Ο Μικρός Σαλπιγκτής, Γεώργιος Ιακωβίδης
Η σιωπηλή νυχτιά απόψε ντύθηκε αιωνιότητα.
Της αγάπης, της ελπίδας, της ειρήνης.
Κοιμούνται οι άνθρωποι. Η αυγή αργεί. Στο σκοτεινό ουρανό αχνοφαίνεται ένα άστρο. Kι ευθύς μια άρπα, ένα βιολί σε χέρια αγγελικά.
Και πιο κει ο μικρός σαλπιγκτής ξεπροβάλλει. Βλέπει το αόρατο στο μαγικό καθρέφτη του ορατού. To Tώρα, το Πάντα.
Στην απόλυτη γαλήνη, στην αμόλυντη ανυπόκριτη ψυχή, ουρανοδρομεί η χαρά. Όχι στη φάτνη που στήσαμε, στα τεράστια χριστουγεννιάτικα δέντρα, στα πολύχρωμα φώτα που σε σχήματα εντυπωσιακά αναβοσβήνουν.
Η χαρά ηχεί μέσα μας, το βλέμμα της αγάπης έχει, κι ευωδιάζει σαν τα θαλασσινά κρίνα στην άνυδρη άμμο αυτού του κόσμου. Είναι αγώνας εσωτερικός, είναι η καλωσύνη. Προσφορά ψυχής, μυστική, ταπεινή, προσωπική. Δε βρίσκεται στα εκμαυλιστικά φώτα οποιασδήποτε υποκριτικής φιλανθρωπίας.
Ω,Χαρά σε αντικρύζουν οι άνθρωποι σε μια γέννηση! Στην αναγέννηση του καινούριου, του αληθινού. Σφουγγίζεις τα λυπηρά δάκρυα της πτώσης, της πνευματικής στειρότητας, της ελεεινής πραγματικότητας, της αδιαφορίας που είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας.
Απόψε στο γλυκύτατο κόρφο της Μάνας το Βρέφος ανασαίνει κι η ανάσα του ενώνεται με τις ανάσες όλων των παιδιών της γης. Στα πέρατα του κόσμου ο ύμνος του Ανθρώπου, δοξαστικός, ιλαρός: ''Κι επί γης ειρήνη!''
Η σιωπηλή νυχτιά απόψε ντύθηκε Aγάπη, Χαρά, Ελπίδα.
Γράφει η Αρσινόη Βήτα
Η σιωπηλή νυχτιά απόψε ντύθηκε αιωνιότητα.
Της αγάπης, της ελπίδας, της ειρήνης.
Κοιμούνται οι άνθρωποι. Η αυγή αργεί. Στο σκοτεινό ουρανό αχνοφαίνεται ένα άστρο. Kι ευθύς μια άρπα, ένα βιολί σε χέρια αγγελικά.
Και πιο κει ο μικρός σαλπιγκτής ξεπροβάλλει. Βλέπει το αόρατο στο μαγικό καθρέφτη του ορατού. To Tώρα, το Πάντα.
Στην απόλυτη γαλήνη, στην αμόλυντη ανυπόκριτη ψυχή, ουρανοδρομεί η χαρά. Όχι στη φάτνη που στήσαμε, στα τεράστια χριστουγεννιάτικα δέντρα, στα πολύχρωμα φώτα που σε σχήματα εντυπωσιακά αναβοσβήνουν.
Η χαρά ηχεί μέσα μας, το βλέμμα της αγάπης έχει, κι ευωδιάζει σαν τα θαλασσινά κρίνα στην άνυδρη άμμο αυτού του κόσμου. Είναι αγώνας εσωτερικός, είναι η καλωσύνη. Προσφορά ψυχής, μυστική, ταπεινή, προσωπική. Δε βρίσκεται στα εκμαυλιστικά φώτα οποιασδήποτε υποκριτικής φιλανθρωπίας.
Ω,Χαρά σε αντικρύζουν οι άνθρωποι σε μια γέννηση! Στην αναγέννηση του καινούριου, του αληθινού. Σφουγγίζεις τα λυπηρά δάκρυα της πτώσης, της πνευματικής στειρότητας, της ελεεινής πραγματικότητας, της αδιαφορίας που είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας.
Απόψε στο γλυκύτατο κόρφο της Μάνας το Βρέφος ανασαίνει κι η ανάσα του ενώνεται με τις ανάσες όλων των παιδιών της γης. Στα πέρατα του κόσμου ο ύμνος του Ανθρώπου, δοξαστικός, ιλαρός: ''Κι επί γης ειρήνη!''
Η σιωπηλή νυχτιά απόψε ντύθηκε Aγάπη, Χαρά, Ελπίδα.
Γράφει η Αρσινόη Βήτα
Πηγή: www.thessalonikiartandculture.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου