
Ο Φεβρουάριος ή Φλεβάρης είναι ο δεύτερος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο. Έχει 28 ημέρες, ενώ όταν το έτος είναι δίσεκτο έχει 29. Το δίσεκτο έτος, θεωρείται από το λαό μας κακότυχο, γι’ αυτό δεν πρέπει να φυτεύουν αμπέλια οι γεωργοί ούτε να γίνονται γάμοι ούτε να χτίζονται σπίτια.
Δεν είναι τυχαία η λαϊκή μας παρετυμολογία του λατινικού Februarius, που σήμαινε το μήνα των καθαρμών (η Φεβρούα ήταν η θεά που επόπτευε στους καθαρμούς και τους εξαγνισμούς και ο Φέβρουος ο θεός των νεκρών), επειδή ήταν ο τελευταίος του Ρωμαϊκού έτους και επομένως «διαβατήριος» και αποκαθαρτικός. Τον παρετυμολογήσαμε, από τις βροχές και τα πολλά νερά του, και είπαμε (λαϊκά) Φλεβάρης, επειδή ανοίγει «τις φλέβες του» και γεμίζει τον κόσμο νερά.
Το περιεχόμενο του Φεβρουαρίου είναι πρώτ'απ'όλα -και αυτό είναι κοινό για όλους τους ελληνικούς τόπους- το μήκος του. Είναι ο μήνας ο Κουτσός, ο Κούντουρος και Κούτσουρος (δηλαδή με κομμένη ουρά, όπως τον λένε στον Πόντο), ο Κουτσούκης, ή Μικρός ή Κούτσουλος (όπως τον λένε στην Κύπρο) και φυσικά ο Κουτσοφλέβαρος.
Είναι επίσης ο μήνας με τον πιο άστατο καιρό, όπως και ο Μάρτης:
Ο Φλεβάρης και αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει
μα αν τύχει και θυμώσει, μες στο χιόνι θα μας χώσει.
Για τον άστατο καιρό, ο Φλεβάρης λέγεται επίσης και Μεθυσμένος, γιατί δεν ξέρει τι κάνει.
Στον αγροτικό βίο, ο Φλεβάρης είναι ο μήνας των αμπελιών. Τότε γίνεται το κλάδεμα, το καθάρισμα και το τσάπισμα των αμπελιών. Τότε βάζουν και καταβολάδες, δηλαδή φυτεύουν αμπέλια (εκτός και αν είναι δίσεχτος ο χρόνος). Γι'αυτό του το περιεχόμενο ο Φλεβάρης ονομάζεται σε ορισμένα μέρη, όπου είναι βέβαια ανεπτυγμένη η αμπελουργία και Κλαδευτής.
Ο Φεβρουάριος αρχίζει με τρεις γιορτές που μ'ένα κοινό όνομα λέγονται Συμόγιορτα και τιμώνται πολύ από τον λαό. Αυτές είναι: του αγίου Τρύφωνα , της Υπαπαντής και του αγίου Συμεών.
Η πρώτη είναι κατ'εξοχήν αγροτική γιορτή. Ο άγιος Τρύφωνας θεωρείται φύλακας των αμπελιών και προστάτης των αγρών, της βλάστησης και της καλλιέργειας.
Κατά το συναξάρι του, ο φτωχός χηνοβοσκός ζούσε στη Μ. Ασία (κοντά στη Νίκαια) στα τελευταία χρόνια των χριστιανικών διωγμών. Νέος είχε προσχωρήσει στη νέα θρησκεία, μαρτύρησε με βασανιστήρια και τελικά αποκεφαλίστηκε.
Μπορούμε να πούμε ότι το ελληνικό όνομα του αγίου καθώς και η νεαρή ηλικία του συσχετίστηκαν με τη λέξη «τρυφερός».
Η Υπαπαντή γιορτάζεται σε ανάμνηση της συνάντησης του Συμεών με τον μικρό Ιησού, αλλά στη γλώσσα του λαού έγινε Αποπαντή και τέλος Πακουή ή Πακού, δηλαδή η αγία που ακούει, η Παναγία. Λέγεται και Παναγία η Μυλιαργούσα, επειδή οι μύλοι αργούν.
Οι γεωργοί τιμούσαν τη γιορτή και έκαναν προβλέψεις σχετικά με τον καιρό:
Καλοκαιριά της Παπαντής, Μαρτιάτικος χειμώνας.
Και με τη σοδειά:
Παπαντούλα χιονισμένη, και τ'αμπάρια γιομισμένα!
Παπαντή καλοβρεμένη, η κοφίνα γεμισμένη.
Ο άγιος Συμεών που έδωσε το όνομά του και στις δύο προηγούμενες γιορτές, εξαιτίας της παρετυμολογίας του ονόματός του (από το «σημειώνω» = κάνω σημάδι) τιμάται κατ'εξοχήν από τις έγκυες, που την ημέρα αυτή απέχουν από κάθε εργασία και παίρνουν μύριες προφυλάξεις από φόβο μη γεννηθεί το παιδί «σημειωμένο».
«Είχε, θυμάμαι, εδωνά πάνω στο μπούτι, και μια καφεδιά βούλα.
Η μάνα της, μούπε, τότες που την είχε στην κοιλιά,
έπιασε τηγάνι ανήμερα τ' Αγιού Συμνιού,
και σαν το θυμήθηκε σκουπίστηκε τρομαγμένη στο μερί της.
Και το κορίτσι γεννήθηκε "σημνιωμένο" μ'αυτή τη δαχτυλιά.»
(Η ζωή εν τάφω, Στρατή Μυριβήλη)
Μια λαϊκή παροιμία λέει: η Παπαντή διώχνει τις γιορτές με τ'αντί.
Αυτό σημαίνει ότι στις αρχές του Φεβρουαρίου σταματούν οι γιορτές, που από τα Χριστούγεννα διαδέχονται η μία την άλλη. Σταματά η αργία και η σχόλη. Όμως δύο ακόμη γιορτές του αγίου Χαραλάμπη (10) και του αγίου Βλάση (11) γιορτάζονταν με μεγάλες τιμές και σεβασμό, προπάντων από τους αγρότες.
Τέλος, ο Φλεβάρης είναι και μήνας χορευταράς και ξένοιαστος, γιατί μέσα στο Φλεβάρη πέφτουν συνήθως οι Απόκριες:
Το τριβδόμαδο γλέντι -με την Προφωνήσιμη, την Κρεατινή και την Τυρινή Εβδομάδα- μέχρι το επιστέγασμα της Καθαρής Δευτέρας.
Ο Άγιος Κασσιανός γιορτή στο μήνα Φεβρουάριο
Κάθε τέσσερα χρόνια που το έτος είναι δίσεκτο, την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου, δηλαδή στις 29 του μήνα, γιορτάζει ο Άγιος Κασσιανός. Η περίεργη αυτή γιορτή, έδωσε αφορμή για διάφορες λαϊκές ερμηνείες και περιπαίγματα.
Στη Μυτιλήνη, τη γιορτή του Αγίου Κασσιανού τη θεωρούν ως γιορτή των τεμπέληδων! Λένε μάλιστα: « του Κασσιανού γιορτάζουν οι οκνοί (οι τεμπέληδες)».
Η παράδοση από την Μυτιλήνη που εξηγεί τις παραπάνω εκφράσεις είναι οι εξής:
Μια μέρα που ο Χριστός γύριζε με τους Αποστόλους, έκατσε σε ένα μέρος να ξεκουραστεί. Πάνε τότε όλοι οι Άγιοι κοντά, για να του γυρέψουν δουλειά. Πάει ο Άι- Νικόλας και του λέει:
_ Χριστέ μου για πες μου, τι να κάνω;
Λέει τότε ο Χριστός:
_ Πήγαινε να δεις ποια καράβια και καΐκια βολοδέρνουν και απέ να τα σώζεις.
Πάει ο Άι - Τρύφωνας και του λέει:
_ Εγώ τι θέλεις να κάνω;
_ Αμ' το κλαδευτήρι το'χεις στη μέση σου και κρέμεται, τι ρωτάς λοιπόν; Πήγαινε στα χωράφια και στα αμπέλια και κάνε τη δουλειά σου. Διώξε τις αρρώστιες απ' τα δέντρα κι όλα τα κακά!
Ένας ,ένας πήγαν όλοι οι Άγιοι στο Χριστό και ανέλαβαν τη δουλειά τους. Πίσω, πίσω πήγε και ο Άγιος Κασσιανός και λέει:
_ Εγώ Χριστέ μου, τι να κάνω;
Γέλασε τότε ο Χριστός, δε βάσταξε και του 'πε:
_ Αμ' εσύ είσαι που είσαι οκνός! Φύλαγε λοιπόν το Φλεβάρη! Κι άμα δεις και τραβάει είκοσι εννιά, έμπα μέσα στο είκοσι εννιά και κάνε τη δουλειά σου. Πάλι, σα δεν έχει είκοσι εννιά , κάτσε απ' όξω.
Γεωργικές εργασίες το μήνα Φεβρουάριο
Φυτεύουν πατάτες.
Προετοιμάζουν τα χωράφια για να σπείρουν ανοιξιάτικα σιτηρά και
ενισχύουν τα φθινοπωρινά λιπαίνοντάς τα.
Κλαδεύουν αμπέλια και δέντρα.
Καθαρίζουν τα μαντριά.
Συντηρούν την κοπριά σε λάκκους.
Σβαρνίζουν τα χωράφια.
Φυτεύουν πατάτες.
Προετοιμάζουν τα χωράφια για να σπείρουν ανοιξιάτικα σιτηρά και
ενισχύουν τα φθινοπωρινά λιπαίνοντάς τα.
Κλαδεύουν αμπέλια και δέντρα.
Καθαρίζουν τα μαντριά.
Συντηρούν την κοπριά σε λάκκους.
Σβαρνίζουν τα χωράφια.
ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ:
«Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει. Μα αν τύχει και θυμώσει, μες το χιόνι θα σε χώσει».
«Φλεβάρης, κουτσοφλέβαρος και του τσαπιού ο μήνας».
«Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό».
«Παπαντή καλοβρεμένη, η κοφίνα γεμισμένη».
«Το Φλεβάρη μη φυτέψεις, ούτε να στεφανωθείς, Τρίτη μέρα μη δουλέψεις, Σάββατο μη στολιστείς».
«Άγιε Πολύκαρπε βόηθα το σπόρο να φυτρώσει και να πολυκαρπίσει».
«Άμα αγκιάξει ο Κουτσοφλέβαρος το πόδι του, θα μας χώσει στα χιόνια».
«Αν δεν βγει ο Φλεβάρης δεν μπαίνει ο Μάρτης».
«Αν της Υπαπαντής δεν φανεί ο ήλιος, θα βρέχει 40 ημέρες. Αν φανεί θα έρθει καλή χρονιά».
«Άσπρος Φλεβάρης, χαρούμενος ο χωραφιάρης».
«Γενάρη γέννα το παιδί, Φλεβάρη, φλέβισέ το».
«Γενάρη και Φλεβάρη καταβολάδα και ξινάρι».
«Γενάρης με τα κρούσταλλα, Φλεβάρης με τα χιόνια».
«Γεναριάτικο αρνί και Φλεβαριάτικο κατσίκι».
«Ζεστός Φλεβάρης, το Πάσχα κρύο».
«Η Παπαντή διώχνει τις γιορτές με τ' αντί».
«Θύμωσε ο Φλεβαράκης, πλάκωσε ο χιονάκης».
«Κάλλιο Μάρτης με παλούκια παρά Φλεβάρης με μπουμπούκια».
«Καλοκαιριά της Υπαπαντής, Μαρτιάτικος Χειμώνας».
«Κύριε ελέησον, Φλεβάρη, και στο χάλκωμα με βάνεις [δηλ. από το κρύο μπαίνω να ζεσταθώ μέσα στο καζάνι».
«Ο μήνας Φλεβάρης ή τις φλέβες (του νερού) ανοίγει ή τις φλέβες κλείνει».
«Ο Φλεβάρης αν θυμώσει, μες στο χιόνι θα μας χώσει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει του Καλοκαιριού μυρίζει κι αν τις φλέβες του ανοίξει, θε να κάψει να φλογίσει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει του Καλοκαιριού μυρίζει, κι αν αλήθεια φλογίσει πόσους σκύλους θα ψοφήσει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει, πάλι ή άνοιξη μυρίζει μα κι αν τύχη να θυμώσει, μες στα χιόνια θα μας χώσει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει κι άμα πει και θυμώσει μέσ’ τα χιόνια θα μας χώσει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει, μ' αν τις φλέβες του ανοίξει ξεροπήγαδα γιομίζει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει, μα κι αν δώσει, μες στο χιόνι θα μας χώσει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, πάλι άνοιξη θ' ανθίσει. Μα αν κάμει και πεισμώσει, μες τα χιόνια θα μας χώσει».
«Ο Φλεβάρης φλέβες ανοίγει και πόρτες σφαλάει».
«Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό».
«Ότι έφτιασε ο Φλεβάρης έχει ο Αλωνάρης».
«Ότι ημέρα κάμει της Παπαντής, θα την κάνει σαράντα μέρες».
«Παπαντή καλοβρεμμένη, η κοφίνα γεμισμένη».
«Παπαντούλα βροχερή και τ’ αλώνια σαν σωροί».
«Παπαντούλα χιονισμένη, και τ’ αμπάρια γιομισμένα».
«Σου ‘πανε Φλεβάρη βρέξε και λησμόνησες να πάψεις».
«Στα μαλακά Φλεβάρη μου και έχει ο Θεός».
«Στις δέκα εφτά του Φλεβάρη θα ζεσταθεί το νύχι του βοδιού» [δηλ. αρχίζει να ζεσταίνει ο καιρός]
«Στις δεκαπέντ' από Φλεβάρη βαρεί το άλογο ποδάρι».
«Τα γέρικα γαϊδούρια Φλεβάρη ψοφάνε».
«Τα έκανε ο Φλεβάρης κι έσκασε ο Μάρτης».
«Τα χιόνια του Φλεβάρη, βγάζουν τον Μάρτη παλικάρι».
«Τα χρέη του Φλεβάρη, ο Μάρτης τα πλερώνει».
«Την Τυρινή και των Βαγιών μπαίνει ο διάβολος στο γιαλό».
«Της Κρεατινής τα κομμάτια τα τρώει η Τυρινή και της Τυρινής τα σκυλιά».
«Τον Γενάρη κλάδευε και τον Φλεβάρη απόσκαφτε».
«Τον κακό Φλεβάρη ψοφούν οι λύκοι απ’ την πείνα».
«Τον καλό τον Φλεβαράκη σκάρισε τ’ αρνάκι».
«Τον ξερό Φλεβάρη, σου παίρνει ο διάβολος το γαλάρι».
«Τον Φλεβάρη ανοίγουνε οι φλέβες».
«Τον Φλεβάρη τον καλό ανοίγει η γης από το νερό».
«Του Αϊ-Τρυφώνου μην δουλέψεις και τα χέρια σου κλαδέψεις».
«Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει».
«Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει κι αλησμόνησε να πάψει».
«Του Φλεβάρη το κριθάρι του Μάρτη το κατσίκι».
«Τρεις τα γέννα, τρεις τη Φώτα κ’ έξι τα μεγάλα Πάσχα».
«Φλέβαρε - κουτσοφλέβαρε, καταραμένε μήνα, το έκανες το παράκανες με πέθανες απ’ την πείνα».
«Φλεβάρη κουτσοφλέβαρε καταραμένε μήνα, μας χιόνισες, μας απόπειρες, μας έλιωσες στην πείνα».
«Φλεβάρη μήνα κοίταγε ήλιο και φεγγάρι, πάρε και γνώμη από αστρί και κάνε ότι βγάλει».
«Φλεβάρη το ‘πες, Φλεβάρη το ‘κάνες».
«Φλεβάρη, φλέβες (νερού) μ’ άνοιξες».
«Φλεβάρης ,κουτσοφλέβαρος, έρχεται κούτσα κούτσα, όλο νερά και λούτσα».
