Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ζήσει όλη τους την ζωή και έχουν συναισθανθεί ολοκληρωτικά την ύπαρξη τους, πίσω από μια ή πολλές ταμπέλες...
Ταμπέλες που πνίγουν τα όμορφα ιδιοσυγκρασιακά στοιχεία ενός ανθρώπου που προσπαθεί να εξελιχθεί και να βρει την πραγματική του ταυτότητα.
Ταμπέλες όπως «νευρικό», «αντιδραστικό», «ευαίσθητο», «υπερκινητικό» που μας ακολουθούν στην ζωή μας και δεν μας αφήνουν απλά να Υπάρχουμε.
Το νευρικό- υπερκινητικό παιδί ,είναι το παιδί που αντιλαμβάνεται και εσωτερικεύει γρήγορα τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος του με αποτέλεσμα να αγχώνεται από αυτά γιατί δεν μπορεί να τα Διαχειριστεί τόσο γρήγορα όσο τα αντιλαμβάνεται.
Το αντιδραστικό παιδί, είναι το παιδί που είναι σε επαφή με τα συναισθήματα του και η οξυδέρκεια του το οδηγεί σε πρόωρες γνωστικές συνειδητοποιήσεις.
Το ευαίσθητο παιδί , είναι το εν συναισθητικό παιδί, το παιδί που συναισθάνεται τον άλλο άνθρωπο.
Υπέροχα ιδιοσυγκρασιακά στοιχεία, ένα ύμνος στην παιδική ψυχοσύνθεση, στην εξελικτική πορεία της ύπαρξη του μικρού ανθρώπου με εμάς τους ενήλικες να τα Μεταμορφώνουμε σε στερεοτυπικές ταμπέλες.
Είναι καταστροφικές οι ταμπέλες γιατί μπουκώνουν την Συναισθηματική Συνέχεια και Εξέλιξη του μικρού ανθρώπου και ταράζουν την εμπιστοσύνη σε Αυτό που Απλά γίνεται και βιώνει ότι Είναι.
Ο άνθρωπος χρειάζεται να μπορεί να αποδέχεται και να αγαπάει τον εαυτό του, να συνυπάρχει και να συμπορεύεται με την ύπαρξη του και όλο αυτό χτίζεται στην παιδική ηλικία, με τους γονείς να βάζουν τα θεμέλια. Κάθε βήμα που κάνουμε στην ζωή μας οδηγεί στην επίγνωση και δημιουργεί συνειδητοποιήσεις.
Οι ταμπέλες στην παιδική ηλικία, εμποδίζουν το παιδί να έρθει σε επαφή με την Πραγματική Εξέλιξη της ιδιοσυγκρασίας του. Η ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου είναι ένα πάντρεμα ανάμεσα στο ψυχικό του DNA και στον τρόπο που μεγαλώνει. Με την σειρά του ο τρόπος που μεγαλώνει, ορίζεται από την πιο βασική σχέση της ζωής τους, την σχέση με τους Γονείς του.
Το παιδί χρειάζεται πλήρη αποδοχή από τους βασικούς ανθρώπους του περιβάλλοντος του για να χρωματίσει την σχέση του με αυτούς , με εσωτερική ελευθερία που θα το οδηγήσει στην πορεία στην αποδοχή και αγάπη προς την ύπαρξη του.
Η αποδοχή από τους γονείς του θα του εκπληρώσει όλες τις ψυχό συναισθηματικές του ανάγκες και η εκπλήρωση φέρνει την πολυπόθητη Εμπιστοσύνη στον Εαυτό του. Aλλιώς πληγώνεται, θυμώνει και δεν μπορεί να καταλάβει γιατί απορρίπτεται για αυτό που Είναι με αποτέλεσμα να νιώθει ότι ματαιώνεται.
Είναι πολύ δύσκολο να αφεθεί στα συναισθήματα που δημιουργούνται μέσα του, όταν νιώθει ότι οι ίδιοι του οι γονείς το Πληγώνουν, του δημιουργούν ένα αγκάθι στην ψυχή του, μια ψυχό συναισθηματική συνθήκη που του κόβει κάθε μορφή επικοινωνίας και ορίζεται από μια ανάγκη να αγαπιέται από αυτούς.
Και στην ενήλικη ζωή του, αντί να μεταμορφωθεί σε Δημιουργικό Απελευθερωμένο Ενήλικα, μεταμορφώνεται σε έναν άνθρωπο που πενθεί το μικρό παιδί μέσα του και παλεύει ακόμα με εσωτερικές συγκρούσεις, καταπιεσμένα συναισθήματα και τον φόβο που ορίζει την ύπαρξη του, την ανάγκη του για αλλαγή αλλά και τον φόβο της αλλαγής.
Είναι δύσκολη η εσωτερική αλλαγή γιατί περιέχει μέσα της και μια μορφή απώλειας, μια ανάδυση συναισθημάτων που νιώθουμε ότι δεν θα μπορούμε να τα διαχειριστούμε. Αλλά πάντα μέσα μας κυριαρχεί η ανάγκη να εξελιχτούμε, να βγούμε από εσωτερικά ψυχικά τέλματα και να επαναπροσδιορίσουμε την ύπαρξη μας. Να αφεθούμε σε μια αρχή που μας εγκαθιδρύει την ανάγκη να είμαστε ελεύθεροι.
Κάθε αλλαγή είναι ένα τέλος και κάθε τέλος μια αρχή, μια Αρχή που που γεννιέται από απελευθέρωση και μια απελευθέρωση που δημιουργεί μια καινούργια αίσθηση του Εαυτού.
Αντιγόνη Συμεωνίδου
Ψυχολόγος - Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεύτρια
antigonisimeonidou.wordpress.com
Το διάβασα στο www.tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου