τη βελτίωση της ιατρικής περίθαλψης, των συνθηκών διαβίωσης και της διατροφής τού βρετανού στρατιώτη. Συνάντησε όμως δυσκολίες, διότι οι υψηλά ιστάμενοι αντιμετώπιζαν με κατανόηση την πιθανή εφαρμογή των σχεδίων της, αλλά χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό.Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν, όταν τον Οκτώβριο του 1856 συναντήθηκε με τη Βασίλισσα Βικτωρία. Η βασίλισσα άκουσε τις προτάσεις της και τον Μάιο του 1857 συγκρότησε τη Βασιλική Επιτροπή για θέματα Υγείας, στην οποία η Νάιτινγκεϊλ είχε σημαντικό ρόλο και συνεισφορά, με τη σύνταξη της ογκώδους έκθεσης με τον τίτλο «Σημειώσεις πάνω σε θέματα που επηρεάζουν την υγεία, την αποδοτικότητα και τη διοίκηση των νοσοκομείων του βρετανικού στρατού». Μία από τις συνέπειες των δραστηριοτήτων της επιτροπής ήταν η ίδρυση της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής το 1857.Στο μεταξύ, η Νάιτινγκεϊλ ήταν απασχολημένη και με άλλες πρωτοποριακές δραστηριότητες. Το 1860 χρησιμοποίησε από το «Ταμείο Νάιτινγκεϊλ» 45.000 στερλίνες - συνεισφορές του κοινού προς τιμήν του έργου της στην Κριμαία - για να ιδρύσει τη Σχολή Αδελφών Νοσοκόμων στο νοσοκομείο Σεντ Τόμας του Λονδίνου, σχολή πρωτοποριακή στο είδος της σε όλο τον κόσμο. Μέσα σε λίγα χρόνια, υπήρξε η κύρια υπεύθυνη για την καθιέρωση εκπαίδευσης των μαιών και των αδελφών νοσοκόμων στα ιατρεία των ασύλων. Από το 1857, η Νάιτινγκεϊλ ζούσε, κυρίως, στο Λονδίνο. Περνούσε τον περισσότερο χρόνο στο σπίτι της, πάσχοντας από κατάθλιψη. Ξαπλωμένη στο κρεβάτι δεχόταν αναρίθμητους επισκέπτες, από τους πιο υψηλά ιστάμενους ως τους πιο ταπεινούς ανθρώπους. Η όρασή της άρχισε να εξασθενεί σταδιακά, ώσπου το 1901 τυφλώθηκε εντελώς. Το 1907, ο βασιλιάς Εδουάρδος της απένειμε το παράσημο Αξίας (Order of Merit) και υπήρξε η πρώτη γυναίκα που είχε πάρει ποτέ αυτό το παράσημο. Η Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ πέθανε σε βαθύ γήρας στις 13 Αυγούστου 1910 στο Λονδίνο.
Πηγή:www.sansimera.gr/biografies

"ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΩΝ"

d05198edit.jpg__1072x0_q85_upscale
1915: Αυτή η καρτ ποστάλ αφορά ένα δημοφιλή μύθο που ήθελε νοσοκόμες αγγέλους να παρουσιάζονται σε Βρετανούς στρατιώτες στη μάχη του Mons στο Βέλγιο, κατά τη διάρκεια του Α” Παγκόσμιου πολέμου. Οι νοσοκόμες που βρίσκονταν κοντά στους στρατιώτες σε μάχες απεικονίζονται συχνά ως άγγελοι. (Arthur Butcher / National Library of Medicine)

Η Διεθνής Ημέρα Αδελφών Νοσοκόμων (Νοσηλευτών- τριών) γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 1965 στις 12 Μαΐου, με πρωτοβουλία του Διεθνούς Συμβουλίου Αδελφών Νοσοκόμων (Νοσηλευτικής) (International Council of Nurses) και αποτελεί την ελάχιστη πράξη ηθικής ανταμοιβής στο έργο και την προσφορά των νοσηλευτών σε όλο τον κόσμο. Η γιορτή αυτή θέλει να θυμίσει σε όλους μας την ανεκτίμητη συνεισφορά των νοσοκόμων σε κάθε κοινωνία. Η 12η Μαΐου καθιερώθηκε ως Διεθνής Ημέρα Αδελφών Νοσοκόμων για να τιμήσει τη γέννηση το 1820 της Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ, της αγγλοϊταλίδας φιλανθρώπου που θεωρείται η ιδρύτρια της σύγχρονης νοσηλευτικής  Το φετινό θέμα εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας του Νοσηλευτή, σύμφωνα με το Διεθνές Συμβούλιο Νοσηλευτών ICN (www.icn.ch) είναι: «Νοσηλευτές: Μια δύναμη για αλλαγή Ποιοτικά αποτελεσματικοί - Οικονομικά αποδοτικοί»
ΠΗΓΕΣ:www.sansimera.gr, sumvouleutikothivas.blogspot.gr


Τρίτη 12 Μαΐου 2015

Γαλλία - Μια Ευρωπαϊκή χώρα

Ακολουθεί παρουσίαση για την Γαλλία από ομάδα μαθητών στα πλαίσια μιας ευρύτερης παρουσίασης των Ευρωπαϊκών χωρών, που πραγματοποιούμε στο μάθημα της Γεωγραφίας Β' Γυμνασίου.


Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

Ιταλία - Μια Ευρωπαϊκή χώρα

Ακολουθεί παρουσίαση για την Ιταλία από ομάδα μαθητών στα πλαίσια μιας ευρύτερης παρουσίασης των Ευρωπαϊκών χωρών, που πραγματοποιούμε στο μάθημα της Γεωγραφίας Β' Γυμνασίου.
 

Κυριακή 10 Μαΐου 2015

ΠΟΝΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ - ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ

Μπορείτε να απολαύσετε το υπέροχο τραγούδι με τίτλο "Οι πόνοι της Παναγιάς" από την θεϊκή φωνή του Αρχάγγελου της Κρήτης - Νίκου Ξυλούρη - που παρουσιάζει με γλυκύτατο λυρικό τρόπο την ΑΓΑΠΗ της ΜΑΝΑΣ.

"Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας"



Αποτέλεσμα εικόνας για παγκόσμια ημέρα της μητέρας


H Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας είναι μέρα εορτασμού της μητρότητας και των ευχαριστιών προς τη μητέρα, μια γιορτή με αρχαιοελληνικές αναφορές Η Αρχαία Ελλάδα είναι η πρωταρχική πηγή αναφοράς στην "γιορτή της μητέρας". Ήταν γιορτή της άνοιξης όπου λατρευόταν η Γαία, η μητέρα Γη, μητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων. Η λατρεία περνά κατόπιν στην κόρη της Ρέα σύζυγο και αδερφή του Κρόνου.
  Η Ρέα λατρεύεται σαν η "Μητέρα των Θεών" και σαν η πρώτη μητέρα καθώς φαίνεται να είναι η πρώτη που γέννησε με τοκετό και ανάθρεψε τα παιδιά της με μητρικό γάλα. Επίσης ήταν γυναίκα και αδελφή του τιτάνα Κρόνου. Δίπλα στον Κρόνο καθόριζε τη ροή των πραγμάτων (Ρέα = αυτή που ρέει), καθόριζε μέσα στο βασίλειο του Κρόνου-Χρόνου την
κίνηση και τη διαδοχή. Αργότερα, έγινε η θεά της γονιμότητας και από τα σπλάχνα της βγήκαν οι πρώτοι Ολύμπιοι θεοί, Εστία, Δήμητρα, Ήρα, Άδης, Ποσειδώνας, Δίας.
Οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν τιμές στη Ρέα κάθε άνοιξη καθώς ήταν και θεά της γης και της γονιμότητας.

ΤΗΣ ΡΕΑΣ
Την παντογόνα βασίλισσα των Θεών θα τραγουδήσω,
την πανυπέρτατη αρχόντισσα του σύμπαντος κόσμου.
Έλα μακαρία Θεά, ομόκλινη του πανδαμάτορος Κρόνου,
λαμπροφορεμένη Ρέα, χρυσοστόλιστη, πολυδόξαστη,
ζωσμένη με πύρινες γλώσσες, ολόλαμπρη, πανίσχυρη,
πολύμορφη, πολυμήχανη, στοχαστική, σώτειρα του
Ολυμπίου άνακτα, που τα φρένα του παντεπόπτη Θεού,
θόλωσες σκεπάζοντάς τα με τον πέπλο της απάτης,
ω πολυδύναμη βασίλισσα, μέγιστη Θεά, πολυώνυμη Κόρη,
που από το πανίερο σώμα σου όλα τα Θεία εφάνηκαν,
κραταιά Τιτανίδα, καρπέ της γόνιμης Γαίας, ωφέλιμη,
πολυεύσπλαχνη, πολύσπορη, που αθάνατους θησαυρούς
στους πολύμοχθους θνητούς χαρίζεις, πάναγνη δέσποινα
των ψηλών βουνών, που με αθάνατες πνοές την μανία της
άγριας φύσης φουντώνεις και τα πάντα μέσα σ’ αυτήν με τις
άπειρες δυνάμεις σου μεταβάλεις, πολυθόρυβη, οργιαστική,
μανιακή, που όλες τις θηριώδεις μορφές, όσες η μαύρη Γη
μες τους κόλπους της τρέφει, με πολυποίκιλους μυστικούς
τρόπους υποτάσεις, γι’ αυτό και η πλάση ολόκληρη,
ω παντάνασσα, με βροντερές φωνές το άγιο όνομά σου δοξάζει.
Χαίρε ολόφωτη Θεά, παντοτρόφα Κόρη. Σ’ εσένα δέομαι,
ω ιερή μήτρα των πάντων, να έλθεις χαρούμενη, φέρνοντας
πλούσια αγαθά και άμεμπτη ευτυχία, πολύτιμους συνοδοιπόρους
στους δύσκολους δρόμους της ζωής.

Η τιμή προς τη μητέρα συνεχίστηκε κατά τα ρωμαϊκά χρόνια όπου συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη και γινόταν κάθε Μάρτιο.
Μία νεότερη εκδοχή ήταν η αποκαλούμενη "Mothering Sunday", που μας μεταφέρει στην Αγγλία του 1600. Αυτή η μέρα γιορταζόταν την 4η Κυριακή της Σαρακοστής προς τιμή όλων των μητέρων της Αγγλίας. Κατά την διάρκεια αυτής της μέρας, οι υπηρέτες που έμεναν στα σπίτια των αφεντικών τους έπαιρναν μία μέρα άδεια για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να περάσουν την ημέρα με τις μητέρες τους.
Καθώς ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε στην Ευρώπη η γιορτή μεταβλήθηκε προς τιμή της "Μητέρας Εκκλησίας" αλλά με τον καιρό οι δύο έννοιες συγχωνεύτηκαν. Έτσι ο κόσμος τιμούσε ταυτόχρονα την μητέρα και την εκκλησία. Παραδοσιακά δώρα όπως τα λουλούδια, τα φυτά ή οι σοκολάτες προσφέρονταν στη Γιορτή της μητέρας. Στη σύγχρονη εποχή, η αμερικανίδα κοινωνική ακτιβίστρια Άννα Τζάρβις (1864-1948) ήταν αυτή που είχε πρώτη την ιδέα να καθιερωθεί μια ιδιαίτερη ημέρα προς τιμή της μητέρας Όλα ξεκίνησαν από τη μητέρα της Άννα, Αν Μαρία Ριβς Τζάρβις, που είχε ιδρύσει σε πέντε πόλεις των ΗΠΑ ομάδες, οι οποίες αποτελούνταν αποκλειστικά από μητέρες, με σκοπό τη βελτίωση των υγειονομικών συνθηκών. Οι ομάδες αυτές παρείχαν ιατρικές υπηρεσίες σε τραυματισμένους στρατιώτες, ρουχισμό και τρόφιμα, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου των ΗΠΑ.
Η Αμερικανίδα Ann Maria Reeves Jarvis διοργάνωσε για πρώτη φορά το 1865 ένα κίνημα με το όνομα Mothers Friendships Day και συναντήσεις με το όνομα Mothers Day Meetings, κατά τις οποίες οι μητέρες αντάλλασσαν απόψεις και εμπειρίες. Το 1870 η Julia Ward Howe διοργάνωσε μια εκδήλωση φιλειρηνικής συγκέντρωσης μητέρων με το σλόγκαν peace and motherhood με σκοπό, τα παιδιά να μην στέλνονται στον πόλεμο. Στις 12 Μαΐου του 1907, δύο χρόνια μετά τον θάνατο της μητέρας της, η Άννα Τζάρβις, διοργάνωσε μία τελετή στην μνήμη της και αργότερα διεξήγαγε μία εκστρατεία για να καθιερωθεί η μέρα της μητέρας σαν αναγνωρισμένη γιορτή, κάτι που κατάφερε τελικά το 1914.
Οι προσπάθειές της ευοδώθηκαν στις 9 Μάιου του 1914, όταν ο τότε αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον υπέγραψε προκήρυξη, σύμφωνα με την οποία η Ημέρα της Μητέρας καθιερωνόταν ως εθνική εορτή τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. Έκτοτε, πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. H Τζάρβις επέλεξε το λευκό γαρύφαλο ως το λουλούδι-σύμβολο της Ημέρας της Μητέρας, επειδή το "το λευκό του χρώμα συμβολίζει την αλήθεια, την αγνότητα και την φιλευσπλαχνία της μητρικής αγάπης· ,το άρωμά του, την μνήμη και τις προσευχές της".

Διαβάστε ένα όμορφο ποίημα για την μητέρα.
Aλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Προς την μητέρα μου (1873)
Μάννα μου, ἐγώ ᾽ μαι τ᾽ ἄμοιρο, τὸ σκοτεινὸ τρυγόνι
ὁποὺ τὸ δέρνει ὁ ἄνεμος, βροχὴ ποὺ τὸ πληγώνει. 
Τὸ δόλιο! ὅπου κι ἂν στραφεῖ κι ἀπ᾽ ὅπου κι ἂν περάσει,
δὲ βρίσκει πέτρα νὰ σταθεῖ κλωνάρι νὰ πλαγιάσει.
Ἐγὼ βαρκούλα μοναχή, βαρκούλ᾽ ἀποδαρμένη
μέσα σὲ πέλαγο ἀνοιχτό, σὲ θάλασσ᾽ ἀφρισμένη,
παλαίβω μὲ τὰ κύματα χωρὶς πανί, τιμόνι
κι ἄλλη δὲν ἔχω ἄγκουρα πλὴν τὴν εὐχή σου μόνη.
Στὴν ἀγκαλιά σου τὴ γλυκειά, μανούλα μου, ν᾽ ἀράξω
μὲς στὸ βαθὺ τὸ πέλαγο αὐτὸ πριχοῦ βουλιάξω.
Μανούλα μου, ἤθελα νὰ πάω, νὰ φύγω, νὰ μισέψω
τοῦ ριζικοῦ μου ἀπὸ μακρυὰ τὴ θύρα ν᾽ ἀγναντέψω.
Στὸ θλιβερὸ βασίλειο τῆς Μοίρας νὰ πατήσω
κι ἐκεῖ νὰ βρῶ τὴ μοίρα μου καὶ νὰ τὴν ἐρωτήσω.
Νὰ τῆς εἰπῶ: εἶναι πολλά, σκληρὰ τὰ βασανά μου
ὡσὰν τὸ δίχτυ ποὺ σφαλνᾶ θάλασσα, φύκια κι ἄμμο
εἶναι κι ἡ τύχη μου σκληρή, σὰν τὴv ψυχὴ τὴ µαύρη
π᾽ ἀρνήθηκε τὴν Παναγιὰ κι ὁ πόλεος δὲν θά ᾽βρει.
Κι ἐκείνη μ᾽ ἀποκρίθηκε κι ἐκείνη ἀπελογήθη:
Ἦτον ἀνήλιαστη, ἄτυχε, ἡ μέρα ποὺ γεννήθης
ἄλλοι ἐπῆραν τὸν ἀνθὸ καὶ σὺ τὴ ρίζα πῆρες
ὄντας σὲ ἒπλασ᾽ ὁ Θεὸς δὲν εἶχε ἄλλες μοῖρες.

Άλλα αξιόλογα ποιήματα για την μάνα μπορείτε να διαβάσετε εάν μετά τον τίτλο κάθε ενός από τα ποιήματα πατήσετε την λέξη εδώ.
Μενέλαος Λουντέμης :" Είμαι Καλά" Πατήστε εδώ.
Δημοτικα Τραγούδια: "Η Λαφίνα". Πατήστε εδώ.
Ιωάννης Πολέμης : "Ο αποχαιρετισμός της μάνας". Πατήστε εδώ.
Άγγελος Βλάχος : "Η Καρδιά της Μάνας". Πατήστε εδώ.
ΠΗΓΕΣ: www.paidika.gr - www.iefhmerida.gr - www.inlifo.gr -www.valentines.gr - www.sansimera.gr

Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

"ΣΟΥΗΔΙΑ" - ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΧΩΡΑ

Ακολουθεί παρουσίαση για την Σουηδία από ομάδα μαθητών στα πλαίσια μιας ευρύτερης παρουσίασης των Ευρωπαϊκών χωρών, που πραγματοποιούμε στο μάθημα της Γεωγραφίας Β' Γυμνασίου.

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

"ΠΡΕΣΠΕΣ"

Ακολουθεί παρουσίαση από ομάδα μαθητών για τις "Πρέσπες" στα πλαίσια μιας ευρύτερης παρουσίασης Ευρωπαϊκών Αξιοθεάτων, που πραγματοποιούμε στο μάθημα της Γεωγραφίας Β' Γυμνασίου.

"ΚΥΠΡΟΣ"

Ακολουθεί παρουσίαση της "Κύπρου" από ομάδα μαθητών στα πλαίσια μιας ευρύτερης παρουσίασης των Ευρωπαίκών χωρών, που πραγματοποιούμε στο μάθημα της Γεωγραφίας Β' Γυμνασίου.

"ΝΟΤΙΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗ"

Ακολουθεί παρουσίαση της "Νοτίου Αμερικής" από ομάδα μαθητών στα πλαίσια μιας ευρύτερης παρουσίασης των Ηπείρων του Πλανήτη μας , που πραγματοποιούμε στο μάθημα "Γεωγραφία- Γεωλογία" της Α' Γυμνασίου.

"ΕΥΡΩΠΗ" - "ΕΛΛΑΔΑ"

Ακολουθεί παρουσίαση της Ευρώπης -ως Ήπειρος - και της Ελλάδας ειδικότερα -ως Ευρωπαϊκή χώρα- από ομάδα μαθητών στα πλαίσια μιας ευρύτερης παρουσίασης των Ηπείρων του Πλανήτη μας, που πραγματοποιούμε στο μάθημα Γεωγραφία-Γεωλογία της Α' Γυμνασίου.


Τετάρτη 6 Μαΐου 2015

Περιοδικό "Ταξιδεύοντας με την Οικιακή Οικονομία" (3ο Τεύχος)

Ακολουθεί το τρίτο και τελευταίο τεύχος του περιοδικού "Ταξιδεύοντας με την Οικιακή Οικονομία" για το σχολικό έτος 2014-2015 , που δημιουργήσαμε στα πλαίσια των εκπαιδευτικών δράσεων του 4ου Γυμνασίου Ιλίου. "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" ολόψυχα όλους τους μαθητές που συνεργάστηκαν άψογα καθ' όλη την διάρκεια της σχολικής χρονιάς για να πραγματώσουμε τον στόχο μας.


Περιοδικό "Ταξιδεύοντας με την Οικιακή Οικονομία"(2ο Τεύχος)


Ακολουθεί το 2ο Τεύχος του περιοδικού μας "Ταξιδεύοντας με την Οικιακή Οικονομία" με ένα μικρό δείγμα εργασιών που εκπόνησαν οι μαθητές μας σε θεματικές ενότητες που προσεγγίσαμε στο μάθημα της Οικιακής Οικονομίας.

Κυριακή 3 Μαΐου 2015

ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ - Ένας άνθρωπος παντός καιρού-

Δείτε την εισαγωγή από το βραβευμένο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ του Γιάννη Σολδάτου.                       Σενάριο-Σκηνοθεσία: Γιάννης Σολδάτος / Φωτογραφία: Γιάννης Σολδάτος - Μιχάλης Γαλανάκης / Μοντάζ-Ηχος: Μιχάλης Γαλανάκης

 

Ο ΚΑΛΟΣ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ- ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ , ο άνθρωπος που χάρισε γέλιο απλόχερα σε όλους τους Έλληνες έφυγε από την ζωή στις 3 του Μάη "Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου".

3 Μάη -"Αντίο Καλέ μου Άνθρωπε" - Θανάσης Βέγγος

Αποτέλεσμα εικόνας για θανασης βεγγος
Έλληνας ηθοποιός που πρωτοεμφανίστηκε στην ταινία του Νίκου Κούνδουρου "Μαγική Πόλη" (1954). Πρώτη εμφάνιση στο θέατρο το 1954 σε επιθεώρηση του θεάτρου "Περοκέ". Έχει παίξει σε 120 κινηματογραφικές ταινίες, σε 52 από τις οποίες ως πρωταγωνιστής και από αυτές έχει σκηνοθετήσει (πρωταγωνιστώντας ταυτόχρονα) επτά ταινίες. Επίσης γύρισε 7 βιντεοταινίες , 2 τηλεταινίες και έχει πάρει μέρος σε 8 τηλεοπτικές σειρές.
Στην δεκαετία του '60 ίδρυσε δική του εταιρεία και παρήγαγε πλήθος ταινιών που τις σκηνοθετούσε ο ίδιος ή ο Ντίνος Κατσουρίδης. Οι ταινίες αυτές δημιούργησαν τον θρύλο του που τον έκαναν τον πρώτο ακραιφνή ηθοποιό κωμωδίας του ελληνικού κινηματογράφου. Δημιούργησε τον τύπο του κατατρεγμένου λαϊκού ανθρώπου, του πολυτεχνίτη και ερημοσπίτη, του καλοκάγαθου και πρόθυμου, του ονειροπόλου και προδομένου, του αιώνιου θύματος με την απεριόριστη αισιοδοξία.
Θεωρείται ένας από τους πιο δημοφιλείς κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου με την εξαιρετική παρουσία του του σε ταινίες, τηλεόραση και θέατρο.
Ο Βέγγος εισήγαγε στον κινηματογράφο ένα ιδιαίτερα δικό του στυλ, γεμάτο κωμικό οίστρο, αεικίνητο, ασθμαίνον. 
Με τον Βέγγο ο ελληνικός κινηματογράφος, ο λεγόμενος λαϊκός, βρήκε τον ιδανικότερο τύπο του, μια μοντέρνα εκδοχή του Καραγκιόζη. Πριν από τέσσερα χρόνια έφυγε από τη ζωή ένας από τους πιο δημοφιλείς κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Θανάσης Βέγγος ταυτίστηκε με την εικόνα του αεικίνητου ανθρώπου («τρέχω σαν τον Βέγγο»), ενώ η ατάκα του «καλέ μου άνθρωπε!» τον χαρακτήρισε προσωπικά, καθώς ξεχώρισε για το ήθος και τη σεμνότητά του.
Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαΐου του 1927. Ήταν μοναχοπαίδι του Βασίλη και της Ευδοκίας Βέγγου. Ο πατέρας του ήταν υπάλληλος στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού και ήρωας της αντίστασης. Μετά τον πόλεμο εκδιώχθηκε από τη δουλειά του, εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων. Έτσι, ο Θανάσης άρχισε να εργάζεται από μικρός για να βοηθήσει την οικογένειά του. Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την επεξεργασία δερμάτων, ενώ παράλληλα έκανε διάφορα μικροθελήματα στη γειτονιά του.
Κατά τα ταραγμένα χρόνια του εμφύλιου εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Εκεί γνώρισε και τον άνθρωπο που έμελλε να αλλάξει τη ζωή του, τον Νίκο Κούνδουρο. Το 1954 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, στην ταινία του σκηνοθέτη «Μαγική Πόλις» και για τα επόμενα πέντε χρόνια έπαιξε μικρούς ρόλους σε ταινίες που άφησαν εποχή, δείχνοντας το μεγάλο και έμφυτο ταλέντο του.
Ο Θανάσης Βέγγος δεν σπούδασε υποκριτική. Το 1959 πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού, όχι από Σχολή, αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο, με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή. Την ίδια χρονιά έκανε και το θεατρικό του ντεμπούτο, στην επιθεώρηση «Ομόνοια πλατς πλουτς», δίπλα στους Νίκο Ρίζο και Γιάννη Γκιωνάκη.
Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε σε μερικές από τις πιο ιστορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως «Ο δράκος», «Διακοπές στην Αίγινα», «Μανταλένα», «Ο Ηλίας του 16ου», «Ποτέ την Κυριακή». Ο πρώτος του μεγάλος ρόλος είναι μαζί με τον Νίκο Σταυρίδη στην ταινία «Οι δοσατζήδες» του 1960.
Τα χρόνια που ακολούθησαν συνεργάστηκε, κυρίως, με τον σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη και ανέπτυξε τον τύπο του νευρικού, αεικίνητου ανθρώπου, που τον καθιέρωσε. Έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στο ελληνικό κοινό, με ταινίες όπως «Ψηλά τα χέρια Χίτλερ», «Μην είδατε τον Παναή», «Ζήτω η τρέλα», «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης».
Το 1964 ίδρυσε τη δική του εταιρία παραγωγής ΘΒ - Ταινίες Γέλιου. Έως το 1969, συνεργαζόμενος με τον Πάνο Γλυκοφρύδη και τον Ερρίκο Θαλασσινό, αλλά και σκηνοθετώντας ο ίδιος κάποιες φορές, γύρισε τις καλύτερες κατά γενική ομολογία ταινίες του, όπως τις «Φανερός πράκτωρ 000», «Τρελός, παλαβός και Βέγγος», «Ποιος Θανάσης;», οι οποίες πρόσφεραν άφθονο γέλιο με τον σουρεαλισμό τους και τις τρελές ατάκες του πρωταγωνιστή τους. Ωστόσο, παρά την εμπορική και καλλιτεχνική τους επιτυχία, οι ταινίες αυτές οδηγούν την εταιρία του Βέγγου σε κλείσιμο και τον ίδιο σε οικονομική καταστροφή.
Το 1971 η στενή σχέση του με τον σκηνοθέτη Ντίνο Κατσουρίδη τον οδηγεί σε θρίαμβο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, με την ταινία «Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;». Κοινό και κριτική τον αποθεώνουν και αποσπά το βραβείο Α' ανδρικού ρόλου.
 Έναν χρόνο μετά, ο ρόλος του στην ταινία «Θανάση, πάρε το όπλο σου!» του χαρίζει ένα ακόμη βραβείο Α' ανδρικού ρόλου.
Τη δεκαετία του '80 αποσύρεται από το σινεμά και κάνει λίγες βιντεοταινίες. Θα επιστρέψει στον κινηματογράφο το 1991, με την ταινία «Ήσυχες μέρες του Αυγούστου» του Παντελή Βούλγαρη.
 Η ερμηνεία του έχει πια διαφοροποιηθεί, είναι χαμηλών τόνων, αλλά μεγάλης εκφραστικότητας. Το 1995 συμμετείχε στην ταινία «Το βλέμμα του Οδυσσέα», του Θόδωρου Αγγελόπουλου, ενώ κορυφαία στιγμή υπήρξε ο ρόλος του στο «Όλα είναι δρόμος» του 1998.
 Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε επίσης στην Επίδαυρο, το 1997 στο ρόλο του Δικαιόπολι στους Αχαρνής και το 2001 στην Ειρήνη του Αριστοφάνη με μεγάλη επιτυχία.
Στην τηλεόραση, ο Θανάσης Βέγγος εμφανίστηκε στις σειρές: Βεγγαλικά (ΕΡΤ, 1988), Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης (ΑΝΤ1, 1990), Ταυρος με Τοξοτη (ΑΝΤ, 1994), Περί ανέμων και υδάτων (Mega, 2002),Έρωτας, όπως έρημος (ΝΕΤ, 2003), Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου (ΑΝΤ1, 2006) , Εχω ενα μυστικό (ALPHA, 2007) και Η Θεσσαλονίκη της νοσταλγίας μας (ΕΤ3, 2009).
Ο Θανάσης Βέγγος ήταν παντρεμένος με την Ασημίνα Βέγγου, με την οποία απέκτησε δυο γιους και έζησε μαζί της μέχρι το τέλος της ζωής του, στις 3 Μαΐου του 2011.
 Αφιέρωμα για τα 4 χρόνια από το θάνατο του Θ.Βέγγου
Στον κινηματογράφο Αλκυονίς New Star Art Cinema
Την Κυριακή, 3 Μαΐου 2015, συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από τον θάνατο του αξέχαστου κωμικού ηθοποιού Θανάση Βέγγου και σαν έναν φόρο τιμής στη ζωή και στο έργο του, η εταιρεία διανομής New Star θα προβάλλει στις 12:00 το μεσημέρι, στον κινηματογράφο Αλκυονίς New Star Art Cinema, το ντοκιμαντέρ «Ένας άνθρωπος παντός καιρού» (2004) του στενού φίλου και συνεργάτη του ηθοποιού, Γιάννη Σολδάτου.
 Μέσα από αρχειακό υλικό, σπάνιες μαρτυρίες του ίδιου του Βέγγου, φίλων, συγγενών, συνεργατών και κινηματογραφιστών, η ταινία ρίχνει φως σε κάθε πτυχή της προσωπικότητάς του: παρακολουθεί την πορεία του λαϊκού ανθρώπου, του εξόριστου αγωνιστή της Μακρονήσου, του ηθοποιού, του παραγωγού, του σκηνοθέτη και την καθιέρωσή του στη συνείδηση του Έλληνα, ως ένα πρόσωπο με καθολική σχεδόν αποδοχή και μια συχνά σουρεαλιστική αντιμετώπιση απέναντι στην κωμωδία.
 Στην ταινία συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, οι Νίκος Κούνδουρος, Ντίνος Κατσουρίδης, Γρηγόρης Γρηγορίου, Τάσος Ζωγράφος, Πάνος Γλυκοφρύδης, Έφη Ροδίτη, Μίκης Θεοδωράκης, Γιώργος Λαζαρίδης, Βάσια Τριφύλλη, ΠαντελήςΒούλγαρης, Άννα Φόνσου, Θόδωρος Αγγελόπουλος, Κώστας Γεωργουσόπουλος, Γιώργος Μιχαηλίδης, Δήμος Αβδελιώδης, Αιμιλία Υψηλάντη, Πατρίς Bιβάνκος, Bασίλης Bέγγος, Nίκος Kυπουργός, Kώστας Γάκης, Eυτυχία Γιακουμή, Nίκος Παπαθεοδώρου και Eυγένιος Σπαθάρης.
Λίγο πριν φύγει από την ζωή ο Θανάσης Βέγγος ρωτήθηκε από δημοσιογράφους "Τι είναι Ευτυχία" και εκείνος αποκρίθηκε:
Αποτέλεσμα εικόνας για θανασης βεγγος
ΠΗΓΗ:www.veggos.gr

