Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

" ΚΑΤΟΙΚΙΑ"

Ακολουθεί παρουσίαση για την Κατοικία  (η διαμόρφωση και εξέλιξή της στο πέρασμα των αιώνων με βάση το κοινωνικό - οικονομικό- πολιτικό και πολιτιστικό στίγμα της εποχής) από ομάδα μαθητών στα πλαίσια της ενότητας "Κατοικία" του μαθήματος της Οικιακής Οικονομίας Α' Γυμνασίου.

"ΙΤΑΛΙΑ"

Ακολουθεί παρουσίαση  για την Ιταλία από ομάδα μαθητών στα πλαίσια μιας ευρύτερης παρουσίασης Ευρωπαϊκών χωρών, που πραγματοποιούμε στο μάθημα της Γεωγραφίας Β' Γυμνασίου.Μετά το τέλος της παρουσίασης οι μαθητές πρόσφεραν στους συμμαθητές τους γλυκό Μιλφέιγ, που έφτιαξαν οι ίδιοι.

Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

"ΓΑΛΛΙΑ"

Ακολουθεί παρουσίαση της Γαλλίας από ομάδα μαθητών, στα πλαίσια μιας ευρύτερης παρουσίασης Ευρωπαϊκών χωρών, που πραγματοποιούμε στο μάθημα Γεωγραφίας Β' Γυμνασίου.Μετά την προβολή της παρουσίασης  η συγκεκριμένη ομάδα μαθητών πρόσφερε στους συμμαθητές του τμήματός της γαλλική κρεμ καραμελέ, που έφτιαξε μόνη της, την οποία και απολαύσαμε με την συνοδεία γαλλικών τραγουδιών. 

"Αφρική" - "Σομαλία"

Ακολουθεί παρουσίαση μαθητών για την Αφρική και την Σομαλία ( ως χώρα της Ηπείρου αυτής) στα πλαίσια μιας ευρύτερης παρουσίασης των Ηπείρων, που πραγματοποιούμε στο μάθημα Γεωλογία - Γεωγραφία της Α' Γυμνασίου.

Τρίτη 28 Απριλίου 2015

«Όσο μπορείς»: ταινία μικρού μήκους | ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΒΑΦΗ | ΙΔΡΥΜΑ ΩΝΑΣΗ

"Όσο μπορείς"
Κι αν δεν μπορής να κάμης την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζης
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζης πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
                                        Κ.Π.Καβάφης

  Το «Όσο μπορείς» αποτελεί το ποίημα του Καβάφη που αποδίδει, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, τις σκέψεις του ποιητή για το πώς θα πρέπει οι άνθρωποι να αντιμετωπίζουν τη ζωή τους, ώστε να μπορέσουν να διαφυλάξουν τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπειά τους. Ο ίδιος ο ποιητής υπήρξε πάντοτε φειδωλός στις κοινωνικές του επαφές, καθώς επέλεγε με προσοχή τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόταν και απέφευγε τις περιττές κοινωνικές εκδηλώσεις.


Μια παραγωγή του Αρχείου Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση σε σενάριο Σοφίας Βγενοπούλου και σκηνοθεσία Γρηγόρη Ρέντη. Το «Όσο μπορείς» είναι εμπνευσμένο από το ομότιτλο ποίημα του Κ. Π. Καβάφη. Γυρίστηκε στο Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Αθηνών.
Ο έφηβος Αμπντούλ από τη Συρία πηγαίνει στο Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Αθηνών και αναμετριέται με τον Καβάφη, τον φέρει μέσα του ούτως ή άλλως και τώρα προσπαθεί να τον αρθρώσει στη νέα του γλώσσα του, τα Ελληνικά. Ο ήρωας της μικρής ταινίας που παρουσίασε χθες το Ιδρυμα Ωνάση στο πλαίσιο των δράσεων για την αξιοποίηση του Αρχείου Καβάφη, δίνει το στίγμα για το στόχο του: Οχι απλά να κάνει πιο οικείο ή προσβάσιμο το έργο του ποιητή αλλά να τον εγχαράξει ξανά και ιδανικά μέσα στην ψυχή μας.
Το εξαιρετικό φιλμ που σκηνοθέτησε ο Γρηγόρης Ρέντης σε σενάριο της παιδοψυχίατρου και σκηνοθέτιδος Σοφίας Βγενοπούλου φανερώνει τη σημερινή απήχηση του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή, πως μπορεί να συνομιλήσει με όλους μας. Πως όλοι έχουν το δικαίωμα να συνομιλούν με τον ποιητή και να τον μεταγλωττίζουν όπως οι ίδιοι επιθυμούν και αισθάνονται. Ο Αμπντούλ από τη Συρία που ζει στην Αθήνα των άχαρων πολυκατοικιών σηκώνεται στο μάθημα για να απαγγείλει το «'Οσο μπορείς» του Κ.Π. Καβάφη και όταν κομπιάζει φτάνοντας στη λέξη «εξευτελίζεις» ένας ένας οι συμμαθητές σηκώνονται για να πουν μαζί του λέξη λέξη το ποίημα.



Πηγές: 8ο Δημοτικό σχολείο Πτολεμαϊδας ,latistor.blogspot.gr
Για να επισκεφθείτε τον επίσημο Δικτυακό τόπο του Αρχείου Κ.Π.Καβάφη πατήστε εδώ.

"Κωνσταντίνος Καβάφης" 1863-1933

«Είμαι Κωνσταντινουπολίτης την καταγωγήν, αλλά εγεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια - σ' ένα σπίτι της οδού Σερίφ· μικρός πολύ έφυγα, και αρκετό μέρος της παιδικής μου ηλικίας το πέρασα στην Αγγλία. Κατόπιν επισκέφθην την χώραν αυτήν μεγάλος, αλλά για μικρόν χρονικόν διάστημα. Διέμεινα και στη Γαλλία. Στην εφηβικήν μου ηλικίαν κατοίκησα υπέρ τα δύο έτη στην Κωνσταντινούπολη. Στην Ελλάδα είναι πολλά χρόνια που δεν επήγα.
Η τελευταία μου εργασία ήταν υπαλλήλου εις ένα κυβερνητικόν γραφείον εξαρτώμενον από το υπουργείον των Δημοσίων Έργων της Αιγύπτου. Ξέρω Αγγλικά, Γαλλικά και ολίγα Ιταλικά».



Αυτοβιογραφικό σημείωμα του Κ.Π. Καβάφη

Αποτέλεσμα εικόνας για κωνσταντίνος καβάφης

Κωνσταντίνος Καβάφης. Ποιητής της Ελληνικής διασποράς με παγκόσμια ακτινοβολία. 
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου 17 Απριλίου 1863 (29 Απριλίου με το νέο ημερολόγιο). Ήταν το ένατο και τελευταίο παιδί του μεγαλέμπορου βαμβακιού Πέτρου-Ιωάννου Καβάφη, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας του είχε ζήσει στην Αγγλία και ήταν κάτοχος βρετανικού διαβατηρίου.Τα πρώτα του παιδικά χρόνια ο Κ. Καβάφης τα πέρασε στην γενέτειρά του .... Για να μάθετε περισσότερα για τον μεγάλο μας ποιητή και το έργο του πατήστε εδώ.



"Η Πόλις" - Απαγγέλει ο Γρηγόρης Βαλτινός | Grigoris Valtinos

Ακολουθεί βίντεο όπου ο ηθοποιός Γρηγόρης Βαλτινός απαγγέλλει Κ. Π. Καβάφη "Η Πόλις".

Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

"Ισπανία"

Ακολουθεί παρουσίαση μαθητριών για την "Ισπανία" στα πλαίσια μιας ευρύτερης παρουσίασης Ευρωπαϊκών χωρών που πραγματοποιούμε στο μάθημα Γεωγραφίας Β' Γυμνασίου.Μετά την παρουσίαση οι μαθήτριες πρόσφεραν στους συμμαθητές του τμήματός τους ισπανική ομελέτα και τσούρος (μακρόστενοι λουκουμάδες) με μους σοκολάτα, ενώ ακούγονταν ισπανικά τραγούδια.

Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

"BIG BEN" - Ένα ευρωπαϊκό αξιοθέατο

Ακολουθεί παρουσίαση μαθήτριας για ένα από τα Ευρωπαϊκά αξιοθέατα -Αγγλία- BIG BEN, στα πλαίσια του μαθήματος της Γεωγραφίας Β' Γυμνασίου.

"Αγγλία" μία Ευρωπαϊκή Χώρα"

Ακολουθεί εργασία μαθητών για την Αγγλία στα πλαίσια μιας διευρημένης παρουσίασης των Ευρωπαϊκών χωρών, που πραγματοποιούμε στο μάθημα της Γεωγραφίας Β' Γυμνασίου.

Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

"Καταβροχθίζοντας τον πλανήτη Γη"

Ειδικό αφιέρωμα του news.gr για το περιβάλλον που πληγώνουμε. Πως ο άνθρωπος καταβροχθίζει αργά, αλλά σταθερά τον πλανήτη.

Καταβροχθίζοντας τον πλανήτη Γη

Για να μελετήσετε τον οδηγό πατήστε εδώ.

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

"Παγκόσμια Ημέρα της Μάνας Γης"

Αποτέλεσμα εικόνας για ημέρα της γης

 Η Ημέρα της Γης γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 1970 την ίδια ημέρα,(22 Απριλίου), με στόχο την κινητοποίηση ανθρώπων, κυβερνήσεων, επιχειρήσεων και οργανισμών, για ένα καθαρό πλανήτη. Αμερικανικής εμπνεύσεως, καθιερώθηκε το 1970 στις ΗΠΑ, με πρωτοβουλία του γερουσιαστή Γκέιλορντ Νέλσον, ενός πολιτικού με περιβαλλοντικές ανησυχίες. Με τα χρόνια, η Μέρα της Γης ξεφεύγει από το αμερικάνικο πλαίσιο, όπου αποδεικνύεται αρκετά δημοφιλής, και εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο.


"Climate animation"

Κι όμως τούτος ο πλανήτης, τούτο το παγκόσμιο σπίτι μας πρέπει να σωθεί.!!!


"Δισεκατομμύρια ψυχές είναι πάνω της,
σα μυρμηγκοφωλιά πελώρια μοιάζει η γη.
Ανθρώπινα μυρμήγκια κοιμούνται και ξυπνούν,
πάνε κι έρχονται κάθε στιγμή από δω κι από κει.                                                                                     Και κάποιο τραγούδι σιγανό, τραγούδι απαλό
κάτω απ’ αυτό το βάρος, η γη πάντα τραγουδά.
Και νότες υπέροχες φτιάχνουν μια μελωδία μαγική,
άνεμος, δέντρα, πουλιά, θάλασσες, ποτάμια, βουνά.                                                                         Ανήσυχα τ’ ανθρώπινα μυρμήγκια στη γη
ακατάπαυστα θορυβούν, ολημερίς κι ολονυχτίς.
Ελπίδες, φόβοι, πάθη, μίση, στόχοι, εμμονές,
δεν τ’ αφήνουν ν’ ακούσουν το τραγούδι της γης.                                                                  

Παράξενοι βόμβοι, κελαρύσματα και βουητά,
ήχοι που μονάχα λίγοι ακούνε και υμνούν.
Τον κόσμο οι πολλοί μ’ άλλα μάτια ίσως δουν,
αν οι ήχοι αυτοί, λίγο στ’ αυτιά τους ακουστούν!"
Δημιουργός: Νίκος Ζώρης


"Παγκόσμια Ημέρα της Μάνας Γης 2013"

Ο Λόγος του Seattle
Πρόκειται για την απάντηση που δόθηκε το 1854 εκ μέρους του αρχηγού των Ινδιάνων Σηάτλ, προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ Φραγκλίνο Πήρς, όταν ο τελευταίος ζήτησε να αγοράσει τη γη της φυλής των Ντουάμι. Ένας λόγος που αποτελεί παγκόσμιο ύμνο για τη Φύση και τη σχέση του Ανθρώπου με αυτή!
Ιδού λοιπόν τα λόγια του αρχηγού Seattle:
" Ο ουρανός που μας φαίνεται αιώνιος και αμετάβλητος, είχε πάντα ένα δάκρυ συμπόνιας για το λαό
μου, τώρα όμως κάτι έχει αλλάξει. Σήμερα ο ουρανός είναι καθαρός, αύριο ίσως σκεπαστεί με σύννεφα. τα λόγια μου όμως είναι σαν τα αστέρια που ποτέ δεν αλλάζουν. Σ’ αυτά λοιπόν που θα πει ο Σηάτλ, μπορεί ο Μεγάλος Λευκός Αρχηγός της Ουάσινγκτον να βασιστεί με σιγουριά. Όπως βασίζεται στις εναλλαγές των εποχών…
Ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσινγκτον μας στέλνει μήνυμα πως θέλει να αγοράσει τη γη μας. Καλοσύνη του, παρ’ όλο που ξέρουμε ότι δεν έχει ανάγκη τη φιλία μας. Την πρότασή του πάντως θα τη σκεφτούμε καλά, γιατί ξέρουμε πως αν δε δεχτούμε, ο λευκός θα θελήσει με τα όπλα ν’ αρπάξει τη γη μας. Ρωτάω όμως : Πώς μπορεί κανείς να πουλά ή να αγοράζει τον ουρανό ή τη ζεστασιά της γης; Η ιδέα μας φαίνεται περίεργη. Επειδή ακριβώς δε μας ανήκουν ούτε η δροσιά του αέρα ούτε και η διαύγεια του νερού.
Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να τα αγοράσετε;Για το λαό μου, καθετί πάνω σ’ αυτή τη γη είναι ιερό. Κάθε λαμπερή πευκοβελόνα. Κάθε αμμουδερή ακρογιαλιά. Κάθε κομματάκι ομίχλης. Κάθε ξέφωτο στα σκοτεινά δάση. Στη μνήμη του λαού μου, κάθε βούϊσμα εντόμου, είναι ιερό. Είμαστε κομμάτι της γης, και αυτή πάλι ένα κομμάτι από μας. Οι χυμοί που τρέχουν μέσα στα δέντρα μεταφέρουν τις μνήμες του ερυθρόδερμου ανθρώπου. Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι αδελφές μας. Tο ελάφι, το άλογο, ο μεγάλος αετός είναι τ’ αδέλφια μας. Οι απότομες, ψηλές κορυφές, τα καταπράσινα λιβάδια, η ζεστασιά του αλόγου, ο άνθρωπος, όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια.
Καταλαβαίνει λοιπόν τι μας ζητάει ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσινγκτον, όταν μας παραγγέλνει ότι θέλει ν’ αγοράσει τη γη μας; Γρήγορα θα κατακλύσετε όλη τη χώρα. Ο Μεγάλος Αρχηγός μας παραγγέλνει ότι θα μας εξασφαλίσει ένα μέρος έτσι που να μπορούμε να ζούμε άνετα μεταξύ μας. Όπως ο πατέρας που αποφασίζει για τα παιδιά του. Ξέρουμε όμως ότι ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Ένα κομμάτι γης μοιάζει σ’ αυτόν μ’ ένα οποιοδήποτε άλλο κομμάτι γης, γιατί είναι ένας ξένος που έρχεται μέσα στη νύχτα και παίρνει ό,τι έχει ανάγκη. Η γη δεν είναι σύντροφός του αλλά εχθρός του. Με την απληστία του θα την καταβροχθίσει και δε θ’ αφήσει πίσω του τίποτα παρά μόνο έρημο.
Βρίσκουμε χαρά στα δάση… Ίσως να μην το καταλαβαίνετε, γιατί οι συνήθειές μας είναι διαφορετικές απ’ τις δικές σας. Το πεντακάθαρο νερό που κυλά στα ρυάκια και στα ποτάμια μεταφέρει στο διάβα του και το αίμα των προγόνων μας. Το μουρμουρητό του είναι η φωνή τους. Κάθε φευγαλέα αντανάκλαση του φωτός πάνω στο διάφανο νερό των λιμνών εξιστορεί γεγονότα και παραδόσεις απ’ τη ζωή του λαού μας. Τα ποτάμια είναι αδέρφια μας. Σβήνουν τη δίψα μας, μεταφέρουν τα κανό μας, και τρέφουν τα παιδιά μας. Αν σας πουλήσουμε τη γη μας, μην ξεχάσετε να μάθετε και στα δικά σας παιδιά πως τα ποτάμια είναι αδέρφια όλων μας.
Οι τρόποι μας είναι διαφορετικοί απ’ τους δικούς σας. Η όψη των πόλεών σας κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου. Ο θόρυβος σας ταράζει τ’ αυτιά μας. Αλλά αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή είμαι ένας άγριος και δεν καταλαβαίνω. Όμως την αδικαιολόγητη απαίτηση σας ν’ αγοράσετε τη γη μας θα τη σκεφτούμε προσεκτικά.
Αν δεχτούμε θα βάλω ένα όρο : Ο λευκός άνθρωπος θα πρέπει να συμπεριφέρεται στα ζώα σαν να ταν αδέρφια του. Είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω γιατί ο λευκός αφήνει πίσω του χιλιάδες νεκρά αγριοβούβαλα πυροβολώντας τα μόνο για το κέφι του μέσα από το σιδερένιο άλογό του που καπνίζει ενώ εμείς δε σκοτώνουμε παρά μόνο για να τραφούμε. Τί είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα; Αν εξαφανίζονταν όλα τα ζώα ο άνθρωπος θα πέθαινε από μεγάλη πνευματική ερημιά. Ό,τι συμβεί στα ζώα θα συμβεί σύντομα και στον άνθρωπο.
Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό: Η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ανήκει στη γη. Κι ακόμα πως εμείς δε δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής, αλλά αποτελούμε μόνο μια ίνα μέσα σ’ αυτόν. Αν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή στον ιστό (της γης) οι συνέπειες θα έρθουν και σε μας τους ίδιους.
Όμως, ο λαός μου ρωτάει : Τι θέλει να αγοράσει ο λευκός; Γίνεται να αγοράσει κανείς τον ουρανό, η την γρηγοράδα της αντιλόπης; Θα κάνετε λοιπόν τη γη ό,τι θέλετε επειδή ο ερυθρόδερμος θα υπογράψει ένα κομμάτι χαρτί και θα το παραδώσει στο λευκό; Τη στιγμή που δε μας ανήκει η δροσιά του αέρα και το άφρισμα του νερού… γιατί επιμένετε να τ’ αγοράσετε; Όλα μοιράζονται τον αέρα με την ίδια πνοή. Τα ζώα, τα δέντρα, ο άνθρωπος μοιράζονται την ίδια ανάσα. Ο αέρας που έδωσε στον παππού μας την πρώτη του αναπνοή, θα πάρει και τον τελευταίο του στεναγμό.
Ο λευκός δε φαίνεται να δίνει σημασία στον αέρα που αναπνέει. Όπως ο άρρωστος που του έχει εξασθενίσει η όσφρηση. Πουθενά στις πολιτείες του λευκού δεν υπάρχει μια ήσυχη ειρηνική γωνιά. Δεν υπάρχει τόπος να σταθείς ν’ακούσεις το ξεπέταγμα των φύλλων την άνοιξη ή το βουητό των εντόμων. Αλλά τι μένει απ’ τη ζωή, αν ο άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί το μοναχικό κάλεσμα του κοκκινολαίμη, ή τις συζητήσεις των βατράχων τη νύχτα στη μικρή λίμνη; Ίσως είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω.
Θα τη σκεφτούμε την πρότασή σας. Δεν έχει σημασία που θα περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας. Τα παιδιά μας είδαν τους πατεράδες τους ταπεινωμένους. Οι πολεμιστές μας ντροπιάστηκαν. Μετά τις ήττες, περνούν τις ημέρες τους άσκοπα και δηλητηριάζουν τα κορμιά τους με δυνατό ποτό. Μετά από λίγους χειμώνες, μετά από λίγα φεγγάρια, κανένα παιδί των μεγάλων φυλών δε θα μείνει για να πενθήσει ένα λαό, που κάποτε ήταν δυνατός και με πολλές ελπίδες, όπως ο δικός μας σήμερα. Τι να πενθήσω από τον αφανισμό του λαού μου;
Οι λαοί αποτελούνται από ανθρώπους, και οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν όπως τα κύματα της θάλασσας. Ο καιρός της δικής σας παρακμής είναι ακόμα μακριά αλλά θα ρθει. Κανείς δεν ξεφεύγει από το γραφτό του. Μολύνετε το κρεββάτι σας, και μια νύχτα θα πάθετε ασφυξία από τα ίδια σας τα απορρίμματα.
Ο θεός σας προσφέρει κυριαρχία στα ζώα, τα δάση και στους ερυθρόδερμους για κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Όμως αυτός ο λόγος είναι ένα αίνιγμα για μας. Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνουμε όταν όλα τα αγριοβούβαλα εξοντώνονται, τα άγρια άλογα δαμάζονται, οι απόκρυφες γωνιές του δάσους μολύνονται από τους ανθρώπους και η όψη των λόφων που είναι γεμάτη λουλούδια γεμίζει από τα καλώδια του τηλεγράφου. Που είναι η λόχμη; ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΗ. Που είναι ο αετός; ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΟΣ . Αυτό είναι το τέλος της ζωής και η αρχή του θανάτου.
Όταν ο τελευταίος Ινδιάνος λείψει από τη γή, κι ο λευκός φέρνει στη μνήμη του το λαό μου σαν ένα θρύλο, οι ψυχές των νεκρών μας θα ταξιδεύουν σαν το σύννεφο πάνω στον κάμπο. Θα γεμίζουν τις ακρογιαλιές και θα φιλοξενούνται στα δάση που αγάπησαν όπως το μωρό που αγαπά τον χτύπο της μητρικής καρδιάς. Ο λευκός δε θα ναι ποτέ μόνος σε αυτό τον τόπο. Όλοι μοιράζονται τον αέρα με την ίδια πνοή. Τα ζωά, τα δέντρα, ο άνθρώπος μοιράζονται την ίδια ανάσα. Ας μεταχειριστεί λοιπόν το λαό μου με δικαιοσύνη και ειλικρίνεια γιατί στους νεκρούς δεν λείπει η δύναμη.
Μίλησα για θάνατο;
Μα θάνατος δεν υπάρχει. Μόνο η εναλλαγή των κόσμων. »
πηγή: Ευρυτάνας Ιχνηλάτης

EARTH SONG -" TO ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΓΗΣ" (ΕΛ. ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ)

Η Διεθνής Ημέρα της Μάνας Γης καθιερώθηκε το 2009, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (A/RES/63/278) και εορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Απριλίου.Η πρωτοβουλία ανήκε στον πρόεδρο της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, και υποστηρίχθηκε αρχικά από 50 κράτη - μέλη του διεθνούς οργανισμού.Η απόφαση αναγνωρίζει ότι «η Γη και τα οικοσυστήματά της είναι το σπίτι μας» και ότι είναι αναγκαίο «ο άνθρωπος να προωθήσει την αρμονία με τη φύση και τη Γη».

"Ελβετία"

Μπορείτε να παρακολουθήσετε εργασία μαθητών για την Ελβετία στα πλαίσια της ευρύτερης παρουσίασης Ευρωπαϊκών χωρών που πραγματοποιούμε στα πλαίσια του μαθήματος της Γεωγραφίας Β' Γυμνασίου.

Τρίτη 21 Απριλίου 2015

Δήλωση Γ.Σεφέρη κατά Δικτατορίας (28.3.1969)

Ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης εκφράζει την άποψή του για το καθεστώς της Δικτατορίας που επιβλήθηκε στην Ελλάδα στις 21 Απριλίου του 1967. Μιλάει από το μικρόφωνο του βρετανικού σταθμού  BBC. Πρόκειται για ιστορική Δήλωση του Μεγάλου Νομπελίστα ποιητή μας.



Ακολουθεί το ποίημα του Γεωργίου Σεφέρη  ενάντια στη Χούντα «Επί Ασπαλάθων...»
Ο Γιώργος Σεφέρης έγραψε ένα ποίημα ενάντια στη Χούντα των Συνταγματαρχών στις 31 Μαρτίου 1971 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα γαλλικά στην εφημερίδα Le Monde, στις 27 Αυγούστου 1971.
Πρόκειται για το τελευταίο του ποίημα, που απέχει από το γνώριμο στυλ του. Είναι το τελευταίο ποίημα του Σεφέρη και δημοσιεύτηκε στο Βήμα (23-9-71) τρεις μέρες μετά το θάνατό του στην περίοδο της δικτατορίας. Το ποίημα βασίζεται σε μια περικοπή του Πλάτωνα (Πολιτεία 614 κ.ε.) που αναφέρεται στη μεταθανάτια τιμωρία των αδίκων και ιδιαίτερα του Αρδιαίου. Ο Αρδιαίος, τύραννος σε μια πόλη της Παμφυλίας, ανάμεσα σε άλλες ανόσιες πράξεις είχε σκοτώσει τον πατέρα του και τον μεγαλύτερο αδερφό του. Γι’ αυτό και η τιμωρία του, καθώς και άλλων τυράννων, στον άλλο κόσμο στάθηκε φοβερή. Όταν εξέτισαν την καθιερωμένη ποινή που επιβαλλόταν στους αδίκους και ετοιμάζονταν να βγουν στο φως, το στόμιο δεν τους δεχόταν αλλά έβγαζε ένα μουγκρητό.«Την ίδια ώρα άντρες άγριοι και όλο φωτιά που βρίσκονταν εκεί και ήξεραν τι σημαίνει αυτό το μουγκρητό, τον Αρδιαίο και μερικούς άλλους, αφού τους έδεσαν τα χέρια και τα πόδια και το κεφάλι, αφού τους έριξαν κάτω και τους έγδαραν, άρχισαν να τους σέρνουν έξω από το δρόμο και να τους ξεσκίζουν επάνω στ’ ασπαλάθια και σε όλους όσοι περνούσαν από εκεί εξηγούσαν τις αιτίες που τα παθαίνουν αυτά και έλεγαν πως τους πηγαίνουν να τους ρίξουν στα Τάρταρα». (Πλ. Πολιτεία 616)
«Επί Ασπαλάθων...»                                                                                                                                Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια και τους κίτρινους ανθούς. Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη...
   Γαλήνη.
- Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ' αυλάκια·
τ' όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
«Τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει
«τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».
Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.

31 του Μάρτη 1971

Πηγές:www.sansimera.gr , sophia- siglitiki.blogspot.gr,www.ethnos.gr

Π. Βούλγαρης -" Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967-1974" Full movie

Η Ελλάδα από την 21η Απριλίου 1967 μπήκε στο «γύψο», κατά την έκφραση του Παπαδόπουλου, για 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες. Η Δικτατορία κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος στις 23 Ιουλίου 1974, μετά το εγκληματικό πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή στη Μεγαλόνησο. Η κατάργηση των στοιχειωδών ελευθεριών, οι φυλακές, οι εξορίες και τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες των αντιπάλων του καθεστώτος, ο πνευματικός και πολιτιστικός μεσαίωνας, αλλά και η Κυπριακή τραγωδία, καταγράφουν τη Χούντα των Συνταγματαρχών ως μία από τις μελανότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.                                                                                                                                         Ακολουθεί το Χρονικό της Δικτατορίας(1967 - 1974) σε σκηνοθεσία Παντελή Βούλγαρη.Επτά "πέτρινα" χρόνια από την κάμερα του Π. Βούλγαρη.

Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

"Η Ελλάδα" - μία Ευρωπαϊκή Χώρα

Ακολουθεί εργασία μαθητριών για την Ελλάδα, στα πλαίσια μιας ευρύτερης παρουσίασης των Ευρωπαϊκών χωρών,που πραγματοποιούμε στο μάθημα της Γεωγραφίας Β' Γυμνασίου. Μετά το τέλος της παρουσίασης οι μαθήτριες πρόσφεραν στους συμμαθητές τους λουκουμάδες που ετοίμασαν οι ίδιες, τους οποίους απολαύσαμε ακούγοντας ελληνική μουσική.

Σάββατο 18 Απριλίου 2015

"Ζωοδόχος Πηγή" - 17 Απριλίου 2015

Ζωοδόχος Πηγή -αντίγραφο του ανευρεθέντος εικονίσματος Παναγία Αργοκοιλιώτισσα Νάξος


Η Ζωοδόχος Πηγή του Μπαλουκλί ή Παναγία η Μπαλουκλιώτισσα είναι ιερό χριστιανικό αγίασμα που βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη έξω από τη δυτική πύλη της Σηλυβρίας, όπου υπήρχαν τα λεγόμενα "παλάτια των πηγών" στα οποία οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες παραθέριζαν την Άνοιξη.
Πήρε την ονομασία του από το τουρκικό όνομα Balık (= ψάρι) και περιλαμβάνει το μοναστήρι, την εκκλησία και το αγίασμα. Για να μάθετε περισσότερα πατήστε εδώ.

Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

Δημήτρης Μητροπάνος

Αποτέλεσμα εικόνας για δημήτρης μητροπάνος

Τρία χρόνια πέρασαν από το πρωί της 17ης Απριλίου του 2012, όπου ο Δημήτρης Μητροπάνος πέταξε για την γειτονιά των αγγέλων. Το όνομά του πέρασε στη σφαίρα του μύθου ενώ τα τραγούδια του ήταν το μεγαλύτερο κληροδότημά του σε όλους εκείνους που τον λάτρεψαν.Ο Δημήτρης Μητροπάνος (2 Απριλίου 1948 - 17 Απριλίου 2012) ήταν Έλληνας τραγουδιστής, από τους σημαντικότερους της σύγχρονης εποχής.Ερμήνευσε χαρακτηριστικά τραγούδια σημαντικών στιχουργών και συνθετών. Με τις λαϊκές επιτυχίες του σημάδεψε το χώρο της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής κερδίζοντας την εκτίμηση και τον σεβασμό όλου του πανελληνίου. Περισσότερα για τον Δ. Μητροπάνο μπορείτε να μάθετε εάν πατήσετε εδώ.

