"ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ"

Να χάνεσαι στο ατελείωτο… στον ορίζοντα, εκεί που κοιτάς και νιώθεις ότι η θάλασσα απειρίζεται

Να χάνεσαι στις σκέψεις σου, οι οποίες δεν έχουν τέλος και όσο άπιαστες και αν φαίνονται σε κάποιους, μέσα στο άπειρο να φαντάζουν ξαφνικά ρεαλιστικές στα δικά σου μάτια.

Να χάνεσαι στον ήχο των κυμάτων… Να ταξιδεύεις μαζί τους, να αφήνεσαι μέσα τους, καθώς τυλίγουν το κορμί σου. Κι εκεί που νιώθεις περικυκλωμένος, να νιώθεις ταυτόχρονα πιο ελεύθερος από ποτέ.

Να νιώθεις τη θάλασσα να σε ρουφάει κι αυτό αντί να σε τρομάζει, να σε προκαλεί να αφεθείς όλο και πιο πολύ. Η μυρωδιά της, η αίσθησή της είναι αδύνατο να περιγραφούν με λέξεις! Και τότε καταλαβαίνεις ότι μερικές φορές οι λέξεις, παρόλο που υπάρχουν, δεν αρκούν!

Και είναι αυτό που ζητάς από κάποιους ανθρώπους… να σε καταλαβαίνουν χωρίς να χρειάζεται να πεις πολλά ή να εξηγήσεις τα πάντα, γιατί τότε χάνεται αυτή η μαγεία. Η μαγεία του απερίγραπτου εκμηδενίζεται μέσα σε χιλιάδες λέξεις… και που ίσως να μην καταφέρουν να περιγράψουν και ποτέ με ακρίβεια αυτό που νιώθεις.

Γι’αυτό όταν βρίσκεις τέτοιους ανθρώπους, ικανούς να σε αντιληφθούν χωρίς να λες κάτι, μην τους αφήνεις να φεύγουν, να χάνονται… Θα έρθει η στιγμή που θα σου λείψουν… Κοιτάζοντας το απέραντο θα σκέφτεσαι αυτούς… που χανόσουν μέσα τους, που μπορούσαν να σε νιώσουν όπως η θάλασσα, που σε έπαιρναν και σε ταξίδευαν όλο και πιο βαθειά.

Γιατί αυτή τη μαγεία θα στην προσφέρουν λίγοι… δεν θα τη βρεις στους πολλούς!

Κι αυτή η μαγεία θα σε κάνει να νιώθεις ελεύθερος.

Είναι ελευθερία να βρίσκεσαι δίπλα σε ανθρώπους που σε διαβάζουν με κλειστά μάτια… και είναι ελευθερία γιατί δίπλα σε αυτούς είσαι πολύ απλά ο εαυτός σου!

Γράφει η Eleni Alexandropoulou

Το διάβασα στο http://www.thessalonikiartsandculture.gr