Μια φορά κι έναν καιρό, ας πούμε χθες το απόγευμα, ένα πουλάκι πέταξε ως την παραλία και λίγο πιο εκεί…
- «Αχ, κοίτα πώς φαίνεται η καρδιά μου», είπε κοιτάζοντας στη θάλασσα…
Τότε όμως ένα ψαράκι του την έκλεψε!
Έτσι αγαπήθηκαν και γέμισε ο ουρανός κι η θάλασσα καρδούλες…
Γέμισαν καρδούλες όλα τα φύλλα των δέντρων και όλα τα καράβια.
Το πουλάκι του τραγουδούσε…
Του έφερνε να δει τι ωραίες που είναι οι πεταλούδες,
του έλεγε για τ΄αστέρια
και κείνο του χάριζε αστεράκια της θάλασσας να στολίσει τη φωλιά του…
- «Να δεις τι ωραία είναι και τα λουλούδια», του ΄λεγε..
- «Πάρε με μαζί σου», του είπε…
Και το πουλί πήρε το ψαράκι μαζί του στο σπιτάκι του…
Όμως από το παράθυρο έβλεπε τη θάλασσα κι έκλαιγε…
Τότε ήρθε ένα σύννεφο και έγινε βροχή μέχρι τη θάλασσα…
και το ψαράκι γύρισε πίσω, εκεί που ανήκε..
- Γιατί έφυγες αφού σ΄ αγαπούσα;
- Κι εγώ σ΄ αγαπώ, του είπε…
Και του χάρισε ένα κοχύλι ν΄ ακούει τη θάλασσα και τα τικ τακ της καρδιάς του…
Κι ήρθε ο χειμώνας κι ήρθε η άνοιξη…
- Σ΄ επιθύμησα, του είπε…
Κι έγινε η θάλασσα σαν περιβόλι
Και το βράδυ ο ουρανός σαν τη θάλασσα…
Έτσι δεν ήταν καθόλου στενοχωρημένοι.
Γιατί δεν τους χώριζε πια τίποτα!
Αλέξης Κυριτσόπουλος
Πηγή: ithaque.gr
Tο διάβασα στο http://www.thessalonikiartsandculture.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου