Ένα μοναχικό δέντρο μεγάλωνε στην ανάμεσα στην καυτή άμμο και την έρημο. Χοντρή άμμος σκέπαζε τον κορμό του. Ο ήλιος το έκαιγε πολύ κάθε μέρα. Αλλά το δέντρο συνέχισε να ζει και να μεγαλώνει.
Κάποτε πέρασε ένα γεράκι πάνω από την έρημο. Είδε το δέντρο και κάθισε επάνω σε ένα από τα κλαδιά του. Κοίταξε τριγύρω την έρημο και είπε :...
- Είσαι ένα πολύ περίεργο δέντρο, γιατί συνεχίζεις να ζεις μέσα σ’αυτή την καυτή έρημο; Ποιος σε χρειάζεται;
- Εσύ, απάντησε το δέντρο.
- Εγώ; Είπε με έκπληξη το γεράκι. Δεν σε χρειάζομαι.
- Αν δεν ήμουν εγώ, τώρα θα καθόσουν επάνω στην καυτή άμμο αντί επάνω στα κλαδιά μου. Αν δεν ήμουν εγώ, κάποιος που θα σε έβλεπε να κάθεσαι μόνο επάνω σε ένα δέντρο θα σου έλεγε ότι κανείς δεν σε χρειάζεται, είπε το δέντρο. Θα σε ρωτούσε γιατί ζεις. Επειδή κάθεσαι εσύ γεράκι επάνω στα κλαδιά μου, σκέψου ότι σε χρειάζομαι.
Το γεράκι το σκέφτηκε και έπρεπε να συμφωνήσει με το δέντρο. Αν δεν υπήρχε δέντρο, το γεράκι θα αισθανόταν μόνο και άχρηστο στην αχανή έρημο.
Πηγή:paramithiamenoima
Το διάβασα στο www.hamomilaki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου