"ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΕΣ"

Ακολουθεί εργασία μαθητών  με θέμα:"Ευρωπαίοι Εξερευνητές" στα πλαίσια του μαθήματος "Γεωλογία-Γεωγραφία"Β΄Γυμνασίου σχολικού έτους:2016-2017.

ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΕΣ from xrysa123

"ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Μ.ΑΣΙΑΣ"

Ακολουθεί εργασία μαθήτριας με θέμα:"Πολιτισμός Μ. Ασίας" στα πλαίσια της ενότητας:"Κοινωνία και Πολιτισμός" του μαθήματος της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής της Γ΄Γυμνασίου σχολικού έτους: 2016-2017.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Μ.ΑΣΙΑΣ from xrysa123

"ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑ-ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ

Ακολουθεί εργασία μαθήτριας με θέμα:"Γυναικείο Κίνημα-Φεμινισμός" στα πλαίσια της ενότητας "Κοινωνικές Μεταβολές" του μαθήματος της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής Γ΄Γυμνασίου σχολικού έτους:2016-2017.

ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑ-ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ from xrysa123

"ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ"

Ακολουθεί εργασία μαθήτριας με θέμα:"Ιστορική αναδρομή του θεσμού της Οικογένειας"στα πλαίσια της ενότητας:"Κοινωνικοί θεσμοί" του μαθήματος της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής Γ΄Γυμνασίου για το σχολικό έτος :2016-2017.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ from xrysa123

"ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ"

Compasito, Μικρή Πυξίδα, Εγχειρίδιο Εκπαίδευσης στα Ανθρώπινα Δικαιώματα για Παιδιά




Το εγχειρίδιο “Compasito”, Μικρή Πυξίδα χρησιμοποιεί ως εργαλείο του τη βιωματική άσκηση για να μεταφέρει την απαραίτητη κουλτούρα και τις γνώσεις στους μαθητές των δημοτικών σχολείων σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως την αποδοχή της διαφορετικότητας και την κοινωνική ενσωμάτωση των ατόμων από μειονεκτούντες ομάδες του πληθυσμού και τα βοηθάει να αναπτύξουν κριτική σκέψη, υπευθυνότητα και την αίσθηση της δικαιοσύνης.

Το εγχειρίδιο περιλαμβάνει επίσης ασκήσεις για την αντιμετώπιση διάφορων θεμάτων, όπως η ιθαγένεια/ υπηκοότητα, το περιβάλλον, την ισότητα των φύλων κτλ. και είναι διαθέσιμο εδώ.

από syneducation

Πηγή:fresh-education.blogspot.gr

"ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1940-1944 ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ 12 ΛΕΠΤΩΝ"

Ένα ντοκιμαντέρ 12 λεπτών το οποίο περιλαμβάνει στιγμιότυπα από τον πόλεμο, την Κατοχή, την Αντίσταση και το αντάρτικο, μέχρι την Απελευθέρωση το 1944, παρουσίασε η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας.

Στο εν λόγω βίντεο περιλαμβάνονται φωτογραφίες τις οποίες συνέλεξε η τότε «Ελληνική Υπηρεσία Ενημέρωσης», πολλές εκ των οποίων είναι πρωτότυπες και ανέκδοτες.



Το διάβασα στο www.tvxs.gr

MOBY -ΑΛΗΘΕΙΑ,ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ;-

Σε ένα ασπρόμαυρο φόντο κι ενώ ακούγεται το νέο τραγούδι του Moby, “Are You Lost In The World Like Me?” (Είσαι χαμένος στον κόσμο όπως εγώ;), παρελαύνουν μπροστά μας σε θλιβερές εικόνες οι σύγχρονες συνήθειες των ανθρώπων και μας αναγκάζουν να αναρωτηθούμε άλλη μία φορά, αν αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο θέλουμε να ζούμε.

Το animation αποτελεί δημιουργία του Steve Cutts, ο οποίος αποδίδει με ζοφερότητα την εξάρτηση των ανθρώπων από τις έξυπνες συσκευές και την άρνησή τους να αλληλεπιδράσουν με άλλους ανθρώπους, επικεντρωμένοι στις οθόνες τους και τα κάθε λογής τεχνολογικά gadgets.




Ο Cutts, γνωστός στους περισσότερους ως ο δημιουργός του animation “MAN“, το οποίο έγινε viral αναγκάζοντάς μας να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να αντιληφθούμε πόση ζημιά κάνουμε στον πλανήτη, δεν διστάζει να φτάσει την κριτική του στα άκρα.

Ο γνωστός illustrator ντύνει το νέο τραγούδι από το πρότζεκτ The Void Pacific Choir του Moby,“Are You Lost In The World Like Me?”, με εικόνες οι οποίες υπογραμμίζουν “πόσο αναίσθητοι έχουμε γίνει”, όπως ο ίδιος δηλώνει, απεικονίζοντας ρομποτικές αντιδράσεις σε σκηνές από περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης έως αυτοκτονίες.

Στη μέση, ένας χαρακτήρας, σχεδιασμένος σε μικρότερη κλίμακα από τους άλλους, ο οποίος εκτός από το να θυμίζει τον Moby, λειτουργεί ως η προσωποποίηση όσων νιώθουν χαμένοι, παγιδευμένοι σε αυτόν τον κόσμο που μοιάζει να ασχολείται μόνο με την εικόνα -τη δική του και των άλλων- και ειδικά, πώς αυτή προβάλλεται στην ψηφιακή, παράλληλη πραγματικότητα που έχουμε φτιάξει.


“Πριν από μερικά χρόνια είδα το βίντεο ‘Man’ του Steve Cutts και ήταν εκπληκτικό, με συνεπήρε. Έκανα μια έρευνα στο διαδίκτυο, βρήκα το email του και ταπεινά του ζήτησα να κάνει ένα βίντεο για εμένα”, είπε ο Moby. “Είμαι τυχερός που συμφώνησε. Το βίντεο που έφτιαξε είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα καλύτερα βίντεο που έχουν γίνει ποτέ για τα τραγούδια μου”.

Ο Cutts πρόσθεσε:

“Για μένα το video αφορά την αύξηση της εξάρτησής μας από την τεχνολογία και την ανθρώπινη αλληλεπίδραση σήμερα ή μάλλον, την έλλειψη αυτής. Εστιάζει στον τρόπο που η τεχνολογία μάς αλλάζει, στον τρόπο που έχουμε γίνει αναίσθητοι”.

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι απόψεις για την τεχνολογία και την επίδρασή της στις ανθρώπινες κοινωνίες, διίστανται. Ορισμένοι θεωρούν τις αντιδράσεις υπερβολικές, σημειώνοντας ότι καθετί νέο αντιμετωπίζεται καχύποπτα. Άλλοι πιστεύουν ότι πράγματι, η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας αλλάζει την ανθρώπινη φύση.

Το animation μάλλον κινείται στο μέσο αυτών των άκρων, θέτοντας τα σωστά ερωτήματα. Μας αναγκάζει να αναρωτηθούμε ποιες είναι οι πραγματικές συνήθειες μας, χωρίς να καταδικάζει αυτήν καθ’ αυτήν την τεχνολογία, αλλά τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε να τη χρησιμοποιούμε -περισσότερο ως φυλακή και μέσο αποξένωσης, παρά ως απελευθερωτή και μέσο εξανθρωπισμού.

Ο Moby και ο Cutts μας ρωτάνε ευθέως: “Αλήθεια, σε αυτόν τον κόσμο θέλεις να ζεις;”.
Πηγή: pathfinder

Το διάβασα στο Αντικλείδι , http://antikleidi.com

"ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΑΓΟΣ ΧΟΡΤΙΑΤΗ, ΠΑΓΟΚΟΛΟΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΓΩΝΙΕΡΕΣ"

Πώς δροσίζονταν και πώς διατηρούσαν τα τρόφιμά τους τις καλοκαιρινές μέρες με υψηλές θερμοκρασίες οι Θεσσαλονικείς;

Για δεκαετίες πριν την εμφάνιση των ηλεκτρικών ψυγείων, και την επικράτησή τους στη δεκαετία του 1960, δροσίζονταν με παγοκολόνες που τοποθετούσαν σε ειδικά ξύλινα ψυγεία, τις παγωνιέρες.

Ο πολύς κόσμος αρκούνταν σε ένα ποτήρι δροσερό νερό από το πηγάδι της αυλής ή από την πήλινη στάμνα που βρίσκονταν σε όλα τα σπίτια. Όσο για τα τρόφιμα, στα φτωχικά σπίτια τα διατηρούσαν στα «φανάρια», τα μεταλλικά δοχεία με σίτα που κρεμούσαν στο ταβάνι του σπιτιού, για το φόβο των ποντικών και της γάτας.

Πολλά αστικά σπίτια χρησιμοποιούσαν φυσικό πάγο για να κρυώσουν το νερό, να πιουν κρύα μπίρα και να διατηρήσουν τα τρόφιμα, μια συνήθεια που στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα θεωρούνταν είδος πολυτελείας. Δεν υπήρχαν ακόμη εργοστάσια παρασκευής πάγου στη Θεσσαλονίκη και η πόλη κάλυπτε τις ανάγκες της με φυσικό πάγο που μετέφεραν και πωλούσαν «παγοποιοί» από το βουνό Χορτιάτη!

Η παρασκευή και η διακίνηση ήταν παραδοσιακή ασχολία των κατοίκων του χωριού Χορτιάτη που κράτησε σε όλη την περίοδο της τουρκοκρατίας ως τα μέσα του εικοστού αιώνα… Αξίζει να πούμε με λίγα λόγια πώς παρασκευαζόταν, πού φυλασσόταν και πώς γινόταν η διακίνηση του φυσικού πάγου από το Χορτιάτη στη Θεσσαλονίκη.

Τα φυσικά παγοποιεία του Χορτιάτη

Σε πολλές σκιερές περιοχές του Χορτιάτη δημιουργούσαν πρόχειρες δεξαμενές στο χώμα, τις μπάρες, που τις γέμιζαν με καθαρό νερό. Το χειμώνα με τις παγωνιές όταν πάγωνε η επιφάνεια της μπάρας, οι παγοποιοί έκανες τρύπες στον πάγο. Το νερό που έβγαινε στην επιφάνεια ξαναπάγωνε και η ίδια διαδικασία συνεχιζόταν ώσπου να γίνει πάγος όλη η μπάρα. Τον πάγο τον τεμάχιζαν με σιδερένια πελέκια και τον αποθήκευαν σε μεγάλες τρύπες, τα «μαγαζιά», που άνοιγαν σε βράχους. Ανάμεσα στα παγοτεμάχια, για να μην κολλούν και να μη λιώνουν εύκολα, τοποθετούσαν φτέρες, φύλλα οξιάς και καρυδιάς και άλλα υλικά ως μονωτικό.

Παγοπώλης (φώτο από τον δικτυακό τόπο krasodad.blogspot.gr)

Το Ιούνιο που έπιαναν οι ζέστες κατέβαζαν φορτία πάγου με κάρα και άλογα, που τα πουλούσαν σε σπίτια πλουσίων και σε καταστήματα, ακόμη και σε νοσοκομεία. Τα κέρδη των παγοποιών του Χορτιάτη και των μεταπρατών ήταν ικανοποιητικά, γι’ αυτό και απασχολούνταν με το επάγγελμα αυτό πολλές οικογένειες στο ορεινό χωριό. Ο τελευταίος παγοποιός του Χορτιάτη αποσύρθηκε από το παραδοσιακό αυτό επάγγελμα το 1956.

Τα βιομηχανικά παγοποιεία

Εργαζόμενοι στο παγοποιείο του Μάνου στη Θεσσαλονίκη με τις παγοκολόνες που παρήγαγαν (φώτο από το περιοδικό «Τάμαριξ»)

Τη μεγάλη ζήτηση για πάγο κάλυψαν τα παγοποιεία, οι βιομηχανίες που άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους από το 1892 όταν δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη το πρώτο παγοποιείο από τους Αλλατίνι, Φερνάντες και Μισραχή.

Από τότε ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δημιουργήθηκαν αρκετά παγοποιεία στην πόλη. Η ανάπτυξή τους οφείλεται, πέρα από την οικιακή και βιομηχανική χρήση, και στην μεγάλη κατανάλωση μπίρας που σερβίρονταν παγωμένη. Περίφημα ήταν τα ενωμένα ζυθοποιεία «Όλυμπος-Νάουσα», που το 1925 παρήγαγαν 350.000 παγοκολόνες και 6.000 τόνους μπίρα.

Μετεξέλιξη της παραπάνω εταιρίας ήταν από το 1926 η «Κάρολος Φιξ Α.Ε.» που είχε δυνατότητες παραγωγής μέχρι 100 τόνους την ημέρα. Λειτουργούσαν επίσης το παγοποιείο του Επαμεινώνδα Χαρίλαου που το αγόρασε από το γαλλικό στρατό και είχε κατασκευαστεί το 1917 για τις ανάγκες του Μακεδονικού Μετώπου, του Μπαλτά από το 1923 κα. 

 


Το ψυγείο των Γάλλων για τις ανάγκες του Μακεδονικού Μετώπου στο Μπέχτσιναρ, που αγόρασε και συνέχισε τη λειτουργία του ο βιομήχανος Επαμεινώνδας Χαρίλαος (από αυτόν πήρε το όνομα και ο συνοικισμός Χαριλάου).

Οι παγοπώλες και οι παγωνιέρες

Από τη δεκαετία του 1920 οι παγωνιέρες, τα ψυγεία με πάγο, μπαίνουν μαζικά στα σπίτια και η ζήτηση πάγου δημιουργεί ένα εκτεταμένο δίκτυο διανομής στην πόλη.

Σε κάθε γειτονιά δημιουργήθηκαν πρατήρια πάγου, ενώ δεκάδες νεαροί υπάλληλοι μοίραζαν κάθε πρωί τις παγοκολόνες, καθώς το κομμάτι πάγου που έμπαινε στην παγωνιέρα κρατούσε μια μέρα περίπου. Ο πάγος έμπαινε σε ειδική μεταλλική θήκη που είχε απορροή για τη συλλογή του νερού από το λιώσιμο του πάγου.



Αριστερά επαγγελματικό ξύλινο ψυγείο πάγου και δεξιά σπιτικό. Ο πάγος έμπαινε στο πάνω μέρος μέσα σε μεταλλικό δοχείο και το νερό με το λιώσιμο του πάγου κατέβαινε στο βρυσάκι και συλλέγονταν.

Οι νοικοκυρές προσπαθούσαν να μη μένει το ψυγείο χωρίς παγοκολόνα γιατί μύριζε από την κλεισούρα, γι΄αυτό και καυγάδιζαν συχνά με τους παγοπώλες που καθυστερούσαν να τους εφοδιάσουν με πάγο… Μετά τον πόλεμο τα ηλεκτρικά ψυγεία άρχισαν σιγά σιγά να μπαίνουν στα ελληνικά σπίτια και να καταργούν τον πάγο. Ωστόσο, παρά τη γενίκευσή τους οι παγωνιέρες, παρέμειναν σε λαϊκά σπίτια ως τη δεκαετία του 1960.



Οι επαγγελματίες παγοπώλες και τα πρατήρια πάγου για οικιακή χρήση χάθηκαν, οι παγωνιέρες έγιναν βιομηχανικά κειμήλια μιας άλλης εποχής και τα παγοποιεία περιορίστηκαν για βιομηχανική χρήση ή για την ψαραγορά. Ο πάγος ευρείας κατανάλωσης, φυσικός ή τεχνητός που δρόσιζε κάποτε τους Θεσσαλονικείς, έχει αλλάξει μορφή. Στην εποχή μας είναι γνωστά τα παγάκια για τα απεριτίφ και ο τριμμένος πάγος για το ψαρεμπόριο…

Χ.ΖΑΦ.



Σημ.: Στοιχεία για το ρεπορτάζ πήρα από το περιοδικό «Τάμαριξ» του οποίου το τεύχος 5 του Μαϊου 1997 είναι αφιερωμένο ολόκληρο στο θέμα «Η πόλη και ο πάγος», με εξαιρετικά κείμενα των δημοσιογράφων Θεοδώρας Αυγέρη και Όλγας Τσαντήλα και με σπάνιες φωτογραφίες. Το «Τάμαριξ» εκδίδονταν από τον Οργανισμό Πολιτιστικής Πρωτεύουσας «Θεσσαλονίκη 1997», με διευθυντή τον Δημήτρη Καλοκύρη, διευθυντή σύνταξης τον Γιώργο Σκαμπαρδώνη και σύμβουλο έκδοσης τον Γιώργο Αναστασιάδη.

Πηγή: thessmemory.wordpress.com

Το διάβασα στο Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr

"Η ΝΕΑ ΥΠΕΡΗΡΩΑΣ ΤΗΣ MARVEL ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΡΙΑ"

Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης ιστορίας της, η Marvel έχει δημιουργήσει αρκετά κόμικ με υπερήρωες που σχετίζονται με ιστορικά γεγονότα.

Σήμερα η Marvel συνεργάζεται με το δίκτυο ABC για την παραγωγήενός κόμικ - που θα είναι διαθέσιμο δωρεάν στο διαδίκτυο - η ηρωίδα του οποίου είναι μια μητέρα από τη Συρία. Οι «υπερδυνάμεις» της, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ήρωες της Marvel, είναι πραγματικές. Είναι η υπεράνθρωπη υπομονή και επιμονή της για επιβίωση των παιδιών της και της ίδιας.

Το κόμικ «Madaya Mom» βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και παρουσιάζει την ιστορία μιας μητέρας που έχει εγκλωβιστεί με την πενταμελή οικογένειά της μέσα στην πολιορκημένη συριακή πόλη Μαντάγια, όπου πολλοί άνθρωποι έχουν πεθάνει από την αρχή του έτους από ασιτία, ενώ κάθε επαφή με τον έξω κόσμο είναι σχεδόν αδύνατη.

Ο χαρακτήρας είναι εμπνευσμένος από μια ανώνυμη γυναίκα που κατάφερε να έρθει σε επαφή με τους δημοσιογράφους του ABC και να τους εξιστορήσει τον αγώνα της για επιβίωση στη Μαντάγια, ένας αγώνας ενάντια στην έλλειψη τροφής, της ανθυγιεινές άθλιες συνθήκες, τις καθημερινές βίαιες απειλές και τις συγκρούσεις μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών.

Όπως σημειώνει ο κομίστας Ντάλιμπορ Ταλάγιτς, δημιουργούς του «Madaya Mom» αλλά και του δημοφιλούς «Deadpool», στόχος του «δεν ήταν να φτιάξει ένα πολεμικό κόμικ». «Αυτό που ήθελα να φτιάξω ήταν ένα κόμικ που εστιάζει στον άνθρωπο, ο οποίος είναι πραγματικά ανίσχυρος σε αυτή την κατάσταση. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Απλά περιμένεις ή να περάσει αυτό που ζεις ή να πεθάνεις». «Δεν πρόκειται για μια μητέρα, αλλά για κάθε μητέρα. Δεν πρόκειται για μια οικογένεια, αλλά για κάθε οικογένεια», τόνισε.

Διαβάστε περισσότερα για το κόμικ στην επίσημη σελίδα του «Madaya Mom»

Το διάβασα στο www.tvxs.gr

"ΓΡΑΦΩ,ΓΡΑΦΕΙΣ,ΓΡΑΦΕΙ ..."

κάνε κλικ για τη Διαδικτυακή Εικονική Έκθεση

Βασική ιδέα της έκθεσης είναι η παρουσίαση της γραφής ως μορφή επικοινωνίας. Η έκθεση αναπτύσσεται σε τρεις ενότητες κατά το σχήμα πομπός – μήνυμα – δέκτης.

Τα εκθέματα προέρχονται από ένα ψηφιακό corpus που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για την Πράξη «Στα ίχνη της Γραφής» από τις Υπηρεσίες και τα δημόσια μουσεία του ΥΠΠΟΑ. Αυτές επέλεξαν και κατέταξαν σε θεματικούς άξονες το υλικό που έστειλαν, ενώ στην τελική επιλογή σκοπίμως δεν επιλέχθηκαν «διάσημα» αντικείμενα, για να μην «αποσπούν» την προσοχή από το επιδιωκόμενο μήνυμα κάθε πληροφορίας.

Παρέχονται τρεις τρόποι περιήγησης στην έκθεση:

α. Ελεύθερη πλοήγηση: ο χρήστης κινείται μόνος του στο χώρο δημιουργώντας μια εξατομικευμένη επίσκεψη. Η Βοήθεια και οι Ρυθμίσεις από το βασικό μενού της εφαρμογής διευκολύνουν την προσαρμογής της στις ανάγκες κάθε χρήστη.

β. Ξενάγηση: ο χρήστης κινείται σε μια γραμμική διαδρομή που περιλαμβάνει στάσεις σε όλα τα εκθέματα. Με τα βέλη δεξιά → και αριστερά ← μπορεί να προχωρήσει ή να επιστρέψει σε προηγούμενες οθόνες, να επιλέξει ή όχι τα επόμενα επίπεδα πληροφόρησης. επιλέγοντας τα σημεία ενδιαφέροντός του.

γ. Παιχνίδι: ο χρήστης κατά την περιήγηση καλείται, προκειμένου να προχωρήσει, να απαντήσει σε ερωτήσεις παρατήρησης που αφορούν αποκλειστικά σε αντικείμενα της έκθεσης και δεν αποτελούν έλεγχο γνώσεων.

Διατίθεται και οθόνη/βίντεο με οδηγίες πλοήγησης πριν την έναρξη της περιήγησης.

Η έκθεση αναπτύσσεται μέσα από πέντε ενότητες.

1. Εισαγωγή: ένα βίντεο (1΄) και ένα πολύ σύντομο κείμενο παρουσιάζουν τη γραφή ως μορφή επικοινωνίας.

2. Ενότητα 1 (του πομπού) «Στην υπηρεσία της εξουσίας» Οι τρόποι με τους οποίους η οποιαδήποτε μορφή εξουσίας επικοινωνεί τα μηνύματά της μέσω της γραφής.

3. Ενότητα 2 (του μηνύματος): «Όταν το μήνυμα αποκτά μορφή». Κεντρικό θέμα της ενότητας είναι το ίδιο το μήνυμα, η μορφή, το είδος και το περιεχόμενό του, χωρίς να παραλείπεται και ο συντάκτης του.

4. Ενότητα 3 (του δέκτη): «Δίνοντας νόημα στα γραμμένα» Η ερμηνεία του μηνύματος από τον δέκτη και οι παράγοντες που την διαμορφώνουν.

5. Επίλογος: ένα βίντεο (1΄) και ένα σύντομο κείμενο.

Παρουσίαση των χαρακτηριστικών της Διαδικτυακής εικονικής έκθεσης κάνε κλικ εδώ

Το διάβασα στο pappanna.wordpress.com

"ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1940-1944"

Εκπαιδευτικό υλικό για την προσέγγιση των ιστορικών γεγονότων της περιόδου 1940-1944

Η ιστοσελίδα freeathens44.org προτείνει αξιόλογο εκπαιδευτικό υλικό και δραστηριότητες για την προσέγγιση των ιστορικών γεγονότων της περιόδου 1940-1944 Στο εκπαιδευτικό υλικό περιλαμβάνονται σπάνιες φωτογραφίες αρχειακών φορέων.Οι δραστηριότητες απευθύνονται σε μαθητές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Εκπαιδευτικό Υλικό
Δευτεροβάθμια εκπαίδευση
Αντίσταση – Απελευθέρωση (pdf)
Η Γυναίκα στην Κατοχή και την Αντίσταση (pdf)
Εκπαιδευτικό υλικό – Εσαγωγικά (pdf)
Ιστορικό Εργαστήριο για Τάγματα Ασφαλείας (pdf)
Η πείνα στην Κατοχή (pdf)
Η καθημερινή ζωή στην Κατοχή (pdf)
Τα παιδιά στην Κατοχή και την Αντίσταση (pdf)
Ολοκαύτωμα στην ελληνική λογοτεχνία (site)
Πόλεμος – Κατοχή – Επιβίωση – Πολιτιστική Κληρονομιά (pdf)

Πρόταση εκπαιδευτικών επισκέψεων (pdf)
Οδηγός έκθεσης για εκπαιδευτικές επισκέψεις (pdf)
Καθημερινή ζωή στην κατοχή (.pptx)
Χρονογραμμή (pdf)
«Κατοχή – Αντίσταση – Απελευθέρωση. Διδακτικοί προσανατολισμοί μιας δύσκολης εποχής» (ppt)

Πρωτοβάθμια εκπαίδευση
Η Ελλάδα αντιστέκεται στο φασισμό (Α)
Η Ελλάδα αντιστέκεται στο φασισμό (Β)

Εκπαιδευτικό Σενάριο: "Η Ελλάδα αντιστέκεται στον φασισμό"

Ευαγγελία Κουνέλη
Σχολική Σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης
Δρ Διδακτικής της Ιστορίας ΕΚΠΑ

Το εκπαιδευτικό σενάριο που ακολουθεί (συνοδεύει ένα πλάνο δραστηριοτήτων (βλ.
παρουσίαση ppt με τίτλο «Η Ελλάδα πολεμάει τον φασισμό…»), έχει σχεδιαστεί με τρόπο που να επιδέχεται οποιαδήποτε παρέμβαση ή αλλαγή, προκειμένου να προσαρμόζεται στη δυναμική της εκάστοτε μαθητικής ομάδας.
Απευθύνεται σε μαθητές του δημοτικού σχολείου (κυρίως Ε’ και Στ΄ τάξης), με σκοπό την
προσέγγιση των ιστορικών γεγονότων της περιόδου 1940-1944. Χωρίζεται σε συγκεκριμένες ενότητες - επεισόδια, με αφετηρία μια σύντομη παρουσίαση του περιεχομένου κάθε επεισοδίου, και συνοδεύεται από προτεινόμενες δραστηριότητες. Οι ενότητες (επεισόδια)δεν είναι πάντοτε αυστηρά διαχωρισμένες.

Κατεβάστε το εκπαιδευτικό σενάριο και τις σχετικές δραστηριότητες εδώ.
Κατεβάστε τις διαφάνειες που συνοδεύουν τις δραστηριότητες εδώ.
Πατήστε εδώ να μεταβείτε στο εκπαιδευτικό υλικό

Tο διάβασα στο fresh-education.blogspot.gr

ΒORROWED TIME: ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΑΝΙΜΑΤΙΟΝ

Ένας σερίφης που έχει πλέον αποσυρθεί επιστρέφει στον τόπο ενός ατυχήματος που προσπαθούσε να ξεχάσει σε ολόκληρη τη ζωή του.

Κάθε βήμα που κάνει προς τα εκεί φέρνει όλο και περισσότερες σφοδρές αναμνήσεις. Αντιμέτωπος με τα λάθη του για ακόμη μια φορά πρέπει να βρει το θάρρος και τη δύναμη να συνεχίσει.

Το «Borrowed Time» («Δανεικός χρόνος») είναι ένα συγκλονιστικό μικρού μήκους animation για μεγάλους από τους Lou Hamou – Lhadj και Andrew Coats εργάζονται εδώ και χρόνια σαν animators στη θρυλική πλέον Pixar.

Στην παρακαταθήκη τους τα Toy Story 3, το Wall-E και Brave.



Το είδα στο www.tvxs.gr

"Τύπος και Λογοτεχνία στα Χρόνια της Κατοχής και της Αντίστασης"

Η έκθεση «Τύπος και Λογοτεχνία στα Χρόνια της Κατοχής και της Αντίστασης 1941-1944» πραγματοποιείται για τέσσερις ημέρες στο Μετρό του Συντάγματος, ξεκινάει από σήμερα, Πέμπτη 13 Οκτωβρίου, με αφορμή την 72η επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα, στις 12 Οκτωβρίου 1944, όταν ο τελευταίος Γερμανός στρατιώτης υπέστειλε την σβάστικα από τον ιερό Βράχο.

Η έκθεση διοργανώνεται από το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ΕΣΔΟΓΕ) και στο σύνολό της παρουσιάζει το αρχειακό υλικό από τη συλλογή Γεωργίου Δολιανίτη.

Το αρχειακό υλικό, που θα έχουν την ευκαιρία να δουν από κοντά οι επισκέπτες, περιλαμβάνει 230 τίτλους εφημερίδων και 470 λογοτεχνικές εκδόσεις της εποχής.

Είναι αποτέλεσμα πολυετούς έρευνας του μέλους του ΕΣΔΟΓΕ, σχολάρχη Γ. Δολιανίτη προκειμένου να διασωθούν τα πρωτότυπα των εντύπων που συνθέτουν το εύρος των αγωνιστικών αλλά και των πολιτιστικών και ιδεολογικών αναζητήσεων του ελληνικού λαού, στα χρόνια της Κατοχής και της Αντίστασης.

Ανάμεσα στα έντυπα περιλαμβάνεται άφθονο και σε πολλές περιπτώσεις λησμονημένο υλικό τεκμηρίωσης για τα δεινά και τις καταστροφές που υπέστη ο ελληνικός λαός εξ αιτίας του πολέμου και της κατοχής.

Ακόμα υπάρχει υλικό από το έπος 40-41 , αλλά και τεκμήρια από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια.

Μεταξύ άλλων, στην έκθεση θα βρει κανείς ντοκουμέντα που αποτυπώνουν τις καταστροφές, όπως η Έκθεση Καραδήμα «Καταστραφείσαι Πόλεις και Χωρία’», κρατική έκδοση του 1946.

Επίσης το κλασικό έργο του Δοξιάδη που με παραστατικό τρόπο συγκέντρωσε της συνέπειες του πολέμου σε ένα Λεύκωμα που μεταφράστηκε στα αγγλικά, γαλλικά και στα ρώσικα.

Στο πλαίσιο της έκθεσης έχει επίσης προγραμματιστεί μία εκδήλωση Μνήμης, την Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016, (στις 11π.μ.), που θα τιμήσει τον αγωνιστικό και πνευματικό οργασμό της κατοχής, έτσι όπως εκφράστηκε με τα εκατοντάδες σχετικά έντυπα και λογοτεχνικά βιβλία της περιόδου 1941-1944.

Η έκθεση έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων «Η ΑΘΗΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ» και θα διαρκέσει έως και την Κυριακή τις 16 Οκτωβρίου (από 10.30 έως 20.00).

Το διάβασα στο www.tvxs.gr

"ΒΙΒΛΙΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ"

Το εκπαιδευτικό υλικό που προσφέρεται από την ΕΕΠΦ για το Πρόγραμμα απευθύνεται σε μαθητές ηλικίας 5 - 18 (σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο και ΤΕΕ), το οποίο προσαρμόζεται στην αντίστοιχη ηλικία και στα ενδιαφέροντα των μαθητών από τους υπεύθυνους εκπαιδευτικούς. Δίνει την ευκαιρία στους μαθητές να συνδυάσουν την θεωρία με την πράξη, δηλαδή να συνδυάσουν την παραδοσιακή εκπαίδευση μέσα στην τάξη με δραστηριότητες και έρευνα σε χώρους εντός και εκτός σχολικού κτιρίου. Μέσα από τις διάφορες προτεινόμενες δραστηριότητες τα παιδιά αποκτούν μία ολοκληρωμένη εικόνα για τα διάφορα θέματα και προβλήματα που αφορούν στο περιβάλλον

Βιβλίο δραστηριοτήτων για τις θεματικές ενότητες νερό, ενέργεια, απορρίμματα, αειφόρο σχολείο

Βιβλίο δραστηριοτήτων για τη θεματική ενότητα σχολική αυλή


Δείτε εδώ και άλλο εκπαιδευτικό υλικό από την ΕΕΠΦ

Το διάβασα στο fresh-education.blogspot.gr

ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ "ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ" ΣΤΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ

Το λογισμικό «Διαδραστική Ιστορία» είναι ένα ολοκληρωμένο προϊόν εκπαιδευτικού λογισμικού για μαθητές Δημοτικού και Γυμνασίου. Αποτελεί έναν διαδραστικό ιστορικό άτλαντα της Ελλάδας, καλύπτοντας χρονικά όλες τις εποχές και χωρικά όλο τον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο. Οι χρήστες έχουν τη δυνατότητα να περιηγούνται στο χώρο και στο χρόνο, να εστιάζουν σε περιοχές ή/και περιόδους ενδιαφέροντος και να μελετούν περιγραφές τοποθεσιών, γεγονότων, κλπ. Το περιεχόμενο του λογισμικού «Διαδραστική Ιστορία» είναι χωρισμένο σε 15 χρονικές ζώνες, από την εποχή του Λίθου έως και την Σύγχρονη Ελλάδα, οι οποίες ονομάζονται Κανάλια. Κάθε Κανάλι διαθέτει ως γεωγραφικό υπόβαθρο έναν προεπιλεγμένο χάρτη (του Ελλαδικού ή ευρωπαϊκού χώρου ανάλογα με την ιστορική περίοδο που μελετάτε), ενώ σε επίπεδο ιστορικού περιεχομένου περιλαμβάνονται επιμέρους ενότητες και υποενότητες, οι οποίες διαμορφώνονται ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες κάθε εποχής.
Μέγεθος 1288.27 MB
Μεταβείτε εδώ στο Φωτόδεντρο για περισσότερες πληροφορίες
Ο σύνδεσμος για λήψη : http://photodentro.edu.gr/v/item/edusoft/8531/243

Το διάβασα στο fresh-education.blogspot.gr

"ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΣΠΑΘΑΡΗ"

Εκτυπώστε έγχρωμες φιγούρες του Θεάτρου Σκιών με την υπογραφή του Ευγένιου Σπαθάρη ( Δείτε τες από την 7η σελίδα του αρχείου)
Χρήσιμο υλικό για τις τάξεις του Δημοτικού Σχολείου και ιδιαίτερα για την Α Δημοτικού.

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΚΤΥΠΩΣΤΕ ΤΙΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΕΔΩ

Επιπλέον επισκεφτείτε την ιστοσελίδα www.guideinthrace.com για σχετικό υλικό και συνδέσμους.

Το διάβασα στο fresh-education.blogspot.gr

ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ: "ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ"

ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ: "ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ"  Βασισμένη στο ομώνυμο παραμύθι
του Βαγγέλη Ηλιόπουλου Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016 στις 12.00 στο VAULT Theatre Plus
(Μελενίκου 26, Αθήνα, μετρό Κεραμεικός)
Απαραίτητη η κράτηση θέσης στα τηλέφωνα:
210.36.50.024, 210.36.50.072

«Το πρώτο εικονογραφημένο βιβλίο που αγγίζει το θέμα των παιδιών της κρίσης. Παιδιά στη φτώχεια, παιδιά στην αρρώστια, παιδιά που δέχονται βία, παιδιά στην εργασία, παιδιά στη μοναξιά ρωτούν γιατί, γιατί, γιατί; Κι όμως πρόκειται για ένα αισιόδοξο βιβλίο που με τη μαγική συνταγή του παραμυθιού βοηθά τα παιδιά να συναισθανθούν το ένα το άλλο, να γίνουν μια μεγάλη παρέα και να αγωνιστούν για ένα καλύτερο αύριο».
Culturenow.gr

Λίγα λόγια για την παράσταση
Η Ζωή και η Φανή σας παρουσιάζουν την παράσταση Το «Γιατί» των παιδιών φέρνει την ελπίδα, μια διαφορετική ιστορία με πρωταγωνιστές σύγχρονα παιδιά από όλο τον κόσμο, βασισμένη στο ομώνυμο παραμύθι του Βαγγέλη Ηλιόπουλου. 

