"ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ, ΝΑ ΣΕ ΕΚΤΙΜΑΣ ..."

Δεν τον πίστεψες όταν σου είπε «άφησε με». Τον κράτησες, τον έδεσες από πάνω σου σφιχτά

Δεν τον πίστεψες όταν σου είπε «δε σε αγαπώ». Τον αγάπησες εσύ και για τους δυο σας, ακόμη πιο δυνατά.

Δεν τον πίστεψες όταν σου είπε «δεν έχω να σου δώσω κάτι άλλο». Δημιούργησες από το τίποτα του ολόκληρο κόσμο, για σένα μονάχα.

Δεν τον πίστεψες όταν σου είπε «προχώρα, κάνε τη ζωή σου, αξίζεις πιο πολλά». Έκανες βήματα πιο πίσω, έπεσες από το βάθρο σου πιο χαμηλά.

Δεν τον πίστεψες όταν σου είπε «αντίο, να προσέχεις, γεια χαρά». Του φώναξες, τον πρόσταξες, απαίτησες από εκείνον να κάνει αυτή τη δουλειά

Δεν τον πίστεψες όταν σου είπε «έδωσα πλέον την καρδιά μου σε άλλη αγκαλιά». Του θύμωσες, τον κυνήγησες, ούρλιαξες πως είναι λάθος γιατί εσένα πρέπει να αγαπά

Δεν τον πίστεψες όταν σου είπε «δε σε αναγνωρίζω, σε θυμάμαι σα μια ανάμνηση παλιά». Του θύμησες ευθύς ποια ήσουνα, τις νύχτες που χανόσασταν οι δυο σας μακριά.

Σε κοίταξε παράξενα, βλέμμα άδειο, μάτια κενά. Κορδώθηκες και χαμογέλασες. «Δεν πειράζει» ψιθύρισες, «εύχομαι να είσαι καλά. Να σε προσέχεις γιατί δε θα το κάνει κανένας άλλος και αν το κάνει θα είναι προσωρινά».

Δε σε πίστεψε, απόρησε, έγνεψε αδιάφορα καταφατικά.

Μα πίστεψε με είναι μονάχα για το τώρα, όχι για το μετά. Στο είχαν πει και εσένα κάποτε, μα ήταν λέξεις ξένες στα αυτιά. Για δες όμως που πλέον πείσθηκες ολόκληρη πως είσαι εσύ και ο εαυτός σου, κανένας άλλος, κανένας από σένα πιο ψηλά. Να σε προσέχεις, να σε εκτιμάς...

Γράφει η Τάμι Γκεκτσιάν
Tο διάβασα στο http://www.thessalonikiartsandculture.gr