"ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ"

"Μάης, και “η δριμύτης της ανοίξεως είναι φιλί που ‘χω στο στόμα”
(Α. Εμπειρίκος, Ο πλόκαμος της Αλταμίρας)

 “Κλωνάρια λέξεων αδημονούν για Μάιο. Καθώς δραπέτες
φωτοστέφανων του Angelico μια θέση αγίου διεκδικούν μέσα στο ποίημα.”
(Ο. Ελύτης, Εκ του πλησίον)

 “Κι ο Μάης με τον Έρωτα τον ψυχοκυνηγάρη
είναι ηλιογέννητο ζευγάρι…”
(Κ. Παλαμάς, Ασάλευτη ζωή)

“… Κι ο Μάης λάγνος βασιλιάς με το Φεγγάρι πλέκει
παθητικές κι αχόρταγες αγάπες μεθυσμένες
απ’ τ’ ασώπαστα πουλιά κι από τα περιγιάλια
τα θρακικά, τα μουσικά και ακοίμητα, που ο γήλιος
ο ανατολίτικος αδρύς να ζει και να πυρώνει.
Παθητικές κι αχόρταγες αγάπες μεθυσμένες,
απ’ τα παναρμονικά κομμάτια που του παίζουν
του γαυρασμένου βασιλιά του Μάη για ν’ απολάψη
το πάθος του με τ’ όμορφο παιδόπουλο Φεγγάρι,
τα μαστιχόδεντρα, οι μυρτιές, οι κουμαριές, τα βάτα,
και τα πρινάρια κ’ οι αγριλιές και τα κρουστά τα πεύκα,
που χάιδεμα ειν’ η σκέπη τους και μπάλσαμο η πνοή τους
κι ό, τι χλωρό σιγολαλά, φουντώνει, ισκιώνει, σειέται.
Κι ανάμεσα στα πράσινα τα γλυκοφιλημένα
της αύρας που του λιοπυριού μερεύει την αψάδα,
να η Πρώτη! Να ο ξερόβραχος, και σάμπως ποτισμένος
από το αίμα μιας πληγής που που στάει, δεν κλει από χρόνια…”
(Κ. Παλαμάς, Η φλογέρα του βασιλιά Β’)

“… Ήτο ήδη δεκαεπταέτις, κ’ εφαίνετο να είναι είκοσιν ετών, εν υπερακμή ρώμης και καλλονής, ομοία με την Πρωτομαγιάν, το κορύφωμα τούτο της ανοίξεως, την ετοίμην να παραδώση τα σκήπτρα εις το αδυσώπητον και δρεπανοφόρον θέρος-ερος.”
(Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, “Θέρος – ερος”)

Πηγή :www.itzikas.wordpress.com