"ΜΙΚΡΕ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ, ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΩΣ ΠΑΙΔΙ;"

Μικρέ μου άνθρωπε, θυμάσαι τα όνειρα που έκανες ως παιδί;
Θυμάσαι τα όνειρα που έκανες μικρός; Τότε που ίσα που φαινόσουν απ' τη γη μα που νόμιζες πως αν σήκωνες το χέρι σου ψηλά, θα άγγιζες τον ουρανό; Θυμάσαι τότε που ονειρευόσουν να πετάξεις; 

Ήθελες, λέει, να είχες φτερά στην πλάτη σου σαν αυτά τα μικροσκοπικά σπουργιτάκια που χτυπούσαν ρυθμικά το παράθυρό σου το χειμώνα.
Ήθελες, λέει, να δεις τη γη από ψηλά, κι ακόμη, κι όταν έβρεχε, χιόνιζε, φυσούσε, εσύ τα φτερά σου δε θα τα έκλεινες.
Το βλέπεις ποτέ στα όνειρά σου εκείνο το παιδί; Το θυμάσαι έστω και λίγο; Κοίτα, περνάει μπροστά σου τώρα μόλις σαν εικόνα. Ανέμελο να παίζει στο βρεγμένο χώμα. Μόλις σταμάτησε η βροχή κι εκείνο θέλησε να χτίσει ένα κάστρο. Και τα κατάφερε, το έχτισε! Και τώρα δα θαρρεί πως είναι ένας πρίγκιπας που κατοικεί στο κάστρο τούτο.
Κοίτα πώς τρέχει ξέγνοιαστο δίχως να νοιάζεται για τη μητέρα του που μέσα απ' το ανοιχτό παράθυρο του επισημαίνει πως θα κρυολογήσει. Μα, τι το νοιάζει; Αυτό έχει ήδη δει χιλιάδες σχέδια να σχηματίζονται απ' τα σύννεφα στον ουρανό. Φαντάζεται πώς θα ήταν να περπατάει επάνω και πόσο άνετα θα ήταν για κρεβάτι του.
Κι άρχισε, κιόλας, να ψιχαλίζει πάλι. Αργά-αργά, χαρούμενες, πολύχρωμες σταγόνες πέφτουν επάνω στα κιτρινισμένα φύλλα αφήνοντάς τους επάνω χάδια νοσταλγικά πριν να γλιστρήσουν και πέφτοντας κάτω να γίνουν ένα με τη γη.
Κι εκείνο το παιδί σηκώνει τα χέρια, ανοίγει τις παλάμες και γέρνοντας το κεφάλι προς τα πίσω ανοίγει το στόμα να γευτεί τις ψιχάλες.

Έχει άρωμα η βροχή, έχει υφή, έχει γεύση. Το νιώθει παντού στο μικροσκοπικό κορμάκι του. Στο βρεγμένο του προσωπάκι του και στις μικρές παλάμες του που έχουν γεμίσει με σταγόνες. Κλείνει τα μάτια δυνατά, όσο το δυνατόν σφιχτότερα κι ονειρεύεται.
Ώσπου, άνοιξες τα μάτια μια μέρα ξαφνικά κι ήσουν μεγάλος.Φτερά δε φύτρωσαν στη πλάτη σου και κάθε σύννεφο στον ουρανό σου φάνταζε ενοχλητικό. Έμαθες, όταν βρέχει, να κρατάς ομπρέλα και το αδιάβροχό σου έγινε για σένα ο μόνιμος σύντροφός σου. Κόλλησε στο σώμα σου επάνω και κάθε φορά που ο δυνατός άνεμος σου πετούσε με μανία τη βροχή, εσύ όλο και πιο πολύ μαζευόσουν κι έβαζες τα χέρια σου μπροστά στο πρόσωπό σου για να προστατευτείς.Ξέχασες.
Ξέχασες τότε που ονειρευόσουν και τώρα πια, αν θα σε ρωτήσω, τι χρώματα έχει ο ουρανός έπειτα από σκέψη θα μου απαντήσεις. Δε θα θυμάσαι, γιατί έπαψες να τον κοιτάζεις. Κι ίσως, αυτά που θα μου πεις λάθος να είναι. Μάλλον, θα φταίει που κάθε φορά που βρέχει εσύ τον κοιτάζεις μέσα από παράθυρα μονάχα. Κι αν είσαι έξω, ποτέ δεν τον παρατηρείς.
Έμαθες, βλέπεις, να βαδίζεις με το κεφάλι σου σκυφτό. Κι έτσι μεγάλωσες κι έγινες ενήλικας. Ενήλικας και σκυθρωπός. Σιχαίνεσαι τη βροχή, μα για τα σύννεφα αδιαφορείς. Είναι που απέκτησε το βλέμμα σου το χρώμα τους κι έγινες ένα μ’ αυτά.Κι ενώ τα σύννεφα ξεσπούν και καταβρέχουν τον κόσμο όλο με την οργή τους, εσύ δεν έμαθες ακόμη να μιλάς. Εσύ σωπαίνεις. Εσύ υπομένεις. Εσύ δεν ξέρεις πια ποιος είσαι. Υπάρχεις, μα ζεις; Θυμάσαι τότε, μικρό παιδί, που ονειρευόσουν; Τότε που κάθε σου ανάσα μετρούσε σαν ζωή; Θυμάσαι τότε που έλεγες θα γίνω κάποιος άλλος;

Να σε ρωτήσω, όμως, και κάτι άλλο θέλω:
Κοιτάζεις ποτέ, καμιά φορά, έτσι τυχαία, μέσα στον καθρέφτη; Βλέπεις το φάντασμα που από μικρός φοβόσουν και κρυβόσουν κάτω απ' τα σκεπάσματα για να μη σε βρει, πώς αντικατοπτρίζεται τώρα μες στο καθρέφτη σου;
Τι βλέπεις, μικρέ μου άνθρωπε; Αυτό που είσαι, αυτό που κάποτε ονειρεύτηκες πως θα γίνεις ή αυτό που ευχήθηκες να μη γινόσουν ποτέ;

Επιμέλεια κειμένου Κωνσταντίνας Χνάρη: Νάννου Αναστασία.
pillowfights

Το διάβασα στο www.hamomilaki.gr

"Η ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ"

Ένας ζωγράφος σχεδίασε έναν πίνακα. Τον ονόμασε «Η πόρτα της καρδιάς». Στην έκθεσή του ένας από τους προσκεκλημένους παρατήρησε : «Aπό την πόρτα λείπει το χερούλι». Ο ζωγράφος εξήγησε :

«Είναι γιατί η πόρτα της καρδιάς ανοίγει μόνο από μέσα»

Έγραφε ο αγαπημένος ποιητής Ρουμί προχωρώντας ακόμη παραπέρα την παραπάνω σκέψη :

“Ακούω πως υπάρχει μια πόρτα που ανοίγει, από την μία καρδιά στην άλλη.
Αλλά αν δεν υπάρχει τοίχος, πώς μπορεί να υπάρχει πόρτα…”


Ποιος έβαλε την πόρτα; Ποιος έχτισε τους τοίχους γύρω σου και σε περιόρισε;

Ο φόβος.

Κάθε άνθρωπος είναι τόσο μικρός όσο ο φόβος που αισθάνεται. Ποιος φόβος;

Ο φόβος ότι κινδυνεύεις.

Ο φόβος να ανοιχτείς.

Ο φόβος να αισθανθείς.

Ο φόβος ότι αν αγαπήσεις θα γίνεις ευάλωτος και μπορεί να πληγωθείς.

Και πράγματι έτσι είναι. Πολλές φορές θα πληγωθείς. Δεν υπάρχει όμως άλλος δρόμος που να οδηγεί στην ευτυχία.

Όπως λέει ο Όσκαρ Ουάϊλντ :

“Μια ζωή χωρίς αγάπη είναι σαν ανήλιαγος κήπος με μαραμένα λουλούδια. Η συναίσθηση ότι αγαπάς και αγαπιέσαι φέρνει μια ζεστασιά κι έναν πλούτο στη ζωή που τίποτε άλλο δεν μπορεί να φέρει”

Πλησιάζει ο καιρός που η πόρτα θα φύγει και οι τοίχοι θα πέσουν. Η δύναμη της αγάπης στην οποία όλοι μας μπορούμε να συνεισφέρουμε θα γκρεμίσει τα σύνορα. Όλα τα στενά όρια που έβαλε ο νους μας θα εξαφανιστούν. Η ύπαρξη μας θα γίνει απεριόριστη. Ποιος είσαι άραγε χωρίς τα όρια σου; Τι σε χωρίζει τώρα πια απ’ τον συνάνθρωπό σου;

Εσύ όμως ακόμη φοβάσαι να ορίσεις τον εαυτό σου με άλλο τρόπο. Φοβάσαι την ελευθερία και την αναρχία της αληθινής αγάπης γιατί σου έμαθαν να στηρίζεις την ύπαρξή σου στα περιορισμένα σου όρια. Κι έτσι ακόμη αντιστέκεσαι σε ότι έχει τη δύναμη να σου γκρεμίσει αυτά τα τείχη. Έχεις μάθει να κρύβεσαι μέσα στο ασφαλές καταφύγιό σου αποκόπτοντας τον εαυτό σου από ότι δίνει χαρά και νόημα στη ζωή.

Η Αγάπη σ’ αλωνίζει για να σε ξεσταχιάσει
σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει απ’ τα φλούδια
σ’ αλέθει για να σε λευκάνει
σε ζυμώνει για να γίνεις απαλός
και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της,
για να γενείς άρτος ιερός
για του Θεού το άγιο δείπνο

Ο Προφήτης (Χαλίλ Γκιμπραν)



nekthl.blogspot.gr

Το διάβασα στο Αντικλείδι , http://antikleidi.com

"ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΞΕΝΟΥ" ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΛΑ ΠΑΝΤΕΛΙΔΟΥ

Αγαπημένο μου ημερολόγιο

Στο σχολείο με φωνάζουνε ξένο...

Κανένα παιδί δεν θέλει να παίξει μαζί μου, γιατί λένε πως είμαι βρωμιάρης, ακόμα κι όταν τα ρούχα μου είναι καθαρά και φρεσκοπλυμένα. Σιχαίνονται να μ’ ακουμπάνε. Λένε πως η ύπαρξη μου μολύνει την ατμόσφαιρα και τον αέρα που αναπνέουν, μα εγώ δεν είμαι άρρωστος, ούτε έχω κάποια μεταδοτική ασθένεια. Είμαι υγιέστατος!

Με κοροϊδεύουν για τα ρούχα μου γιατί δεν είναι όμορφα. Λένε πως είναι παλιομοδίτικα και ‘’ξένα’’ σαν κι εμένα. Άραγε τα δικά τους είναι ντόπια; κι αυτά ξένης προέλευσης δεν είναι; Δεν θέλουν να μου μιλάνε γιατί λένε πως δεν θα καταλάβω την γλώσσα τους. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να την καταλάβω, άλλωστε, ούτε χαζός είμαι, ούτε μουγκός, ούτε κουφός. Μια χαρά μπορώ να συνεννοηθώ μαζί τους.

Δεν με κάνουν παρέα, γιατί λένε, ότι οι γονείς τους δεν τους αφήνουν να έχουν φίλους πρόσφυγες, μα και οι ίδιοι παιδιά προσφύγων δεν είναι; "εσείς δεν είστε σαν εμάς, εσείς, είστε "κακοί" πρόσφυγες" έτσι μας λένε. Άραγε ποιος ορίζει ποιοι είναι καλοί και ποιοι κακοί πρόσφυγες; Υπάρχουν κριτήρια αξιολόγησης που να βαθμολογούν ανάλογα με την επίδοση σου το πόσο καλός, κακός, χείριστος ή άριστος είσαι;

Βρίζουν εμένα και τους γονείς μου, γιατί λένε ότι εμείς φταίμε για τα χάλια και την κατάντια αυτού του τόπου. Μα εμείς αυτό τον τόπο δεν προλάβαμε καν να τον γνωρίσουμε, να τον ζήσουμε, πόσο μάλλον να τον βλάψουμε.

Λένε πως είμαι εγκληματίας, μα δεν σκότωσα κανέναν.
Λένε πως είμαι κλέφτης, μα δεν έκλεψα ούτε μία φρατζόλα ψωμί
Λένε πως είμαι βάρος, μα δεν είμαι και τόσο βαρύς
Λένε πως είμαι ζώο, μα εγώ είμαι άνθρωπος σαν εσάς

Λένε πως πρέπει να με πετάξουν πάλι στην θάλασσα και να πάω απ εκεί που ήρθα, μα δεν είμαι σωσίβιο, είμαι άνθρωπος σαν εσάς.
Λένε πως πρέπει να με μεταφέρουν αλλού, μα εγώ δεν είμαι κιβώτιο, είμαι άνθρωπος σαν εσάς.

Λένε, λένε, λένε, τόσα πολλά λένε που στο τέλος φοβάμαι, πως και εγώ ο ίδιος θα ξεχάσω μια μέρα ποιος είμαι, και θα γίνω αυτός ο "ξένος" που όλοι λένε ότι είμαι.

Θα ξεχάσω το όνομα μου, την οικογένεια μου, την πατρίδα μου. Θα ξεχάσω ότι είμαι άνθρωπος σαν εσάς. Θα ξεχάσω ότι είμαι ένα μικρό παιδί που απλώς θέλει να παίξει, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου. Άραγε το παιχνίδι επιτρέπεται στα "ξένα" παιδιά;

Σε καληνυχτίζω τώρα! Εύχομαι η αυριανή μέρα που θα ξημερώσει να με βρει λιγότερο ξένο. Αύριο ίσως να μπορώ και εγώ να παίξω...

Γράφει η Λίλα Παντελίδου

Το διάβασα στο Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ:ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2016

Τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου στοχεύουν στην εξοικείωση των παιδιών με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

Για το διάστημα Οκτωβρίου – Δεκεμβρίου 2016 θα πραγματοποιούνται δωρεάν προγράμματα για μαθητές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Οι κρατήσεις των ενδιαφερομένων στα εκπαιδευτικά προγράμματα για την περίοδο Οκτωβρίου – Δεκεμβρίου 2016 ξεκινούν στις 15 Σεπτεμβρίου 2016 και θα γίνονται μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τους υπευθύνους των Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του Μουσείου, από Δευτέρα έως Παρασκευή (09:00-13:00).

Τηλ. επικοινωνίας: 2132144813 και 2132144814
Υπευθ. Επικοινωνίας: Μαρία Σελέκου, Παναγιώτα Κουτσιανά.

E- mail: predu.eam@culture.gr
Ιστοσελίδα : www.namuseum.gr

Δείτε εδώ αναλυτική περιγραφή των προγραμμάτων

Το διάβασα στο fresh-education.blogspot.gr

"ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΣΤΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ"

Το Φωτόδεντρο περιλαμβάνει μια πολύ μεγάλη ποικιλία χαρτών( και διαδραστικών) για τα μαθήματα της Γεωγραφίας, της Μελέτης Περιβάλλοντος, Γεωλογίας, Φυσικής, Θρησκευτικών κ.α. Στο χρήστη δίνεται η δυνατότητα ανάκτησης και εκτύπωσης των χαρτών. Ιδιαίτερη χρησιμότητα για μαθητές δημοτικού έχουν οι χάρτες ιχνογραφήματα, όπου μπορούν να χρωματίσουν, να γράψουν ονόματα πόλεων θαλασσών και άλλα.

Μεταβείτε εδώ στους χάρτες του Φωτόδεντρου

Το διάβασα στο fresh-education.blogspot.gr

"ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΟ ΜΟΛΥΣΜΕΝΟ ΑΕΡΑ"

Ποσοστό πάνω από 90% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε περιοχές όπου η ατμοσφαιρική ρύπανση ξεπερνάει τα όρια ασφαλείας, όπως αυτά έχουν οριστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ). Το αποτέλεσμα εκατομμύρια άνθρωποι να χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.

Σύμφωνα με νέα έκθεση του ΠΟΥ, το ποσοστό των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που ζει σε περιοχές με υψηλή ατμοσφαιρική ρύπανση ανέρχεται στο 92%. Στο σχετικό χάρτη μπορείτε να δείτε τεράστιες περιοχές του πλανήτη να βρίσκονται στο «κόκκινο» και η διευθύντρια του Τμήματος Δημόσιας Υγείας του ΠΟΥ, Μαρία Νίρα, επισημαίνει πως «η ταχεία ανάληψη δράσης για την αντιμετώπιση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης είναι επειγόντως αναγκαία».

«Υπάρχουν λύσεις, κυρίως περισσότερα βιώσιμα συστήματα μεταφορών, διαχείριση των στερεών αποβλήτων, χρησιμοποίηση καθαρών θερμαντικών μέσων και καυσίμων από τα νοικοκυριά, καθώς και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και περιορισμός των βιομηχανικών εκπομπών ρύπων», εξηγεί.



Οι δέκα χειρότερες χώρες

Η έκθεση του ΠΟΥ στηρίζεται σε δεδομένα που προέρχονται από 3.000 σημεία σε ολόκληρο τον κόσμο και κυρίως στα αστικά κέντρα. Νοτιοανατολική Ασία, Ανατολική Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Αφρική είναι οι περιοχές που πλήττονται περισσότερο από την ατμοσφαιρική ρύπανση. Τα σωματίδια PM2.5, δηλαδή τα μικροσωματίδια των οποίων η διάμετρος είναι κάτω των 2,5 mikron. Εξίσου επικίνδυνα είναι και τα σωματίδια PM10

Τα όρια που έχουν τεθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για τα μικροσωματίδια είναι κατά ετήσιο μέσο όρο τα 10 γραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα. Τα PM2.5 περιλαμβάνουν ρυπαντές όπως οι θειικές , οι νιτρικές ενώσεις και ο μαύρος άνθρακας , που διεισδύουν εις βάθος στους πνεύμονες και στο καρδιαγγειακό σύστημα, γεγονός που συνιστά σημαντικό κίνδυνο για την υγεία. Με την εξαίρεση της αμερικανικής ηπείρου σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο κάτω του 20% του πληθυσμού ζει σε ζώνες όπου η ποιότητα του αέρα πληροί της προδιαγραφές του ΠΟΥ.

Αναλυτικά ο πίνακας με τις δέκα χειρότερες χώρες:



Σύγχρονη μάστιγα με ταξικό πρόσημο

Περί τα τρία εκατομμύρια θανάτων ετησίως συνδέονται με την έκθεση στην εξωτερική ατμοσφαιρική ρύπανση, σύμφωνα με τον ΠΟΥ, ενώ βάσει των στοιχείων του 2012, με αυτήν συνδέονταν 6,5 εκατομμύρια θάνατοι, αριθμός που αντιστοιχεί στο 11,6% των θανάτων παγκοσμίως.

Οι μη μεταδιδόμενες ασθένειες, κυρίως οι καρδιαγγειακές νόσοι, τα εγκεφαλικά επεισόδια και ο καρκίνος του πνεύμονα αντιπροσωπεύουν το 94% των θανάτων που συνδέονται με την ατμοσφαιρική ρύπανση. Περί το 90% των θανάτων αυτών εντοπίζονται στις φτωχές και μεσαίου εισοδήματος χώρες και περί τους δύο στους τρεις θανάτους στις περιοχές της Νοτιο-ανατολικής Ασίας και του Δυτικού Ειρηνικού.

«Επιτέλους αναλάβετε δράση!»

Ο ΠΟΥ ενοχοποιεί για την ατμοσφαιρική ρύπανση τους αναποτελεσματικούς τρόπους μεταφοράς, τα οικιακά καύσιμα, την καύση των απορριμμάτων, τους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας και τις βιομηχανικές δραστηριότητες.

Η ανθρώπινη δραστηριότητα δεν είναι η μόνη πηγή της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. «Οι αμμοθύελλες, ιδιαίτερα στις περιοχές που βρίσκονται κοντά σε ερήμους, μπορούν να επηρεάσουν επίσης την ποιότητα του αέρα», αναφέρεται στην έκθεση.

Χάρις σε αυτά τα νέα δεδομένα, οι ειδικοί ελπίζουν ότι θα ενθαρρύνουν τα κράτη να καταβάλουν περισσότερες προσπάθειες για τον περιορισμό της ρύπανσης τη στιγμή που οι ηγέτες του κόσμου έθεσαν τον Σεπτέμβριο 2015 ως στόχο που συνδέεται με την αειφόρο ανάπτυξη τον περιορισμό μέχρι το 2030 των θανάτων και των ασθενειών που συνδέονται με την ατμοσφαιρική ρύπανση.

Tο διάβασα στο www.tvxs.gr

"Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΓΙΟΣ"

Μια ιστορία από την Αιθιοπία μας παρουσιάζει ένα γέρο ο οποίος, όταν έφτασε στο κατώφλι του θανάτου, κάλεσε τους τρεις γιους του και τους είπε:

«Δεν μπορώ να χωρίσω στα τρία την περιουσία μου. Θα αναλογούσε ένα πολύ μικρό μερίδιο στον καθένα σας. Αποφάσισα να κληροδοτήσω όσα έχω σ’ αυτόν που θα αποδειχτεί ο πιο ικανός, ο πιο έξυπνος απ’ όλους. Με άλλα λόγια: στον καλύτερο γιο μου. Έχω ακουμπήσει στο τραπέζι από ένα νόμισμα για τον καθένα σας. Πάρτε τα. Αυτός που θα καταφέρει να αγοράσει με το νόμισμα αυτό κάτι που θα γεμίσει μέχρι επάνω την καλύβα θα τα πάρει όλα.»

Οι γιοι έφυγαν.
Ο πρώτος αγόρασε άχυρα, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να γεμίσει την καλύβα μέχρι τη μέση.
Ο δεύτερος αγόρασε σακιά με πούπουλα, αλλά ούτε κι αυτός κατάφερε να γεμίσει την καλύβα.

Ο τρίτος γιος – που πήρε την κληρονομιά – αγόρασε ένα πράγμα μόνο. Ήταν ένα κερί. Περίμενε το σκοτάδι, άναψε το κερί και γέμισε την καλύβα με φως.

Jean-Claude Carriere (1998:227) Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ, Εκδόσεις «Νέα Σύνορα» – Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα

Πηγή: mythoplasieskiafigiseis.wordpress.com

Το διάβασα στο :Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr

"ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΑ ΘΕΑΤΡΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΟΛΕΩΝ"

Δείτε συγκεντρωμένες τις παραστάσεις για παιδιά στα θέατρα μεγάλων πόλεων στην Ελλάδα στο artandlife

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ "ΒΙΒΛΙΑ ΣΕ ΡΟΔΕΣ" 2016-2017

Το πρόγραμμα «ΒΙΒΛΙΑ ΣΕ ΡΟΔΕΣ» λειτουργεί φέτος για έκτη σχολική χρονιά. Το πρόγραμμα προάγει την ανάγνωση στοχεύοντας παράλληλα στην υποστήριξη των προγραμμάτων σχολικών δραστηριοτήτων φέρνοντας μια μικρή θεματική «βιβλιοθήκη» μέσα στην τάξη. Τα προτεινόμενα βιβλία εντάσσονται σε θεματικές ενότητες, προκαλώντας το ενδιαφέρον των παιδιών να τα εξερευνήσουν. Ο κάθε θεματικός σάκος περιέχει 25-30 περίπου βιβλία γνώσεων, μυθοπλασίας, λογοτεχνίας, εικονογραφημένα, που καλύπτουν τρία επίπεδα αναγνωστικής ικανότητας. Οι σάκοι δανείζονται στα σχολεία και μεταφέρονται σε αυτά με ταχυμεταφορά χωρίς χρέωση. Παραμένουν στο σχολείο για 8 εβδομάδες ώστε να υπάρχει χρόνος για δανεισμό και για παράλληλες δράσεις με στόχο την επεξεργασία τους από 2 τουλάχιστον σχολικά τμήματα με εναλλαγή στις 4 εβδομάδες. Τα παιδιά μπορούν να δουλέψουν με τα βιβλία στο σχολείο ή να δανειστούν κάποια από αυτά στο σπίτι τους.
blogs.sch.gr/88dimath
Η ιστοσελίδα του προγράμματος εδώ

Το διάβασα στο fresh-education.blogspot.gr

"ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΟΜΑΔΩΝ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΑΞΗ"

Οργάνωση της διδασκαλίας σε ομάδες

Η οργάνωση της διδασκαλίας με ομάδες εργασίας αποτελεί κοινωνική μορφή οργάνωσης της τάξης. Οι μαθητές μιας τάξης συγκροτούν μικρότερες ομάδες και τα μέλη κάθε ομάδας συνεργάζονται για την εκτέλεση μιας διδακτικής δραστηριότητας. Η συγκρότηση των ομάδων, η κατανομή των μαθητών σε αυτές, ο καταμερισμός εργασιών και η ανάθεση ρόλων και ευθυνών είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες για την επιτυχή πορεία και ολοκλήρωση ενός διδακτικού σεναρίου/μαθήματος.

Οι μέθοδοι οργάνωσης των ομάδων μπορεί να είναι:
α) Σταθερές ομοιογενείς,
β) Μεταβλητές ομοιογενείς
γ) Σταθερές ανομοιογενείς και
δ) Μεταβλητές ανομοιογενείς ομάδες.

Τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται συνήθως για την ομαδοποίηση των μαθητών είναι η ευφυΐα(θεωρία των πολλαπλών ευφυών του Gardner), η ικανότητα, οι γνωστικές προτιμήσεις, η σχολική επίδοση, το γνωσιακό ή κοινωνικό υπόβαθρο, τα κοινά ενδιαφέροντα και οι συμπάθειες μεταξύ των μαθητών.
Κάθε μέθοδος έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της. Μια ευρύτατα χρησιμοποιούμενη τεχνική είναι η κοινωνιομετρία, που απαιτεί να ζητήσουμε από κάθε παιδί να γράψει το όνομα του συμμαθητή του που θα προτιμούσε να συνεργαστεί στα πλαίσια μιας ομάδας. Τα αποτελέσματα συχνά παρουσιάζονται με τη μορφή ενός κοινωνιογράμματος όπου σημειώνεται το όνομα κάθε παιδιού και δίπλα ένα βέλος προς το μέρος αυτού που το κάθε παιδί το κατονόμασε ως φίλο. Το κοινωνιόγραμμα μας επιτρέπει να δούμε με μια ματιά ποιες υποομάδες υπάρχουν, αφού συχνά εμφανίζονται σαν συσπειρώματα παιδιών που το ένα διαλέγει το άλλο. Αφού αναγνωρίσουμε τα υπάρχοντα σχήματα, μπορούμε στη συνέχεια να μελετήσουμε το σύνολο των περιστάσεων που βοηθούν στη διαμόρφωση των υπο-ομάδων.
Ο κατανοητικός δάσκαλος, που είναι ευαίσθητος στις κοινωνικές σχέσεις μέσα στην τάξη, μπορεί να κάνει πολλά για να αποφύγει τον σχηματισμό ανεπιθύμητων υπο-ομάδων. Κατά τον ίδιο τρόπο μπορεί να προφυλάξει τα ευάλωτα παιδιά από την απομόνωση, αν και αυτό θα πρέπει να γίνεται προσεκτικά, έτσι ώστε να μη χάνουν τα παιδιά το δικαίωμα της κοινωνικής τους επιλογής και να μη νιώθουν ότι ο δάσκαλος προσπαθεί συνεχώς να τους φορτώσει ανεπιθύμητους συνεργάτες (Bertrand, 1994, σ.377). Σύμφωνα με τις πιο διαδεδομένες απόψεις και πρόσφατες έρευνες το μέγεθος της ομάδας πρέπει να μην υπερβαίνει το πλήθος των 2-6μαθητών.