«Φλεβάρης κουτσοφλέβαρος, και του τσαπιού ο μήνας».
«Φοβήθηκε ο παπάς τον Νοέμβρη και ο Δεσπότης τον Φλεβάρη».
«Φυλάξου από τον διάβολο κι από Φλεβαριάτικο κρύο».
«Χιόνι το Φλεβάρη βάνει στάπα στο κελάρι».
«Χιόνι Φλεβαριάτικο, αλώνι αβερτιάτικο».
«Χιόνια του Φλεβαριού, χρυσάφι του καλοκαιριού».
Πηγές: http://oiax.blogspot.com/2007/02/blog-post_06.html ,http://users.sch.gr/vaxtsavanis/page5.html
http://www.paidika.gr/index.phpoption=com_content&task=view&id=699&Itemid=382&PHPSESSID=7fab50a68b72393ae4ad92f6
«Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει. Μα αν τύχει και θυμώσει, μες το χιόνι θα σε χώσει».
«Φλεβάρης, κουτσοφλέβαρος και του τσαπιού ο μήνας».
«Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό».
«Παπαντή καλοβρεμένη, η κοφίνα γεμισμένη».
«Το Φλεβάρη μη φυτέψεις, ούτε να στεφανωθείς, Τρίτη μέρα μη δουλέψεις, Σάββατο μη στολιστείς».
«Άγιε Πολύκαρπε βόηθα το σπόρο να φυτρώσει και να πολυκαρπίσει».
«Άμα αγκιάξει ο Κουτσοφλέβαρος το πόδι του, θα μας χώσει στα χιόνια».
«Αν δεν βγει ο Φλεβάρης δεν μπαίνει ο Μάρτης».
«Αν της Υπαπαντής δεν φανεί ο ήλιος, θα βρέχει 40 ημέρες. Αν φανεί θα έρθει καλή χρονιά».
«Άσπρος Φλεβάρης, χαρούμενος ο χωραφιάρης».
«Γενάρη γέννα το παιδί, Φλεβάρη, φλέβισέ το».
«Γενάρη και Φλεβάρη καταβολάδα και ξινάρι».
«Γενάρης με τα κρούσταλλα, Φλεβάρης με τα χιόνια».
«Γεναριάτικο αρνί και Φλεβαριάτικο κατσίκι».
«Ζεστός Φλεβάρης, το Πάσχα κρύο».
«Η Παπαντή διώχνει τις γιορτές με τ' αντί».
«Θύμωσε ο Φλεβαράκης, πλάκωσε ο χιονάκης».
«Κάλλιο Μάρτης με παλούκια παρά Φλεβάρης με μπουμπούκια».
«Καλοκαιριά της Υπαπαντής, Μαρτιάτικος Χειμώνας».
«Κύριε ελέησον, Φλεβάρη, και στο χάλκωμα με βάνεις [δηλ. από το κρύο μπαίνω να ζεσταθώ μέσα στο καζάνι».
«Ο μήνας Φλεβάρης ή τις φλέβες (του νερού) ανοίγει ή τις φλέβες κλείνει».
«Ο Φλεβάρης αν θυμώσει, μες στο χιόνι θα μας χώσει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει του Καλοκαιριού μυρίζει κι αν τις φλέβες του ανοίξει, θε να κάψει να φλογίσει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει του Καλοκαιριού μυρίζει, κι αν αλήθεια φλογίσει πόσους σκύλους θα ψοφήσει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει, πάλι ή άνοιξη μυρίζει μα κι αν τύχη να θυμώσει, μες στα χιόνια θα μας χώσει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει κι άμα πει και θυμώσει μέσ’ τα χιόνια θα μας χώσει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει, μ' αν τις φλέβες του ανοίξει ξεροπήγαδα γιομίζει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει, μα κι αν δώσει, μες στο χιόνι θα μας χώσει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, πάλι άνοιξη θ' ανθίσει. Μα αν κάμει και πεισμώσει, μες τα χιόνια θα μας χώσει».
«Ο Φλεβάρης φλέβες ανοίγει και πόρτες σφαλάει».
«Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό».
«Ότι έφτιασε ο Φλεβάρης έχει ο Αλωνάρης».
«Ότι ημέρα κάμει της Παπαντής, θα την κάνει σαράντα μέρες».
«Παπαντή καλοβρεμμένη, η κοφίνα γεμισμένη».
«Παπαντούλα βροχερή και τ’ αλώνια σαν σωροί».
«Παπαντούλα χιονισμένη, και τ’ αμπάρια γιομισμένα».
«Σου ‘πανε Φλεβάρη βρέξε και λησμόνησες να πάψεις».
«Στα μαλακά Φλεβάρη μου και έχει ο Θεός».
«Στις δέκα εφτά του Φλεβάρη θα ζεσταθεί το νύχι του βοδιού» [δηλ. αρχίζει να ζεσταίνει ο καιρός]
«Στις δεκαπέντ' από Φλεβάρη βαρεί το άλογο ποδάρι».
«Τα γέρικα γαϊδούρια Φλεβάρη ψοφάνε».
«Τα έκανε ο Φλεβάρης κι έσκασε ο Μάρτης».
«Τα χιόνια του Φλεβάρη, βγάζουν τον Μάρτη παλικάρι».
«Τα χρέη του Φλεβάρη, ο Μάρτης τα πλερώνει».
«Την Τυρινή και των Βαγιών μπαίνει ο διάβολος στο γιαλό».
«Της Κρεατινής τα κομμάτια τα τρώει η Τυρινή και της Τυρινής τα σκυλιά».
«Τον Γενάρη κλάδευε και τον Φλεβάρη απόσκαφτε».
«Τον κακό Φλεβάρη ψοφούν οι λύκοι απ’ την πείνα».
«Τον καλό τον Φλεβαράκη σκάρισε τ’ αρνάκι».
«Τον ξερό Φλεβάρη, σου παίρνει ο διάβολος το γαλάρι».
«Τον Φλεβάρη ανοίγουνε οι φλέβες».
«Τον Φλεβάρη τον καλό ανοίγει η γης από το νερό».
«Του Αϊ-Τρυφώνου μην δουλέψεις και τα χέρια σου κλαδέψεις».
«Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει».
«Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει κι αλησμόνησε να πάψει».
«Του Φλεβάρη το κριθάρι του Μάρτη το κατσίκι».
«Τρεις τα γέννα, τρεις τη Φώτα κ’ έξι τα μεγάλα Πάσχα».
«Φλέβαρε - κουτσοφλέβαρε, καταραμένε μήνα, το έκανες το παράκανες με πέθανες απ’ την πείνα».
«Φλεβάρη κουτσοφλέβαρε καταραμένε μήνα, μας χιόνισες, μας απόπειρες, μας έλιωσες στην πείνα».
«Φλεβάρη μήνα κοίταγε ήλιο και φεγγάρι, πάρε και γνώμη από αστρί και κάνε ότι βγάλει».
«Φλεβάρη το ‘πες, Φλεβάρη το ‘κάνες».
«Φλεβάρη, φλέβες (νερού) μ’ άνοιξες».
«Φλεβάρης ,κουτσοφλέβαρος, έρχεται κούτσα κούτσα, όλο νερά και λούτσα».
«Φλεβάρης κουτσοφλέβαρος, και του τσαπιού ο μήνας».
«Φοβήθηκε ο παπάς τον Νοέμβρη και ο Δεσπότης τον Φλεβάρη».
«Φυλάξου από τον διάβολο κι από Φλεβαριάτικο κρύο».
«Χιόνι το Φλεβάρη βάνει στάπα στο κελάρι».
«Χιόνι Φλεβαριάτικο, αλώνι αβερτιάτικο».
«Χιόνια του Φλεβαριού, χρυσάφι του καλοκαιριού».
Πηγές: http://oiax.blogspot.com/2007/02/blog-post_06.html ,http://users.sch.gr/vaxtsavanis/page5.html
http://www.paidika.gr/index.phpoption=com_content&task=view&id=699&Itemid=382&PHPSESSID=7fab50a68b72393ae4ad92f6
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου