Γιάννης Χαρούλης - Από μια πατρίδα - Θέατρο Γης, 02/06/2016

Γιάννης Χαρούλης - Από Μια Πατρίδα Εγώ Είμαι http://umusic.ly/haroulis-dodekalogos 

Μουσική : Λουκάς Θάνος 

Ποίηση : Κωστής Παλαμάς

"Παιδί μου τώρα που θα σπουδάζεις μακριά μας, θα μας αγαπήσεις πολύ ..."

Γιε μου, πώς να μπορέσω να πω λίγα λόγια αυτά που θέλω χωρίς να γίνω μελοδραματική ως γνήσια Ελληνίδα μάνα;

Ξέρεις, από αυτές που όλες κατηγορούμε όταν πρόκειται για τις πεθερές και συμπάσχουμε όταν είμαστε μάνες;

Έχω έρθει να τακτοποιήσω το φοιτητικό σπίτι σου, το ΄χω λάμψει. Κρέμασα τα ρούχα σου κατά είδος, γέμισα το ψυγείο σου, σου έβαλα ιντερνετ, γνώρισα τους γείτονες και τον νοικοκύρη με την παράκληση να σε προσέχουν στην αρχή που θα είσαι μόνος, βεβαιώθηκα πως είσαι ασφαλής ψηλά παράθυρα πόρτα καλή κ.λ.π. και τώρα με το κλειδί στο χέρι ρίχνω μια τελευταία ματιά πριν φύγω.
Φαινομενικά όλα εντάξει.

Λες και η ουσία είναι στο ψυγείο ή στα χειμωνιάτικα στο πάνω συρτάρι. Όχι παιδί μου για τα μάτια τα κάνω αυτά. Προσπαθώ να βρω δικαιολογίες να σε ξεμοναχιάσω και να ‘χεις και τα κέφια σου να συζητήσεις.
Να προσέχεις θέλω.
Το συναίσθημα να προσέχεις παιδί μου πάνω απ΄ όλα και τους τοξικούς ανθρώπους. Το υπερβολικό συναίσθημα αγόρι μου μεγεθύνει τα πράγματα σαν τις τεράστιες σκιές που κάνουν το ποντίκι ελέφαντα! Απέφυγε το. Να δέχεσαι τα πράγματα χωρίς δράματα, κυρίως εσωτερικά.

Να ξέρεις πως στην αρχή θα σου λείψουμε πολύ.

Εγώ φοιτήτρια άκουγα τη φωνή των δικών μου κι έκλαιγα. Έκλεινα το τηλέφωνο, ηρεμούσα και ξανάπαιρνα πως τάχα κόπηκε η γραμμή. Θα μας αγαπήσεις πολύ τώρα που θα φύγεις ή μάλλον θα καταλάβεις πόσο μας αγαπάς και θα ξεχάσεις με μιας τις αδυναμίες μας. Φάση είναι και θα περάσει αμέσως μόλις σταθεροποιηθούν οι παρέες σου.
Η μοναχικότητα να είναι σύμμαχος σου αγόρι μου γιατί μέσα από αυτή θα ωριμάσεις. Να την αξιοποιήσεις σαν μια καλή φίλη και να συμφιλιωθείς μαζί της. Έμενα μόνη ώρες και μέρες με τον εαυτό μου. Το είχα ανάγκη. Με μάθαινα. Διάβαζα, μαγείρευα, ζωγράφιζα, άκουγα μουσική… επέλεγα.

Να είσαι επιλεκτικός παιδί μου.
Μακριά από τα άδεια βαρέλια. Κάνουν τόσο θόρυβο σαν τα κλαπατσίμπαλα στους μαχαλάδες, σε κουράζουν, σε ξοδεύουν.
Να προτιμάς ανθρώπους σαν και σένα και σχέσεις που σου ταιριάζουν.

Και βεβαίως να κάνεις και λάθη.
Πρέπει να κάνεις λάθη. Επιβάλλεται!
Μόνο να μην τα μεγιστοποιείς μετά. Να μην τιμωρείς τον εαυτό σου κάνοντας κι άλλα. Να τα αναγνωρίζεις, να τα διορθώνεις αν δύνασαι και να προχωράς.

Να σε σέβεσαι!
Να εντοπίσεις τι σε ενοχλεί στους άλλους και στα πρώτα καμπανάκια να φεύγεις πριν δεθείς. Ίσως έτσι πληγωθείς λιγότερο. Γιατί θα πληγωθείς. Φυσικά και θα πληγωθείς. Και θα απορρίψεις και θα απορριφθείς. Είναι αναγκαίες διαδρομές που θα σε οδηγήσουν στην ωρίμανση. Δεν είναι κακοί αυτοί που μας πληγώνουν απλά δεν ταίριαξαν οι ώρες μας…

Αυτά για σήμερα…
Ελπίζω ο προηγούμενος ενοικιαστής να έχει παραδώσει όλα τα κλειδιά και να μην έχει αντικλείδι. Ε;

Κείμενο: Λένα Καλίδου
Πηγή: themamagers.gr

Thessaloniki Arts and Culture www.thessalonikiartsandculture.gr

Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ -Ο ΖΟΡΜΠΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ-

-Δε νυστάζω, αποκρίθηκα, θα μείνω. Είναι η τελευταία βραδιά που περνούμε μαζί.

-Μα ίσια ίσια γι αυτό πρέπει να τελειώνουμε σύντομα, φώναξε ο Ζορμπάς…..

Να έτσι όπως οι καλοί άντρες κόβουν το τσιγάρο, το κρασί, το ζάρι. Παλικαρίσια. Ο πατέρας μου πρέπει να ξέρεις, ήταν παλικάρι με ουρά. Μη με κοιτάζεις εμένα. Εγώ ‘μαι ξεφυσίδι. Χαρτωσιά δεν πιάνω μπροστά του. Αυτός ήταν από τους παλιούς Έλληνες που λένε. Έπιανε τη χέρα σου και σου ‘σπαζε τα κόκκαλα…

Αυτός λοιπόν είχε όλα τα πάθη. Μα τα ΄κοψε όλα, με το σπαθί. Κάπνιζε σα φουγάρο. Ένα πρωί σηκώθηκε, πήγε στο χωράφι ν΄αλετρίσει, έφθασε, ακούμπησε στο φράχτη, έχωσε, θεριακλής όπως ήταν, με λαχτάρα το χέρι του στη ζώνη, να βγάλει την καπνοσακούλα, να στρίψει ένα τσιγάρο πριν πιάσει δουλειά. Τραβάει την καπνοσακούλα, άδεια, πανί με πανί. Είχε ξεχάσει να τη γεμίσει στο σπίτι.

Άφρισε από το κακό του, μούγκρισε, και μονομιάς μ΄ένα πήδο, στράφηκε πίσω κι άρχισε να τρέχει κατά το χωριό. Τον είχε, βλέπεις, κυριέψει το πάθος. Μα ξαφνικά, εκεί που ΄τρεχε – ο άνθρωπος σου λέω είναι μυστήριο – στάθηκε, ντράπηκε, έβγαλε την καπνοσακούλα, την έκανε με τα δόντια του χίλια κομμάτια και την τσαλαπάτησε λυσσασμένος.

– Άτιμη, άτιμη! μούγκριζε. Πουτάνα! Και από την ώρα εκείνη, σε όλη του τη ζωή, δεν έβαλε τσιγάρο στο στόμα του.

Έτσι κάνουν τα παλικάρια αφεντικό. Καληνύχτα!

Ν. Καζαντζάκης – “Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά”

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

"ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΤΗΣ Joyce Epsteein"

Δημήτριος Α. Σιδηρόπουλος
Ph.D., M. Ed., M. Th.
Σχολικός Σύμβουλος
Νομού Θεσσαλονίκης
Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία ο θεσμικός ρόλος των εκπαιδευτικών είναι αποφασιστικός τόσο στη διασφάλιση και στη βελτίωση της ποιότητας της συνεργασίας μεταξύ του σχολείου και των γονέων όσο και στη διαμόρφωση των σχολικών μονάδων σε κοινότητες φροντίδας, μάθησης και αλλαγής (Graham-Clay, 2005, Epstein, 1995). Ως προς αυτό το σκοπό χρειάζεται οι εκπαιδευτικοί να υποστηρίζονται πολυεπίπεδα και μεθοδικά με σκοπό να καταστούν περισσότερο ικανοί να αναλάβουν θεσμικές πρωτοβουλίες σχεδιασμού και υλοποίησης δράσεων, οι οποίες:
α) θα θέσουν τους μαθητές στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, της αναγνώρισης και της προσοχής της οικογένειας, του σχολείου και της τοπικής κοινότητας (Waggoner & Griffith, 1998),
β) θα εμπνεύσουν αισθήματα κοινοτισμού, αλληλεγγύης και συνεργασίας στα μέλη
των παραπάνω κοινωνικών θεσμών αναφοράς και ένταξης (Fantuzzo et.al., 2000).
Έτσι οι μαθητές έχουν αυξημένες πιθανότητες:
α) να εργαστούν επίπονα και συστηματικά για να αναπτυχθούν ως αυτόνομες και κοινωνικές προσωπικότητες και
β) να αποκτήσουν θεμελιώδεις λειτουργικές κοινωνικο-γνωστικές και συναισθηματι-
κές δεξιότητες για να αναπτύξουν τις φυσικές τους κλίσεις και τα προσωπικά τους
ενδιαφέροντα (Bronfenbrenner, 1986).
Εδώ χρειάζεται να επισημανθεί ότι η σύμπραξη μεταξύ της οικογένειας, του σχολείου και της τοπικής κοινότητας δεν δύναται να έχει ως μονοδιάστατο στόχο τη βελτίωση των ακαδημαϊκών επιδόσεων των μαθητών (Hara & Burke, 1998), αλλά να επιδιώκει την ολόπλευρη ανάπτυξη των μαθητών σε όλες τις περιοχές και εκφάνσεις της προσωπικής, σχολικής και κοινωνικής τους ζωής (Delors, 1996).

Η έρευνα δημοσιεύθηκε «Επιστήμες Αγωγής» Τεύχος 3/2016
Για να διαβάσεις την έρευνα κάνε κλικ εδώ

Το διάβασα στο pappanna.wordpress.com

"ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ"

Να μάθεις να ψάχνεις, να ρωτάς και να ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα ...



ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ,
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !!!