Οι ωφέλειες της ομαδοσυνεργατικής διδασκαλίας είναι πολλές:

• δίνει την ευκαιρία σε όλους τους μαθητές να συμμετέχουν ενεργητικά,
• δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους στην ομάδα, ενώ μπορεί να δίσταζαν προηγουμένως μπροστά σε ολόκληρη την τάξη
• δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να μην είναι καθηλωμένοι στα θρανία τους,
• συμβάλλει στην ανάπτυξη των κοινωνικών σχέσεων των μαθητών,δίνει την ευκαιρία στον εκπαιδευτικό να αυτενεργεί,
• ενδυναμώνει το ενδιαφέρον των μαθητών για το συγκεκριμένο διδακτικό αντικείμενο,αυξάνει τη διάθεση και την ικανότητα των ομάδων να παρουσιάζουν τις προσωπικές τους απόψεις και τα συμπεράσματά τους,
• οι μαθητές μαθαίνουν ο ένας από τον άλλο,οι μαθητές αναπτύσσουν κριτική σκέψη,
• βελτιώνεται ο προφορικός λόγος των μαθητών και εξοικειώνονται στη δημόσια παρουσίαση,
• οι διαφορετικές απόψεις στο εσωτερικό των ομάδων αποτελούν πηγή μάθησης,
• οι χαμηλού ακαδημαϊκού επιπέδου μαθητές δραστηριοποιούνται από τις απόψεις και τη δραστηριότητα των μαθητών που έχουν καλύτερη επίδοση,
• προάγεται η συνεργατική ικανότητα,
• εξασκεί τη δημοκρατική συμπεριφορά,
• εξασφαλίζει θετικές εμπειρίες από την κοινωνική ζωή,
• αυξάνει το σεβασμό των μαθητών για όλους τους συμμαθητές τους,
• συμβάλλει στην αποδοχή των μειονοτικών μαθητών,
• καλλιεργεί την πρωτοβουλία
• συμβάλλει στην ανάπτυξη της θετικής αυτοαντίληψης,
• μειώνει το άγχος που έχουν οι μαθητές για το σχολείο
• δραστηριοποιεί όλους τους μαθητές, ακόμη και τους συνεσταλμένους,
• μαθαίνει στους μαθητές το διάλογο και το σεβασμό των απόψεων των άλλων.

Πολύ χρήσιμος για την ομαδοσυνεργασία και την οργάνωση της είναι κι ο επόμενος σύνδεσμος από το ΚΠΕ Λαυρίου, όπου δίνονται πρακτικά παραδείγματα για τον τρόπο δημιουργίας και σύνθεσης ομάδων.
http://kpe-lavriou.att.sch.gr/documents/sem12dec14-15stefani.pdf

Το διάβασα στο fresh-education.blogspot.gr

"Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΗΓΕΤΗΣ"

Τρία βίντεο με τις διαφορές και τα χαρακτηριστικά προϊσταμένου και καθοδηγητή

Προϊστάμενος και ηγέτης



Διαφορές
https://www.youtube.com/watch?v=mxqott51SD4

Πώς γίνεσαι ηγέτης;
https://www.youtube.com/watch?v=VeT12i0cppE

 blogs.sch.gr/anamasogl
Το διάβασα στο fresh-education.blogspot.gr

"ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ"

Στην Τρίπολη, έξι μήνες μετά την άλωση, λειτούργησε δωρεάν το πρώτο, σε ελεύθερο έδαφος, δημόσιο ελληνικό σχολείο.

Την ίδρυσή του ανακοίνωσε η Πελοποννησιακή Γερουσία τον Μάρτιο του 1822. Στην ιδρυτική πράξη αναφέρεται ότι η Γερουσία:


Τριπολιτσα 16. 3. 1822 Σύσταση σχολείου

Η Πελοποννησιακή Γερουσία προκηρύττει ότι : Κάθε πεφωτισµένη Διοίκησις έχει χρέος να φροντίζει δια την ανατροφήν των πολιτών, δια την ηθικήν και δια την καλήν νοµοθεσίαν, καθότι δι’ αυτών ο άνθρωπος εξ απαλών ονύχων ταυτίζεται µε την αρετήν, γνωρίζει τα καθήκοντά του προς τον Θεόν, προς την πατρίδα και προς τους οµοίους του, και χειραγωγείται προς την οδόν της ευδαιµονίας. Οι Λυκούργοι και Σόλωνες επλαστούρργησαν Σωκράτας, Φωκίωνας, Θεµιστοκλέας, Αριστείδας, Δηµοσθένεις, Πλάτωνας και όλους τους αθανάτους ήρωας της Ελλάδος. Ο δε Μωάµεθ κατεβύθισε τη µητέρα της αρετής και της φιλοσοφίας εις τον ζόφον της αµάθειας, της κακοήθειας και του εγκλήµατος. […] Δια τούτο η σεβαστή Πελοποννησιακή Γερουσία, µ’ όλας τας πολυµερίµνους και κατεπιγούσας ανάγκας της πατρίδος, έλαβε πατριωτικήν κηδεμονίαν διά τήν άγωγήν τής νεολαίας προθυμουμένη να συστήση σχολείον είς αύτήν τήν πόλιν ανάλογον της παρούσης περιστάσεων , δια του διωρισµένου επί τούτου Εφόρου Αρχιµανδρίτου κυρίου Γρηγορίου Δικαίου του και Γερουσιαστού. Προσκαλεί άξίους διδασκάλους διά να διδάξουν διά τής Λαγκαστερίου μεθόδου κοινά γράμματα, ελληνικά, μαθηματικά, και πρός τούτοις τήν γαλλικήν κα’ι τήν ιταλικήν διάλεκτον, προσκαλεί δέ και τήν φιλομαθή νεολαίαν άφ’ όλην τήν Πελοπόννησον να συντρέξη έδώ διά νά διδαχθή άμισθι...»* […]

σχολείο του 1952

To σχολείο στεγάστηκε μέσα σ’ ένα τζαμί,** που μετατράπηκε σε διδακτήριο. Πρώτος δάσκαλος ο Νικήτας Νικητόπουλος, καλόγερος από τη Δημητσάνα. Μέθοδος διδασκαλίας ηαλληλοδιδακτική μέθοδος, αυτή που η Γερουσία αποκαλεί Λαγκαστέριο μέθοδο, από το όνομα του Ιωσήφ Λάνκαστερ,*** ο οποίος πρώτος τη θεμελίωσε και η οποία συνίστατο στο να διδάσκονται οι μαθητές των κατωτέρων τάξεων από τους καλύτερους μαθητές των ανωτέρων τάξεων.

Δ. Χαρισιάδης, παιδί με αλφαβητάρι. 1951.

Ανάμεσα στους μαθητές αυτού του σχολείου και ο μικρότερος γιος του Κολοκοτρώνη, Κωνσταντίνος ή Κολλίνος, «ένα πολύ όμορφο παιδί, δέκα ή δώδεκα χρόνων, ντυμένο με μεγαλοπρέπεια και ζωσμένο με πιστόλες και γιαταγάνια, να τρέχει πέρα-δώθε και αυταρχικά να κυβερνάει τους συμμαθητές του, λες και ήθελε να τους αποδείξει ότι τα άρματα έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τα γράμματα και πως η κυριαρχία των καπεταναίων ήταν, όπως του σουλτάνου, κληρονομική και αιώνια».****

«Ο Κουρέας», του Νικόλαου Γύζη

* Άρχείον Έλληνικης Παλιγγενεσίας, μέχρι της έγκαταστάσεως της Βασιλείας, Άθήναι 1857 τ. Α ‘α 452

** Από το τουρκ. cami = ο μουσουλμανικός ναός.

*** Lancaster Joseph

**** George,Waddington^ Visitto Greecein 1823 and 1824, London 1825,τ.Α’,σ. 482.

Θεόδωρος Δ. Παναγόπουλος -Απόσπασμα από το βιβλίο του "Τα ψιλά γράμματα της ιστορίας."


Το διάβασα στο Αντικλείδι , http://antikleidi.com

"ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ"

Και το ταξίδι συνεχίζεται ....

Υγεία, Αισιοδοξία, Χαμόγελο, Θετική Στάση, Φαντασία, Όνειρα, Συνεργασία, Δημιουργικότητα ...

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!

ΑΛΚΗ ΖΕΗ: ΕΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Όταν ήμουνα μικρή, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, τα σχολεία άνοιγαν την πρώτη Οκτωβρίου.

Τις τελευταίες μέρες του Σεπτέμβρη που γυρίζαμε από την εξοχή περίμενα με ανυπομονησία ν' αρχίσει το σχολείο. Το αγαπούσα πολύ. Η μυρωδιά των καινούργιων βιβλίων, η διαδικασία του ντυσίματος με μπλε κόλλα και η άσπρη ετικέτα που κολλούσαμε για να γράψουμε όσο πιο καλλιγραφικά μπορούσαμε τον τίτλο του βιβλίου και το όνομά μας. Θυμάμαι με τι καμάρι έγραφα... Κοσμά και Δαμιανού, Κύρου Ανάβασις, της μαθητρίας Α΄γυμνασίου 'Αλκης Ζέη. Δεν το πίστευα πως θα πήγαινα στο γυμνάσιο. 'Ασε που νόμιζα πως ο Κοσμάς και Δαμιανός είχανε γράψει την Κύρου Ανάβαση!

Στο γυμνάσιο! Ένιωθα μεγάλη πιά. Η αδελφή μου που ήδη πήγαινε στο γυμνάσιο, μου έλεγε με πολλή περηφάνεια πως είχανε πολλούς καθηγητές, έναν για κάθε μάθημα κι όχι μια δασκάλα για όλα όπως στο δημοτικό.

Εκεί, στην πρώτη γυμνασίου εκτός από τα τόσα θαυμαστά που συνέβαιναν γνώρισα και τη Ζώρζ Σαρή που γίναμε φίλες για μια ολόκληρη ζωή.



Το ίδιο το σχολείο που πήγαινα δεν το αγαπούσα. Η διευθύντρια ήτανε θαυμάστρια του Μεταξά και σε όλες τις τάξεις πλάι στον Χριστό κρεμόταν μια μεγάλη φωτογραφία του, που μας κοίταζε με γουρλωμένα μάτια μέσα από τα τεράστια γυαλιά του. Όμως, μαζί με τη Ζωρζ κι άλλα τρία κορίτσια είχαμε κάνει μια τόσο στενή παρέα που τίποτε δεν μπορούσε να τη διαλύσει. Ούτε καν ότι η Ζωρζ αγαπούσε τον Μεταξά γιατί της άρεσε η στολή νεολαίας και τα χρυσά αστέρια που της είχανε κολλήσει στους ώμους. Ήτανε πολύ όμορφη η Ζωρζ, είχε μια δυνατή φωνή και πολύ θάρρος. Έπαιρνε μέρος σε όλες τις γιορτές του σχολείου και πότε παρίστανε τον Ρήγα Φερραίο και πότε τον Ερμή. Με προστάτευε από τα μαλώματα της διευθύντριας επειδή στις εκθέσεις έγραφα τα δικά μου κι όχι τις τυποποιημένες φράσεις που μας έλεγε εκείνη σχετικά με την αποταμίευση και την αστυφιλία και άλλα τέτοια συγκλονιστικά.

Μια μικρή παρένθεση. Στην κατοχή η Ζωρζ ξέχασε τα χρυσά αστέρια, τον Μεταξά και τους βασιλιάδες και είμασταν μαζί στην Αντίσταση.

Είχαμε δύο καθηγήτριες, μια στα Αρχαία και μια στα Νέα Ελληνικά, που τις λατρεύαμε κι εύρισκαν τον μπελά τους από τη διευθύντρια γιατί μας φέρονταν φιλικά και δεν μας κρατούσαν σε απόσταση. Ώσπου τη μια, την πιο νέα, την έδιωξε γιατί μας υπερασπίστηκε όταν εκείνη μας κατσάδιασε άδικα. Παρ' όλα αυτά το αγαπούσαμε το σχολείο επειδή η φιλία μας ήταν τόσο δυνατή που δεν την αλλάζαμε με τίποτα.

Όταν οι γονείς μας, που ήταν πολύ δημοκρατικοί, θέλησαν να μας αλλάξουν σχολείο. Και σε μια διαφωνία με τη διευθύντρια μάς πήραν στη μέση της χρονιάς για να πάμε στη σχολή Αηδονοπούλου που για κείνα τα χρόνια ήταν -μα ακόμα και για σήμερα μπορούσε να είναι - ένα προοδευτικό, ελεύθερο σχολείο.

Η απελπισία μου δεν περιγράφεται. Είπα πως άρχιζε η πιο δυστυχισμένη μέρα της ζωής μου.'Αφηνα τις φίλες μου που για μένα, ακόμα και τώρα, η φιλία είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στη ζωή μου.

Πήγα με κατεβασμένα μούτρα, το σχολείο όμως εκείνο δεν ήθελε κανένα παιδί που να μην χαμογελάει. Σ' έσπρωχναν να κάνεις κάτι που αγαπούσες, να ζωγραφίσεις, να παίξεις θέατρο, κουκλοθέατρο να γράψεις. Εκεί έμαθα πως μ'αρέσει να γράφω. Την πρώτη έκθεση που έγραψα χωρίς τον φόβο της διευθύντριας του άλλου σχολείου την δημοσίευσαν στο περιοδικό του σχολείου. Κι ύστερα, μια επιτροπή από τις μεγάλες μαθήτριες που έβγαζαν μια φορά τη βδομάδα την εφημερίδα του τοίχου- την κολλούσαν στον τοίχο στους διαδρόμους του σχολείου-, μου ανέθεσαν να γράψω το χρονογράφημα γιατί βρήκαν από την πρώτη εκείνη έκθεση που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό πως είχα χιούμορ. Έγραψα το πρώτο χρονοράφημα κι από τότε το έγραφα σχεδόν κάθε βδομάδα ώσπου τελείωσα το σχολείο. Δεν ξέρω αν θα γινόμουν συγγραφέας, αν δεν είχα αλλάξει σχολείο.

Έκανα καινούριες φίλες χωρίς όμως να ξεχάσω τις παλιές που κάθε μεσημέρι όταν σχολούσαμε με περίμεναν στη γωνιά ενός δρόμου ν'αγκαλιαστούμε και να πούμε τα νέα μας.

Ήρθε ο πόλεμος. Ήτανε μια Δευτέρα και η πιο μεγάλη μου λύπη ήτανε ότι έκλεισε το σχολείο. Κι αργότερα, στην κατοχή, το σχολείο ήτανε σαν ένας φωτεινός φάρος μέσα στη μαυρίλα. Ας συναντούσαμε στο δρόμο ανθρώπους σωριασμένους κάτω από την πείνα, ας βλέπαμε άλλους να ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν κάτι να φάνε, κι ας είχαμε δεί ένα πρωί δυο κρεμασμένους από ένα φανάρι της πλατείας. Μόλις έκλεινε η πόρτα του σχολείου τα ξεχνούσαμε όλα, κι οι δάσκαλοί μας αδυνατισμένοι από την πείνα, με το κολάρο του πουκαμίσου τους να χάσκει στον λαιμό, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ξεχνάμε τη φρίκη και να έχουμε ενδιαφέρον για τη ζωή.

Παρ' όλο που το σχολείο μας το είχαν επιτάξει οι Γερμανοί και στριμωχτήκαμε σε ένα άλλο κτήριο τρείς τρείς στα θρανία, τότε κάναμε τις παραστάσεις του κουκλοθέατρου που εγώ έγραφα τα έργα, άλλες έπαιζαν τους ρόλους κι άλλες έφτιαχναν σκηνικά και κοστούμια.Δουλεύαμε με πάθος, τα ξεχνούσαμε όλα.Κι αυτό, το οφείλαμε στην καθηγήτρια των τεχνικών, την Ελένη Περράκη, που κράτησε μετά την κατοχή για ολόκληρα τριάντα χρόνια το κουκλοθέατρο με το όνομα «Μπάρμπα Μητούσης». Τότε που ήταν σχεδόν το μοναδικό θέαμα για παιδιά.

Και δεν ήτανε μόνο αυτή. Ο καθηγητής των αρχαίων ελληνικών ο Μιχάλης Αναστασίου-ξαδελφος του Καζαντζάκη- δεν μας άφηνε μόνο με τα εις μι ρήματα και δυο σελίδες από την Αντιγόνη να μάθουμε απ' έξω. Μας διάβαζε από μετάφραση όλη την τραγωδία και ξέκλεβε λίγη ώρα πριν χτυπήσει το κουδούνι για να μας διαβάσει τη μεγάλη του αγάπη, τον Πέρ Γκυντ του Ίψεν.

Οι δάσκαλοι, αυτοί είναι το παν για το σχολείο. Τώρα περιμένω με ανυπομονησία να χτυπήσει το πρώτο κουδούνι για ν' αρχίσω να επισκέπτομαι τα σχολεία, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Ελλάδα, να κουβεντιάσω με τα παιδιά.

Kι όλα αυτά τα χρόνια που πηγαίνω από σχολείο σε σχολείο, κατέληξα στο συμπέρασμα πως όλα εξαρτώνται από τον δάσκαλο. Είτε το σχολείο βρίσκεται σε μεγάλη πόλη είτε σε μικρή ή και σε χωριό ακόμα, εντυπωσιάζομαι από τα παιδιά που κάνουν τόσα δημιουργικά πράγματα, που ξέρουν να συνομιλούν κι έχουν διαβάσει τόσα βιβλία που απορείς πώς βρίσκουν τον χρόνο. Κι όλα αυτά γιατί υπάρχει ένας δάσκαλος που κλέβει ώρες από μαθήματα και από τη ζωή του για να κάνει τα παιδιά -δύσκολο πράγμα σήμερα -να αγαπήσουν το βιβλίο και να ξεφύγουν από το βαρετό πρόγραμμα του σχολείου .Τους θαυμάζω αυτούς τους δασκάλους.Μέσα στις δύσκολες και άχαρες μέρες που ζούμε, αυτοί είναι μια αχτίδα ελπίδας. Σ΄ένα νησί, είχα επισκεφτεί ένα σχολείο, την έκτη τάξη Δημοτικού. Και τι δεν έκαναν αυτά τα παιδιά. Έπαιζαν σκηνές ολόκληρες από τα βιβλία μου, είχαν γράψει δικές τους σκέψεις, ως και τραγούδια είχαν γράψει σχετικά με τα βιβλία, τα τραγουδούσε μια μικρή χορωδία που μαέστρος ήταν ο δάσκαλος.

Ένας πολύ χαρούμενος δάσκαλος με ολοφάνερη την αγάπη του για τα παιδιά. Πριν αποχαιρετήσω τα παιδιά τα συγχάρηκα για τη δουλειά που είχανε κάνει μα είπα ακόμα πως τους συγχαίρω και για τον εξαίσιο δάσκαλό τους .Τότε σηκώθηκε ένα αγόρι και μου λέει: Μας άξιζε όμως. Όταν βγήκαμε από την τάξη ρώτησα το παιδί. Γιατί είπες πως σας άξιζε ένας τέτοιος δάσκαλος; Και τότε εκείνο, μου διηγήθηκε μια απίστευτη ιστορία. Από την αρχή του χρόνου ως τις γιορτές, είχαν έναν δάσκαλο που φοβόταν τα μικρόβια, δεν άγγιζε την κιμωλία να γράψει στο πίνακα, ούτε τα τετράδιά τους, κι έβαζε τα ίδια τα παιδιά να γυρίζουν τα φύλλα κι αν κάποιο τον άγγιζε κατά λάθος, έβαζε τις φωνές κι έφευγε από την τάξη. Τα παιδιά είχαν πέσει όλα σε κατάθλιψη κι όταν ήρθε ο καινούργιος δάσκαλος, έκανε μέσα σ' ένα μήνα όλη την τάξη χαρούμενη και τα παιδιά με χαρά έκαναν χίλια δυο πράγματα μαζί του.

Ας αλλάζουν οι υπουργοί Παιδείας, ας αλλάζουν κάθε τόσο τους νόμους. Όταν υπάρχει ένας δάσκαλος με όρεξη και κέφι, τα παιδιά αποκτούν κι' αυτά όρεξη και κέφι για δουλειά. Είτε σε καινούριο σχολείο βρίσκονται είτε σε λυόμενο ή σε τάξεις με ξεχαρβαλωμένα θρανία. Βλέπεις τα μάτια τους να λάμπουν.

Δεν θ' άξιζε λοιπόν ένα φωτοστέφανο για τον δάσκαλο; 'Αραγε θα βρεθεί ποτέ χέρι να του το φορέσει;

*H 'Αλκη Ζέη είναι συγγραφέας για παιδιά και μεγάλους

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ - ΜΠΕ, Διαδρομές Πολιτισμού, Επιμέλεια Νατάσσα Δομνάκη

Το διάβασα στο www.tvxs.gr

"ΠΩΣ ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΙΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΑ"

Χριστίνα Ντεπιάν (εικαστικός εκπαιδευτικός)

Η βασική διαδικασία που ακολουθώ για να φτιάξω μια ταινία κινούμενης εικόνας είναι:
1. Δημιουργώ τη μορφή ή την εικόνα που θέλω να μοιάζει ότι κινείται στην ταινία μου.
2. Φωτογραφίζω τη μορφή ή την εικόνα στα διάφορα στάδια της κίνησης που θέλω να αποδώσω.
3. Φτιάχνω την ταινία μου με τις φωτογραφίες που έχω τραβήξει βάζοντας τα στη σειρά που θέλω. 

Οι φωτογραφίες θα είναι τα καρέ της ταινίας. Για να το κάνω αυτό θα χρησιμοποιήσω ένα ειδικό πρόγραμμα στον υπολογιστή. Εκεί θα εισάγω τις φωτογραφίες, θα τις τοποθετήσω στη σειρά που τις θέλω και θα κανονίσω πόσο γρήγορα θέλω να διαδέχεται η μία την άλλη.

Το σενάριό μου
Όταν φτιάχνω μια ταινία πρέπει από πριν να σκεφτώ ποιο είναι το σενάριο μου.
Σκέφτομαι παράλληλα ποια τεχνική θέλω να χρησιμοποιήσω
Τι θέλω να δείξω; Πώς θα το δείξω;http://www.kinoumeno.gr

 
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Το διάβασα στο fresh-education.blogspot.gr

"ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ- ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ"

Συγγραφέας: Σωτηρία Τζιβινίκου

Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες είναι δίπλα μας, στην τάξη μας. Μήπως είναι ο φίλος του παιδιού σου, μήπως το ίδιο το παιδί σου; Ένας αξιοσημείωτος αριθμός μαθητών αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες σχετικές με τη σχολική μάθηση, οι οποίες οδηγούν σε χαμηλή σχολική επίδοση. Οι δυσκολίες αυτές που είναι εμφανείς κατά την εκπαιδευτική διαδικασία επηρεάζουν σημαντικά τη μάθηση, την επίδοση και τη συμπεριφορά και δεν εκδηλώνονται με τον ίδιο τρόπο σε όλα τα παιδιά. Όλα τα παιδιά χρειάζονται την υποστήριξή μας. Αν μάθουμε για τις μαθησιακές δυσκολίες, ο κόσμος θα γίνει καλύτερος για το κάθε παιδί… Είναι ανάγκη, δικαίωμα δικό τους, υποχρέωση δική μας…

Adobe PDF

   epub

Το βιβλίο αποτελείται από επτά κεφάλαια.
* Τα δύο πρώτα κεφάλαια πραγματεύονται τις βασικές έννοιες, τους ορισμούς και τις θεωρητικές προσεγγίσεις που καταγράφονται στη διεθνή βιβλιογραφία καθώς αποτελούν τα σημαντικότερα θέματα συζήτησης και επιστημονικής αντιπαράθεσης στο χώρο των ΜΔ.

* Το 3ο κεφ αναφέρεται στην πολυεπίπεδη διδασκαλία, ενώ το επόμενο 4ο κεφ, αναφέρεται στους τρόπους υποστήριξης των μαθητών με ΜΔ στη γενική τάξη, δίνοντας έμφαση στις διαβαθμισμένης έντασης, τροποποιήσεις και προσαρμογές του προγράμματος για να γίνει πιο προσβάσιμο από όλους τους μαθητές.

* Τα επόμενα 2 κεφάλαια, δίνουν έμφαση στις στρατηγικές διδασκαλίας και μάθησης για τα βασικά ακαδημαϊκά αντικείμενα, ανάγνωση, γραφή και μαθηματικά, με στόχο την αύξηση της αποτελεσματικότητας της μάθησης και της σχολικής επιτυχίας.

* Το τελευταίο, το 7ο κεφ περιλαμβάνει χρηστικό υλικό τόσο για τους ειδικούς παιδαγωγούς των τμημάτων ένταξης, των ΚΕΔΔΥ και των ΕΔΕΑΥ, όσο και των εκπαιδευτικών των τυπικών τάξεων, όπως διαγνωστικά εργαλεία, και σχέδια διδασκαλιών και παρεμβάσεων. Προτείνονται καλές πρακτικές και υποστηρίζεται η χρήση ΤΠΕ.

* Το κάθε κεφάλαιο βασίζεται στη διεθνή και ελληνική βιβλιογραφία, υπακούοντας στην επιστημονική και ηθική δεοντολογία, ώστε να μπορεί να αποτελέσει το κατάλληλο υποστηρικτικό υλικό για τα προπτυχιακά και μεταπτυχιακά μαθήματα.

* Στο τέλος κάθε κεφαλαίου, υπάρχουν ερωτήσεις κατανόησης, και οι σχετικές απαντήσεις για τον έλεγχο και την υποβοήθηση της μάθησης.

Το διάβασα στο pappanna.wordpress.com

ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ !!!

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ: ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ,ΣΑΝ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Κάθε χρόνο το Σεπτέμβρη
Σαν ανοίγουν τα σχολεία

Κάθε χρόνο το Σεπτέμβρη σαν ανοίγουν τα σχολεία,
Στις συνοικίες οι γυναίκες μπαίνουν στα χαρτοπωλεία.
Και αγοράζουν σχολικά βιβλία και τετράδια για τα παιδιά τους.
Απελπισμένες ψάχνουν στα τριμμένα τσαντάκια τους
και την τελευταία δεκάρα,
όλο παράπονο
που η γνώση είναι τόσο ακριβή.
Κι όμως μήτε που υποπτεύονται
Πόσο κακή είναι η γνώση
Που προορίζεται για τα παιδιά τους

 Μπ. Μπρεχτ

(Μπέρτολτ Μπρεχτ «76 ΠΟΙΗΜΑΤΑ», μετάφραση Πέτρου Μάρκαρη, εκδόσεις «Θεμέλιο»)

Η ζωγραφιά, αβγοτέμπερα και μολύβι, είναι της Φωτεινής Στεφανίδη

Επιμέλεια: Ηρακλής Κακαβάνης
Πηγή: atexnos

Tο διάβασα στο Αντικλείδι , http://antikleidi.com

"ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ"

Το «Σχολείο της φύσης και των χρωμάτων», το 4θέσιο Δημοτικό σχολείο στο Φουρφουρά Αμαρίου του νομού Ρεθύμνου, προτείνει μέσω της ιστοσελίδας του 6 διδακτικές μεθόδους που βοηθούν στην πιο ολοκληρωμένη εκπαίδευση των παιδιών.

Δείτε παρακάτω όσα γράφουν οι ευρηματικοί δάσκαλοι του σχολείου.
Σωματική Έκφραση
Στην προσπάθειά μας να παρέχουμε στα παιδιά μια όσον τον δυνατόν ολοκληρωμένη εκπαίδευση προσπαθούμε να μην αγνοούμε κανέναν τομέα: διανοητικό, σωματικό, συναισθηματικό και κοινωνικό. Το πρώτο άμεσο εργαλείο που έχει ένα παιδί είναι το σώμα του.
Μέσω της γυμναστικής το σώμα ασκείται, αλλά για να επωφεληθούν επιπλέον κι ο συναισθηματικός και κοινωνικός τομέας χρειάζεται το παιδί να μάθει να εκφράζεται μέσω αυτού. Η Σωματική Έκφραση, που πραγματοποιείται κάθε Δευτέρα με τα πρωτοδευτεράκια, αποτελεί μια μεθολογία μέσω της οποίας τα παιδιά αρχίζουν να γνωρίζουν το σώμα τους, να το αγαπούν, να το σέβονται. Μαθαίνουν να το χρησιμοποιούν ώστε να εκφράζονται και είναι πολύ χρήσιμο να το μάθουν από μικρά γιατί όσο μεγαλώνουμε, η πορεία των πραγμάτων δείχνει πως μάλλον απομακρυνόμαστε από τη σχέση με το σώμα μας.
Μαθαίνουν επίσης να «κερδίζουν» από την επαφή με τον άλλον, να δουλεύουν ομαδικά και να σέβονται κάθε τι διαφορετικό. Γιατί όπως είπε και ο Κωστής στην διάρκεια ενός μαθήματος «Μπορείς πολύ ωραία να κάνεις πράγματα μόνος σου, αλλά είναι ακόμα πιο όμορφο να χορεύεις με παρέα…είναι πιο ασφαλές…!»
Όλα αυτά φυσικά δεν θα ήταν δυνατά, χωρίς την βοήθεια και καθοδήγηση της Susana Abigador, δασκάλα Σωματικής Έκφρασης, την οποία ευχαριστούμε ιδιαίτερα!

Τα πολύχρωμα χαρτάκια (post it)
Δεν υπάρχει φυσικά κανένας να μη γνωρίζει αυτά τα πολύχρωμα χαρτάκια με μια εσάνς κόλλας στην άκρη, που ακούνε στο όνομα post it. Τα σημειώματα αυτά είναι εκτός των άλλων και ένα πρώτης τάξεως υλικό το οποίο μπορούν να έχουν τα παιδιά από την αρχή της χρονιάς. Να δούμε λοιπόν τι καλό κάνουν και πως προσφέρονται για όλες τις τάξεις.
Αρχικά είναι ιδανικά για ιδεοθύελλες πολλών μποφόρ, καθώς ο κάθε μαθητής μπορεί να γράφει τη σκέψη του και να την κολλάει στον πίνακα ή όπου αλλού επιλέξετε για το μάθημα σας. Παράλληλα είναι ορθογραφία, γιατί μπορείτε να έχετε ένα συνολικό δείγμα γραφής απλωμένο μπροστά σας, έτοιμο για διόρθωση από εσάς ή από τους μαθητές. (ψάξτε ποια λέξη έχει λάθος και τέτοια).

Είναι σημειωματάρια με την έννοια της υπενθύμισης φυσικά. Μπορούν οι ομάδες σας να έχουν ένα χώρο στον οποίο θα βάζουν τέτοια για να θυμούνται τι έχουν να κάνουν ή την πορεία της σκέψης τους για ένα project.



Στη διδασκαλία της Ιστορίας είναι ιδανικά για την καταγραφή των συναισθημάτων και των σκέψεων, σε κάποια κεντρική έννοια που έχετε στον πίνακα, ένα όνομα, ένα γεγονός ή ότι άλλο.
Οι μαθητές γράφουν, σηκώνονται, κολλάνε και έπειτα τα βλέπετε συνολικά.
Αντίστοιχα στη Γεωγραφία μπορείτε να έχετε ένα χάρτη παγκόσμιο ή της Ελλάδας ή και τα δύο και πάνω σε αυτόν να κολλάτε στις ανάλογες περιοχές τα γεγονότα στα οποία πέσατε πάνω, τυχαία ή επίτηδες. Η Α-Β το εφάρμοσε ας πούμε με τα αποκριάτικα έθιμα σε όλη την Ελλάδα.
Επιπλέον τα έχουμε χρησιμοποιήσει σε υποθέσεις. Δηλαδή ένας χώρος με υποθέσεις για το τι θα γίνει σε ένα πείραμα, ή τι θα δούμε σε μια εκδρομή και με το πέρας του πειράματος ή της εκδρομής ξανακολλάμε και διαβάζουμε τι άλλαξε ή τι έμεινε ίδιο.
Τέλος είναι ιδανικά για ομαδοποιήσεις εννοιών που είναι σημαντικές για την κατανόηση της ομαδοποίησης-ταξινόμησης έτσι και αλλιώς. Φανταστείτε σκόρπιες σκέψεις στον πίνακα κολλημένες και τα παιδιά να έχουν ας πούμε από 30 δευτερόλεπτά να σηκώνονται ένα ένα και να ομαδοποιούν αυτές που ταιριάζουν, μέχρι να καταλήξουν σε μια τελική παραδοχή.Φανταζόμαστε ότι θα υπάρχουν πολλοί τρόποι να τα χρησιμοποιήσεις ακόμα. Εμάς από την αρχή του έτους μας έχουν βοηθήσει πάρα πολύ!

(Ζω) γραφικές παραστάσεις
Η στατιστική είναι πάνω από όλα χρήσιμη! Είναι παντού και για αυτό είναι ιδανική ώστε να κάνουμε τα μαθηματικά πιο διασκεδαστικά και αναγκαία :)

Πως όμως δημιουργείται η ανάγκη στα παιδιά να μάθουν στατιστική και πως η απεικόνιση των δεδομένων μπορεί να βγει μέσα από τα παιδιά;
Αφορμές για συλλογή δεδομένων πολλές. Από μελέτη καιρικών φαινομένων μέχρι και ερωτηματολόγια για το οτιδήποτε. Στην μεγάλη αυτή γκάμα επιλογών σίγουρα κάποιο γεγονός θα αποτελέσει αφορμή για να γίνει η συλλογή δεδομένων.
Το επόμενο θέμα που προκύπτει είναι τι ....
.........
η συνέχεια εδώ

Το διάβασα στο www.hamomilaki.gr

ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ" ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗ"

Σας παρουσιάζουμε τα εκπαιδευτικά προγράμματα του «Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη» για την ακαδημαϊκή χρονιά 2016 – 2017. Όπως κάθε χρονιά όλα τα εκπαιδευτικά προγράμματα Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης παρέχονται δωρεάν και εγκρίνονται από τις αρμόδιες Διευθύνσεις του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας & Θρησκευμάτων.
Για την τρέχουσα ακαδημαϊκή χρονιά προτείνονται συνολικά 153 προγράμματα εκ των οποίων 33 αφορούν τους μαθητές των Ε΄& ΣΤ΄ τάξεων του Δημοτικού, 55 μαθητές Γυμνασίου και 65 μαθητές Λυκείου. Όλα τα εκπαιδευτικά προγράμματα σχεδιάστηκαν εκ νέου και εμπλουτίστηκαν με σκοπό την ανάπτυξη των θεματικών ενοτήτων και την παροχή περισσότερων επιλογών. Επιθυμία μας είναι να καλύψουμε κατά το μέγιστο δυνατό τα ενδιαφέροντα των μαθητών και να τους δώσουμε τα ερεθίσματα εκείνα που θα συμβάλλουν στη διεύρυνση των οριζόντων τους και την εξέλιξη των δυνατοτήτων τους.
Θεωρούμε ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό και ενδιαφέρον η επιλογή των προγραμμάτων, που επιθυμείτε να παρακολουθήσετε, να γίνει ύστερα από συζήτηση με τους μαθητές σας γιατί η εμπλοκή τους στη διαδικασία αυτή, αποτελεί παρότρυνση και για την ενεργό συμμετοχή τους στην παρακολούθηση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Παράλληλα η ενημέρωση των μαθητών από την πλευρά σας για τον χώρο που θα επισκεφτούν και τη δραστηριότητα στην οποία θα συμμετάσχουν, συμβάλλει στην ορθή προετοιμασία τους σε γνωστικό και δημιουργικό επίπεδο.
Τα Προγράμματα στηρίζουν Ακαδημαϊκοί, Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι, Άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, Ψυχολόγοι, Παιδαγωγοί, Εμψυχωτές και Συγγραφείς.
Με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς, θέλουμε να σας ενημερώσουμε ότι την προηγούμενη ακαδημαϊκή χρονιά 2015 – 2016, στο «Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη» πραγματοποιήθηκαν 514 προγράμματα τα οποία παρακολούθησαν 22.845 μαθητές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Ευχαριστούμε θερμά όλους τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς για τη στήριξή τους και σας ευχόμαστε Καλή & Δημιουργική ακαδημαϊκή χρονιά!!!

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΑΙΤΗΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
ΑΙΤΗΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΛΥΚΕΙΟΥ
ΑΙΤΗΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΛΥΚΕΙΟΥ
ΕΙΣΗΓΗΤΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ 2016 - 2017

www.laskaridou.gr
από www.filologikos-istotopos.gr

Το διάβασα στο fresh-education.blogspot.gr

"Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΙΔΙΑ, Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΛΛΑΖΕΙ" -ΜΠΟΥΚΑΪ-

”Εμένα μου φαίνεται πως οι γονείς μου γέρασαν και το ‘χουν χάσει”.

”Και μένα μου φαίνεται πως εσύ τους κοιτάς με διαφορετικά μάτια”.

”Μα τι σημασία έχει αυτό; Αυτό που είναι, είναι όπως λες κι εσύ”.

"Άκουσε μια ιστορία".

Ο βασιλιάς ήταν ερωτευμένος με τη Σαμπρίνα, μια γυναίκα ταπεινής καταγωγής που την έκανε τελευταία του γυναίκα. Ένα απόγευμα κι ενώ ο βασιλιάς έλειπε στο κυνήγι ήρθε ένας αγγελιοφόρος να ειδοποιήσει ότι η μητέρα της Σαμπρίνας ήταν άρρωστη.

Ο βασιλιάς της είχε απαγορεύσει να χρησιμοποιεί την προσωπική του άμαξα, κι αν παραβίαζε την εντολή του θα το πλήρωνε με το κεφάλι της. Όταν γύρισε ο βασιλιάς έμαθε τα καθέκαστα.

”Μα δεν είναι θαυμάσιο” είπε ” αυτό είναι αληθινή αγάπη κόρης προς τη μητέρα. Δεν την ένοιαζε να διακινδυνεύσει το κεφάλι της για να φροντίσει τη μητέρα της. Είναι υπέροχη.”

Την επόμενη μέρα κι ενώ η Σαμπρίνα καθόταν στο κήπο του παλατιού κι έτρωγε φρούτα, ήρθε ο βασιλιάς. Τον χαιρέτισε και μετά δάγκωσε το τελευταίο ροδάκινο που είχε στο καλάθι της.

”Φαίνονται γλυκά” είπε ο βασιλιάς.

”Πράγματι” αποκρίθηκε η βασίλισσα. Κι απλώνοντας το χέρι της έδωσε το τελευταίο της ροδάκινο στον αγαπημένο της.

”Πόσο με αγαπάει” σχολίασε μετά ο βασιλιάς ”στερήθηκε την απόλαυση της για να μου δώσει εμένα το τελευταίο ροδάκινο του καλαθιού. Δεν είναι εκπληκτική;”

Πέρασαν ορισμένα χρόνια-και ποιος ξέρει- το πάθος και ο έρωτας του βασιλιά έσβησαν απ τη καρδιά του. Καθόταν μαζί μ ένα στενό του φίλο κι έλεγε:

”Ποτέ δε φέρθηκε σαν βασίλισσα, μια φορά μάλιστα με παράκουσε και χρησιμοποίησε τη προσωπική μου άμαξα. Θυμάμαι και μια μέρα που μου έδωσε να φάω ένα δαγκωμένο φρούτο.”

”Η πραγματικότητα είναι πάντα η ίδια. Κι είναι όντως αυτό που είναι. Ωστόσο ο άνθρωπος μπορεί να ερμηνεύσει μια κατάσταση με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, τον ακριβώς αντίθετο.΄΄ είπε.

”Πρόσεχε τι αντιλαμβάνεσαι” έλεγε ο Μπάντουιν ο σοφός. Αν ότι βλέπεις ταιριάζει ”γάντι” με τη πραγματικότητα που περισσότερο σε βολεύει

… τότε

ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ!!!

Χόρχε Μπουκάι " ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ"

Πηγή: zachariasandfriends.com

Το διάβασα στο Αντικλείδι , http://antikleidi.com

"ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ"

Σαν σήμερα στις 2 Σεπτεμβρίου του 1984, λίγο μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της τελευταίας ταινίας "Ταξίδι στα Κύθηρα", με σκηνοθέτη το Θόδωρο Αγγελόπουλο, άφησε την τελευταία του πνοή,ο Μεγάλος Έλληνας Ηθοποιός μας, Μάνος Κατράκης, χτυπημένος από καρκίνο των πνευμόνων.

Ακολουθεί

Σκηνή από την ταινία του Θ. Αγγελόπουλου «Ταξίδι στα Κύθηρα» σε μουσική Ελένης Καραΐνδρου με τον Μάνο Κατράκη.

Ο κυρ-Σπύρος επιστρέφει από την Τασκένδη όπου ζούσε από το 1949 ως ΄Ελληνας της περιφέρειας (ή του περιθωρίου). Του δίνεται άδεια να γυρίσει στην πατρίδα του. Όταν το κάνει διαπιστώνει ότι εκείνη δεν υφίσταται. Δεν υπάρχει γι' αυτόν νόστος και πατρίδα. Το «νόστιμον ήμαρ» του είναι πικρό. Νιώθει ξένος στον τόπο που έχουν πουλήσει στους ξένους άλλοι, «Έλληνες» από χρόνια και με βούλα.

Στο χωριό του, που το είχε υπερασπιστεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, γίνεται μάρτυρας ενός ξεπουλήματος της γης και των ιδεών, και προσπαθεί να το αποτρέψει. Ωστόσο, δεν μπορεί να συμπλεύσει με την πραγματικότητα που συναντά. Απομονώνεται. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τα παιδιά του, με τους γύρω του. Μόνο η γυναίκα του, πιστή και υπομονετική Πηνελόπη, τον ακολουθεί μέχρι το τέλος, μέχρι το τελευταίο του ταξίδι.

Περισσότερα για την ζωή και το έργο του μεγάλου μας ηθοποιού, Μάνου Κατράκη, μπορείτε να διαβάσετε πατώντας ΕΔΩ.

Πηγές:www.sansimera.gr , www.youtube.com

"Ο ΣΟΥΡΡΕΑΛΙΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ"

Ω υπερωκεάνιον τραγουδάς και πλέχεις
Άσπρο στο σώμα σου και κίτρινο στις τσιμινιέρες
Διότι βαρέθηκες τα βρωμερά νερά των αγκυροβολίων
Εσύ που αγάπησες τις μακρινές σποράδες
Εσύ που σήκωσες τα πιο ψηλά μπαϊράκια
Εσύ που πλέχεις ξεκάθαρρα στις πιο επικίνδυνες σπηλιάδες
Χαίρε που αφέθηκες να γοητευθής απ' τις σειρήνες
Χαίρε που δεν φοβήθηκες ποτέ τις συμπληγάδες.

Στροφές Στροφάλλων (1935-6)

Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1901 γεννιέται ο Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, φωτογράφος και ψυχαναλυτής Ανδρέας Εμπειρίκος, ο οποίος έμελλε να γίνει ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ελληνικού υπερρεαλισμού, εξέχουσα μορφή της αποκαλούμενης Γενιάς του '30.

«Εγώ εξεπαιδεύθην στην καθαρεύουσα. Τα εκφραστικά μου μέσα στη δημοτική ήσαν ακαδημαϊκά, ψεύτικα. Τα 'μαθα. Έγραφα ως δημοτικιστής ώσπου έφθασα στον υπερρεαλισμό. Και έχω ακόμη μερικά κείμενά μου τυπικώς υπερρεαλιστικά. Και σαν νέος που ήμουν και παιδί, δεν ήμουν καν δημοτικιστής, με την έννοια που λέμε σήμερα, ήμουν μαλλιαρός, μαθητής του Ψυχάρη, κάτοχος της γραμματικής του».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από την ομιλία του Ανδρέα Εμπειρίκου στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, 22 Μαρτίου 1973.

Ποιητής, πεζογράφος, φωτογράφος και ψυχαναλυτής, γεννήθηκε στη Μπραΐλα της Ρουμανίας στις 2 Σεπτεμβρίου του 1901 και το 1931 εγκαταστάθηκε οριστικά στην Ελλάδα, πραγματοποιώντας την πρώτη εμφάνισή του στα ελληνικά γράμματα το 1935. Ως λογοτέχνης ανήκει στη Γενιά του '30, ενώ υπήρξε εισηγητής του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα, καθώς και ο πρώτος που άσκησε την ψυχανάλυση στον ελληνικό χώρο.

Η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Υψικάμινος» αποτελεί το πρώτο αμιγώς υπερρεαλιστικό κείμενο στην Ελλάδα. Η συλλογή με 63 πεζόμορφα ποιήματα εξαντλήθηκε γρήγορα «όχι από ενδιαφέρον, αλλά διότι εθεωρήθη βιβλίο σκανδαλώδες, γραμμένο από ένα παράφρονα», όπως θυμάται ο ίδιος ο ποιητής.

«Το βιβλίο αυτό [Υψικάμινος] αποτελεί την πρώτη πραγματική εκδήλωση και την πρώτη πράξη του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα, αν εξαιρέσω μία διάλεξη που έκαμα περί του κινήματος και των επιδιώξεών του την άνοιξη του ίδιου έτους», αναφέρει στο Αμούρ-Αμούρ (1939).

Η ομιλία στη προαναφερθείσα διάλεξη στη Λέσχη Καλλιτεχνών το 1935, εκδόθηκε σε βιβλίο πέρσι με τον τίτλο «Διάλεξη του 1935 για τον σουρρεαλισμό» και με εισαγωγή-επιμέλεια του Γιώργη Γιατρομανωλάκη («'Αγρα»). Ο Εμπειρίκος μιλάει για το τι καινούργιο θα έφερνε ο υπερρεαλισμός στα τότε ποιητικά δρώμενα:

«Η νέα αυτή ποίηση είναι πια στη διάθεση όποιου επιθυμεί να την γράψη, και όποιου επιθυμεί να την κάμη με όλη την κυριολεξία της λέξεως αυτής, φτάνει ο ποιητής να μην περιφρονήση τα απλούστατα μέσα που του προσφέρει ο Σουρρεαλισμός, φτάνει να μην ντραπή την ενδόμυχή του αλήθεια, φτάνει να μην κωφεύση στην σουρρεαλιστική φωνή που πάντοτε αντηχεί εντός μας, στη φωνή που είπε τόσο σωστά ο Μπρετόν πως εξακολουθεί να ψάλλη και στις παραμονές του θανάτου και απάνου από τις τρικυμίες».

Τη μαρτυρία του για τη συγκεκριμένη διάλεξη είχε καταθέσει ο Οδυσσέας Ελύτης στα «Ανοιχτά χαρτιά»: «[...] 'Εγινε η διάλεξη μπροστά σε μερικούς βλοσυρούς αστούς που άκουγαν, φανερά ενοχλημένοι, ότι εκτός από τον Κονδύλη και τον Τσαλδάρη, υπήρχαν και άλλοι ενδιαφέροντες άνθρωποι στον κόσμο, που τους έλεγαν Φρόιντ ή Μπρετόν. 'Ελειπαν οι καλοί αγωγοί της θερμότητας, οι νέοι. Παρ' όλα αυτά ο σπόρος είχε πέσει και σε λίγο, μέσα στη χρυσή σκόνη της άνοιξης που έφτανε, άρχισαν να μετεωρίζονται και να στίλβουν παράξενα ονόματα και όροι πρωτάκουστοι: το υποσυνείδητο, η αυτόματη γραφή, το hasard objectif, η μέθοδος paranoiaque critique, το merveilleux και τα λοιπά».

Ο Ανδρέας Εμπειρίκος πέθανε στην Κηφισιά στις 3 Αυγούστου 1975, σε ηλικία 74 ετών, από καρκίνο του πνεύμονα. Μετά το θάνατό του, εκδόθηκε για πρώτη φορά το οκτάτομο μυθιστόρημα «Ο Μέγας Ανατολικός», που αποτελεί το εκτενέστερο και τολμηρότερο νεοελληνικό κείμενο, και προκάλεσε αντιδράσεις για την ελευθεροστομία και το ερωτικό περιεχόμενό του.

Το διάβασα στο www.tvxs.gr,

Το απόσπασμα του έργου https://el.wikiquote.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%95%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82

"ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΙ ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ.ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΣΤΗ ΖΩΗ"

Το σχολείο, χώρος όπου σήμερα φοιτούν όλα τα παιδιά και για μακρύ χρονικό διάστημα έχει ευθύνη πέραν της μετάδοσης γνώσεων να διαχειριστεί τα συναισθήματα των παιδιών δημιουργώντας εκείνο το περιβάλλον και τις συνθήκες ώστε να μπορούν να εκφράζουν τις σκέψεις και τις αγωνίες τους. Τις περισσότερες φορές η ενεργητική ακρόαση των δασκάλων οδηγεί στη λύση όλων των προβλημάτων, χωρίς να απαιτείται η παρέμβαση «ειδικών» εκτός του σχολείου.

Διαχειρίζομαι το Πένθος Επιστρέφω στη ζωή from Αννα Παππα

Το διάβασα στο pappanna.wordpress.com

"Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ"-ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ-

Ένα απόσπασμα από το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου…

"Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που λένε ότι είναι αληθινή.
Προφανώς, συνέβη κάπου στην Αφρική.

Έξι μεταλλωρύχοι εργάζονται σε μια πολύ βαθιά σήραγγα και βγάζουν ορυκτά από τα έγκατα της γης. Ξαφνικά, μια κατολίσθηση φράζει την έξοδο της σήραγγας και τους απομονώνει από τον έξω κόσμο.

Μόλις γίνεται αυτό, με μια γρήγορη ματιά, χωρίς να πουν λέξη, εκτιμούν την κατάσταση. Είναι όλοι τους πολύ έμπειροι και καταλαβαίνουν αμέσως πως το μεγάλο πρόβλημα θα είναι το οξυγόνο. Αν κάνουν ό,τι πρέπει, τους μένουν τρεις, το πολύ τρεισήμισι ώρες αέρα.

Ο κόσμος απέξω ξέρει πως είναι εκεί εγκλωβισμένοι, μια τέτοια κατολίσθηση όμως σημαίνει ότι θα πρέπει να ανοίξουν τη σήραγγα από την αρχή για να κατέβουν να τους βρουν. Θα προφτάσουν πριν τους τελειώσει ο αέρας;

Οι έμπειροι μεταλλωρύχοι αποφασίζουν πως πρέπει να εξοικονομήσουν όσο γίνεται περισσότερο οξυγόνο.

Συμφωνούν να κάνουν την ελάχιστη δυνατή σωματική δαπάνη. Σβήνουν τις λάμπες που κρατούν και ξαπλώνουν στο πάτωμα χωρίς να μιλάνε.

Βουβοί λόγω της κατάστασης και ακίνητοι μέσα στο σκοτάδι, είναι δύσκολο να υπολογίσουν το πέρασμα του χρόνου. Συμπτωματικά, ένας μόνο έχει ρολόι. Σ’ αυτόν λοιπόν απευθύνονται όλες οι ερωτήσεις: Πόση ώρα πέρασε; Πόση απομένει; Και τώρα;

Ο χρόνος αρχίζει να μακραίνει, τα δύο λεπτά τους φαίνονται μία ώρα. Η απελπισία πριν από κάθε απάντηση κάνει ακόμη μεγαλύτερη την ένταση που νιώθουν. Ο επικεφαλής των μεταλλωρύχων συνειδητοποιεί πως αν συνεχίσουν έτσι, η αγωνία θα τους κάνει να αναπνέουν πιο γρήγορα κι αυτό μπορεί να τους σκοτώσει.

Διατάζει, λοιπόν, εκείνον που έχει το ρολόι να ελέγχει, εκείνος μόνο, το πέρασμα της ώρας. Κανένας πλέον δεν θα κάνει ερωτήσεις, θα τους ενημερώνει εκείνος κάθε μισή ώρα.

Αυτός, εκτελώντας τη διαταγή, παρακολουθεί το ρολόι του. Και μόλις περνάει η πρώτη μισή ώρα, λέει «πέρασε μισή ώρα». Ένα μουρμουρητό ακούγεται… Η αγωνία τους πλανιέται στον αέρα.

Ο κάτοχος του ρολογιού καταλαβαίνει πως, όσο περνάει η ώρα, θα είναι όλο και πιο φοβερό να τους ανακοινώνει ότι πλησιάζει το τελευταίο λεπτό. Χωρίς να το συζητήσει με κανέναν, αποφασίζει πως δεν τους αξίζει να βασανίζονται μέχρι να πεθάνουν. Έτσι, την επόμενη φορά που τους ανακοινώνει τη μισή ώρα, έχουν στην πραγματικότητα περάσει 45 λεπτά.

Δεν υπάρχει τρόπος να καταλάβουν τη διαφορά, κι έτσι δεν αμφιβάλλει κανείς.

Αφού βλέπει ότι πέτυχε το τέχνασμα, την τρίτη ενημέρωση την κάνει μία ώρα μετά. Τους λέει: «πέρασε άλλη μισή ώρα…» Και οι πέντε πείθονται ότι έχουν περάσει παγιδευμένοι, συνολικά, μιάμιση ώρα, και σκέφτονται μάλιστα πόσο μακρύς τους φαίνεται ο χρόνος.

Έτσι συνεχίζει αυτός με το ρολόι, κάθε μία ολόκληρη ώρα να τους ενημερώνει πως έχει περάσει μόνο μισή.

Στο μεταξύ, η ομάδα που επιχειρεί το έργο της διάσωσης ξέρει σε ποιον θάλαμο έχουν παγιδευτεί, και ξέρουν, επίσης, ότι θα είναι πολύ δύσκολο να φτάσουν εκεί πριν περάσουν τουλάχιστον τέσσερις ώρες.

Φτάνουν, τελικά, μετά από τεσσερισήμισι ώρες. Το πιθανότερο είναι να βρουν τους έξι μεταλλωρύχους νεκρούς.

Βρίσκουν ζωντανούς τους πέντε.

Ένας πέθανε από ασφυξία… Εκείνος που είχε το ρολόι.

Να τι δύναμη έχουν οι πεποιθήσεις στη ζωή μας.
Να τι μπορούν να μας κάνουν οι εξαρτήσεις μας.

Κάθε φορά που κατασκευάζουμε τη βεβαιότητα ότι κάτι ανεπανόρθωτα καταστρεπτικό θα μας συμβεί —κι ας μην ξέρουμε πώς (ή και ξέροντάς το)—, αυτό που στην ουσία κάνουμε είναι ότι προκαλούμε, πάμε γυρεύοντας, βοηθάμε και σίγουρα δεν κάνουμε το παραμικρό για να μη μας συμβεί στ’ αλήθεια κάτι (έστω και λίγο) από το κακό που είχαμε προβλέψει.

Παρεμπιπτόντως, (όπως στην ιστορία), ο μηχανισμός λειτουργεί και αντίστροφα:
Όταν νομίζουμε, ή μάλλον έχουμε την πεποίθηση, ότι με κάποιον τρόπο μπορούμε να πάμε μπροστά, οι πιθανότητες να προχωρήσουμε πολλαπλασιάζονται.

Είναι φανερό πως αν η ομάδα διάσωσης είχε κάνει 12 ώρες να φτάσει, δεν θα μπορούσαν ούτε να διανοηθούν ότι θα έβρισκαν ζωντανούς τους μεταλλωρύχους.

Δεν λέω πως από μόνη της η θετική στάση είναι ικανή να αποτρέψει το μοιραίο ή να αποφύγει μια τραγωδία. Αυτό που λέω είναι ότι, οι πεποιθήσεις αυτο-υποτίμησης καθορίζουν χωρίς αμφιβολία τον τρόπο που ο καθένας μας αντιμετωπίζει τις δυσκολίες."

Πηγή: andriashome.com

Το διάβασα στο Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr

"ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΟΚΚΟΣ-ΕΜΕΙΝΑ ΕΔΩ"

Για την τελευταία βραδιά εκείνου τ΄Αυγούστου ...



Πηγή: www.youtube.com

"ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ"

Στην πορεία των αιώνων, οι θεωρίες διανοουμένων και επιστημόνων για το ρόλο των συναισθημάτων και των συναισθηματικών δεξιοτήτων έχουν φιλοσοφικό κυρίως χαρακτήρα και βασίζονταν σε μελέτες και παρατηρήσεις της ανθρώπινης φύσης και συμπεριφοράς.

Το πεδίο αυτό γίνεται ένα από τα κύρια αντικείμενα μελέτης και διδασκαλίας των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, από τον 5ο π.Χ. αιώνα και μετά.

Σύμφωνα με τους Έλληνες φιλόσοφους η σκοπιμότητα της ανάπτυξης των δεξιοτήτων, που σήμερα αποκαλούμε συναισθηματικές, δεν τίθεται σαν αυτοσκοπός, αλλά σαν μέσον για την απόκτηση γνώσης και πνευματικής ελευθερίας και για την προσφορά υπηρεσιών στην οικογένεια, την κοινωνία, την πολιτεία και τον κόσμο, κατά το μέτρο των δυνατοτήτων του καθενός.

Η αρχαιοελληνική γραμματεία αναγνωρίζει και καταγράφει όλη τη γκάμα των συναισθηματικών δεξιοτήτων, ενώ παράλληλα μελετάει και περιγράφει συγκεκριμένες τεχνικές για την καλλιέργεια τους.

Όπως αποδεικνύεται μέσα από τα κείμενα τους, σκοπός και καθήκον της φιλοσοφίας δεν θεωρείται ο άγονος θεωρητικός στοχασμός, αλλά (1) η βελτίωση του εαυτού μέσα από την αυτογνωσία και την κάθαρση (απελευθέρωση) του νου από τις συσκοτίσεις και τις επιρροές ενστίκτων και παθών και (2) η κάθαρση των άλλων δια της διαλεκτικής, ώστε να οδηγηθούν όλοι στο φως της γνώσης. Τελικό ζητούμενο η ανάδυση της αλήθειας, της ουσίας των πραγμάτων, η μέθεξη αισθητού και νοητού και η ενδυνάμωση της βούλησης για την καλλιέργεια της αρετής, μέσα από την επαναληπτική εκτέλεση των ορθών πράξεων με νοημοσύνη, φρόνηση, δικαιοσύνη και «μέτρον άριστον».

Η αρχαιοελληνική μυθολογία, από την εποχή ακόμα του Ομήρου, παρέχει πλούσιο υλικό σε σύμβολα, αλληγορίες, πρότυπα και παραλληλισμούς της πορείας προς την αυτογνωσία, την κάθαρση του νου και την αρετή σε σκέψη και πράξη, για τον εαυτό και τους άλλους, που αναπαριστούν τον αγώνα του καθημερινού ανθρώπου, μεγεθυσμένο μέσα από τη δράση θεών, δαιμόνων, ηρώων και τεράτων, (μύθος άθλων Θησέα: κάθαρση από τους «ληστές» της ψυχής – αναζήτηση του «εγώ» στο λαβύρινθο του νου).

Το ελληνικό μοντέλο για τις συναισθηματικές δεξιότητες, που αντιπροσωπεύουν το ιδανικό επίπεδο ανάπτυξης του εαυτού, την κορυφαία πνευματική και πρακτική επιδίωξη κάθε ατόμου, είναι αντίστοιχο του σύγχρονου μοντέλου της συναισθηματικής νοημοσύνης.

Το αρχαιοελληνικό μοντέλο των συναισθηματικών δεξιοτήτων:

«Γνώθι σαυτόν» –> Κάθαρση εαυτού –> Διαλεκτική-Κάθαρση άλλων –> «Έξις του πράττειν το καλόν»

Σύμφωνα με το ελληνικό μοντέλο, το θεμέλιο λίθο για την αυτοβελτίωση του ατόμου αποτελεί το «γνώθι σαυτόν» (Θαλής ο Μιλήσιος).


Η αυτογνωσία φωτίζει το δρόμο για την αναζήτηση της αλήθειας και την επιδίωξη της αρετής, του ύψιστου αγαθού. «Ανθρώποις πάσιν μέτεστι γινώσκειν εαυτούς και σωφρονείν» (Ηράκλειτος).

Η δε κατανόηση του εαυτού απαιτεί ικανότητα αυτοσυγκέντρωσης και βαθιά ενδοσκόπηση, ώστε να επιτευχθεί το επίπεδο συνειδητότητας, που θα επιτρέπει τη διάκριση των επιθυμιών, των κινήτρων των παθών και των συνακόλουθων παρορμήσεων. «Εδιζησάμην εμεωυτόν» (Ηράκλειτος).

Οι Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι θέτουν αρχές, που καθορίζουν τη σωστή συμπεριφορά του ατόμου προς τον εαυτό, προς τους άλλους και προς το θείο και εφαρμόζουν πρακτικές αυτοσυγκέντρωσης και διαλογισμού, με στόχο τη δικαιοκρισία, τη γνώση και τον έλεγχο του εαυτού.

Όπως αναφέρεται και στα έργα του Πλάτωνα («Πολιτεία», «Φαίδρος», «Συμπόσιο», «Σοφιστής»),η ευβουλία, ο ορθός λογισμός και η εφαρμοσμένη αρετή προκύπτουν σαν αποτέλεσμα ενδοσκόπησης και διαλογισμού.

Ο διαλογισμός προσδίδει ευελιξία στο νου, επειδή τον απεγκλωβίζει από την αμεσότητα του παρόντος, αφυπνίζοντας στη μνήμη εμπειρίες του παρελθόντος και δίνοντας κίνητρα για το μέλλον «…άμα πρόσσω και οπίσω λεύσει…» (Όμηρος – «Ιλιάδα»).

Κατά τον Σωκράτη (στο διάλογο του με το Σιμμία λίγο πριν πιεί το κώνειο), το να φθάσει κανείς «εις ψυχής θεραπείαν» εξαρτάται κυρίως από τη δυνατότητα του να ερευνήσει να εμβαθύνει για να βρει την αλήθεια: «…όταν οι ηδονές, οι λύπες, οι φόβοι κι όλα τα άλλα παρόμοια ξεχωρίζονται από τη φρόνηση και υποκαθιστούν το ένα το άλλο, μήπως άραγε τότε αυτού του είδους η αρετή δεν είναι παρά οφθαλμαπάτη και μήπως είναι στ’ αλήθεια δουλική και δεν έχει τίποτα το υγιές και το αληθινό, ενώ αντίθετα η αλήθεια είναι στην πραγματικότητα ένα είδος κάθαρσης απ’ όλα τα παρόμοια, το ίδιο και η σωφροσύνη και η δικαιοσύνη και η ανδρεία, κι η ίδια η φρόνηση είναι ίσως ένα είδος καθαρμού».

Ο Σωκράτης, θέτει τις βάσεις της ηθικής, ταυτίζοντας τη γνώση με την αρετή και την ευδαιμονία.

Η σωκρατική μέθοδος για την κατάκτηση της γνώσης και την κάθαρση στηρίζεται αφενός την ειρωνεία που αφυπνίζει και αφετέρου στη μαιευτική, την επαγωγική τεχνική κατά την οποία μέσα από ερωταποκρίσεις εκμαιεύεται από τους μαθητές η γενική αλήθεια σαν αποτέλεσμα κοινής αναζήτησης.

Η μαιευτική του Σωκράτη, η «εις άτοπον επαγωγή» του Ελεάτη Ζήνωνα και η διαλεκτική του Πλάτωνα χρησιμοποιούν έντεχνα το διάλογο για την από κοινού αναγνώριση και επικύρωση της αλήθειας, μετά από νοητική προετοιμασία.

Σύμφωνα με την οντολογική θεωρία του Πλάτωνα ο κόσμος είναι χωρισμένος στα δύο, σ’ εκείνον που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις και σ’ εκείνον που συλλαμβάνουμε με τη νόηση. Η αλληγορία του μύθου της σκοτεινής σπηλιάς, όπου οι άνθρωποι είναι φυλακισμένοι στην αυταπάτη των αισθήσεων βλέποντας μόνο τις σκιές του φωτεινού αληθινού κόσμου έξω από τη σπηλιά, αποδίδει με έμμεσο τρόπο την ευθύνη του ανθρώπου να αγωνιστεί να βγει, να απελευθερώσει το νου του από την πλάνη και ο οποίος όταν το πετύχει καλείται, δεδομένου ότι κατέχει πλέον τη γνώση, να επιλέξει, αν θα ξαναμπεί στη σπηλιά να ελευθερώσει και τους άλλους αφυπνίζοντας τη συνείδηση τους ή αν θα επαναπαυτεί στη μακαριότητα των ατομικών του αναζητήσεων.

Για τον Αριστοτέλη η αρετή αποτελεί πρακτική σοφία, τη μέση οδό, την ευφυή εκτίμηση του καλού. Για να βρούμε τη μέση οδό απαιτείται νοημοσύνη, για να την ακολουθήσουμε εγκράτεια. Κατά τον Αριστοτέλη πάντα, η αρετή αποκτάται με την επαναληπτική πράξη του καλού, δηλαδή με τη συνεχή επιλογή της σωστής συμπεριφοράς. Στην αρχή πρέπει να επιβάλλεται με την πειθαρχία, και με τον καιρό γίνεται δεύτερη φύση και οδηγεί στην ευδαιμονία.

Οι αρχαίοι έλληνες φιλόσοφοι, έχουν πλήρη επίγνωση, ότι οι άνθρωποι δεν εκτιμούν αυτά που δεν γνωρίζουν και εχθρεύονται τους ευαγγελιστές της αλλαγής, που αμφισβητούν αυτά που κατέχουν, και προσπαθούν να τους βγάλουν από την καθημερινή τους ρουτίνα. Μένουν πιστοί στις αρχές τους, θέτοντας την αλήθεια υπεράνω όλων και διακυβεύοντας για την υπεράσπιση της την ευημερία και τη ζωή τους.

Βιβλιογραφία:

Βονδικάκης Χρήστος, Συναισθήματα & Συμπεριφορές, Εkδόσεις: Forum Training & Consulting, 2006

Δήμας Π, «Η φιλοσοφία του Πλάτωνα», στο: Σ. Βιρβιδάκης, κ.ά., Ελληνική Φιλοσοφία και Επιστήμη: από την αρχαιότητα έως τον 20ο αιώνα, Εκδόσεις: ΕΑΠ, Πάτρα 2000

Gardner Howard, Intelligences: The Theory in Practice, Basic Books, 1993

Goleman Daniel, Συναισθηματική Νοημοσύνη Εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα, 1998

Kandel E.R., Schwartz J.H., Jessell T.M., Νευροεπιστήμη & Συμπεριφορά, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1999

O’Connor Joseph & Seymour John, NLP: Εισαγωγή στο Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό. Εκδόσεις Αλκυών, 1990.

Salovey P. and Caruso D.R., The Emotionally Intelligent Manager, San Francisco, CA: Jossey-Bass a Wiley Imprint, 2004

Vegetti Μ., Ιστορία της Αρχαίας Φιλοσοφίας, μτφρ. Γ.Α. Δημητρακόπουλος, εκδ. Π. Τραυλός, Αθήνα 2000

Πηγή: vondikakis.blogspot.gr

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

"ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ"

Η μυρωδιά, λένε, είναι μνήμη, το ίδιο και η γεύση, το ίδιο και ένα τραγούδι, ένας ήχος. Και έτσι είναι.