3 Μαϊου -" Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου"


Αποτέλεσμα εικόνας για παγκόσμια ημέρα γέλιου
Ως Παγκόσμια Ημέρα καθιερώθηκε στην Ινδία το 1998.
Εμπνευστής της ήταν ο δρ. Μαντάν Κατάρια, ο οποίος πίστευε στις θεραπευτικές ιδιότητες του γέλιου.
Ο εορτασμός της συγκεκριμένης ημέρας εξαπλώθηκε στη συνέχεια στις αγγλοσαξονικές χώρες, στη Γαλλία, στην Ουγγαρία, στη Γερμανία, και στις σκανδιναβικές χώρες και από τότε γιορτάζεται κάθε πρώτη Κυριακή του Μαΐου.
Ο ιδρυτής της, ο δρ. Μαντάν Κατάρια έχει δηλώσει στο παρελθόν: «Οι πολεμικές αναμετρήσεις στον κόσμο είναι αντανάκλαση του εσωτερικού πολέμου που διεξάγεται στα μυαλά των ανθρώπων. Η αιτία που δεν γελάμε πολύ σήμερα είναι επειδή δεν κατανοούμε την αληθινή σημασία του γέλιου. Το γέλιο δεν είναι μόνο διασκέδαση και χαβαλές, αλλά και έκφραση της ευτυχίας, που μπορεί να έλθει μόνο αν κατανοήσουμε τον σκοπό της ζωής».
Κάθε πρώτη Κυριακή του Μαΐου, από το 1998, γιορτάζουμε
την "Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου".
Με σκοπό να δημιουργηθεί μια παγκόσμια συνείδηση ​​υγείας, ευτυχίας και παγκόσμιας ειρήνης μέσα από το γέλιο.
Παρά την τόση ανάπτυξη και τις σύγχρονες επιτεύξεις οι άνθρωποι αρρωσταίνουν.
Το άγχος είναι η κύρια αιτία του 70-80% των ασθενειών. Η κατάθλιψη είναι η Νο 1 ασθένεια, ενώ η υπέρταση, η καρδιακή νόσος, ο διαβήτης και ο καρκίνος έχουν ραγδαία εξάπλωση παγκοσμίως.
«Αν το γέλιο δεν μπορεί να επιλύσει τα προβλήματά σας, θα τα διαλύσει αλλάζοντας τη χημεία του σώματος και την νοοτροπία σας, έτσι ώστε να μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε με τον καλύτερο τρόπο.»
Dr. Madan Kataria
 "Μάθε να γελάς. Η σοβαρότητα είναι αμαρτία, είναι ασθένεια. Το γέλιο έχει απίστευτη ομορφιά, έχει φωτεινότητα. Θα φέρει φως σε σένα και θα σού δώσει φτερά να πετάξεις".
                                                                                                                                                        Osh
ΠΗΓΗ: www.neolaia.gr