"ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΥΚΛΑ"

Γράφει ο Δρ. Πολύβιος Πρόδρομος, φιλόλογος

Πάμε σου λέω θ’ αργήσουμε…
Θέλω να δω τα πυροτεχνήματα, να δω τα χρώματα να αγγίζουν τον ουρανό! Θα πάρω και την κούκλα μου μαζί να τα δει κι αυτή. Στο σχολείο, μας είπαν πως σήμερα γιορτάζουμε την ελευθερία, την αδελφοσύνη και την ισότητα.Δεν καταλαβαίνω και πολλά, αλλά φαντάζομαι πως αυτό θα σημαίνει ο ένας άνθρωπος να αγαπάει τον άλλον τόσο πολύ όσο κι εγώ τη κούκλα μου και τη φίλη μου την Amala.

Όταν θα μεγαλώσουμε, έχουμε πει με την Amala πως θα κάνουμε τον κόσμο χαρούμενο, γεμάτο φως και χρώματα. Δεν ξέρουμε ακόμα πώς, αλλά κάτι σκεφτόμαστε…

Στην αρχή ο κρότος των πυροτεχνημάτων με φοβίζει λίγο. λίγο όμως, τόσο δα… Θα σε κρατάω όμως με το ένα μου χέρι σφιχτά και με το άλλο σφιχτά θα αγκαλιάζω την κούκλα μου. Πόσο μ’ αρέσουν τα πυροτεχνήματα! Γελάω και φωνάζω από χαρά κάθε φορά που το ένα πάει πιο ψηλά από το άλλο, κι ύστερα απλώνονται στον ουρανό σαν να θέλουν να ξεγλιστρήσουν από δύο αόρατα χέρια που προσπαθούν να τα πιάσουν. Παίζουν με τον ουρανό.

Πόσο μ’ αρέσουν τα χρώματα! Θα ήθελα να ήμουν στον ουρανό και να παίζω με τα πυροτεχνήματα. Να προσπαθώ να τα πιάσω και κάθε φορά που θα τα έπιανα, να τα άφηνα να μου φύγουν, δήθεν πως μου ξέφυγαν… Έτσι θα γέμιζε ο κόσμος χρώματα και φως. Σου το είπα το μυστικό μας.Το βράδυ θα πάρουμε την Amala να κοιμηθεί στο σπίτι μας. Είμαστε φίλες. Δεν της μιλάνε όλα τα παιδιά στο σχολείο, επειδή είναι ξένη. Εμένα όμως είναι η καλύτερή μου φίλη. Τι θα πει «ξένος»; Όλοι άνθρωποι είμαστε. Όλοι οι άνθρωποι με την καρδιά δεν αγαπάνε; Ίδια δάκρυα δεν κάνουν; Το ίδιο δεν χαίρονται;

Νιώθω κάτι περίεργο μέσα μου τώρα. Δεν είναι ο κρότος των πυροτεχνημάτων αυτός. Είναι άλλος θόρυβος, φοβιστικός. Σαν αυτόν που κάνουν τα τέρατα.Αρχίζω να φοβάμαι… Πονάω… Τα πυροτεχνήματα δεν πονάνε.
Σας βλέπω όλους από ψηλά.
Μαμά, μπαμπά… γιατί κλαίτε; γιατί έχετε αίματα; Τα πυροτεχνήματα δεν πληγώνουν. Η Amala γιατί κοιμάται μόνη της στο δρόμο; Δεν θα την πάρουμε στο σπίτι μας απόψε; Να και η κούκλα μου!

Κράτα μου το χέρι… μη μ’ αφήνεις να φύγω… φοβάμαι… Τα πυροτεχνήματα έσβησαν. Βλέπω κι άλλα παιδιά, να και η Amala! Ποιος μας έφερε εδώ; Γιατί μας έφερε εδώ; Θέλω την κούκλα μου...

latistor

Το διάβασα στο www.hamomilaki.gr