Κάπως έτσι θέλω να με θυμάσαι όταν μεγαλώσεις.

Δεν με νοιάζει να αναμασάς τσιτάτα και συμβουλές που σου έδωσα κάποτε. Θα βρεις δικούς σου κανόνες, θα δοκιμάσεις στο χρόνο όλα όσα σου έχω πει. Άλλα θα τα πετάξεις, και άλλα θα τα κρατήσεις. Αλλά αυτό δεν θα είμαι εγώ. Θα είσαι εσύ, που απλά τα χρησιμοποίησες με τον δικό σου τρόπο.

Εγώ θέλω να είμαι εικόνες, και μυρωδιές και φαγητά και κακαρίσματα κάτω από τα σκεπάσματα. Θέλω να είμαι γαργαλητά μέχρι να σου κοπεί η αναπνοή και να φωνάξεις «έλεος» για να σταματήσω, να είμαι «κούκου τσα» πίσω από τοίχους και έπιπλα, η υδατική που βάζω πριν πάω για ύπνο και κάθε φορά που την μυρίζεις κάνεις «αχ αυτό μυρίζει μαμά».

Θέλω να είμαι καμένα κουλουράκια στο φούρνο, πετυχημένα τυροπιτάκια, αυτοσχέδιες τούρτες γενεθλίων με μπόλικα «σκουληκάκια» σοκολάτας από πάνω. Να είμαι η μοναδική τόσο παράφωνη και μπάσα φωνή στα γενέθλιά σου και όλες εκείνες, οι αστείες, οι βροντερές, οι ψηλές που έκανα όταν σου διάβαζα παραμύθια.

Αυτά που θέλω να θυμάσαι είναι μια οικογένεια σαν ανοιχτό όστρακο, τη δική μας, ένα σπίτι ζωντανό, με μια γόνιμη ακαταστασία, αυτή των ανθρώπων που δημιουργούν, ζωγραφίζουν, παίζουν, αράζουν και δεν κάνουν εκπτώσεις στις στιγμές τους, στην ίδια τη ζωή για να παραμείνει το πάτωμα γυαλιστερό και οι ξύλινες επιφάνειες λείες.

Με πεταμένα βιβλία στο πάτωμα, ανακατεμένα με παιχνίδια, μια κάλτσα που έχασε το ταίρι της για πάντα και άπλυτα μπολ από κορνφλεικς στο νεροχύτη.

Δεν θέλω να λες η μάνα μου «θυσιάστηκε» για μένα, γιατί δεν το έκανα ποτέ. Κάθε στιγμή που ήμουν μαζί σου δεν έκλεβε τίποτε από την ανεξαρτησία μου, ήταν επιλογή μου. Κρατούσα χώρο για τον εαυτό μου όταν κοιμόσουν, έλειπες στο σχολείο ή για διακοπές στους παππούδες, αλλά και όταν ήμασταν μαζί, στον ίδιο χώρο, κάνοντας διαφορετικά πράγματα.

Θέλω να με θυμάσαι δίπλα σου όποτε με χρειάστηκες, όπως εκείνο το βράδυ που χώρισες και οδήγησα σαν τρελή μέσα στη νύχτα Αθήνα - Κομοτηνή (που σπούδαζες) δεν ξέρω κι εγώ πόσες ώρες για να βρεθώ δίπλα σου, να σου κάνω μια αγκαλιά μόνο και να σιωπήσω στον πόνο σου. Γιατί ήξερα πως οι πρώτοι έρωτες καταλήγουν στο παράδεισο, αφού πρώτα περάσουν από την κόλαση.

Δεν θέλω να ξεχάσεις τους καυγάδες μας, τα «όχι» μου, τις μέρες που μου φώναξες ότι με μισείς γιατί δεν σε καταλαβαίνω, γιατί όλες αυτές οι στιγμές τελικά μας πήγαν πιο μπροστά. Γιατί κι εσύ σήμερα κατάλαβες ότι τα όρια ήταν ένδειξη αγάπης, αλλά κι εγώ νιώθω ήρεμη που δεν σου χαρίστηκα σε πολλά, όσο κι αν μέσα μου το μόνο που ήθελα ήταν να σου λέω μόνο «ναι σε όλα».

Κι αν δεν θυμάσαι τίποτα από όλα αυτά που εγώ θέλω, ας θυμάσαι αυτό: Πως το μόνο όνειρο που έκανα για σένα ήταν να είσαι ευτυχισμένη και γελαστή. Τα υπόλοιπα όνειρα, για το τι θα γίνεις και τι θα κάνεις στη ζωή σου τα άφησα σε σένα, γιατί εσύ και μόνο εσύ ξέρεις καλύτερα απ’ όλους τι σου γεμίζει την ψυχή.

Γράφει η Αποστολία Καζάζη

Πηγή: themamagers.gr

Το διάβασα στο Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr

"ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΦΕΥΡΕΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ"

Για τους περισσότερους από μας, η παιδική ηλικία ταυτίζεται με την ανεμελιά και το ξένοιαστο παιχνίδι και σίγουρα όχι με τη σοβαρή έρευνα και ανάλυση που αποδίδει αξιοζήλευτους καρπούς.

Εντάξει, μπορεί να είχατε κι εσείς μερικές έξυπνες ιδέες, δεν κατάφεραν ωστόσο να επιβιώσουν ούτε ως την ενήλικη ζωή, πόσο μάλλον να κοπιάσετε για την πραγμάτωσή τους.

Υπάρχουν όμως εκπληκτικά παιδιά εκεί έξω που είναι αποφασισμένα να ακολουθήσουν το όνειρό τους περνώντας μια εντελώς διαφορετική παιδικότητα, καθώς τα δικά τους άγουρα χρόνια αφήνουν κληρονομιά πράγματα που αλλάζουν τον κόσμο…

Ο Ραλφ Σάμιουελσον και το σκι στο νερό



Ήταν καλοκαίρι του 1922 όταν ο μόλις 18χρονος έφηβος από τη Μινεσότα θέλησε να δώσει το κάτι παραπάνω στη βαρκάδα που έκανε στη λίμνη με τον αδερφό του.

Ο πιτσιρίκος αναρωτήθηκε γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε σκι στη θάλασσα με τον ίδιο τρόπο που κάνουμε σκι στο χιόνι, αν και δεν έμεινε μόνο στις εύλογες απορίες.

Ο Ραλφ χρησιμοποίησε τα παγοπέδιλα του σκι (αργότερα έφτιαξε καινούρια ειδικά για το θαλάσσιο σκι, καμωμένα από ξύλο και με δερμάτινα λουριά για να δένουν στα πόδια) και έκανε πολλά πειράματα, καθώς προσπαθούσε να κάνει σκι στο νερό με τον ίδιο τρόπο που έκανε στον πάγο, κάτι καθόλου αποδοτικό όπως ξέρουμε.

Έπειτα από πολλές δοκιμές και λάθη, ο Σάμιουελσον έμαθε τα μυστικά του σκι στο νερό, τα οποία μετέδωσε απλόχερα σε φίλους και γείτονες.

Δεν κατοχύρωσε ποτέ τα δικαιώματα της ιδέας του, αν και όλες οι ενώσεις θαλάσσιου σκι τον αναφέρουν πια ως τον πρώτο γνωστό θαλάσσιο σκιέρ…

Ο Τζορτζ Νίλσεν και το τραμπολίνο



Ήταν το 1930 όταν ένας 16χρονος και αθλητικότατος νεαρός τέλειωνε το σχολείο και δεν ήθελε να πάει -ακόμα τουλάχιστον- στο πανεπιστήμιο.

Ο πιτσιρίκος σύχναζε στο τσίρκο, καθώς λάτρευε να βλέπει τους ακροβάτες να εκτελούν τα περίτεχνα κόλπα τους στο τεντωμένο σκοινί. Λάτρευε όμως και να τους βλέπει να πέφτουν πάνω στο προστατευτικό δίκτυ και να χοροπηδάνε, όταν και γεννήθηκε μια ιδέα στο μυαλό του.

Μέχρι το 1934, τα πειράματά του με διάφορα υλικά είχαν αποδώσει καρπούς. Ο 20χρονος Νίλσεν είχε στα χέρια του το πρωτότυπο του σύγχρονου τραμπολίνου, το οποίο αποδείχτηκε ακαταμάχητο στην παιδική κατασκήνωση που εργαζόταν. Μετά έριξε την εφεύρεσή του στην αγορά και κατοχύρωσε ακόμα και την εμπορική ονομασία «τραμπολίνο».

Μεγάλη στιγμή, όταν άρχισε να διαφημίζει το τραμπολίνο του ως όργανο γυμναστικής κατάλληλο για σκληρή στρατιωτική εκπαίδευση!

Ο Μπλεζ Πασκάλ και το κομπιουτεράκι του



Τη γλώσσα προγραμματισμού Pascal την έχουμε ακούσει όλοι, όπως και τον Μπλεζ Πασκάλ, τη μαθηματική διάνοια της Γαλλίας του 17ου αιώνα. Όλο και κάποια σχέση θα έχουν αυτά τα δυο, δεν μπορεί!

Και πράγματι έχουν, μιας και ο μεγάλος φυσικομαθηματικός εφηύρε μια συσκευή που άλλαξε τον τρόπο που κάνει ο άνθρωπος τους υπολογισμούς του.

Ήταν το 1642 όταν ο 18χρονος Πασκάλ θέλησε να βοηθήσει τον φοροεισπράκτορα πατέρα του στη δουλειά του, γι’ αυτό και του σκάρωσε μια «μετρητική μηχανή», όπως την είπε, που μπορούσε να εκτελεί τις τέσσερις βασικές αριθμητικές πράξεις (πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό και διαίρεση).

Ο πιτσιρίκος έφτιαξε καμιά εικοσαριά τέτοια πρώιμα κομπιουτεράκια, αν και κανένα δεν επιβίωσε ως τις μέρες μας. Είχε θέσει όμως τον σπόρο για τις υπολογιστικές μηχανές, καθώς οι κατοπινοί εφευρέτες πάτησαν πάνω στη δική του δουλειά…

Ο Φίλο Φάρνσγουορθ και η τηλεόραση



Παρά το γεγονός ότι με τον όρο «τηλεόραση» έτσι όπως τον εννοούμε σήμερα αποκαλούμε τη συλλογική δουλειά πολλών εφευρετών, η ίδια η ιδέα της ηλεκτρονικής τηλεόρασης ανήκει αποκλειστικά σε έναν 15χρονο μαθητή με μεγάλα όνειρα. Ο Φίλο πρωτοπορούσε στην ηλεκτρονική έρευνα ήδη από 12 χρονών παιδί, κάνοντας τις συσκευές του σπιτιού του να δουλεύουν με ρεύμα!

Αφού πειραματίστηκε με τα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα, σκαρώνοντας ηλεκτρικά μοτέρ αλλά και το πρώτο πλυντήριο ρούχων που έβλεπε η φτωχή οικογένεια, παρουσίασε το 1922 στον καθηγητή χημείας την ιδέα του για την καθοδική λυχνία, την ίδια τη βάση της τηλεόρασης. Ο δάσκαλος δεν την πολυκατάλαβε βέβαια και το πράγμα έμεινε εκεί.

Μόλις το 1926 θα έβρισκε ο Φάρνσγουορθ τα κονδύλια για να κάνει πράξη την ιδέα του και την επόμενη χρονιά εξέπεμψε το περίφημο τηλεοπτικό του σήμα των 60 οριζόντιων γραμμών, που απεικόνιζε το σύμβολο του δολαρίου!

Λίγο αργότερα πατεντάρισε και την καθοδική λυχνία, τη βάση όλων των κατοπινών τηλεοπτικών συστημάτων, και το 1938 αποκάλυψε το πρωτότυπο της πρώτης πλήρως ηλεκτρονικής τηλεόρασης. Κατόπιν τα παράτησε όλα για να ασχοληθεί με την πυρηνική σύντηξη…

Ο Λουί Μπράιγ και το αλφάβητο των τυφλών



Ο άνθρωπος που έκανε τους τυφλούς να βλέπουν γράμματα ήταν και ο ίδιος τυφλός, όταν έχασε από ατύχημα την όρασή του σε ηλικία τριών ετών.

Ο μικρός στάλθηκε κατόπιν στην πρώτη εκπαιδευτική ακαδημία για τυφλά παιδιά του κόσμου, ιδρυμένη το 1786 στο Παρίσι, αν και εκεί συνάντησε ένα μη αποτελεσματικό σύστημα διδασκαλίας που ήταν ωστόσο επαναστατικό για την εποχή: μια διαδικασία ανάγλυφης εκτύπωσης βιβλίων, γράμματα με εξογκώματα δηλαδή για να μπορούν να τα ψηλαφίζουν τα τυφλά παιδιά.

Τα βιβλία ήταν ωστόσο δύσχρηστα, ογκώδη και πανάκριβα στην εκτύπωσή τους, γι’ αυτό και είχαν απομείνει λιγοστά στη βιβλιοθήκη του σχολείου. Τυφλός και ο ίδιος ο Μπράιγ, έψαξε μια αποδοτικότερη μέθοδο ανάγνωσης και μεταξύ 13-16 ετών εργάστηκε πυρετωδώς για τη βελτιστοποίηση του ανάγλυφου συστήματος τελείων, μη γνωρίζοντας ούτε αργίες ούτε Σαββατοκύριακα.

Ο δικός του κώδικας βασιζόταν σε 6 τελείες και ήταν κομψός, λειτουργικός και αποτελεσματικότατος!

Όταν τον παρουσίασε σε ηλικία 15 ετών στον διευθυντή της σχολής, ο Κώδικας Μπράιγ είχε γεννηθεί για να γίνει χρόνια αργότερα παγκόσμιος…

Πηγή: newsbeast.gr