Παρασκευή 10 Απριλίου 2015

"Πασχαλινά Αυγά" Έθιμα Μ. Πέμπτης

Αποτέλεσμα εικόνας για πασχαλινα αυγα

ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΩΝ ΠΑΣΧΑΛΙΝΩΝ ΑΥΓΩΝ 
Σύμφωνα με την παράδοση κάθε χρόνο τη Μεγάλη Πέμπτη οι νοικοκυρές σε όλη την Ελλάδα ετοιμάζουν τα τσουρέκια και βάφουν τα κατά παράδοση κόκκινα αυγά, καθώς το αυγό συμβολίζει τη γονιμότητα και τη δημιουργία ενώ σύμφωνα με άλλους συμβολίζει την αναγέννηση του κόσμου και την ανανέωση της φύσης. Το αυγό, πανάρχαιο σύμβολο της γένεσης του κόσμου, της γέννησης της ζωής, το συναντάμε σε πολλές λατρείες, τόσο πρωτόγονες, όσο και περισσότερο εξελιγμένες. 
Είναι στη λαϊκή και μυθολογική φαντασία το σύμβολο της ζωής.Έχει μέσα του δύναμη ζωική και πίστευαν πως μπορούσε να την μεταδώσει στους ανθρώπους, τα ζώα, τα φυτά. 
Μερικοί υποθέτουν ότι τα κόκκινα αυγά του Πάσχα, διαδόθηκαν στην Ευρώπη, την Ασία και την Κίνα από ένα έθιμο των Καλανδών. Άλλοι θεωρούν αρχική κοιτίδα τους την Αίγυπτο. Στη νύχτα του κόσμου ένα αυγό άνοιξε στα δύο και από μέσα του βγήκε ο κόσμος, διηγούνται οι Πέρσες. 
Στο έπος των Φιλανδών «Καλεβάλα», το αυγό που περιείχε τον κόσμο, έπεσε από τον ουρανό στην αγκαλιά της μάνας των νερών. Αλλού, το κοσμικό αυγό γονιμοποιείται από τον ήλιο, και στην αρχαία Αίγυπτο, το αυγό, ως Λόγος Δημιουργός, ταξιδεύει στην προαιώνια θάλασσα. 
Στην Κίνα συνηθίζονταν οι προσφορές αυγών την Άνοιξη για γονιμότητα και αναγέννηση. Στην πανάρχαια Ουρ της Μεσοποταμίας, προσέφεραν αυγά στους νεκρούς.
Στην ελληνική αρχαιότητα εναπόθεταν αυγά στα χέρια ειδωλίων του Διονύσου ως σύμβολα αναγέννησης .Στην ελληνική μυθολογία η Λήδα, από την ένωσή της με τον Δία, γέννησε ένα αυγό από όπου αναδύθηκαν οι Διόσκουροι.Στους Εβραίους, τα αυγά ήταν τροφή πένθους. Τροφή που δεν είχε ολοκληρωθεί ως ζωή.Στα λαϊκά παραμύθια, μέσα σε ένα αυγό, καλά φυλαγμένο, κρύβεται η ζωή ενός γίγαντα ή ήρωα.Τα χρωματιστά αυγά και ιδιαίτερα τα κόκκινα μνημονεύονται για γιορταστικούς σκοπούς, στην Κίνα ήδη από τον 5ο αιώνα και στην Αίγυπτο από το 10ο. Το 17ο αιώνα τα βρίσκουμε τόσο στους Χριστιανούς όσο και στους Μωαμεθανούς (Μεσοποταμία, Συρία). 
Για τους πρώτους Χριστιανούς το αυγό είναι το σύμβολο της Ανάστασης του Χριστού. 
Στο Μεσαίωνα, βάφονταν αυγά για να δοθούν σαν δώρα το Πάσχα. 
Κατά τον 17ο αιώνα, ο Πάπας Παύλος ο 5ος ευλόγησε το ταπεινό αυγό με μια δέηση: "Ευλόγησε Ύψιστε το δικό σου αυτό δημιούργημα, το αυγό, το οποίο μπορεί να γίνει μια ευεργετική τροφή των δικών σου πιστών
 τρώγοντας και ευγνωμονώντας Σε, ένεκεν της Ανάστασης του Κυρίου μας".
Το κόκκινο μάλιστα χρώμα αποκτά διάφορους συμβολισμούς: Για κάποιους το κόκκινο χρώμα συμβολίζει το αίμα που έχυσε ο Χριστός όταν σταυρώθηκε ενώ για άλλους τα αυγά βάφονται κόκκινα ως έκφραση χαράς για το ευτυχισμένο γεγονός της Ανάστασης του Κυρίου και συνάμα μέσο αποτρεπτικό κάθε κακού. Άλλες ερμηνείες, έχουν πρωταγωνίστριές τους, τρεις γυναίκες : Την Παναγία, τη Μαγδαληνή και μία δύσπιστη ανώνυμη γυναίκα. Η Παναγία πίσω από το έθιμο των "κόκκινων αυγών"  Μία εξήγηση που δίνεται συχνά, λέει ότι η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να του φέρονται καλά! Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα! Τα κόκκινα αυγά και η Μαγδαληνή  Μία άλλη ιστορία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, τη θεώρησε τόσο απίθανη «όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα». Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός. 
Η δύσπιστη γυναίκα (παράδοση από την Καστοριά)   Μία παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας, θέλει μία γυναίκα να μην πιστεύει την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και να λέει: «Όταν τα αυγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός». Και τότε αυτά έγιναν κόκκινα»!Κόκκινο είναι και το χρώμα της χαράς. Χαράς για την Ανάσταση του Χριστού. Είναι παράλληλα όμως και χρώμα αποτρεπτικό. Κόκκινες βελέντζες και κόκκινα μαντίλια κρεμούσαν τη Μεγάλη Πέμπτη στην Καστοριά οι γυναίκες για το καλό. Κόκκινο πανί έβαφαν μαζί με τα αυγά τους στη Μεσημβρία και το κρεμούσαν στο παράθυρο για σαράντα μέρες, για να μην τους πιάνει το μάτι.Το βάψιμο των αυγών γινόταν τη Μεγάλη Πέμπτη γι αυτό και την έλεγαν Κόκκινη Πέφτη ή Κοκκινοπέφτη. Παλιότερα το συνήθιζαν κι αποβραδίς, πάντοτε τα μεσάνυχτα, με το ξεκίνημα της νέας μέρας. Καινούρια πρέπει να ήταν η κατσαρόλα που θα έβαφαν τα αυγά και ο αριθμός τους ορισμένος και τη μπογιά τη φύλαγαν σαράντα μέρες και δεν την έχυναν, ακόμα και τότε, έξω από το σπίτι .Ιδιαίτερη αξία, μάλιστα, είχε για τους κατοίκους της επαρχίας το πρώτο αυγό που θα βαφόταν. Σε πολλές περιοχές το ονόμαζαν ”Το Αυγό της Παναγίας” και το φύλαγαν στο εικονοστάσι για 1 χρόνο, πιστεύοντας πως αυτό το αυγό βοηθάει στο ξεμάτιασμα ή στο να ξορκίσουν το χαλάζι και τις πλημμύρες. Την επόμενη χρονιά το έθαβαν στα χωράφια, για να είναι εύφορα, ή το έβαζαν στο μαντρί των ζώων για να ευλογήσει τη γονιμότητά τους. "Τα ευαγγελισμένα αυγά".  Σε μερικά μέρη έβαζαν σε ένα κουτάκι τόσα αυγά όσα ήταν τα μέλη της οικογένειας και τα πήγαιναν το βράδυ στην εκκλησία, για να διαβαστούν στα 12 Ευαγγέλια.  Τα άφηναν κάτω από την Αγία Τράπεζα ως την Ανάσταση και τότε καθεμιά έπαιρνε τα δικά της. Αυτά τα αυγά ήταν "ευαγγελισμένα" και τα τσόφλια τους τα παράχωναν στους κήπους και τις ρίζες των δέντρων για να καρπίσουν. Παρόμοια τύχη είχαν και τα αυγά που έκαναν οι κότες τη Μεγάλη Πέμπτη. Άμα η κότα ήταν μαύρη, ακόμα καλύτερα. Είχαν θαυμαστές ιδιότητες και μπορούσαν να διώξουν κάθε κακό. Τα αυγά τα Μεγαλοπεφτιάτικα περνούσαν τον πονόλαιμο, φύλαγαν το αμπέλι από το χαλάζι, έδιωχναν μακριά το σκαθάρι.Τα "ξομπλωτά" ή "κεντημένα" αυγά. Οι γυναίκες και τα κορίτσια στόλιζαν τα αυγά, τα "έγραφαν", τα "κεντούσαν".Πάνω στα άσπρα αυγά έγραφαν με λειωμένο κερί ευχές, σχεδίαζαν σκηνές από τη ζωή του Χριστού, πουλιά κ.ά. Έριχναν μετά τα αυγά στην κόκκινη μπογιά και μέχρι να λειώσει το κερί έμεναν τα γράμματα και τα σχέδια άσπρα.Τα "ξομπλωτά" ή "κεντημένα" αυγά, που τα λέγαν στη Μακεδονία και "πέρδικες", μια και συχνά είχαν πάνω τους πουλιά, ή ίσως και γιατί ξεχώριζαν, όπως κι οι πέρδικες, για την ομορφιά τους, θύμιζαν συχνά μικρογραφίες. Το ένα ήταν καλύτερο από το άλλο.Αυτά έστελναν δώρο οι αρραβωνιασμένες στο γαμπρό και οι βαφτισιμιές στους νονούς και τις νονές τους, σε όλα τα αγαπημένα πρόσωπα.Άλλοτε πάλι τα κορίτσια πρόσθεταν στα αυγά φτερά από χρωματιστό χαρτί, ουρά και μύτη από ζυμάρι και τα κρεμούσαν στο ταβάνι, έτοιμα να πετάξουν.  Τα αβγά βάφονται την Μεγάλη Πέμπτη η οποία είναι η ημέρα του Μυστικού Δείπνου, όπου ο Χριστός πρόσφερε άρτο και κρασί ως συμβολισμό για το σώμα Του και το αίμα Του, έτοιμος να θυσιαστεί για να ελευθερώσει τον κόσμο από τα δεσμά της αμαρτίας. Μέρος του εθίμου των πασχαλινών αβγών είναι και το τσούγκρισμα. Πριν την κατανάλωσή τους, ιδιαίτερα στο πασχαλινό τραπέζι, ο καθένας διαλέγει το δικό του αβγό και το τσουγκρίζει με αυτό άλλου. Όποιος έχει το αβγό που δεν έσπασε, το τσουγκρίζει στη συνέχεια με το αβγό τρίτου και ούτω καθεξής μέχρι να αναδειχθεί αυτός που έχει το πιο ισχυρό. Σύμφωνα με την παράδοση το αβγό είναι σύμβολο ζωής και όπως σπάει κατά τη διαδικασία του τσουγκρίσματος, έτσι έσπασε και ο τάφος από τον οποίο βγήκε ο Χριστός. Το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών έχει τις ρίζες του στο Βυζάντιο και συμβολίζει πάλι την Ανάσταση. Όπως το κλωσσόπουλο σπάει το κέλυφος του αυγού και βγαίνει στο φως της ζωής, έτσι -αυτός ήταν ο συμβολισμός- κομματιάζονται του θανάτου τα δεσμά και από του τάφου τα βάθη ξανάρχεται η ζωή. Το έθιμο αυτό καθιερώθηκε για πρώτη φορά στη βυζαντινή αυλή από το Μεγάλο Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Αγία Ελένη, με επίσημη τελετή που γινόταν το πρωί της Κυριακής του Πάσχα. Οι καλεσμένοι τσούγκριζαν με τον αυτοκράτορα και τη βασιλομήτορα τα αυγά και στη συνέχεια ακολουθούσε γεύμα στο πασχαλινό τραπέζι. Τα χρώματα για τα αυγά τα έφτιαχναν από διάφορα φυτά.Από φλούδες κρεμμυδιών γινόταν το μελί, από άχυρο ή από φύλλα αμυγδαλιάς το κίτρινο, το ανοικτό κόκκινο από παπαρούνες, από μαϊντανό πράσινο, από ζαφορά το κίτρινο και από βιολέτες το μοβ.Επίσης για το βάψιμο των αυγών χρησιμοποιούσαν το βάρτζι, ένα είδος κόκκινου ξύλου.Το κόκκινο όμως χρώμα ήταν και είναι πάντα το πιο αγαπημένο χρώμα για τα Πασχαλινά αυγά. αυγά.    Φυσικές χαλκομανίες. Τα παλιότερα χρόνια διάλεγαν φύλλα από φυτά και λουλούδια και έβαζαν από ένα πάνω σε κάθε αυγό. Στη συνέχεια, τύλιγαν τριγύρω μια παλιά κάλτσα, την οποία στερέωναν με μια κλωστή και έβαφαν τα Πασχαλινά αυγά.