Πώς μια μικρή λεξούλα μπορεί να αλλάξει τον κόσμο;
Πώς ένα μικρό «Γιατί» μπορεί να φέρει την ελπίδα;
Το ΓΙΑΤΙ μια ζεστή νύχτα του Αυγούστου αποφασίζει να ταξιδέψει στον κόσμο!
Στο ταξίδι του συναντά παιδιά από διαφορετικές χώρες που το καθένα ζει μια δική του σκληρή πραγματικότητα. Κάθε συνάντηση αφήνει το ΓΙΑΤΙ πιο προβληματισμένο αλλά και πιο σοφό. Μην αντέχοντας πια αυτό τον κόσμο και χωρίς να μπορεί να δώσει λύση στις ερωτήσεις των παιδιών, φεύγει όσο πιο μακριά μπορεί. Τόσο μακριά που φτάνει στον ουρανό, στη Χώρα των Αστεριών, εκεί που φτάνουν οι ευχές που κάνουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας. Εκεί συναντά το πιο λαμπερό Αστέρι-ευχή και του διηγείται την ιστορία του. Άραγε το ΓΙΑΤΙ με τη βοήθεια του Αστεριού-ευχή θα μπορέσουν να βρουν τη λύση;

 
Ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος συνεργάζεται με τη Ζωή Τούντα και τη Φανή Παλιούρα σε ένα διαφορετικό παραμύθι, όπου οι μικροί πρίγκιπες τρώνε από τα σκουπίδια και οι μικρές πριγκίπισσες παρακαλούν να έρθει η ειρήνη. Μια ιστορία για τη διαφορετική καθημερινότητα των παιδιών που ζουν σε δύσκολες συνθήκες, δοσμένη με τρυφερότητα, ευαισθησία, ανθρωπιά και χιούμορ.
Σκοπός της παράστασης είναι με γλυκό τρόπο να προβληματίσει τα παιδιά, να τα φέρει αντιμέτωπα με δύσκολα ερωτήματα και, τελικά, να τους δώσει την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο.
Η θεατρική παράσταση θα παρουσιαστεί στο θέατρο VAULT τη χειμερινή σεζόν 2016 - 2017, ενώ είναι δομημένη με τέτοιο τρόπο ώστε να φιλοξενείται και σε σχολεία ανά την Ελλάδα.
Πληροφορίες: 6977560306, Ζωή Τούντα - 6948387307, Φανή Παλιούρα.

Συντελεστές:
Συγγραφέας: Βαγγέλης Ηλιόπουλος
Διασκευή: Δήμητρα Παλιούρα
Σκηνοθεσία: Βασίλης Τσιγκριστάρης
Επιμέλεια κίνησης: Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης
Πρωτότυπη μουσική: Βαγγέλης Τούντας
Φωτογραφική επιμέλεια: Νικόλας Πουρλιάρος
Ηθοποιοί: Φανή Παλιούρα, Ζωή Τούντα

Το διάβασα στο fresh-education.blogspot.gr

"ΚΛΑΨΕ ΚΑΡΔΙΑ, ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΜΗ ΣΠΑΣΕΙΣ ..."

“Κάθε ημέρα ξυπνάμε ελαφρώς αλλαγμένοι κι ο άνθρωπος που ήμασταν χτες, έχει πεθάνει”,έγραψε ο John Updike, “τότε γιατί φοβόμαστε τον θάνατο, αφού έρχεται πάντα;”
Ενώ μισό αιώνα νωρίτερα ο Montaigne είχε θέσει το ίδιο ερώτημα λίγο διαφορετικά:


“Το να θρηνούμε ότι δε θα ζούμε σε εκατό χρόνια από τώρα, είναι το ίδιο τρελό με το να λυπόμαστε, γιατί δεν ήμασταν ζωντανοί εκατό χρόνια πριν.”

Αν το ερώτημα και η ιδέα του θανάτου παραμένουν άλυτα στο μυαλό των ενηλίκων, τότε πώς και πόσο, πραγματικά, μπορούν τα παιδιά να καθησυχάσουν μέσα από την κατανόηση και την παρηγόρια;

Το βιβλίο, που προστίθεται με αξιώσεις στη σειρά βιβλίων που σκοπό έχουν να βοηθήσουν τα παιδιά να κατανοήσουν την έννοια του θανάτου, φέρει τον υπέροχο τίτλο: Cry, Heart, But Never Break (public library), και ανήκει στον αγαπημένο Δανό συγγραφέα παιδικών βιβλίων Glenn Ringtved, με την εικονογράφηση της Charlotte Pardi.

Ο Ringtved έχει εμπνευστεί από την δική του προσωπική ιστορία – όταν η μητέρα του πέθαινε, πάσχιζε να εξηγήσει στα παιδιά του τί συνέβαινε και τότε η ίδια η μητέρα του βοήθησε με μια συμβουλή της: “Κλάψε, Καρδιά, αλλά ποτέ μην σπάσεις.” Ήταν ο τρόπος της να βεβαιώσει τα παιδιά ότι είναι καλύτερο να επιτρέπουμε, παρά να περιορίζουμε την βαθιά θλίψη της απώλειας, που μετά θα τυλιχτεί μέσα στην ολότητα της ζωής, η οποία θα συνεχίσει να ξετυλίγεται.

Η ιστορία ξεκινάει έξω από ένα “μικρό και αναπαυτικό σπίτι”, όπου κατοικούν τέσσερα παιδιά και η γιαγιά τους. Ο Χάρος έχει αφήσει το δρεπάνι του έξω από την πόρτα, επειδή δεν ήθελε να τρομάξει τα παιδιά, μια κίνηση απρόσμενης τρυφερότητας.



Μέσα στο σπίτι, κάθεται μαζί με τα παιδιά στο τραπέζι της κουζίνας, όπου μόνο το μικρότερο από όλα, η Leah, τολμάει να τον κοιτάξει στα μάτια.

(Το σπουδαίο με την εικονογράφηση της Pardi είναι ότι ακόμα και ο Χάρος δείχνει λυπημένος, σχεδόν απελπισμένος.)

Ενώ τα παιδιά ακούν τη γιαγιά τους να αναπνέει βαριά και με δυσκολία από τον επάνω όροφο, καταλαβαίνουν ότι ο Χάρος έχει έρθει γι΄αυτήν κι ότι δεν έχει πολύ χρόνο, προσπαθούν να τον καθυστερήσουν. Πιστεύοντας ότι ο Χάρος δουλεύει μόνο τη νύχτα, συνεχίζουν να του γεμίζουν διαρκώς το ποτήρι του με καφέ, μέχρι να έρθει το ξημέρωμα και υποχρεωθεί να φύγει.



Αλλά έρχεται η στιγμή που ο Χάρος φέρνει το κοκαλιάρικο του χέρι επάνω από το ποτήρι, δείχνοντας ότι ήρθε η ώρα. Τότε η Leah παίρνει το χέρι του στο δικό της και τον παρακαλάει να μην πάρει τη γιαγιά της.

Γιατί πρέπει να φύγει η γιαγιά;

“Λένε μερικοί ότι η καρδιά του Χάρου είναι νεκρή και μαύρη, σαν ένα κομμάτι κάρβουνο, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Κάτω από τον μανδύα του, η καρδιά του είναι τόσο κόκκινη όσο το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα και πάλλεται με την μεγαλύτερη αγάπη για την ζωή.”

Ο Χάρος που έχει κατακλύστεί από τη συμπάθειά του για τα παιδιά, αποφασίζει να τους πει μια ιστορία, για να μπορέσει να τους εξηγήσει γιατί ο θάνατος είναι κάτι φυσιολογικό και απαραίτητο.

-Σε μια κοιλάδα ζούσαν δύο αδελφοί, ο Sorrow και ο Grief, οι οποίοι περνούσαν τις ημέρες τους “αργά και βαριά” γιατί ποτέ δεν κοιτούσαν ψηλά, ποτέ δεν έβλεπαν πέρα από τις σκιές στις κορυφές των λόφων.”



Πέρα από αυτές τις σκιές, έμενα δύο αδελφές που τις έλεγαν Joy και Delight.

“Ήταν έξυπνες και λαμπερές και οι ημέρες τους ήταν γεμάτες ευτυχία. Υπήρχε μόνο μια σκιά, η αίσθηση ότι κάτι τους έλλειπε. Δεν γνώριζαν τί ήταν, αλλά ένιωθαν ότι δεν μπορούσαν να απολαύσουν ολοκληρωτικά την ευτυχία τους.”

Όσο ο Χάρος συνεχίζει αφηγείται, η Leah κουνάει το κεφάλι της, δείχνοντας να μαντεύει τί πρόκειται να γίνει στην ιστορία: τα αγόρια και τα κορίτσια συναντιούνται και ερωτεύονται. Δύο τέλεια ισορροπημένα ζευγάρια, Στενάχωρος (Sorrow) και Χαρά (Joy), Θλιμμένος (Grief) και Απόλαυση (Delight).

Λέει ο Χάρος: “Είναι το ίδιο με τη ζωή και το θάνατο…Τί θα άξιζε η ζωή εάν δεν υπήρχε ο θάνατος; Ποιος θα απολάμβανε τον ήλιο, εάν δεν έβρεχε ποτέ; Θα λαχταρούσες για την ημέρα, εάν δεν υπήρχε η νύχτα;”

Όταν τελικά ο Χάρος ξεκινάει να ανέβει τις σκάλες, το μικρότερο αγόρι σηκώνεται, για να τον εμποδίσει, αλλά ο μεγαλύτερος αδελφός του βάζει με θλίψη το χέρι του στον ώμο και τον αποθαρρύνει ήρεμα.

“Λίγα λεπτά αργότερα τα παιδιά άκουσαν το παράθυρο του επάνω ορόφου να ανοίγει. Και μετά, με μια φωνή κάπου ανάμεσα σε θρήνο και ψίθυρο, τον Χάρο να λέει: “Πέτα ψυχή. Πέτα, πέτα μακριά.”

Τρέχουν επάνω. Η γιαγιά έχει πεθάνει. Μια στιγμή μεγάλης στεναχώριας που εξελίχθηκε σε μια στιγμή θερμής γαλήνης.



-Οι κουρτίνες κουνιούνταν από το δροσερό πρωινό αεράκι. Κοιτώντας τα παιδιά, είπε ο Χάρος σιγανά: “Κλάψε, Καρδιά, αλλά ποτέ μην σπάσεις. Άσε τα δάκρυα της θλίψης και της στεναχώριας σου να βοηθήσουν να ξεκινήσει μια νέα ζωή.”

Μετά έφυγε.



“Ακόμη και αργότερα, όταν τα παιδιά άνοιγαν το παράθυρο, σκέφτονταν τη γιαγιά τους. Κι όταν το πρωινό αεράκι χάιδευε τα πρόσωπά τους, μπορούσαν να νιώσουν το άγγιγμά της.”



Μετάφραση – Προσαρμογή: Γεωργία Γεωργιάδου

Πηγή: Brainpickings

Διαβάστε περισσότερα: mamaword

Το διάβασα στο Αντικλείδι , http://antikleidi.com

"Ο ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΦΟΡΤΙΖΕΤΑΙ ΤΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΛΑΜΠΕΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ"

Η ποδηλασία είναι αναμφίβολα ο πιο φιλικός προς το περιβάλλον τρόπος μετακίνησης.

Και μπορεί να είναι ακόμη πιο φιλικός προς το περιβάλλον, αλλά την ίδια στιγμή και απολαυστικός από άποψη αισθητικής.

Το παράδειγμα της Ολλανδίας και συγκεκριμένα του Daan Roosegaarde, που δημιούργησε τον ποδηλατοδρόμο «Βαν Γκογκ», από χιλιάδες λαμπιρίζουσες πέτρες -στην πόλη Nuenen NL όπου έζησε ο Βαν Γκογκ έως το 1883- ακολούθησε η Πολωνία.

Η φωτεινή μπλε λωρίδα κυκλοφορίας για ποδήλατα, που βρίσκεται στο Lidzbark Warminski, στα βόρεια της χώρας, παίρνει ενέργεια από τον ήλιο.



Ο ποδηλατόδρομος είναι κατασκευασμένος από ένα συνθετικό υλικό, το οποίο φορτίζεται από τον ήλιο και έχει τη δυνατότητα να δίνει φως στη λωρίδα κάθε μέρα μέχρι και δέκα ώρες.



Παρά το γεγονός ότι, η ιδέα έχει ως πηγή έμπνευσης τη Starry Night bike lane, που δημιούργησε ο Roosegaarde, η ολλανδική εκδοχή χρησιμοποιεί λυχνίες LED.



Αντίθετα, στην Πολωνία ο φωτεινός ποδηλατόδρομος βασίζεται εξ ολοκλήρου στην ηλιακή ενέργεια.

Μέχρι στιγμής, η (λαμπρή) ιδέα είναι σε στάδιο περιορισμένης εφαρμογής, αλλά αναμένεται να βρει μιμητές και σε άλλες χώρες.

Το διάβασα στο www.tvxs.gr

"ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ"

Μία μεγάλη εκστρατεία συγκέντρωσης χρημάτων, έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες ημέρες, για τη στήριξη των μικρών προσφύγων αλλά και των δασκάλων τους στα κέντρα φιλοξενίας του Σκαραμαγκά και Ελαιώνα στην Αθήνα.

Το κέντρο φιλοξενίας του Σκαραμανγκά είναι ένα από τα νεότερα κέντρα που δημιουργήθηκαν κοντά στην Αθήνα. Αυτή τη στιγμή φιλοξενεί περισσότερους από 3.000 ανθρώπους, οι μισοί από τους οποίους είναι παιδιά. Πολλά από τα παιδιά αυτά δεν έχουν πάει ποτέ σχολείο.
Το Hope School δημιουργήθηκε για να γεμίσει τον χρόνο των παιδιών που τον περνούσαν άσκοπα στο κέντρο, να τα εντάξει σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα και τελικά να τους χαρίσει ελπίδα για το αβέβαιο μέλλον τους.
Στο σχολείο της ελπίδας, τα μαθήματα γίνονται από εθελοντές μετανάστες καθηγητές και δασκάλους, σε δύο κοντέινερ που έχουν μετατραπεί σε σχολικές τάξεις. Οι καθηγητές προσπαθούν να ενθαρρύνουν τα παιδιά να παρακολουθούν τα μαθήματα, οργανώνοντας μια σειρά από πιο ευχάριστες δραστηριότητες όπως επισκέψεις σε μουσεία και περιπάτους. Είναι σημαντικό, όπως λένε, όλοι να συνειδητοποιήσουν πως τα παιδιά έχουν ανάγκη από μια κανονική ζωή και γι’ αυτό ζητούν την υποστήριξή μας.
Μπορείτε κι εσείς να στηρίξετε το σχολείο της ελπίδας, στο διαδικτυακό πρόγραμμα συγκέντρωσης χρημάτων,εδώ.
Η καμπάνια #HopeSchool ξεκίνησε από μία πρωτοβουλία του δικτύου διανομής και προβολής επιλεγμένων ντοκιμαντέρ στην Ευρώπη, MovingDocs. Το πανευρωπαϊκό δίκτυο εκπροσωπείται στην Ελλάδα από το CineDoc, που σε συνεργασία με την εταιρία παραγωγής Anemon δημιούργησαν το video της καμπάνιας. Η ομάδα του Doctv Specials, ως υπεύθυνη για τα κοινωνικά δίκτυα του MovingDocs, προωθεί την προσπάθεια, μεγαλώνοντας όλο περισσότερο την αγκαλιά που ανοίγει για τα παιδιά και την εκπαίδευσή τους.
Πηγή: www.doctv.gr

"64 ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ"

Ένας κατάλογος 64 βιβλίων για την διαφορετικότητα με περιληπτικές παρουσιάσεις τους.
Κάθε βιβλίο στοχεύει στην εξοικείωση των παιδιών και με μια συγκεκριμένη διαφορετικότητα

Κατεβάστε τον κατάλογο των 64 βιβλίων εδώ

blogs.sch.gr/tsiriss/
http://sofiaxatzinikolaou.eu/

Το διάβασα στο fresh-education.blogspot.gr

"Η ΝΥΦΗ ΤΗΣ ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑΣ" ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΖΟΥΛΙΑΝΑ ΝΤΟΤΣΙ

Η κάθε λέξη είναι αφιερωμένη σε εκείνη την γυναίκα, που όμοια με την ομορφιά της δεν υπήρξε καμιά

Μη με κοιτάτε
μη με τραβάτε
μη μου μιλάτε
και μη με συμπονάτε.

Της μοίρας τα καμώματα πληρώνω
και την ομορφιά μου καταριέμαι.

Νερό ζήτησα να πιω
από τούτη τη ζωή
και κεινη μ’ έλουσε με λάσπη.

Το κορμί μου λαχταρώ
να καθαρίσω στη θάλασσα του Αϊ – Νικόλα.

Καταραμένη αρρώστια
καταραμένη ζωή.

Θαλασσά μου
τάφε μου
και παραδεισέ μου
γοργόνα κάνε με
και ας σου δώσω την ψυχή μου
μα στο νησί των νεκρών δεν ξαναγυρίζω.

Οι άνεμοι, τα κύματά σου,
παιδιά αθάνατα,
ας πάρουν το άρρωστο κορμί μου
και σ’ άγνωστα μέρη ας το ταξιδέψουν.

Το σώμα μου ας γίνει ένα με τα παιδιά σου
αθάνατο και αυτό.
Καθάρισέ με. Λύτρωσέ με!
-... κυρ Μανώλη την θυμάστε ακόμα; τον ρώτησε ο δημοσιογράφος.

- Αχ παλικάρι μου το ονομά της δεν μπορώ να θυμηθώ, βλέπεις με έχουν πάρει τα χρόνια περιμάζωμα σαν κουρέλι. Τα μάτια παλικάρι μου, τα μάτια της δεν θα ξεχάσω ποτέ. Σαν να της τα φίλησε ο Κύριος και ύστερα μας την έστειλε στην Κρήτη.

Δέκα λέπτα χρειάστηκαν για να γνωρίσω την μελλοντική « Νύφη της Σπιναλόγκας» . Δέκα λέπτά στο πόδι μέσα από τα μάτια εκείνου του μοναχικού γέροντα που έδινε συνέντευξη για το νησί της Σπιναλόγκας.

Η κάθε λέξη είναι αφιερωμένη σε εκείνη την γυναίκα, που όμοια με την ομορφιά της δεν υπήρξε καμιά. Δυστυχώς, διαγνώστηκε ότι πάσχει από λέπρα.

Την ίδια ημέρα την έστειλαν στη Σπιναλόγκα και έτρεχαν και γύρευαν οι γαμπροί. Μόλις την είδαν έτρεξαν πάνω της θαμπωμένοι απ' την ομορφιά της. Εκείνη τότε ταράχτηκε και από τη στενοχώρια, λόγω της ασθένειας και των άσχημων εικόνων που αντίκρισε στο νησί, έτρεξε προς το λιμάνι και σκοτώθηκε.

Από την ποιητική συλλογή « Το πορτραίτο της ποίησης» της Τζουλιάνας Ντότσι-Ντέλεϊ, Εκδόσεις Φυλάτος θεσσαλονίκη 2014

Tο διάβασα στοThessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr

ΣΤΑΦΙΔΑ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ -Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ-

Ο Αύγουστος ήταν για μένα, όταν ήμουν παιδί, κι είναι ακόμα, ο πιο αγαπημένος μου μήνας· αυτός φέρνει, μαθές, τα σταφύλια και τα σύκα, τα πεπόνια, τα καρπούζια· τον ονομάτισα Άγιον Αύγουστο· αυτός ο προστάτης μου, έλεγα, σε αυτόν θα κάνω την προσευκή μου· όταν θέλω τίποτα, από αυτόν θα το ζητώ, κι αυτός θα το ζητήσει από το Θεό, κι ο Θεός θα μου το δώσει.

Και μια φορά πήρα νερομπογιές και τον ζωγράφισα: Έμοιαζε πολύ του παππού μου του χωριάτη· τα ίδια κόκκινα μάγουλα, το ίδιο φαρδύ χαμόγελο, μα ήταν ξυπόλυτος μέσα σ” ένα πατητήρι και πατούσε σταφύλια, και τα πόδια του ως τα γόνατα κι ως πάνω στα μεριά τα “χα ζωγραφίσει κόκκινα από το μούστο· κι είχα στεφανώσει το κεφάλι του με κληματόφυλλα. Όμως κάτι του “λείπε· μα τι; Τον κοίταξα καλά καλά και του “βαλα δυο κέρατα στο κεφάλι, ανάμεσα στα κληματόφυλλα, γιατί το μαντίλι που φορούσε ο παππούς μου έκανε δεξά και ζερβά δυο μεγάλους κόμπους σαν κέρατα.

Από τη στιγμή που τον ζωγράφισα και στερέωσα το πρόσωπο του, στερεώθηκε και μέσα μου η εμπιστοσύνη μου σε αυτόν, και κάθε χρόνο τον περίμενα να “ρθει, να τρυγήσει τ” αμπέλια της Κρήτης, να πατήσει τα σταφύλια και να κάμει το θάμα του, να βγάλει από τα σταφύλια κρασί. Γιατί, θυμούμαι, το μυστήριο τούτο με τυράννησε πολύ —πώς μπορεί να γίνει το σταφύλι κρασί· μονάχα ο Αγιος Αύγουστος μπορούσε να κάμει ένα τέτοιο θάμα· κι έλεγα: Αχ, να τύχαινε να τον συναπαντήσω μια μέρα στο αμπέλι που είχαμε απόξω από το Μεγάλο Κάστρο και να τον ρωτήσω να μου πει το μυστικό. Τι “ναι το θάμα τούτο δεν καταλάβαινα. Η αγουρίδα γίνεται σταφύλι, το σταφύλι γίνεται κρασί, το κρασί το πίνουν οι ανθρώποι και μεθούνε· γιατί μεθούνε; Όλα αυτά μου φαίνουνταν μυστήρια φοβερά, και μια φορά που ρώτησα τον πατέρα μου, αυτός μάζεψε τα φρύδια: «Μη φυτρώνεις εκεί που δε σε σπέρνουν!», μου αποκρίθηκε.

Τον Αύγουστο ξάπλωναν και στους οψιγιάδες τα σταφύλια, να τα ξεράνει ο ήλιος να γίνουν σταφίδα. Μια χρονιά είχαμε πάει στο αμπέλι μας και μέναμε στο εξοχικό μας σπιτάκι· ο αγέρας μύριζε, η γης καίγουνταν, τα τζιτζίκια καίγουνταν κι αυτά, σα να κάθουνταν απάνω σε κάρβουνα αναμμένα.

Τη μέρα εκείνη, της Κοίμησης της Παναγιάς, 15 Αυγούστου, οι εργάτες δε δούλευαν κι ο πατέρας μου κάθουνταν στη ρίζα μιας ελιάς και κάπνιζε· είχαν έρθει γύρα οι γειτόνοι, που είχαν απλώσει κι αυτοί τη σταφίδα τους, κάπνιζαν πλάι στον πατέρα μου, αμίλητοι. Φαίνουνταν στενοχωρημένοι. Όλοι είχαν καρφώσει τα μάτια σ” ένα συννεφάκι που “χε προβάλει στον ουρανό, κατασκότεινο, βουβό, και προχωρούσε. Είχα καθίσει κι εγώ κοντά στον πατέρα μου και κοίταζα το σύννεφο· μου άρεσε· σκούρο μολυβί, χνουδάτο, κι ολοένα μεγάλωνε, άλλαζε πρόσωπο και κορμί, πότε σα γεμάτο ασκί, πότε σα μαυροφτέρουγο όρνιο και πότε σαν τον ελέφα που είχα δει ζωγραφιά· κουνούσε την προβοσκίδα του κι έψαχνε ν” αγγίξει κάτω της γης. Αεράκι χλιαρό φύσηξε, τα φύλλα της ελιάς ανατρίχιασαν. Ένας γείτονας πετάχτηκε όρθιος, άπλωσε το χέρι κατά το σύννεφο που προχωρούσε.

—Ανάθεμά το, μουρμούρισε, ο Θεός να με βγάλει ψεύτη, φέρνει τον κατακλυσμό!

—Δάγκασε τη γλώσσα σου, του “καμε ένας γέρος θεοφοβούμενος, δε θα το αφήσει η Παναγιά· σήμερα είναι της χάρης της.

Ο πατέρας μου έγρουξε, μα δεν έβγαλε άχνα· πίστευε στην Παναγιά, μα δεν πίστευε πως η Παναγιά μπορεί να κουμαντάρει τα σύννεφα.

Εκεί που μιλούσαν, ο ουρανός σκεπάστηκε· οι πρώτες στάλες, χοντρές, ζεστές, άρχισαν να πέφτουν. Τα σύννεφα χαμήλωσαν, κίτρινες βουβές αστραπές καταξέσκιζαν τον ουρανό.

— Παναγιά μου, φώναξαν οι γειτόνοι, βοήθεια!

Όλοι πετάχτηκαν απάνω, κατασκόρπισαν, καθένας έτρεχε κατά το αμπέλι του, όπου είχε απλώσει τη σταφίδα της χρονιάς· κι ως έτρεχαν, ολοένα και σκοτείνιαζε ο αγέρας, κρεμάστηκαν μαύρες πλεξούδες από τα σύννεφα, ξέσπασε η μπόρα. Γέμισαν τ” αυλάκια, πήραν να τρέχουν οι δρόμοι σαν ποταμοί, φωνές ακούστηκαν γοερές από το κάθε αμπέλι. Άλλοι βλαστημούσαν, άλλοι φώναζαν την Παναγιά να τους λυπηθεί, να βάλει το χέρι της, και στο τέλος θρήνος ξέσπασε πίσω από τις ελιές στο κάθε αμπέλι.

Ξέφυγα από το σπιτάκι, έτρεξα μέσα στη νεροποντή, παράξενη χαρά με είχε συνεπάρει, σα μεθύσι.

Είχα φτάσει ως το δρόμο, δεν μπόρεσα να τον περάσω, ήταν ποταμός, και στάθηκα και κοίταζα: Μαζί με τα νερά κυλούσαν αγκαλιές αγκαλιές τα μεσοξεραμένα σταφύλια, ο μόχτος της χρονιάς, έτρεχαν κατά τη θάλασσα και χάνουνταν. Ο θρήνος δυνάμωνε, μερικές γυναίκες είχαν χωθεί ως τα γόνατα μέσα στα νερά και μάχουνταν να περισώσουν λίγη σταφίδα· άλλες, όρθιες στην άκρα του δρόμου, είχαν βγάλει τις μπολίδες τους και συρομαδιούνταν.

Είχα γίνει μουσκίδι ως το κόκαλο· πήρα δρόμο κατά το σπιτάκι και μάχουμουν να κρύψω τη χαρά μου· βιάζουμουν να δω τι θα “κανε ο πατέρας μου· θα “κλαίγε, θα βλαστημούσε, θα φώναζε; Περνώντας από τον οψιγιά είδα πως όλη μας η σταφίδα είχε φύγει.

Τον είδα να στέκεται στο κατώφλι, ακίνητος, και δάγκανε τα μουστάκια του. Πίσω του, όρθια, η μητέρα μου έκλαιγε.

— Πατέρα, φώναξα, πάει η σταφίδα μας!

— Εμείς δεν πάμε, μου αποκρίθηκε· σώπα!

Ποτέ δεν ξέχασα τη στιγμή ετούτη· θαρρώ μου στάθηκε στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου μεγάλο μάθημα· αναθυμόμουν τον πατέρα μου ήσυχο, ασάλευτο, να στέκεται στο κατώφλι, μήτε βλαστημούσε μήτε παρακαλούσε μήτε έκλαιγε· ασάλευτος κοίταζε τον όλεθρο κι έσωζε, μόνος αυτός, ανάμεσα σε όλους τους γειτόνους, την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.



 Ν. Καζαντζάκης , απόσπασμα από την Αναφορά στο Γκρέκο
Πηγή: 2gym-ko.dod.sch.gr

Το διάβασα στο Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Η Ροδιά – Υπέροχοι ζωγραφικοί πίνακες, ιστορίες και ποιήματα – Με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα

Φθινόπωρο. Η ώρα της συγκομιδής των ροδιών. Ρόδι, έμβλημα θεοτήτων, σύμβολο καλοτυχίας, αφθονίας, μακροζωίας μα και γονιμότητας. Αυτό το υπέροχο φρούτο ενέπνευσε τόσους πολλούς διάσημους ζωγράφους. Ας απολαύσουμε 18 από τους πιο ωραίους πίνακες της παγκόσμιας ζωγραφικής.

Το Ρόδι είναι φρούτο που ωριμάζει μόνο πάνω στο δένδρο κι όχι μετά τη συγκομιδή όπως άλλα.

Η Συγκομιδή των Ροδιών γίνεται από το τέλος Σεπτεμβρίου μέχρι το Νοέμβριο.

Νεκρή φύση με ρόδια – Boris Μιχάιλοβιτς Kustodiev – 1910

Το ρόδι πρωτοεμφανίστηκε στην Περσία, και σιγά-σιγά προχώρησε στην Iνδία, βόρειο Aφρική, Eυρώπη, Kίνα και Aμερική.

Ρόδια – Νικηφόρος Λύτρας

Το δέντρο ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα. Στον Όμηρο και στην Οδύσσεια υπάρχει αναφορά στη ροδιά. Ειδικότερα, αναφέρεται ότι το φυτό καλλιεργούνταν στους κήπους του βασιλέα Αλκίνοου. Ο Θεόφραστος την αναφέρει ροιά ή ρόα. Ήδη από την αρχαιότητα, χρησιμοποιούσαν τη φλούδα της στη βυρσοδεψία και στην ιατρική.

Valdemosa: Ροδιές – John Singer Sargent – 1908

Στην Αρχαία Ελλάδα, το ρόδι συμβόλιζε τη ζωή και την αναγέννηση.

Ρόδια- Γιώργος Ιακωβίδης – 1920-1932

Σ’ αυτές τις κάτασπρες αυλές όπου φυσά ο νοτιάς
σφυρίζοντας σε θολωτές καμάρες, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που σκιρτάει στο φως σκορπίζοντας το καρποφόρο γέλιο της
με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που σπαρταράει με φυλλωσιές νιογέννητες τον όρθρο
ανοίγοντας όλα τα χρώματα ψηλά με ρίγος θριάμβου;

Από την “τρελή ροδιά” του Οδ. Ελύτη (ολόκληρο το ποίημα εδώ)

Η Παναγία των Ροδιών – Sandro Botticelli – 1487

Σύμφωνα με τα ισλαμικά κείμενα, ο παράδεισος που περιγράφεται στο Κοράνι, περιλαμβάνει 4 κήπους με πηγές, σκιές και φρούτα, ένα από τα οποία είναι το ρόδι.

Τρία Ρόδια και δύο μήλα – Pierre Auguste Renoir

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το έθαβαν μαζί με τους νεκρούς τους, ενώ αποτελεί ένα από τα τρία «ευλογημένα φρούτα» του Bουδισμού. Χρησιμοποιήθηκε ως διακοσμητικό στοιχείο στο ναό του Σολομώντα και στους μανδύες των ιερέων και αναφέρεται στο Άσμα Ασμάτων στην Παλαιά Διαθήκη.

Λουλούδια ροδιού – Marianne North – 1875

Ο χυμός του ροδιού αντιπροσωπεύει τα τρία τέταρτα του βάρους του.

Παναγία και παιδί με Ρόδι (Επίσης γνωστό σαν The Dreyfus Madonna) – Lorenzo di Credi – 1480
Ο φλοιός των καρπών είναι πλούσιος σε ταννίνη και χρησιμοποιείται στην κατεργασία των δερμάτων, ακόμα και στη βαφή των μαλλιών.

Προσερπίνα- Dante Gabriel Rossetti –

Το ρόδι είναι το μυστικιστικό φρούτο των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Τρώγοντάς το, η Προσερπίνα (η αντίστοιχη θεότητα Περσεφόνη στη ρωμαική μυθολογία) δεσμεύεται στο Βασίλειο του Πλούτωνα.

Ο ελληνικός μύθος λέει ότι την Περσεφόνη την άρπαξε ο Άδης καθώς αυτή μάζευε λουλούδια στην πεδιάδα της Νύσσας. Εκεί την έκανε σύζυγό του και βασίλισσα του Κάτω Κόσμου. Η μητέρα της, η θεά Δήμητρα, την αναζητούσε επί εννιά μέρες και περιπλανιόταν στη Γη αναζητώντας την, ώς που τη δέκατη μέρα ο Ήλιος και η Εκάτη τής αποκάλυψαν την αλήθεια για την πράξη του Άδη και τη συναίνεση του Δία. Η θυμωμένη θεά εγκατέλειψε τη συντροφιά των θεών και πήγε στην Ελευσίνα, όπου υπηρέτησε μεταμφιεσμένη στο παλάτι του βασιλιά Κελεού. Πριν φύγει από το παλάτι, αποκαλύφθηκε και ζήτησε από τους κατοίκους να χτίσουν ένα ναό προς τιμήν της. Πέρασε ένας χρόνος από τη στιγμή που η θεά άρχισε να περιπλανιέται και η Γη παρέμενε άγονη, οπότε ο Δίας αποφάσισε την επιστροφή της Περσεφόνης στη μητέρα της. Ο Άδης δεν μπορούσε παρά να συμμορφωθεί με την απόφαση. Παρ’ όλα αυτά, πριν επιστρέψει την Περσεφόνη, της έδωσε να φάει ένα ρόδι. Αυτό σήμαινε ότι η Περσεφόνη έπρεπε να περνά το ένα τρίτο του χρόνου με τον άντρα της στον Κάτω Κόσμο πριν επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών. Αφού επέστρεψε η κόρη της, η Δήμητρα αποκατέστησε τη γονιμότητα της γης και μύησε τους Ελευσινίους στις τελετές προς τιμήν της

Κιθάρα και Ρόδια σ ένα παράθυρο – Louis Marcoussis – 1921

Ρόδια σε ένα περβάζι παραθύρου – Marie Egner

Ροδιά στη Μαγιόρκα – John Singer Sargent – 1908

Κάποτε όταν ζούσα στην καρδιά μιας ροδιάς , άκουσα ένα σπόρο να της λέει :

« Κάποια μέρα θα γίνω δέντρο κι ο αγέρας θα τραγουδάει ανάμεσα στα κλωνιά μου. Ο ήλιος θα χορεύει πάνω στα φύλλα μου και θα΄μαι δυνατό δέντρο κι όμορφο , στις εποχές όλες μέσα.. ».

Ύστερα μίλησε κι άλλος ένας σπόρος κι είπε:

«Όταν ήμουν νιος σαν εσένα είχα κι εγώ τέτοιες απόψεις, μα τώρα που μπορώ να μετρώ και να ζυγίζω τα πράγματα, βλέπω ότι οι ελπίδες μου τρέφονται του κάκου. »

Κι ένας τρίτος σπόρος μίλησε κι αυτός: « Δεν βλέπω τίποτα που να προμαντεύει, για εμάς, ένα τόσο μεγαλειώδες μέλλον .»

Κι ένας τέταρτος είπε :

« Όμως τι φενάκη θα΄ταν η ζωή μας χωρίς προοπτικές μεγαλοσύνης ».

Είπε ένας πέμπτος :

« Γιατί να διαφωνούμε για το τι θα γίνουμε, αφού το τι είμαστε δεν ακούμε καν…»

Μα ένας έκτος απάντησε : « Εκείνο που είμαστε αυτό θα εξακολουθήσουμε να είμαστε…»

Κι ένας έβδομος είπε :

« Έχω τόσο ξεκάθαρη ιδέα για το καθετί πως θα γίνει, μα και να μην μπορώ να τη ντύσω με λέξεις !»

Κι ύστερα ένας όγδοος μίλησε κι ένας ένατος και δέκατος και μια σειρά από άλλους και δεν μπορούσα να βγάλω άκρη πια, από τις φωνές τους.
Κι έτσι την ίδια μέρα μετακόμισα στην καρδιά μιας κυδωνιάς , εκεί όπου οι σπόροι είναι λιγοστοί και δεν μιλάνε σχεδόν καθόλου…

Ο τρελός και τα ποιήματα του- Η Ροδιά – Χαλί Γκιμπράν 

πλανόδιος πωλητής ροδιών – William Bouguereau – 1875

Ρόδια -Antonio Ponce

ρόδια – Albert Joseph Moore -1866

Ρόδια – Barbara Regina Dietzsch

Κορίτσι με Ρόδια – Ευγένιος Μπλάας – 1912

Ρόδια και μήλο – Pierre Auguste Renoir – 1901

Το διάβασα στο Αντικλείδι , http://antikleidi.com