Πηγή; www.paidika.gr



Κυριακή 5 Απριλίου 2015

"Έθιμα της Κυριακής των Βαΐων σε τόπους της Ελλάδας"

Αποτέλεσμα εικόνας για κυριακη των βαιων

Από την Κυριακή των Βαΐων αρχίζει ουσιαστικά η Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών.  Κατά την σημερινή ημέρα εορτάζεται η ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα όπου, κατά τους Άγιους Ευαγγελιστές, οι Ιουδαίοι τον υποδέχθηκαν κρατώντας Βάια ή βάγια (κλάδους φοινίκων) και απλώνοντας στο έδαφος τα φορέματά τους ζητωκραύγαζαν «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». 
Ήθη και Έθιμα

Σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι Ναοί στολίζονται με κλαδιά από βάγια, από φοίνικες δηλαδή, ή από άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά. Μετά τη Λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς.
Η Εκκλησία μας καθιέρωσε ήδη από τον 9ο αιώνα το έθιμο αυτό μια και όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «όχλος πολύς…έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ».Στις πρώτες Εκκλησίες εορτάζονταν η μνήμη αυτή με αναπαράσταση του γεγονότος. Συγκεκριμένα στους Αγίους Τόπους κατά τον 4ο αιώνα ο Επίσκοπος ξεκινώντας με πομπή από το Όρος των Ελαιών εισέρχονταν στα Ιεροσόλυμα επί «πώλου όνου» περιστοιχιζόμενος από τον κλήρο ενώ οι πιστοί προπορεύονταν κρατώντας κλάδους φοινίκων.

Στους βυζαντινούς χρόνους τελούνταν ο λεγόμενος «περίπατος του Αυτοκράτορα» όπου η πομπή ξεκινούσε από τα ανάκτορα στην οποία συμμετείχε ο αυτοκράτορας κρατώντας την Εικόνα του Χριστού πλαισιωμένος από το ιερατείο όπου και κατέληγε στην Αγιά Σοφιά. Της αυτοκρατορικής αυτής πομπής προηγούνταν ο λαμπαδάριος ο οποίος έψελνε «Εξέλθατε έθνη και θεώσασθε σήμερον τον βασιλέα των ουρανών…».
Στην Θράκη, την Κυριακή των Βαΐων συνηθίζονται τα «βαγιοχτυπήματα». Οι γυναίκες χτυπούν με βάγια τις έγκυες, ώστε να είναι ανώδυνος για αυτές ο τοκετός. Σε πολλά χωριά επίσης, τα κορίτσια έκαναν στεφάνια από τα βάγια που τους έδινε ο παππάς στην εκκλησία και τα έριχναν στο ρέμα. Η κάτοχος του στεφανιού που θα έφτανε πρώτο στη ρεματιά, φιλοξενούσε τις υπόλοιπες στο σπίτι της, όπου διασκέδαζαν χορεύοντας και τραγουδώντας.
Στην Μάνη τα κλαδιά δάφνης ή μυρτιάς ή ιτιάς (τα βάγια) τα φέρνουν στην εκκλησία τα ζευγάρια των νεονύμφων της χρονιάς και « όποιος τα φέρει πρώτος θα πρωτογεννήσει αγόρι». Στην Ήπειρο οι νύφες στολίζονται με πράσινο φουστάνι(στο χρώμα των αειθαλών κλάδων) και δέχονται τα βαγιοχτυπήματα για να γεννήσουν παιδιά γερά , χωρίς πόνους και ταλαιπωρία. Στις Αμυγδαλιές Γρεβενών η Κυριακή των Βαΐων ήταν μεγάλη γιορτή για το χωριό. Όλοι πήγαιναν στην εκκλησία. Στο τέλος της λειτουργίας ο παπάς μοίραζε τα βάγια. Επίσης την Κυριακή των Βαΐων τέλειωναν και οι γυναίκες τις «περδίκες», (σ’ άσπρα άβραστα αυγά, με κοντύλι που έσταζε ζεστό κερί, ζωγράφιζαν διάφορες παραστάσεις και κεντίδια. Το κερί με το βράσιμο και το βάψιμο έλειωνε και έμεναν άσπρα τα σχέδια πάνω στο κόκκινο αυγό. Ακόμα και σήμερα σε όλα τα σπίτια του χωριού φτιάχνουν «περδίκες». Στην Τήνο,την Κυριακή των Βαϊων τα παιδιά τριγύριζαν στους δρόμους κρατώντας μαζί με το στεφάνι τους την«αργινάρα», μια ξύλινη ή και σιδερένια ροκάνα που τη στριφογύριζαν με δύναμη. Όταν έφταναν στη θάλασσα πετούσαν στο στεφάνι στο νερό. Στην Λέσβο, την Κυριακή των Βαΐων , τα παιδιά μετά την εκκλησία, στόλιζαν ένα δεμάτι από κλαδιά δάφνης με κόκκινα ή πράσινα κομματάκια από ύφασμα, κρεμούσαν κι ένα κουδούνι και καθώς πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι ψάλλοντας και λέγοντας εξορκισμούς για τους ψύλλους και τα ποντίκια, έδιναν και ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά, η οποία τα κερνούσε κάτι. Δυνάμεις ιαματικές και αποτρεπτικές, μαζί με τις δυνάμεις γονιμότητας, αποδίδονταν στα βάγια και γι αυτό έπρεπε μετά την εκκλησία όλα να τα βατσάσουν για το καλό.Τα δέντρα, τα περβόλια, τα κλήματα, τις στάνες, τα ζώα, τους μύλους, τις βάρκες.Από ένα κλαδάκι κρεμούσαν στα οπωροφόρα, για να καρπίζουν και στα κηπευτικά, για να μην τα πιάνει το σκουλήκι. “Μέσα βάγια και χαρές,  όξω ψύλλοι, κόριζες !”  ΄Ολα εξαφανίζονταν από τα σπίτια μόλις έμπαιναν τα βάγια. Κρατούσαν την πρώτη θέση στο εικονοστάσι και μ’ αυτά “κάπνιζαν” οι γυναίκες τα παιδιά για το “κακό το μάτι”.Στην Κέρκυρα η λιτανεία της Κυριακή των Βαΐων τελείται σε ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από την Πανώλη, (θανατικό) από την οποία κινδύνευσε ο πληθυσμός του νησιού, που η φθοροποιός νόσος καταμάστιζε τα νησιά του Ιονίου και την Ιταλία, από την οποία και μεταδόθηκε ο βάκιλος της Πανώλης τον Οκτώβριο του 1629 μ.Χ. Μετά από πάνδημη δέηση στην έκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος ο λοιμός σταμάτησε όταν φως σαν λυχνάρι ξεπρόβαλε πάνω από το καμπαναριό του Αγ. Σπυρίδωνος.Έτσι, η ημέρα των Βαΐων που έπαυσε ολοσχερώς η νόσος, καθιερώθηκε μετά από αίτηση των συνδίκων (εγχώρια αρχή) και θεσπίσματος του Βενετού Βάϊλου Ιωάννη Πριούλη στις 21 Ιουνίου 1630 μ.Χ. , σαν ημέρα λιτάνευσης του Ιερού λειψάνου.
Πηγές : www.laografika.gr, www.paidika.gr,Έθιμα Πάσχα-Μουσείο Μπενάκη, Εκπαιδευτικά Προγράμματα.